Naïem en de Mooie Pauw
In het weekend gingen Naïem en zijn moeder en zusje naar de dierentuin. Hij was verbaasd toen hij zag hoe schattig en mooi alle dieren waren. Hij voerde sommige en keek op een afstandje naar andere. Een stoute babyolifant spoot water op zijn zusje’s jurk. Naïem en zijn moeder moesten lachen en liepen daarna verder.
“Kijk eens wat een mooie pauw!” zei Naïem’s moeder.
Naïem en zijn zusje waren helemaal onder de indruk van de mooie pauw. Naïem ging een beetje dichterbij staan om de pauw van heel dichtbij te bekijken.
“Hallo, Naïem,” zei de pauw. “Ik sta bekend als het meest schitterend uitziende schepsel in het dierenrijk.”
Naïem antwoordde: “Jouw staart is werkelijk prachtig. Hebben alle pauwen zulke staarten?”
De pauw antwoordde: “Nee, mijn kleine vriend. Alleen mannetjespauwen hebben zulke staarten. We gebruiken hem om een vrouwtje te lokken.”
Naïem vroeg zich af: “Wanneer een pauw zijn staart opent, kan hij hem zelf niet zien, dus hoe weet hij dan zo zeker dat zijn staart mooi en aantrekkelijk is? Iemand moet jullie dat vertellen, toch? Zelfs mensen kunnen er niet zeker van zijn hoe ze eruit zien, totdat ze in een spiegel kijken.”
“Je hebt gelijk, stemde de pauw in. “Wij kijken niet in een spiegel om te zien hoe mooi we zijn. Allah heeft ons geleerd dat we aantrekkelijk worden als we onze staarten op deze manier openen.”
Naïem keek nog wat beter naar de pauw en was verbaasd over de prachtige kleuren en de tekening op zijn staart.
“Het is net alsof ik naar een prachtige foto kijk; de kleuren zijn zo mooi...” zuchtte hij.
“Denk je dat ik deze prachtige tekening zelf op mijn staart kan schilderen?” vroeg de pauw. “Natuurlijk niet, mijn kleine vriend. Deze buitengewone prachtige staarten komen niet vanzelf. Iedereen verwondert zich over onze prachtige kleuren terwijl, net als bij alle andere schepsels, het Allah is die deze schoonheid in ons heeft geschapen.”
Naïem zei tegen de vogel: “Nu begrijp ik nog beter dat het Allah is die jullie pauwen zo mooi heeft gemaakt. Tot ziens, mijn goede vriend.”
Naïem kreeg een gevoel van verwondering over de grote macht van Allah en hij ging terug naar zijn moeder en zusje en hij herinnerde hen eraan, dat het Allah was die de pracht van de pauw had geschapen.
