Onze Klas

“Goedemorgen kinderen”, zei de leraar op maandagochtend.

“Goedemorgen meneer,” antwoordden de leerlingen.

“Hoe was jullie weekend?” vroeg hij.

“Heel leuk, meneer. We hebben sneeuwballen gegooid en een sneeuwpop gemaakt!”

“Dus, jullie hebben plezier gehad van de sneeuw dit weekend”, zei hij met een glimlach tegen de kinderen.

“Ja meneer, we hebben veel lol gehad,” antwoordden ze.

De leraar keek de klas rond en fronste: “Ik zie dat er een paar leerlingen niet zijn vandaag.”

“Ja, Saliem en Aisja zijn er vandaag niet.”

“Weet je ook waarom?”

“Ze zijn thuis, meneer,” zei de klas, “Ze zullen wel ziek zijn.”

“Dan hebben ze vast te lang in de sneeuw gespeeld,” fronste de leraar.

“Wij hebben ook in de sneeuw gespeeld, worden wij dan ook ziek, meneer?”, vroeg de klas ongerust.

“Als je niet voorzichtig bent en te lang in de sneeuw blijft, wel.”

“Waarom maakt de sneeuw mensen ziek? We vinden het fijn als het sneeuwt. En we vinden het ook fijn om erin te spelen.”

De leraar legde uit: “Mensen worden ziek omdat bacteriën hun lichaam zijn binnengekomen. Zoals jullie weten zijn bacteriën onzichtbare organismen. Ze komen ons lichaam binnen en brengen ons schade toe. Wanneer we niet zorgvuldig omgaan met hygiëne, en eten zonder onze handen te hebben gewassen, kunnen ze ons lichaam binnenkomen en daar blijven.”

“Worden we direct ziek wanneer de bacteriën ons lichaam binnenkomen, meneer?” wilde één van de leerlingen weten.

“Nee,” antwoordde hij. “We worden niet altijd ziek. Toen Allah ons schiep, gaf Hij onze lichamen een bijzonder immuunsysteem om tegen bacteriën te vechten. We realiseren het ons niet, maar de elementen van dit immuunsysteem beschermen onze lichamen net als een leger. Ieder element van dit zeer ingewikkelde systeem verricht zijn taak perfect.”

“Maar, meneer, waarom worden we dan ziek? Is het omdat ons immuunsysteem zijn werk niet heeft gedaan?”

“Nee, bij een normaal iemand werkt het immuunsysteem altijd. Zonder dat we het weten, is ons immuunsysteem in een grote strijd verwikkeld tegen bacteriën. Allereerst probeert het de bacteriën te weerhouden om in onze lichamen te komen en om daar te blijven. Wanneer het bacteriën lukt om binnen te komen, vernietigt het immuunsysteem hen onmiddellijk.”

“Waarom worden we dan ziek?” wilden ze nog steeds weten.

“Wanneer we te lang buiten in de kou blijven,” legde hij uit, “en als we niet goed eten, worden onze lichamen zwak. Als dat gebeurt, zal ons immuunsysteem ook zwakker worden. De bacteriën die dan niet vernietigd worden, zullen zich vermenigvuldigen en zich snel door onze lichamen verspreiden.”

“Dus als dit gebeurt, nemen de bacteriën ons hele lichaam over?” vroegen ze.

“Nee,” ging hij verder, “In dat geval begint ons immuunsysteem een nog grotere oorlog tegen de bacteriën. Door deze grote oorlog krijgen we koorts, we voelen ons niet lekker en onze gewrichten beginnen pijn te doen.”

De leerlingen knikten. “Ja. Als dat gebeurt, moeten we in bed blijven.”

“Natuurlijk, als dat gebeurt, is rusten het beste dat we kunnen doen. Wanneer we veel rust krijgen en tegelijkertijd medicijnen nemen en we al ons eten opeten, zal ons immuunsysteem sterker worden en ons helpen. Dus zal het in een korte tijd de bacteriën overwinnen en ze uit ons lichaam gooien. Zo worden we weer gezond.”

“Nu begrijpen we hoe we ziek worden,” zeiden de leerlingen. “Van nu af aan zullen we heel voorzichtig zijn.”

“Ja,” zei de leraar: “Allah heeft ons gezegend toen Hij onze lichamen met zo’n verdedigingssysteem heeft geschapen. We zouden Hem hiervoor dankbaar moeten zijn en goed voor ons zelf zorgen, zodat we de gezondheid die Hij ons heeft gegeven, niet verliezen.