Sumienie jest przewodnikiem, który dzięki inspiracji Allaha zawsze wskazuje właściwą drogę:
“Na duszę i na Tego, który ją ukształtował! I dał jej skłonność - do nieprawości i bojaźni Bożej. Pomyślność osiągnął ten, kto ją oczyścił, lecz poniósł stratę ten, kto ją zaciemnił!” (Rozdział ash-Shams: 7-10)
Demoralizacja jest pragnieniem spełniania żądań i pasji, nawet jeżeli to oznacza robienie czegoś co jest zabronione czy nielegalne. Allah bezustannie inspiruje, poprzez nasze sumienie, które jest ostrzeżeniem przeciwko demoralizacji. Ciągle podporządkowywanie się mu, oczyszcza ludzi z grzechu i prowadzi ich do zbawienia i szczęścia. Ci, którzy wielbią swoje ego, najpierw popadają w głębie nieświadomości, a potem posuwają się na drodze do zatracenia:
“I oni je odrzucili - niesprawiedliwie i dumnie - chociaż ich dusze były przekonane o prawdzie.” (Rozdział an-Naml: 14)
Sumienie bezustannie ostrzega ludzi przed niezliczonymi żądzami ich ego i namawia ich do śledzenia właściwej drogi. Nieświadome osoby, nie zwracają uwagi na ten sygnał ostrzegawczy, sądząc, że uczyni ich nieszczęśliwymi, ponieważ wchodzi w konflikt z pragnieniami ich duszy. Tak więc starają się przytłumić ten boski sygnał ostrzegawczy, nie zdawając sobie sprawy z tego, że jego źródłem jest Allah, który wzywa ich do wybrania właściwej drogi i wiecznego szczęścia.
Nieświadomość, w którą popadają ludzie na skutek ignorowania tego głosu, rośnie w miarę jak pogrążają się w niemoralności ( niezliczonych grzechach i niegodziwości), a kolejny bunt, grzech i zdeprawowanie powoduje, że ich ego zaczyna się pogarszać. Są teraz tak głęboko nieświadomi, że chcą żyć w stanie niegodziwości na zawsze:
“Lecz człowiek pragnie prowadzić nadal życie grzeszne. Zapytuje on: "Kiedy to będzie Dzień Zmartwychwstania?" Otóż kiedy wzrok będzie oślepiony, kiedy księżyc będzie zaćmiony, kiedy słońce i księżyc będą złączone, tego Dnia człowiek powie: Gdzie jest miejsce ucieczki?" Niestety! Nie ma żadnego schronienia! Do twego Pana, tego Dnia, nastąpi pewny powrót.” (Rozdział al-Qiyama: 5-12)
Ludzie, którzy nie słuchają boskiego głosu są na przegranej pozycji, ponieważ nieświadomość, która odseparowała ich od Niego, niesie ze sobą cierpienie, którego nie jesteśmy sobie w stanie wyobraźić: palący dół Piekła.
Przeznaczenie oznacza, że bez względu na to, czy jest to istota żywa czy nie, stan i doświadczenia każdego elementu determinowane są z góry przez Allaha. Jest tak w przypadku każdej istoty, od najmniejszego komara do słonia; od maleńkiej nowo-narodzonej ryby w oceanie i mikroskopijnych stworzeń w każdym zakątku świata, aż do wszystkich istot żyjących w tym ogromnym wszechświecie.
Nikt nie jest w stanie wybrać nawet jednej cechy swojego wyglądu (np. swojej cery, koloru oczu czy wzrostu) czy swoich rodziców. Biorąc pod uwagę to, że nie mogą zadecydować tak podstawowych rzeczy, w jaki sposób będą w stanie wyznaczyć kurs swojego życia? Koran tak na ten temat mówi: “Zaprawdę, stworzyliśmy każdą rzecz według pewnej miary.” (Rozdział al-Qamar: 49)
Każdy kto jest tego świadomy, powinien prosić o litość i łaskę, kiedy korzysta ze swoich dóbr materialnych i czegokolwiek doświadcza. W istocie, Koran jest jedynym przewodnikiem, który pokazuje ludziom jak to zrobić. Żadna istota ludzka, czy to wpływowy biznessman czy współplemiennik i żadna inna istota, czy stworzenie żyjące głęboko w oceanie czy owad z pierwotnego lasu, nie jest w stanie zmienić czy uciec przeznaczeniu zadecydowanym przez Allaha:
“I w jakiejkolwiek byłbyś sytuacji, i cokolwiek recytowałbyś z Koranu, i jakiekolwiek podejmujecie działanie - My jesteśmy przy was świadkami, kiedy się w tym zagłębiacie. I nie ujdzie uwagi twego Pana nawet ciężar jednego pyłku - ani na ziemi, ani w niebiosach; ani też coś jeszcze mniejszego od tego, ani też większego - żeby to nie było w Księdze jasnej.” (Rozdział Yunus: 61)
Koran mówi, że każdy moment i doświadczenie przez jakie człowiek przechodzi, jest decydowane przez przeznaczenie. Ci, którzy ignorują te fakty objawione w Koranie myślą, że żyją w tym ogromnym wszechświecie, wśród miliardów innych ludzi, przez czysty przypadek. Tak więc uważają się za istoty wolne, które mogą robić to co im się żywnie podoba. Łudząc się, iż są niezależni od Allaha, popadają w głęboką nieświadomość.
Ludzie zazwyczaj spotykają śmierć w nieoczekiwanych miejscach i o nieoczekiwanej porze:
Moment śmierci każdej osoby determinowany jest przez przeznaczenie jeszcze zanim przyszła ona na ten świat. Allah objawia w Koranie:
Fakt, iż ludzie nie wiedzą kiedy umrą, jest jednym z czynników, który popycha ich w stronę nieświadomości. Jeżeli osoby, które są świadome kary Piekła wiedziały kiedy umrą, nie pozostałyby obojętne rozkazom Allaha, rozproszone przez życie doczesne czy zapomniały, że będą wezwane do rozliczenia się ze swoich czynów w Dniu Sądu Ostatecznego.
Nie znanie daty śmierci jest tajemnicą procesów świata obecnego. Wierzący, którzy to wiedzą, przygotowują się, wiedzą, że mogą umrzeć w każdym momencie. Podporządkowywują się nakazom i zakazom Allaha z kompletną szczerością tak długo jak żyją.
Nieświadome osoby żyją zgodnie z pragnieniami swojej duszy. Wiedzą, że kiedyś umrą, ale nie są w stanie pojąć faktu, iż śmierć jest przebudzeniem się w Przyszłym Życiu, albo w niekończącym się Piekle albo w Raju. Sądzą, że jest ona wieczną rozłąką od rzeczy i ukochanych osób. Dlatego są tak gorliwi w wyborze co i kogo kochają i czują sie nieswojo kiedy przytaczany jest temat śmierci, albo kiedy on przechodzi im przez myśl. Samo myślenie o śmierci przygnębia ich i martwią się, że ich życie ulegnie zmianie. Odkąd nie biorą pod uwagę tego, że śmierć może być tuż za rogiem nie rozmyślają nad jej rzeczywistością, ignorują nakazy i zakazy Allaha albo przynajmniej odkładają je na bok, wmawiając sobie, że mają jeszcze dużo czasu na modlitwę i zaczną się modlić kiedy będą starsi. Ale tak naprawdę, nie mają pojęcia ile czasu im zostało. Radośnie idą swoją drogą aż do momentu kiedy nagle przychodzi moment śmierci, zanim rozpoczeli życie zgodnie z rozkazami Allaha. Moment, w którym takie nierozważne osoby spotykają śmierć, którą uważają za odległą i daleką został w następujący sposób opisany w Koranie:
“O, gdyby ci, którzy nie uwierzyli, znali tę chwilę, kiedy nie będą mogli odwrócić ognia ani od swoich twarzy, ani od swoich pleców - i nie będą wspomożeni! Tak! Przyjdzie ona do nich niespodzianie i wprawi ich w zdumienie; i nie będą w stanie jej odwrócić ani nie będzie im dana żadna zwłoka!” (Rozdział al-Anbiya’: 39-40)
W tym wersie wyraźnie widać, że śmierć nie słucha wymówek i że wyznaczony czas nadchodzi szybko. Nic nie jest w stanie jej powstrzymać. Allah mówi w Koranie:
“Powiedz: "Zaprawdę, śmierć, od której uciekacie, z pewnością was spotka! Potem zostaniecie sprowadzeni do Tego, który zna, co skryte i jawne. On obwieści wam to, co czyniliście."(Rozdział al-Dżum‘ah: 8)
Osoba może umrzeć w każdej chwili; zapominanie tego faktu czy próba ucieczki przed nim jest oznaką tego, że jest nieświadoma i że jest pochłaniana przez wir nieświadomości. Faktem jest, iż nieświadomość może zaprowadzić w kierunku wiecznego cierpienia.
Ludzie, którzy są nieświadomi zapominają również, że w Przyszłości będą rozliczeni ze swoich czynów przez Allaha. Niezależnie od tego, czy umierają w samotności czy między innymi, kiedy anioł śmierci zabiera ich dusze, wszystkie ich kontakty ze światem obecnym i wszystkimi wokół zostają zerwane. Kiedy zostaną wskrzeszeni i pójdą przedstawić bilans swojego życia, każdy będzie sam pośród ogromnej ilości ludzi, i nikt nie będzie zwracać uwagi na innych. Samotność ta będzie zupełnie inna od samotności jaką odczuwamy tutaj na ziemi. Moment rozliczenia będzie najtrudniejszym momentem jaki nieświadoma osoba kiedykolwiek doświadczy. Odczuwana samotność wyniknie z uświadomienia sobie faktu, że nadszedł czas na rozliczenie się ze wszystkiego co w życiu zrobili, że są zupełnie sami, odizolowani od innych i że są kompletnie bezsilni w Jego obecności. Są fizycznie i emocjonalnie wystawieni na widok publiczny; pozbawieni swojej mocy, majątku, tytułów, pozycji i sławy; i z daleka od wszystkich swoich bliskich. Innymi słowy, są zupełnie sami w obecności Allaha:
“I oni wszyscy przyjdą do Niego, w Dniu Zmartwychwstania, pojedynczo.” (Rozdział Maryam: 95)
Nieświadomi ludzie, którzy nie widzą natychmiastowych konsekwencji tego co robią tutaj na ziemi, sądzą, że to samo będzie miało miejsce w Przyszłości. Z powodu tego błędu, przekonują swoich znajomych do ignorowania nakazów i zakazów Allaha, albo też przełożenia ich posłuszeństwa na później, mówiąc rzeczy takie jak “żyje się tylko raz” “nie martw się o to” lub “Ja wezmę za to pełną odpowiedzialność.” Takie wyrażenia zdradzają ich brak świadomości, bo tak jak człowiek przychodzi na ten świat tylko raz, również tylko jeden raz wstąpi do Piekła gdzie będzie cierpiał w nieskończoność. Tacy ludzie, nie biorą tej kary zbyt poważnie i twierdzą, że wezmą na siebie grzechy innych. To pokazuje jeszcze bardziej, jak są daleko od zrozumienia ogromu Jego wiedzy i mocy:
“I nie poniesie żadna niosąca ciężar ciężaru drugiej; a jeśli nawet jakaś przygnieciona ciężarem wezwie pomocy do poniesienia go, to nikt jej w tym nie ulży - nawet gdyby to był krewny. Ty tylko ostrzegasz tych, którzy się boją swego Pana z powodu tego, co jest skryte, i którzy odprawiają modlitwę. A ten, kto się oczyszcza, to oczyszcza się dla siebie samego. Do Boga zmierza wędrowanie.” (Rozdział Fatir: 18)
“Że żadna dusza obładowana ciężarem nie poniesie ciężaru innej duszy;’ (Rozdział an-Najm: 38)
W Życiu Przyszłym, wszyscy otrzymają słuszną i idealną rekompensatę za swoje czyny. Nie będzie tam przyjaciół czy krewnych, którzy wezmą odpowiedzialność za ich błędy czy wyciągną z kłopotów tak jak to dzieje się w życiu doczesnym. Wtedy zaczną nienawidzić wszystkich tych, których kiedyś szanowali, obwiniając ich za własny brak świadomości:
“Tego Dnia przyjaciele będą dla siebie wrogami, z wyjątkiem ludzi bogobojnych” (Rozdział az-Zukhruf: 67)
“…To Dzień, kiedy przyjaciel nie wybawi przyjaciela od niczego; i oni nie będą mieli żadnej pomocy.” (Rozdział al-Dukhan: 41)
Fałszywe przyjaźnie świata doczesnego w Przyszłości zostaną przerwane i zamienią się we wrogość, ponieważ były one zawarte dla jakiejś korzyści i bez wzglądu na zgodę Allaha. Podczas, gdy byli na tym świecie, zawierali przyjaźnie nie z osobami, które kierowały ich serca w stronę Allaha i były przez Niego kochane, ale z nieszczerymi, nieświadomymi jednostkami, które odwróciły się do Niego plecami i zaprzeczyły Jego egzystencji. Wlaściwie to dosyć często dzieje się tak, że najlepsi przyjaciele stają się wrogami, kiedy pojawia się konflikt między ich przyjaźnią a ich własną korzyścią. Jak zostało powiedziane w Koranie, przyjaźnie, które trwają całe życie, nawet jeżeli obie strony wzajemnie się krzywdzą poprzez wprowadzenie się w nieświadomość, zamienią się we wrogość w obecności Allaha. Wrogość ta rozpoczyna się wtedy, kiedy stopniowo zaczynają być świadomi cierpienia w momencie gdy zdjęta zostaje z nich zasłona nieświadomości. Allah objawia ich szczere wyznania:
“nie mamy więc orędowników ani też nie mamy wiernego przyjaciela. O, jeśliby nam dany był powrót, to bylibyśmy między wiernymi!" (Rozdział ash-Shu‘ara’: 100-102)
Kiedy wzywani są do rozliczenia, niewierzący wyrażają w głębokim smutku, że są całkiem sami. Wierzący, z których się wyśmiewali podczas życia na ziemi nie są w pobliżu. Kiedy stają twarzą w twarz z prawdą, ktorą dotąd lekceważyli, pragną powrócić i być między szczerze wierzącymi:
“Być może, ci, którzy nie uwierzyli, chcieliby być muzułmanami?” (Rozdział al-Hijr: 2)
Ale nie ma powrotu.