Filozofitë Që Bën Gabimin E Mohimit Të Allahut

Në kapitujt e mëparshëm pamë argumentet e qarta të ekzistencës së Allahut. Padyshim, ajo që kemi përshkruar këtu është vetëm një pjesë shumë e vogël e dëshmive të Tij të pafund. Ngado që të kthehet njeriu, ndeshet me argumentet që tregojnë ekzistencën e Krijuesit.

Atëherë, pse ka ende aq shumë ateistë në botë? Veç kësaj, pse ndodhë që disa shkencëtarë vazhdojnë të jenë ateistë? Pse këmbëngulin në mohimin e ekzistencës së Allahut, përkundër aq shumë argumenteve të qarta? Kur kërkojmë përgjigje në këto pyetje, ndeshemi me një numër paragjykimesh filozofike të cilat u japin formë besimeve të njerëzve ateist – përfshirë edhe ato të shkencëtarëve ateist. Përgjithësisht e përkufizuar si materializëm, kjo pikëpamje filozofike konsideron se gjithësia është e amshueshme dhe funksionon pa pasur nevojë për një Krijues. Sipas ateistëve, materia është e vetmja fuqi që ekziston. Materia nuk është krijuar dhe funksionon në një mënyrë të pakontrolluar pa ndërhyrjen e një Krijuesi. Ka shumë filozofë në histori që kanë mbrojtur këtë pikëpamje. Shumë, prej pasuesve të religjioneve pagane të Sumerëve të vjetër deri te filozofët atomist të Greqisë së lashtë dhe materialistët dialektik e kohërave moderne, kanë mohuar ekzistencën e Allahut për shkak të ndikimit të kësaj pikëpamjeje.

Mohimet e tyre, megjithatë, nuk qëndrojnë në themele të forta. Ata thjeshtë kanë bindur veten për amshueshmërinë e materies dhe me forcë kanë përqafuar këtë besim. Ata e kanë pranuar teorinë e evolucionit me të njëjtin arsyetim dhe kanë këmbëngulur në besimin e tyre. Dhe siç shkruajti njëherë mikrobiologu i famshëm amerikan, kur përballen me të kuptuarit se jeta është tejet komplekse për të zënë fill rastësisht, ata vetëm mund të qëndrojnë të heshtur dhe të ndryshojnë temën.

Kjo situatë tregon se ka paragjykime që bëjnë që njerëzit t'i përkushtohen materializmit dhe pëfundimit të tij të natyrshëm, ateizmit. Mohimi i ekzistencës së Allahut nga ana e tyre nuk rrjedhë nga vlerësimi i fakteve konkrete nga një këndvështrim real, por më tepër nga shpërfillja e këtyre fakteve konkrete.

Për më tepër, ata mundohen që t'ia imponojnë mohimin e tyre publikut në tërësi.

Autorët E “Komploteve Të Liga”

Propaganda e organizuar kundër besimit në Allahun tregon se këto lëvizje manipulohen prej qendrave të veçanta. Me fjalë të tjera, ekziston një numër i qendrave me autoritet që bëjnë përpjekje të konsiderueshme të thyejnë besimet fetare të shoqërisë. Nuk çuditë fakti se Allahu na ka tërhekur vërejtjen për këto grupe në Kur'an. Në një ajet, një grup njerëzish të ndëshkuar me zjarrin e xhehenemit në ahiret u bëjnë thirrje udhëheqësve të tyre të cilët i kanë larguar nga rruga e drejtë në këtë botë dhe thonë:

Këto grupe të cilat, duke kurdisur komplote të liga, i urdhërojnë të tjerët të jenë mosmirënjohës ndaj Allahut janë shfaqur në secilën periudhë të historisë me emra dhe pamje të ndryshme. Karakteristikat themelore të tyre megjithatë kanë qenë gjithnjë të njëjta. Allahu i ka përshkruar ata në Kur'an si "ata që kanë çuar jetë të shfrenuar" (Sure Mu'minun: 64) apo "Krerët kryelartë nga populli/mesi i tyre" (Sure A'raf: 75), që nënkupton se këta njerëz janë ata që janë tejet të privilegjuar në aspektin material, të cilët gëzojnë autoritet në shoqëri dhe të cilët tregojnë mburrje dhe mendjemadhësi për shkak të asaj që posedojnë. Duke e konsideruar religjionin si një kërcënim për koncesionet që kanë përfituar me të padrejtë dhe tirani, ata dëshirojnë që ta asgjësojnë atë. Për këtë arsye ata fabrikojnë "komplote të liga" për të çuar komunitetin e tyre drejtë braktisjes së fesë.

Natyrisht se nuk mund të ketë një përkufizim të vetëm të forcave të tilla të organizuara. Ata marrin identitete dhe forma të ndryshme në shoqëri të ndryshme. Megjithatë, kur i hedhim një vështrim historisë së tre apo katër shekujve të fundit, ndeshemi me një organizatë ndërkombëtare që i përgjigjet përshkrimit në Kur'an.

Ajo organizatë është masoneria e lirë.

Në këtë pikë nevojitet të theksojmë gjithashtu se lufta globale e masonerisë së lirë është ndërmarrë dhe përkrahur nga një qendër e pushtetit që përmendet në Kur'an: Çifutëria. Edhepse Judaizmi është një religjion hyjnor dhe Çifutët janë pasues të atij religjioni, ata kanë luajtur, siç e kemi përmendur më lartë, një rol vendimtar në propagandën anti-fetare të ndërmarrë në mbarë botën. Kjo kryesisht për shkak të ndryshimit arbitrar të Dhjatës së vjetër nga ana e rabinëve dhe futjes dhelpërsisht të besimeve paragjykuese në religjionin e pastër të shpallur nga Profeti Musa. Pasiqë kishte pushuar së qeni një religjion hyjnor si pasojë e ndryshimeve të bëra nga ana e rabinëve çifut, Çifutëria është shëndrruar në një ideologji materialiste dhe shoveniste. Përfundimisht çifutë të ndryshëm ultra-konzervativ, të cilët e konsiderojnë religjionin si një koncept të rezervuar për ta, kanë marrë qëndrimin se Krishtërimi dhe Islami janë "religjione të rrejshme" që duhet të shfuqizohen. Veç kësaj, ky bashkëveprim interesant i bën njerëzit në fjalë të veprojnë si forca që përpiqen të shlyejnë të gjitha besimet fetare nga kjo botë.

Kjo është pikërisht logjika e bashkimit në mes të Çifutërisë dhe masonerisë së lirë.

Roli I Masonerisë Së Lirë

Duke i pasur rrënjët në botën perëndimore, prej nga më pas u përhap gjetkë, kjo organizatë sekrete ka qenë gjithnjë burimi i të gjitha aktiviteteve dhe të menduarit anti-fetar në secilin vend në të cilin ka depërtuar.

Një hetim i kujdesshëm i historisë së luftës kundër religjionit të luftuar në cilindo vend të botës gjatë disa shekujve të fundit zbulon se masoneria e lirë ka qenë gjithnjë në qendër të përpjekjeve të tilla. Historia e Europës është jashtëzakonisht e spikatur për këtë. Kjo është arsyeja pse udhëheqësi i botës katolike, Papa Leo XIII, posaçërisht vuri në shënjestër masonerinë e lirë në qarkulloren Humanum Genus (1884) ku ai përshkruajti synimet e kësaj organizate në këtë mënyrë:

Megjithatë, në këtë periudhë, partizanët e së keqes duket se janë duke u bashkuar dhe duke luftuar me një vrull të përbashkët, të udhëhequr dhe të ndihmuar nga ajo shoqatë fuqishëm e organizuar dhe e shtrirë gjithandej e quajtur Masonët e lirë. Duke mos mbajtur më të fshehta qëllimet e tyre, ata tani po ngriten me guxim kundër Zotit Vet. Ata po planifikojnë shkatërrimin e Kishës së shenjtë publikisht dhe haptazi dhe këtë me synimin e përcaktuar që plotësisht t'i rrëmbejnë kombet e Botës së Krishterë.58

Kjo analizë papnore e bërë në fund të shekullit të 19të është plotësisht e vërtetë. Kur i shqyrtojmë botimet bashkëkohore masonike, shohim se synimi themelor i kësaj organizate është të shfuqizojë besimet fetare në shoqëri. Një lozhë masonësh turk deklaron në njërën prej pamfleteve të saj se si religjioni do të shfuqizohet përmes "përhapjes së shkencave pozitive në shoqëri."

Në fund dëshiroj të them këtë: Misioni më human dhe më masonik që na takon ne është që të mos shmangemi nga shkenca dhe gjykimi pozitiv, ta përhapim këtë duke pranuar se kjo është mënyra më e mirë dhe e vetme për evolucionin dhe të drejtojmë publikun nga shkencat pozitive. Fjalët në vijim të Ernest Renan janë shumë të rëndësishme: "Nëse publiku drejtohet dhe shkollohet me shkencat dhe gjykimin pozitiv, atëherë besimet e kota të religjioneve përfundimisht do të anulohen." 59

Ajo që nënkuptohet këtu me anë të "shkencës pozitive" është në thelb "shkencë pozitiviste" domethënë, filozofia materialiste që mohon gjithçka që nuk është përfituar me anë të eksperimentit dhe vëzhgimit. Misioni i masonerisë së lirë, në anën tjetër, ka për qëllim që ta imponojë këtë filozofi në njerëz në emrin e "shkencës" dhe kështu të shfuqizojë të gjitha besimet fetare. Teoria e evolucionit ka një rol shumë vendimtar në këtë fushatë indoktrinuese, siç bëhet e qartë poashtu në citimin e lartpërmendur. Masoneria e lirë konsideron se kultivimi i besimit në evolucion në shoqëri është detyra e saj më e lartë.

Kjo lidhje organizative është një faktor shumë i rëndësishëm që përbën bazën e arsyes se pse si teoria e evolucionit ashtu edhe filozofia materialiste dhe degëzimet e tyre janë promovuar me aq këmbëngulje në të gjitha këndet e botës. Organizata e masonerisë së lirë dhe degët e tyre kanë luajtur një rol të rëndësishëm në propagandën e rregullt që po zbatohet kundër besimeve fetare gjatë disa shekujve të fundit. Kjo është arsyeja pse themeluesit e sistemeve filozofike të ndryshme – nganjëherë edhe kundërthënëse – që mohojnë ekzistencën e Allahut kanë qenë të gjithë masonë.

Filozofët Mason

Siç e cekëm më lartë, themeluesit e sistemeve filozofike anti-fetare janë në të vërtetë pjesë e një lufte sistematike që zhvillohet kundër religjionit. Për këtë arsye zbulojmë se shumica e filozofëve të cilët i themeluan këto sisteme janë pjesë e organizatës së masonerisë së lirë, e cila qëndron në qendër të luftës kundër religjionit.

Në këtë kontekst, filozofët të cilët na tërheqin vëmendjen menjëherë janë intelektualët francez të cilët ishin lajmëtarët e Revolucionit Francez. Këta njerëz jo vetëm që kritikuan autoritetet fetare por gjithashtu ndezën një armiqësi të dhunshme kundër religjionit. Në mesin e tyre janë Diderot, autori i Sistemit të Natyrës, të cilës i referohet si "Biblës së Materializmit"; Voltaire, i cili ishte gjithashtu një materialist i flaktë dhe kundërshtar i religjionit; materialisti radikal Montesquieu; Jean-Jacques Rousseau, i cili konstruktoi një "religjion" të ri të tij dhe "Enciklopedistët", të cilët të gjithë ishin anti-fetar të zjarrtë. Organi i masonëve turk, revista Mimar Sinan, thot për këta individë:

Revolucioni Francez i vitit 1789 u përgatit nga ideologët mason. Deklarata e të drejtave të njeriut që përmban parimet e lirisë, barazisë dhe vëllazërisë/miqësisë u shkrua me frymëzimin dhe udhëzimin e padronëve tonë si Montesquieu, Voltaire, Rousseau dhe Diderot.60

Revista e Masonëve, gjithashtu e botuar prej masonëve turk shkruan:

Pionierët të cilët rrëzuan sistemin feudal në Francë dhe filluan Revolucionin e Madh ishin Montesquieu, Voltaire, J.J. Rousseau, materialisti udhëheqës Diderot dhe Enciklopedistët të cilët u grumbulluan/mblodhën rreth tij. Ata të gjithë ishin masonë.61

Idetë materialiste dhe anti-fetare që u zhvilluan gjithnjë e më shumë në vitet që pasuan Revolucionin Francez arritën kulmin e tyre në shekullin e 19të. Kur shikojmë udhëheqësit e kësaj lëvizjeje, përsëri ndeshemi me masonerinë e lirë.

Veç kësaj, vlen gjithashtu të përmendet se kishte shumë Çifutë në mesin e këtyre figurave. Kjo dëshmon se Çifutët të cilët, në aleancë me masonët, luftojnë për të dobësuar religjionet Hyjnore si Krishtërimi dhe Islami dhe mbrojnë botëkuptimin materialist, i shërbejnë qëllimit të njëjtë në baza filozofike.

Prapaskenat E Socializmit

Një grup i çuditshëm u themelua në Bavari në Gjermaninë jugore në vitin 1776. themeluesi i këtij grupi, i cili e quajti veten "Illuminati" (dmth "të Ndriturit") ishte një professor i drejtësisë që quhej Adam Veishaupt. Kjo shoqatë është interesante në dy aspekte: ishte një shoqëri shumë e fshehtë dhe i kishte vënë vetes një program politik shumë ambicioz. Në këtë program të shkruar nga Ëeishaupt, dy qëllimet fundamentale të kësaj shoqërie u identifikuan:

1. Shfuqizimi i të gjitha monarkive dhe qeverive sistematike.

2. Shfuqizmi i të gjitha religjioneve teiste (hyjnore).

Qëndrimi i kësaj shoqërie ndaj religjionit ishte tejet armiqësor. Sipas historianit anglez Majkëll Hauard, Veishaupt kishte një "urrejtje të sëmurë" ndaj religjioneve hyjnore të çfarëdo lloji.62

Shoqëria ishtë në të vërtetë një lloj lozhe masonike. Veishaupt ishte një mason i lirë i vjetër dhe ai e kishte organizuar atë në pajtim me stilin tradicional të organizimit të lozhave masonike. Të Ndriturit u zhvilluan tejet shpejtë. Në vitin 1780, me pjesëmarrjen e Baron Fon Knige, njërit prej padronëve më të mëdhenjë të lozhave masonike gjermane, fuqia e shoqërisë u rrit shumë. Veishaupt dhe Knige po vendosnin themelet për një revolucion në Gjermani që ishte socialist në çdo gjë veçse në emër. Mirëpo, kur qeveria e zbuloi se çfarë po përgatiteshin të bënin, Veishaupt dhe Knigge e panë si një gjë të urtë që ta shpërndanin shoqërinë. Aktivitetet e saj u shkrinë në lozhat e tyre të rregullta masonerisë së lirë. Ky bashkim ndodhi në vitin 1782.

Në fillim të viteve 1800, u themelua një shoqëri e re në Gjermani që përpiqej që të vazhdonte traditën e Të Ndriturve në Gjermani. Shoqëria quhej "Shoqëria e Të Ndershmëve". Me kohë, emri i saj u ndryshua në "Shoqërinë e Komunistëve". Kreu i kësaj shoqërie deshi të krijojë një program politik për këtë grup dhe dy njerëzit e parë që i lutën që të shkruajnë programin ishin dy intelektual të ashpër komunist: Karl Marksi dhe Frederik Engelsi! Këta dy shkruan Manifestin Komunist sipas udhëzimeve të Shoqërisë së Komunistëve. Një prej parimeve të njohura botërisht të këtij Manifesti ishte se religjioni ishte "opiumi i popullit" dhe trakti/pamfleta arsyetonte se eliminimi i besimeve fetare ishte njëra prej parakushteve për "shoqërinë ideale pa klasa", e cila u prezentua si e vetmja shpresë e shpëtimit të njerëzimit. Duhet të ceket se të dy si Marksi ashtu edhe Engelsi ishin me prejardhje çifute.

Dominimi i hershëm i masonëve dhe çifutëve në lëvizjen socialiste vazhdoi në vitet që pasuan. Disa prej masonëve dhe çifutëve që përkrahën lëvizjen socialiste ishin:

Ferdinand Lasalle: Lasalle, një shok i ngusht i Marksit, mbrojti idenë e një diktature revolucionare komuniste.

Victor Adler: Si dora e djathtë e Engelsit, Adleri bëri përpjekje të konsiderueshme për të predikuar komunizmin.

Djali i tij Fridrih Adler u bë udhëheqës i Partisë Komuniste të Austrisë.

Mozes Hes: i lindur në një familje konzervative çifute, Hesi ishte një socialist dhe shok i ngusht i Marksit. Ai ishte gjithashtu një Cionist energjik. Ai i hapi rrugën lëvizjes Cioniste në Evropë me librin e tij Roma dhe Jerusalemi dhe punoi për të themeluar një shtet çifut në Palestinë. Ai ishte poashtu një mbrojtës i zjarrtë i Darvinizmit gjatë gjithë jetës së tij.

Xhorxh Lukas: Anëtar i një familje të pasur çifute, Lukas shkroi shumë libra që mbronin komunizmin. Ai ndihmoi në përhapjen e ideologjisë komuniste në mesin e të rinjëve. Ai ishte një figurë udhëheqëse e revolucionit që solli komunizmin në pushtet në Hungari.

Vladimir I. Lenin: Një çifut, pikërisht sikurse shumica e udhëheqësve të lëvizjes Bolshevike në Rusi, Lenini u bë themelues i njërit prej regjimeve totalitare më të përgjakshme në botë.

Herbert Markus: Djali i një familjeje çifute, Herbert Markus riinterpretoi Marksizmin dhe përgatiti bazat për trazirat studentore të vitit 1968. Ai nxiti lëvizjet e majta të kolegjit që u përhapën në mbarë botën dhe u zhvilluan në një ideologji anarkiste që ka sjellur – dhe ende sjellë – vdekjen në numër të madh të njerëzve të rinjë.

Një Filozofi Dhe Agjenda E Fshehtë E Saj

Kur i hedhim një sy historisë së filozofisë, shohim se ka shumë filozofë ateist dhe anti-fetar të cilët dallohen për nga identiteti i tyre masonik. Në mesin e tyre janë mendimtarët si Dejvid Hjum, Holbah, Shelling, Xhon Stjuart Mill, Auguste Komte, Markiz de Sad dhe sociologët si Emil Durkhaim, Ferdinand Tonis, Herbert Spenser, Zigmund Frojd, Henri Bergson dhe Erih From. Të gjithë këta janë me prejardhje çifute dhe të gjithë ata u përpoqën t'i largojnë njerëzit prej fesë dhe të vendosin një rregull shoqëror dhe moral që ishte krejtësisht jofetar. Nënkuptohet fare mirë se Çarlls Darvini dhe pikëpamjet e tij gëzonin një vend të posaçëm në mesin e këtyre figurave.

Pika më e rëndësishme për t'u cekur këtu është se filozofitë mosbesuese dhe materialiste të prodhuara prej gjithë këtyre mendimtarëve dhe prej mijëra të tjerëve si ata, u shërbejnë interesave të veçantë politik dhe shoqëror. Siç thamë në fillim, arsyeja më e rëndësishme pse njerëzit mohojnë Allahun është ndjenja e jorehatisë së tyre në raport me religjionin, religjionin që është rezultat i natyrshëm i besimit në Allahun. Duke e mohuar të vërtetën e religjionit për shkak se i kundërvihet interesave të tyre apo të interesave të qarqeve që ata përfaqësojnë, këta njerëz kanë gjetur strehim në ateizëm për të përfituar përkrahje për veten e tyre.

Për këtë arsye, argumentet e qarta të ekzistencës së Allahut nuk vërehen prej këtyre njerëzve. Apo më saktë, nuk kanë dëshirë që ato argumente të shihen. Këta njerëz përpiqen shumë të ndalojnë/pengojnë besimin në ekzistencën e Allahut dhe përhapin këtë mosbesim në shoqëri në përgjithësi. Përfundimisht shfaqen masat të cilat ose nuk besojnë në Allahun apo që e kanë "harruar" Atë siç përmendet në Kur'an. (Sure Teube: 67)

Kjo është arsyeja pse shumica e njerëzve kalojnë jetërat e tyre pa e lavdëruar Allahun fare, duke menduar se jetojnë të pavarur prej Tij. Megjithatë, njeriu nuk duhet të mashtrohet nga kjo "turmë mendjelehtësh", sepse Allahu tashmë na ka informuar në Kur'an se pjesa më e madhe e njerëzimit nuk beson (Sure Rra'd: 1). Ajeti vijues gjithashtu na paralajmëron për të njëjtën gjë:

Në qoftë se u bindesh shumicës (mohuese që janë) në tokë, ata do të largojnë ty nga rruga e Allahut. Ata nuk ndjekin tjetër vetëm supozime dhe nuk janë tjetër vetëm se rrenacakë. (Sure En'am: 116)

(Për informim të hollësishëm, shih: Rendi i Ri Masonik nga Harun Jahja)