1. Sad. Na Koran, zawierający napomnienie!
2. A jednak ci, którzy nie wierzą, tkwią w dumie i odszczepieństwie.
3. Ileż pokoleń wytraciliśmy przed nimi! Oni wołali, lecz nie był to czas wybawienia.
4. Dziwią się, że przyszedł do nich ostrzegający spośród nich. I mówią niewierni: "To jest czarownik, wielki kłamca!
5. Czy on uczyni bogów Bogiem jedynym? Zaprawdę, to jest rzecz zadziwiająca!"
6. I starszyzna spośród nich oddaliła się, mówiąc: "Idźcie i wytrwajcie przy waszych bogach! Zaprawdę, to jest rzecz pożądana!
7. Nie słyszeliśmy wcale o tym w ostatniej religii. To jest tylko wymysł.
8. Czy to jemu, spośród nas wszystkich, zostało zesłane napomnienie?" Tak! Oni pozostają w zwątpieniu względem Mojego napomnienia. Tak! Oni jeszcze nie zakosztowali Mojej kary!
9. Czy oni posiadają skarby miłosierdzia twego Pana, Potężnego, Obdarzającego?
10. Czy oni posiadają królestwo niebios i ziemi, i tego, co jest między nimi? Niech więc wzniosą się na sznurach!
11. Zastępy z frakcji odszczepieńców zostały rozbite.
12. Przed nimi kłam zadawali: lud Noego, lud Ad i Faraon - posiadacz pali namiotu
13. I lud Samud, lud Lota i mieszkańcy Gąszczu. Oni wszyscy stanowili frakcje.
14. Każdy z nich za kłamców uważał posłańców, dlatego też ziściła się Moja kara.
15. Pozostaje im tylko oczekiwać na jeden krzyk, który nie będzie powtórzony.
16. I powiedzieli: "Panie nasz! Przyspiesz nasz udział przed Dniem rozrachunku!"
17. Bądź cierpliwy na to, co oni mówią, i wspomnij Naszego sługę Dawida, posiadającego siłę. Zaprawdę, on był pełen skruchy!
18. Oto skłoniliśmy góry, aby wraz z nim głosiły chwałę o zachodzie i wschodzie słońca;
19. I ptaki wokół zebrane - wszystko ku Niemu się zwraca.
20. I umocniliśmy jego królestwo, i daliśmy mu mądrość i rozstrzygającą jasność mowy.
21. Czy doszło do ciebie opowiadanie o prowadzących spór? Oto oni wspięli się po murze do sanktuarium.
22. Kiedy weszli do Dawida, on się ich przestraszył, oni zaś powiedzieli: "Nie obawiaj się! My jesteśmy dwoma kłótnikami, każdy z nas nastaje na drugiego. Rozsądź więc między nami według prawdy i nie bądź niesprawiedliwy, i wyprowadź nas na równą drogę.
23. Oto mój brat. Posiada on dziewięćdziesiąt dziewięć owiec, a ja mam tylko jedną owcę. I powiedział on: Powierz mi ją - i on zwyciężył mnie w mowie."
24. Powiedział Dawid: "On był dla ciebie niesprawiedliwy, prosząc o przyłączenie twojej owcy do swoich. Zaprawdę, wielu spośród wspólników wyrządza sobie nawzajem krzywdy, z wyjątkiem tych, którzy uwierzyli i którzy pełnią dobre dzieła, a jest ich niewielu." I domyślił się Dawid, że wystawiliśmy go tylko na próbę. Poprosił o przebaczenie swego Pana i padł na twarz, wybijając pokłony, i nawrócił się.
25. Więc przebaczyliśmy mu to i czeka go miejsce blisko Nas i piękna przystań.
26. O Dawidzie! Uczyniliśmy ciebie namiestnikiem na ziemi. Rozsądzaj więc między ludźmi według prawdy, nie idź za namiętnością, bo sprowadzi cię z drogi Boga. Zaprawdę, tych, którzy schodzą z drogi Boga czeka kara straszna za to, iż zapomnieli o Dniu rozrachunku!
27. My nie stworzyliśmy nieba i ziemi, i tego, co jest między nimi, nadaremnie. Takie jest mniemanie tych, którzy nie wierzą. Lecz biada tym, którzy nie wierzą, w obliczu ognia!
28. Czy My będziemy traktować tych, którzy wierzą i czynią dobre dzieła, tak jak tych, którzy szerzą zgorszenie na ziemi? Czyż będziemy traktować bogobojnych tak jak rozpustników?
29. To jest Księga, którą tobie zesłaliśmy, błogosławiona - aby oni zastanowili się nad jej znakami i aby się opamiętali ludzie posiadający rozum.
30. Dawidowi darowaliśmy Salomona. Jakże wspaniały to sługa! Zaprawdę, on był pełen skruchy.
31. Kiedy mu przedstawiono wieczorem lekko stąpające, szlachetne rumaki,
32. On powiedział: "Zaprawdę, postawiłem wyżej miłość tego dobra aniżeli wspomnienie mego Pana; dopóki ono nie skryło się za zasłoną.
33. Przyprowadźcie je do mnie!" I zaczął przecinać ich ścięgna i szyje.
34. I doświadczyliśmy Salomona,. umieszczając na tronie jakąś postać. Wtedy on się nawrócił.
35. Powiedział: "Panie mój! Przebacz mi! I daj mi królestwo takie, które nie będzie odpowiednie dla nikogo po mnie. Zaprawdę, Ty jesteś Obdarzający!"
36. I poddaliśmy jemu wiatr, który płynie, na jego rozkaz, lekko, tam gdzie on zamierzył;
37. I szatanów, zarówno budujących, jak i nurkujących,
38. I innych, parami spętanych.
39. "Oto jest Nasz dar! Rozdzielaj go hojnie lub zachowaj, bez zdawania rachunku!"
40. Zaprawdę, czeka go miejsce blisko Nas i piękna przystań!
41. I wspomnij Naszego sługę Hioba, kiedy wołał do swego Pana: "Czy to szatan mnie dotknął cierpieniem i karą?"
42. "Uderz nogą! Oto woda chłodna do obmycia się i picia!"
43. I oddaliśmy mu jego rodzinę dwakroć liczniejszą, jako miłosierdzie od Nas i jako napomnienie dla ludzi rozumnych.
44. I weź w rękę garść trawy, i smagaj nią, i nie złam twojej przysięgi!" I znaleźliśmy go cierpliwym. Jakże to wspaniały sługa! Zaprawdę, on był pełen skruchy!
45. I wspomnij nasze sługi: Abrahama, Izaaka i Jakuba - posiadających władzę i jasne spojrzenie.
46. Oczyściliśmy ich czystą myślą - wspomnieniem o siedzibie.
47. Oni są u Nas przecież wśród wybranych, najlepszych.
48. I wspomnij Isma`ila, Eliasza i Zu`I-Kifla - każdy z nich jest wśród najlepszych.
49. To jest napomnienie. I, zaprawdę, bogobojnych czeka piękna przystań:
50. Ogrody Edenu z otwartymi dla nich bramami.
51. Leżąc tam wygodnie, proszą oni o owoce obfite i napój.
52. I będą mieli dziewczęta o skromnym spojrzeniu, jednakowego wieku.
53. To właśnie zostało im obiecane na Dzień rozrachunku.
54. Oto Nasze zaopatrzenie - będzie ono niewyczerpane.
55. Tak będzie! Lecz, zaprawdę, buntowników czeka nieszczęsna przystań:
56. Gehenna, w której będą się palić. A jakże to złe miejsce odpoczynku!
57. Tak będzie! Niech oni zakosztują: i wody wrzącej, i napoju cuchnącego,
58. I innych tego rodzaju podwojonych mąk.
59. Oto tłum wrzucony razem z wami. Nie ma dla nich żadnego przywitania; będą się palić w ogniu.
60. Oni mówią: "Nie! To wy! Dla was nie ma powitania! To wyście nam to pierwej przygotowali! Jakże to nieszczęsne miejsce stałego przebywania!"
61. Oni mówią: "Panie nasz! Temu, kto dla nas to pierwej przygotował,. powiększ w dwójnasób karę w ogniu!"
62. Oni mówią: "Cóż to z nami, że nie widzimy tutaj ludzi, których uważaliśmy za złych?
63. Czyż my braliśmy sobie ich na pośmiewisko albo odwracały się od nich nasze spojrzenia?"
64. Zaiste, sprzeczanie się mieszkańców ognia jest prawdą!
65. Powiedz: "Ja jestem tylko ostrzegającym. Nie ma boga, jak tylko Bóg, Jeden, Zwyciężający!
66. Pan niebios i ziemi, i tego, co jest między nimi, Potężny, Przebaczający!"
67. Powiedz: "To jest wielka nowina,
68. Wy się od niej odwracacie.
69. Nie miałem żadnej wiedzy o najwyższych dostojnikach, kiedy prowadzili spór.
70. To tylko zostało mi objawione, że jestem wyraźnie ostrzegającym.
71. Oto powiedział mój Pan do aniołów: "Ja stwarzam człowieka z gliny.
72. Kiedy go ukształtuję harmonijnie i tchnę w niego Mojego Ducha, to padnijcie, oddając mu pokłony!"
73. Wtedy pokłonili się aniołowie wszyscy razem,
74. Z wyjątkiem Iblisa; on wbił się w pychę i znalazł się wśród niewiernych.
75. Powiedział: "O Iblisie! Co tobie przeszkodziło, że nie pokłoniłeś się temu, co Ja stworzyłem Moimi rękami? Czy wbiłeś się w pychę, czy też jesteś wśród wyniosłych?"
76. Powiedział: "Ja jestem lepszy od niego: Ty stworzyłeś mnie z ognia, a jego stworzyłeś z gliny."
77. Rzekł: "Wychodź więc stąd, bo jesteś przeklęty!
78. I zaprawdę, Moje przekleństwo na tobie aż do Dnia Sądu!"
79. Powiedział: "Panie mój! Pozwól mi zaczekać do Dnia ich wskrzeszenia."
80. Rzekł: "Zaprawdę, ty jesteś wśród tych, którym dano zaczekać
81. Aż do Dnia wiadomego czasu."
82. Powiedział: "Przeto; na Twoją potęgę! ja z pewnością zwiodę ich wszystkich,
83. Z wyjątkiem Twoich sług, szczerze oddanych!"
84. Rzekł "To jest prawda! I Ja prawdę mówię!
85. Ja na pewno wypełnię Gehennę tobą i tymi, którzy pójdą za tobą - wszystkimi wam!"
86. Powiedz: "Ja nie żądam od was za to żadnej zapłaty ani też nie jestem spośród tych, którzy biorą na siebie ponad możliwości."
87. To jest tylko napomnienie dla światów.
88. I wy z pewnością dowiecie się o tym po pewnym czasie.
