Mirë Se Vini Botën E Milingonave!

Gjatë rrugës për në shkollë, Omeri ecën pranë kopshtit të një shtëpie matanë rrugës dhe qendron aty pakëz. Në këtë kopsht jeton një mik i tij i veqant. Askush nuk e njeh këtë mik por Omeri e don shumë. Omeri asnjëherë nuk harron ta vizitoj mikun e tij dhe kënaqet shumë me miqësinë e tyre.Mbi të gjitha ai ka një mik i cili është më inteligjent se të gjithë të tjerët. Edhe pse shumë i vogël, miku i tij mund të bëj shumë gjëra të rëndësishme. Ai madje është punëtor i madhë.

Ai i kryen të gjitha punët e tij shumë mirë dhe në kohë të caktuar, sikur të ishte ushtarë në ndonjë ushtri. Edhe pse nuk shkon në shkollë si Omeri, ai me sukses mban shumë detyra që duhet t’i kryej në jetën e tij. Ju me siguri pyesni se kush është ky mik i vogël, apo jo?

Miku i fshehtë i Omerit është një milingonë e vogël e cila mund të bëj shumë gjëra të mrekullueshme.

Ndoshta ju kurr nuk keni ndegjuar se sa të shkathëta dhe inteligjente janë milingonat e vogëla. Disa prej juve madje mund t’i keni shikuar ato si insekte të thjeshta që bredhin gjithë ditën pa bërë asgjë. Por ata që kanë menduar keshtu, kanë gabuar shumë, sepse milingonat, si edhe shumë gjallesa tjera, gjithashtu kanë një jetë të tyre. Omeri ka rastin t’i mësoj detajet e kësaj jete nga miku i tij. Kjo edhe është njëra prej arsyeve pse Omerit nuk i shpëton asnjë vizit dhe kënaqet aq shumë gjatë bisedave me të.

Omeri habitet aq shumë me gjerat që i mëson nga miku i tij për botën e milingonave. Ai dëshiron t’u tregoj të tjerëve gjithqka që mëson rreth talentit, intelegjencës dhe veqorive tjera superiore të mikut të vet.Çka, atëherë, e bën Omerin aq të emocionuar? Pse ai është aq i fascinuar me botën e milingonave. Edhe juve ndoshta ju intereson PSE. Pra vetem vazhdoni e lexoni…

Milingonat kanë më shumë banorë se çdo gjallesë tjetër në këtë botë. Për çdo 700 milion milingona të ardhura në këtë botë, ka vetëm 40 foshnje të qënies njerzore. Me fjalë tjera, numri i milingonave në botë është shumë më i madh se i qënjeve njerzore.Familjet e milingonave janë gjithashtu shumë të mëdha. Për shembull, ju ndoshta keni një familje me 4-5 anëtarë. Megjithatë në familjen e milingonave ndonjëherë ka me miliona milingona. Tani mendo vetem një minutë: sikur ti, t'i kishe me miliona vëllezër dhe motra, a do të ishit në gjendje të jetoni në një shtëpi të vetme? Sigurisht jo!

Tiparet mahnitëse të milingonave nuk përfundojnë këtu. Përkundër faktit që me miliona prej tyre jetojnë bashkë, ato nuk kanë probleme me njera tjetrën, nuk kanë përleshje dhe parregullësi. Ato jetojnë një jetë tepër të planifikuar mirë ku qdonjëri i bindet rregullave. Disa familje milingonash merren me rrobaqepësi, të tjerat kultivojnë ushqimin e vet sikur buqjit, dhe akoma të tjerët mbajnë ferma të vogla ku rrisin disa kafshë më të vegjël. Ashtu siq njerzit mbajn lopë dhe ua marrin qumështin, ashtu edhe milingonat mbajn bimë (afide) dhe përdorin "qumështin" e tyre.

Tani të shohim se ç'ka për të thënë Omeri rreth botës së milingonave.

Milingonat endëse janë rrobaqepës të shkathëta. Ato i ndërthurin gjethet duke i terhequr nga të dy anët dhe duke qepur gjethet së bashku. Në këtë mënyrë ato ndërtojnë një shtëpi të mrekullueshme për veten.

Milingonat rojtarë ruajnë strofullën. Ato e bëjnë këtë punë me shumë suksesë. Edhe milingonat tjera janë poshtu punëtorë të zellshëm. Ato i kryejnë të gjitha punët e strofullës.

MILINGONA: Omer, më ler të të tregoj se ne familjet tona i quajm ‘koloni’. Me fjalë tjera ne jetojm në bashkësi të quajtura koloni. Një milingonë shumë lehtë e din nëse milingona tjetër i takon kolonisë së saj apo jo. Këtë e bën duke prekur trupin e milingonës tjetër me antenat e veta, (shkopinjët e vegjël në maje të kokës së vet) të cilat i ndihmojn ta dalloj të huajin, duke iu falenderuar ‘aromës koloniale’ që kanë ata. Nëse milingona është e huaj nuk mund ta lejojmë të hyjë në shtëpinë tonë. Ndonjëherë e përdorim edhe forcën për ta shporrur nga atje.

Milingonat duke “biseduar” me njera tjetrën duke u prekur.

Milingonat nuk duan që të huajt të hyjnë ne strofullën e tyre ngase kjo do ta kërcënonte sigurinë e tyre. Ato nuk ngurrojnë të futen në luftë për të mbrojtur strofullën dhe shokët e tyre.

Omeri ishte i befasuar kur ndëgjoi për sistemin e tyre të përsosur të sigurisë dhe pyeste se si të huajtë që provonin të hynin në strofull guxonin ta bënin atë. Kur ai e ndau këtë mendim me shokët e tij, ai buzëqeshi me ta dhe tha që kishte edhe shumë gjëra të tjera që do ta befasonin atë. Pastaj milingona tha: “Do të tregoj për mbrendësinë e strofullës, për të cilën je i "etur" të dish. Kolonitë tona përbëhen nga mbretëresha milingonë, meshkujtë milingona, ushtarët dhe punëtorët milingona.

Milingonat kanë detyra të ndryshme. Ato punojnë shumë pa pushuar aspak.

Mbretëresha dhe meshkujtë kujdesën për shumimin e llojit tonë. Mbretëresha është me e madhe se të gjithë ne. Detyra e meshkujve është që ta bëjnë mbretëreshën të lind milingona të reja. Ushtarët janë përgjegjës për mbrojtjen e kolonisë sonë, gjuajtje, dhe gjetjen e vendeve të reja për strofull. Grupin e fundit e përbëjnë milingonat punëtorë. Të gjithë milingonat punëtorë janë milingona femra sterile.

Që don të thotë se ato nuk mund të lindin asnjë milingonë të re. Ato kujdesen për mbretëreshën dhe foshnjet e saja duke i pastruar dhe ushqyer ato. Përveç kësaj ato duhet t’i kryejnë të gjitha punët tjera në koloni. Ato ndërtojnë koridore të reja në strofull, kërkojnë ushqim dhe e pastrojnë strofullën. Milingonat punëtorë dhe ushtarë gjithashtu ndahen në grupe të vogla ndërmjet tyre. Disa prej tyre janë shumues, disa ndërtues dhe disa kërkues të ushqimit. Çdo grup ka një punë tjetër. Përderisa një grup lufton armiqtë apo gjuan, grupi tjetër ndërton strofullën, dhe akoma tjetri kujdesët për pastrimin dhe meremetimin e strofullës. Derisa miku i tij i vogël tregonte të gjithë këtë, Omari ndëgjonte me habi dhe e pyeti atë: “A nuk merziteni kurrë duke pritur në hyrje të strofullës gjatë gjithë kohës? Cila është detyra e jote në këtë strofull? ”Milingona u përgjigj: “Unë jam gjithashtu punëtor, dhe detyra ime është që të shërbej këtu si rojtar. Siq po e sheh koka ime është mjaft e madhe për ta mbuluar vrimën hyrëse të strofullës. Jam i kënaqur që kam këtë mundësi, dhe e kryej punën time me kënaqësi të madhe. Jam shum i kënaqur që i mbrojë shokët nga rreziqet.”

Punëtorët e zelshëm në punët e tyre.

Omari ishte shume i habitur nga pergjigjëja. Milingonat po punonin tërë kohën për t’u ndihmuar te tjerëve, duke mos menduar për veten dhe pa asnjë problem-diqka që madje as njerzit nuk mund ta bëjnë në të shumten e rasteve. Prej asaj çka tregonte miku i tij i vogël, ai me lehtësi mund ta kuptonte që puna e strofullës ishte e ndarë në mënyrë të përsosur ndërmjet milingonave. Ishte e qartë se jeta e milingonave ishte shumë mirë e rregulluar dhe të gjithë milingonat duhej të ishin bujare. Pastaj ai pyeti se mos vallë kishte ndodhur ndonjë përleshje ndonjëherë ngase disa prej tyre pretendonin të ishin më të mëdha dhe më të fuqishëm se të tjerët.

Miku i tij tha se asgjë e tillë nuk kishte ndodhur ndonjëherë dhe shtoi:“Ne jemi familje e madhe Omer. Nuk ka xhelozi, konkurencë apo ambicie ndërmjet nesh. Ne gjithmonë ndihmojmë njeri-tjetrin dhe mundohemi që sa më mirë t’i shërbejmë kolonisë. Gjithçka në koloni është e bazuar ne sakrificë. Çdo milingonë së pari mendon për të mirën e shokut të vet e pastaj për veten.

Do ta jap një shembull. Kur nuk ka ushqim të mjaftueshëm në koloni, milingonat punëtore menjëherë shëndrrohen në milingona “ushqyese” dhe ushqejnë të tjerat me ushqimin rezervë nga stomaku i tyre. Kur ka ushqim të mjaftueshëm në koloni, ato përsëri bëhen milingona punëtore.

I kam ndëgjuar njerzit duke thënë se ekziston konkurencë ndërmjet gjallesave në natyrë. Kurr mos u beso atyre. Ne e dimë shumë mirë që duhet të bashkëpunojmë që të jemi të suksesëshëm. Omeri thot se ai që i tregoi për vetëveten dhe kolininë e tij, ishte një shembull i mirë për këtë. Ai ishte shumë i kënaqur ta dinte se Zoti e kishte krijuar aq bujarë, ndihmëtarë dhe aq të dashur për shokët e tij. Pas asaj që ndëgjoi, ai vendosi të bëhej i kujdesëshëm për të tjerët së paku aq sa milingonat dhe të bëhej një person të cilin e don Zoti. Ishte bërë goxha vonë dhe atij i duhet të nisej për në shkollë. I tha mikut se duhet të shkojë por, pa dyshim do ta vizitonte të nesërmen.

Të nesërmen Omeri shkoi në vendin e njejtë dhe priti mikun e tij të vogël. Pas disa minutash ai u paraqit. Ai i se me padurim kishte pritur tërë natën që ta takonte përsëri. Pastaj e përkujtoi për premtimin që kishte dhënë treguar Omerit rreth mbrendësisë së strofullës. Kështu që milingona filloi t'i tregonte për shtëpinë e saj: Ndonëse ne jemi kafshë të imëta, strofulla e jonë është mahnitshëm e madhe, sikurse shtabi i përgjithshëm i një ushtrie të madhe. Nëse je i huaj kurr nuk do të mund të brenda. Sepse, siq e din, në portat tona qëndrojnë rojtarët si unë. Mbrenda është një aktivitet i vazhdueshëm jashtzakonisht i organizuar. Me mijëra, madje me miliona, milingona ushtarë dhe punëtorë kryejnë detyrat e në mënyr të organizuar. Ndërtesat tona janë të përshtatshme për punë të brendshme. Për çdo punë ka departament të veqant, dhe këto departamente janë të parapara në atë mënyrë që milingonat ushtarë dhe milingonat punëtorë, si unë, ta kryejnë punën e tyre në mënyrën më të lehtë. Veç kësaj ne i parashikojmë të gjitha nevojat përderisa i ndertojm ndërtesat. Për shembull ndërtesa jonë ka kate nëntokësore të cilat lejojnë vetëm sasi të caktuar të rrezeve të diellit të futen brenda. Por gjithashtu ka disa departamente ku energjia e diellit është nevojshme. Këto departamente i ndertojmë në katet e ku mund t’i marrin rrezet e diellit në kënde të gjera. Madje ka edhe departamente që duhet të qëndrojn në konstante me departamentet e tjera.

Këto i ndërtojm pranë njera tjetrës, kështu që milingonat mund ta arrijnë më lehtë njera tjetrën. Depoja për mbajtjen e ushqimit të tepërt, është e ndertuar si departament i veqant në një anë të ndërtesës. Depotë e ushqimit ku ne i mbajm furnizimet tona, janë në vende ku lehtë mbërrihen. Gjithashtu kemi një sallë të madhe në qendër të ndërtesës ku mblidhemi në raste të caktuara.”

Anash shohim një qytet nëntokësorë të ndërtuar nga milingonat. Pamvarsisht nga imtësia e tyre, ato mund të ndërtojnë qytete aq të mëdha mahnitëse.

1.Sistemi i mbrojtjes së ajrit. 2.Serrë. 3.Hyrja kryesore dhe hyrjet anësore. 4.Ndarjet e gatshme. 5.Depoja. 6.Dhoma e rojtarëve. 7.Mburoja e jashtme. 8.Dhoma e infermierëve. 9.Depoja e mishit. 10.Depoja e drithit. 11.Dhoma e kujdesit të fëmijëve. 12.Dhoma e dimërimit. 13.Reparti i nxemjes qendrore. 14.Dhoma e lindjes. 15.Dhoma mbretërore… Nuk ka dyshim që milingonat nuk mund t’i planifikojnë dhe shpikin të gjitha këto detaje. Ato janë të inspiruara nga Zoti.

Kur Omari e degjoi këtë e pyeti mikun e tij të vogël: “Me të vërtet ju i bëni të gjitha këto?” Nuk e kam ditur që milingonat mund të punojn si inxhinierë dhe arkitektë të shkolluar. Njerzit duhet të kalojnë shumë vite në shkollë dhe të punojn shumë për të ndërtuar ndërtesa aq të përsosura. A kryeni edhe ju trajnime të tilla” Si përgjigje, milingona vazhdoi me tregime marramendëse rreth shokëve të vet:

“Jo Omer, ne këto dituri i kemi në vete. Këto kurr nuk na janë mësuar neve por, ne saktësisht e dimë se çka dhe kur duhet bërë.

Shtëpinë që milingonat kanë ndërtuar, është gati si kështjellë për ato.

Dhe kjo nuk është e tëra. Kjo çka do ta tregoj tani do të të befasoj edhe më shumë.Siq të tregova, ndërtesa e jonë është shumë e madhe krahasuar me madhësinë tonë. Por, edhe përkundër kësaj, ajo prapseprap, ngrohet mirë. Në strofullën tonë është një sistem shumë i përparuar i nxemjes qëndrore. Në këtë mënyrë temperatura qëndron konstante gjatë gjithë ditës. Për ta siguruar këtë ne e mbulojm siperfaqen e jashtme të ndërtesës sonë me materiale të ndryshme të cilat nuk e lejojnë nxehtësinë të depërtoj brenda. Në këtë mënyrë ne e ndalojm ajrin e ftohtë të hyj mbrenda gjatë dimrit dhe të nxehtin gjatë verës. Kjo mundëson që ta mbajm temperaturën në nivel të njejtë.”Nuk ka dyshim që Omeri po mos ta kish takuar këtë mik të vogël, vështirë që do të besonte që milingonat mund t’i bëjnë këto gjera. Ai i tha milingonës: “Sikur, para se të më tregoje ti, të më tregonte dikush për detajet e strofullës suaj dhe të më pyeste se kush mund ta ndërtoj një gjë të tillë, do ta kisha vështirë të përgjigjësha.

Do të thosha që një strofull e tillë mund të ndërtohet vetëm me mjete te mira dhe me njerëz të shkolluar shumë. Po të më thoshte dikush se kjo ndërtesë nuk është ndërtuar nga njerëz të shkolluar por nga milingonat, ta them të vërtetën, nuk do t’i besoja. Përderisa miku i tij i vogël i tregonte të gjitha këto, atij shumë gjëra i kalonin në mend. Ai mendonte se ato janë më të shkolluara se njerzit dhe filloi të mendonte ndryshe për këto instekte. Ai e kuptoi se Zoti i kishte krijuar milingonat dhe Ai i inspironte çdo moment për sjelljet e tyre. Përndryshe ato nuk do të ishin në gjendje t’i bënin të gjithë këto gjera me sukses.

Përderisa të gjitha këto i kalonin nëpër mend, miku i tij vazhdonte të tregonte. Përderisa ai vazhdonte, Omari më tepër u bënte kurioz dhe donte ta pyest për gjithqka që i binte ndërmend. Ai e bëri pyetjen e parë që i ra ndërmend. Ai më herët ndëgjoi se milingonat sillen si fermer kështu që pyeti mikun se si mund ta bëjn këtë. Si mundet një milingonë, aq e vogël, ta punoj tokën pa asnjë mjet, diqka që edhe njeriu do ta bënte me vështirësi? Milingona tha: “Do të tregoj edhe një gjë për ne. Kështu do të mund të të përgjigjem me lehtësi. Edhe pse dukemi të njejta, ne ndahemi në shumë grupe të veqanta sipas mënyrës që jetojm dhe dukemi. Ekzistojnë rreth 8.800 lloje të ndryshme të milingonave. Të gjitha këto milingona kanë tipare të veqanta. Milingona fermer është njëra prej këtyre llojeve. Tani do të tregoj për milingonat që merren me bujqësi. Ato quhen “attas”, apo milingonat gjethë-prerëse.

Karakteristika kryesore e attas-eve është prirja e tyre e bartjes së kokës së copave të gjethit që ato i presin. Për këtë qëllim, ato së pari e lëmojnë shtegun e tyre, që të lëvizin më lehtë nëpër të. Rruga e tyre për në strofull duke bartur gjethet e prera, duket mu sikur një autostradë e vogël. Milingonat hecin ngadal nëpër këtë shteg, duke mbledhur të gjithë pengesat, copëza të vogla të barishteve, zhavorrin dhe bimët e egra dhe duke menjanuar ato. Në këtë mënyrë, ato pastrojn shtegun për vetëveten.

Attasët presin gjethet me shkathëtësi dhe shumë kujdes.

1. Milingonat i copëtojnë gjethet e sjella në fole në grimca. 2. Këto grimca i përtypin duke i bërë masë. 3. Ato e vendosin këtë masë mbi gjethet e thara në dhomëza të reja. 4. Mbi këtë masë vendosin grimcat e kërpudhave të sjella nga dhomëzat e tjera. 5. Një grup i angazhuar milingonash pastron kopshtin duke hequr materialet e panevojshme.

Pas një pune të gjatë dhe të mundimshme, autostrada bëhet e drejtë dhe e lëmueshme sikur të ishte rrafshuar me ndonjë mjet special. Attas-ët hecin nëpër këtë shteg për të shkuar në strofull, duke u fshehur nën copëzat e mëdha të gjetheve të cilat i mbajnë me nofullat e tyre të shtrënguara fortë.”

OMARI: A mos the që fshehen nën gjethe? Pse attas-ët ndihen të nevojshëm për t’u fshehur nën gjethe?

MILINGONA: Attas-ët duhet të jenë të kujdesëshëm ndonjëherë Omar. Për shembull, punëtorët attas me madhësi të mesme e kalojnë gati tërë ditën larg nga strofulla, duke bartur gjethe. Është vështirë për ato që ta mbrojn veten ngase ato i bartin gjethet me nofullën e vet e cila normalisht përdoret për vetë-mbrojtje.

OMARI: Po pasi që ato nuk kanë mundësi ta mbrojnë veten, kush i mbron ato?

Milingona:Milingonat gjethe-prerëse gjithmonë shoqërohen nga punëtorë më të vegjël. Këta punëtorë ngjiten në maje të gjetheve që attas-ët mbajnë dhe vështrojnë. Në rast të ndonjë sulmi nga armiqët ata mbrojnë shokët e tyre pamvarsisht që janë aq të vegjël.

Omeri: Kjo është edhe një shembull habitës i vet-sakrifikimit. Por dua ta di edhe një gjë. Përse i përdorin attas-ët këto gjethe? Pse attas-ët i bartin këto gjethe gjatë gjithë ditës?

Milingona: Ata i përdorin ato për bujqësinë e tyre. Attas-ët i përdorin këto gjethe për të kultivuar këpurdha. Milingonat nuk mund t’i hanë gjethet. Kështu që milingonat punëtore pasi që ti kenë përtypur këto gjethe, bëjnë një grumbull dhe i fusin nën tokë në dhomëzat e strofullës së tyre. Në këto dhomëza, ato i kultivojnë këpurdhat në gjethe dhe e sigurojnë ushqimin e tyre nga filizat e këpurdhave.

Tani me siguri pyetesh se si milingonat e vocërra mund të bëjnë aq gjëra të mrekullueshme?”

Omari: Po. Me të vërtet po perpiqem ta kuptoj se si milingonat arrisin t’i bëjn të githa këto. Për shembull nëse më thua të kultivoj kërpurdha, do të ishte shumë vështirë për mua. Së paku duhej të lexoja disa libra dhe të kërkoja ndihmë prej njerzëve që dinë këtë punë. Por e di që attas-ët nuk trajnohen nga dikush.Tani më mirë e kuptoj se çka ju bën juve dhe miqëve tuaj milingona aq të talentuarë. Ju jeni të programuara ta bëni punën tuaj.

Për shembull attas-ët arrijnë në botë duke ditur për bujqësinë. Pa dyshim, Zoti, Krijuesi i të gjithë gjallesave, iu dha attasëve këtë dituri. Zoti është Ai i Cili të krijoi ty dhe të gjithë shokët e tu me gjithë këto tipare mahnitëse.

Milingona: Ke të drejtë Omar. Ne i dimë këto gjëra prej natyrës. Zoti, Krijuesi ynë na i dha këto si bekim.

Omari përsëri u vonua. Ai e falenderoi mikun dhe u nis për në shkollë. Përderisa ecte, gjërat që ia tregoji milingona mike, i jehonin në veshë. Ndërkaq ai vazhdon të mendojë. Milingonat veprime diturishë të drejtuara në një urtësi të madhe. Por kjo urtësi nuk mund t'u takoj vetë milingonave. Ato megjithatë ishin krijesa të imëta. Pastaj e gjithë dituria e milingonave duhet t’i tregojë njerëzve menqurinë e Zotit. Për të treguar madhështinë e ekzistencës së Tij dhe artin e krijimit. Zoti, krijuesi i milingonave, i bëri këto krijesa të imëta të kryejnë gjëra që kurr nuk do të mund t’i bënin me menqurin dhe deshirën e tyre. Miku i tij, urtësinë e lindur që kishte, aftësinë dhe natyrën e sakrifikimit ia kishte borxh inspirimit të Zotit. Çdo gjë që bënte ishte argument jo i tij por i fuqisë dhe menqurisë së Zotit.

Duke menduar për këtë ai e kuptoi se disa gjera që i imaxhiononte ndryshe tani u zavendësuan me fakte të vërteta. Ai edhe një herë e kuptoi se tregimet për gjallesat, se si ato erdhën ne ekzistencë rastësishtë, se si i fituan aftësitë e tyre rastësisht me kalimin e kohës ishin gënjeshtra. Si mund të jenë të vërteta? Vetëm mendo, si mund të “flasin” milingonat njëra me tjetrën aq mirë po të kishin ardhur në botë rastësisht? Si do të mund të kontaktonin njera me tjetrën pa kurrfarë çrregullimi, dhe të ndërtonin aq strofulla të persosura? Përveç kësaj, edhe sikur të gjitha këto milingonat të kishin ardhur ne ekzistencë rastësisht dhe sikur të jetonin vetëm për t’a mbrojtur veten, atëherë si mund të jetë që ato të bëjn aq sakrifica të mëdha për njera tjetrën? Ai mendonte për këto gjera gjatë gjithë ditës në shkollë.

Attasët duke bartur gjethet e prera.

Kur arriti në shtëpi vendosi ta lexonte Kur’anin, të cilin Zoti ua zbriti të gjithë njerëzve. Strofën e parë që e lexoi ishte kjo:

Ai ishte plotësisht i bindur që vetë Zoti krijoi milingonat, atë, nënën dhe babain e tij, vëllaun e tij dhe gjithçka në univers. Miku i tij e përkujtoi për gjë-në më me rëndësi në botë: "Që nuk ka krijues tjetër pos Zotit."

Besoj që kur i lexoni këto rreshta, të gjithë ju do ta kuptoni të vërtetën, sikurse Omari, dhe ta dini se Zoti është Ai i cili krijoi gjithçka. Pastaj do të thoni: “Darvini, i cili tha “qeniet e gjalla nuk u krijuan por erdhen në ekzistencë rastesisht”, ishte një gënjeshtar i madhë. Kur jemi të rrethuar me krijesa me aq aftësi fascinuese, është e pamundur të mendojmë që ato erdhën në ekzistenc rastësisht. ”Prandaj, nëse edhe ju takoheni me ndonjë mik të mirë sikurse Omari, mos harroni që keni shumçka të mësoni prej tij. Hulumtoni dhe mendoni për persosurinë e artit të Zotit, i cili e krijoi atë. Dhe nëse ndonjëherë takoni gënjeshtarë si Darvini, tregoni atyre për tiparet e miqëve tuaj të vegjël dhe thuani se kurr nuk do t’u besoni gënjeshtarve të tyre të pakumptimta.