PRONARI I VRESHTËS

Në suren Kehf, Allahu jep një shembull, të një pronari vreshte, i cili ishte mashtruar me arritjet dhe përparimin e tij. Ky njeri bëhet shembull e asaj arrogance që vjen nga pasuria. Ajetet përkatëse janë më poshtë:

Siç përshkruan edhe ajeti, për ta sprovuar, Allahu i dha pronarit të vreshtës pasuri të bollëshme. Megjithatë, e tërë kjo pasuri vetëm sa e bëri mendjemadh. Në vend që të jetë mirënjohës ndaj Allahut, duke i kërkuar falje prej Tij, dhe për të shpenzuar pasurinë e tij në rrugën e Allahut, foli me krenari dhe gabimisht ia mori mendja se pasuria e tij ishte imune ndaj kohës dhe fatkeqësive.

Ky është shembull i qartë që tregon logjikën e mendjemëdhenjve; edhe pse pronari i vreshtës pretendoi se pasuria e tij ishte e përjetshme, dhe nuk mohoi haptazi ekzistencën e Allahut, dhe duke mos konsideruar mundësinë që pasuria e tij t'i kthehet Allahut. Interesant, pretendonte gabimisht ai nuk do të dënohej, por, në fakt do të shpërblehet nëse me të vërtetë kjo do të ndodhte.

Pretendim i ngjashëm është gjithashtu e zakonshme edhe sot tek mendjemëdhenjtë. Edhe pse nuk e mohojnë haptas e etikën fetare, në zemrat e tyre janë larg nga të paturit frikën e Allahut. Megjithatë, gabimisht supozojnë se ata do disi do të shpëtojnë, edhe në qoftë se "kthehen tek Zoti i tyre." Shembulli i pronarit të vreshtës, i dhënë në Kuran, tregon qartë se njerëzive të tillë u mungon mençuria. Botëkuptimi i personi të tillë është mjegulluar nga arroganca e tij, dhe pengohet nga të kuptuarit e fuqisë së pafund të Allahut.

Përfundimi i keq që e gjeti pronarin e vreshtës, ashtu si Allahu e tregon në Kuran, është gjithashtu një vërejtje për të pasur kujdes. Ai humbi gjithë pasurinë e tij. Ai edhe tha se "por nëse ...," por ishte tepër vonë që të jetë i kujdesshëm: