1. O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie za przyjaciół Mojego wroga i waszego wroga! Wy zwracacie się do nich z przyjaźnią, oni zaś nie wierzą w prawdę, która przyszła do was. Wypędzają Posłańca i was samych, ponieważ wy wierzycie w Boga, waszego Pana. Skoro wyszliście walczyć na Mojej drodze i poszukiwać Mojego zadowolenia, to czy będziecie w skrytości okazywać im przyjaźń? Ja wiem najlepiej to, co ukrywacie i co czynicie jawnie. A ktokolwiek z was to czyni, ten już zbłądził z równej drogi.

2. Jeśli oni was spotkają, będą dla was wrogami; wyciągną do was swoje ręce i swoje języki - ze złem. Oni by chcieli, abyście byli niewiernymi.

3. Nie pomogą wam ani wasi bliscy krewni, ani wasze dzieci w Dniu Zmartwychwstania. On rozstrzygnie między wami. A Bóg widzi dobrze, co czynicie!

4. Mieliście już piękny przykład w Abrahamie i tych, którzy byli z nim, kiedy powiedzieli do swego ludu: "Zaprawdę, my nie mamy nic z wami i z tym, co wy czcicie oprócz Boga! Wyrzekamy się was! Pojawiła się między nami i wami wrogość i zawiść na zawsze, chyba że uwierzycie w Boga Jedynego!" Wyjątek uczyniwszy dla słów, jakie powiedział Abraham do swojego ojca: "Z pewnością będę prosił o przebaczenie dla ciebie, choć nie mam władzy niczego uczynić dla ciebie u Boga." "Panie nasz! Zaufaliśmy Tobie i nawróciliśmy się do Ciebie! Do Ciebie zmierza ostateczna wędrówka!

5. Panie nasz! Nie wystawiaj nas na pokuszenie wobec tych, którzy nie wierzą! Przebacz nam, Panie nasz! Zaprawdę, Ty jesteś Potężny, Mądry!"

6. Mieliście w nich piękny przykład dla tego, kto spodziewa się spotkać Boga i kto się spodziewa Dnia Ostatniego. A ten, kto się odwróci... zaprawdę, Bóg jest Bogaty, Godny Chwały!

7. Być może, Bóg ustanowi między wami i tymi spośród was, dla których jesteście wrogami - przyjaźń. Bóg jest wszechmocny! Bóg jest przebaczający, litościwy!

8. Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych!

9. Bóg zabrania wam tylko, abyście sobie brali za przyjaciół tych, którzy was zwalczali z powodu religii i którzy was wypędzali z waszych domostw, i którzy pomagali przy wypędzaniu was. Ci, którzy ich biorą za przyjaciół, są ludźmi niesprawiedliwymi.

10. O wy, którzy wierzycie! Kiedy przyjdą do was kobiety wierzące, które razem wywędrowały, to wybadajcie je. - Bóg zna najlepiej ich wiarę! - Jeśli uznacie je za wierzące, to nie odsyłajcie ich do niewiernych: one nie są już im dozwolone ani oni nie są dozwoleni dla nich. Dajcie im to, co oni wydali! Nie będziecie mieli grzechu, jeśli je poślubicie, kiedy dacie im ich wynagrodzenie. I nie zatrzymujcie przez węzły małżeńskie kobiet niewierzących! Żądajcie od nich tego, co wydaliście, i niech oni żądają, co wydali. Takie jest dla was postanowienie Boga! On rozsądza między wami. Bóg jest wszechwiedzący, mądry!

11. A jeśli któraś z waszych żon odeszła od was do niewiernych, a potem wy chcecie się odpłacić, to dajcie tym, od których żony odeszły, tyleż, ile oni wydali. I bójcie się Boga, w którego wierzycie!

12. O proroku! A kiedy przyjdą do ciebie kobiety wierzące złożyć ci przysięgę wierności: iż nie będą dodawać Bogu żadnych współtowarzyszy, iż nie będą kraść, iż nie będą popełniać cudzołóstwa, iż nie będą zabijać swoich dzieci, iż nie będą przychodzić z oszczerstwem, zmyślając je między swoimi rękami i nogami, ani też nie będą się buntowały przeciwko tobie w tym, co jest uznane - to przyjmij ich przysięgę i proś Boga o przebaczenie dla nich! Zaprawdę, Bóg jest przebaczający, mądry!

13. O wy, którzy wierzycie! Nie bierzcie sobie za przyjaciół ludzi, na których Bóg jest zagniewany. Oni zwątpili w życie ostateczne, tak jak niewierni zwątpili w mieszkańców mogił.