PASOJAT NEGATIVE TË ARROGANCËS NË TRUPIN E NJERIUT

Arroganca sjell shqetësim të vazhdueshëm. Pas një periudhe të vazhduar kohore, shkakton tension dhe stres në trupin e njeriut. Shqetësimet si: të gabuarit, të qenit i nënshtruar ndaj i kritikave ose nënçmimit, humbja e prestigjit, të fituarit e pëlqimit të të tjerëve, ose të humburit e gjërave me të cilat mburret, e vendosin atë nën një presion ekstrem dhe kërkon vëmendje të vazhdueshme. Kjo është gjendje e tillë që rezulton me stres. Prandaj, shprehjet në fytyrë dhe disponimi i arrogantit shumë ndryshojnë me ato të njeriut modest.

Njeriu kryelartë, i cili e kalon gjithë jetën nën stres të panevojshëm, në të vërtetë i shkakton dëm trupit të tij. Megjithatë, ai këtë nuk e kupton. I humbur duke ndjekur gjërat për tu dukur superior, vendos veten nën një presion të madh, gjurmët e të cilit mund të shihen qartë në trupin e tij.

Shqetësimi që arroganti ndien përbrenda, vetvetiu manifestohet fizikisht. Për shembull, flokët humbin shkëlqimin dhe rriten ngadalë. Lëkura e tyre trashet, bëhet e fortë dhe humb elasticitetin. Tendosja në muskujt e tyre bëhet e dukshme. Duken më të vjetër në krahasim me vitet që kanë, dhe rrudhat fillojnë të paraqiten. Goja u thahet. Sytë humbin gjallërinë dhe mprehtësinë. Nën ndikim e arrogancës, cilësitë e meshkujve paraqiten tek femrat; lëkura e tyre trashet, atyre u paraqiten qimet dhe damarët, dhe eshtrat dallohen në duart e tyre. Lëkura u bëhet e mbylltë. Asnjë aspekt fizik pozitiv nuk u ndihmon arrogantëve për të kundërshtuar humbjen e vazhdueshme të bukurisë.

Pavarësisht nga bukuria fizike, një “defekt” sado i vogël, trondit trupin e arrogantit, si pasojë e krenarisë dhe jo-mençurisë. Ironike, por besimtari i sinqertë dhe modest ka efekt pozitiv tek njerëzit edhe nëse atij i mungon bukuria fizike.

Nga ana tjetër, kryelarti ka të meta gjatë fjalimit, dhe nuk mund të flasë rrjedhshëm ose sinqerisht. Edhe arsyetimin e ka të çalë. Në vend që të flet qartë ose me vendosmëri, flet me mburrje, në mënyrë që t’i mbulojë të metat e veta ose të fitojë kënaqësinë e të tjerëve. Për këtë shkak, çdo fjalë që shqipton tregon qartë mungesë e mençurisë dhe në këtë mënyrë e shfaq jo-sinqeritetin e vet. Posaçërisht, kur gabimet e tij bëhen krejtësisht të qarta, ose kur i jepet këshilla që nuk i pëlqen, tiparet e lartpërmendura bëhen edhe më të theksuara.

Po ashtu edhe organet e brendshme të njeriut janë të ndjeshme nga efektet negative të arrogancës. Si në rastin e duhanit dhe alkoolit, edhe efektet negative të stresit, si pasojë e arrogancës, bëhen të dukshme pas një periudhe kohore. Bile edhe specialistët kanë lidhur shumë çrregullime me stresin. Pasojat më të dukshme të stresit janë: dhimbjet në bark, gastriti dhe çrregullime të tjera të sistemit të tretjes.

Duhet të mbajmë në mend se të gjitha efektet e lartpërmendura mund të vërehen vetëm nëse u kushtohet vëmendje. Njerëzit që i kanë këto tipare mund të mohojnë ekzistimin e këtyre simptomave ose mundohen t’i arsyetojnë. Sidoqoftë, krahasimi mes besimtarit, i cili i nënshtrohet Allahut dhe njeriut kryelartë, mund t’i bëjë të dukshme këto dallime fizike dhe shpirtërore. Duke u plakur, dallimet bëhen edhe më të dukshme. Prandaj, njeriu kryelartë më së shumti i shkakton dëm vetes. Nga ana tjetër, besimtarët bëjnë një jetë të lumtur dhe të qetë, pasi që besojnë në Allahun, dhe besojnë në paracaktim apo kader. Natyrisht, shenja të pleqërisë do të shfaqen edhe tek ata, por jo në atë nivel të asaj të shkaktuar nga stresi dhe temperamenti i vrazhdë i arrogantit. Në këtë mënyrë, besimtarët bëjnë një jetë të lumtur, në këtë botë dhe në botën e pastajme...