Ahmed en de Gelukkige Eend

In het weekend ging Ahmed met samen met zijn familie op bezoek bij zijn opa. Zoals altijd nam Ahmed’s opa hem voor het avondeten mee naar het park. Toen ze in het park aankwamen, was Ahmed heel blij om de eendjes in de vijver te zien zwemmen. Zijn opa wist dat Ahmed eenden heel erg leuk vond, dus had hij iets meegenomen om hen te voeren. Hij gaf het aan Ahmed en ze zaten samen op een bankje. Ahmed rende naar de eenden toe.

“Hallo” zei hij, “Mijn naam is Ahmed. Ik heb wat te eten voor jullie meegenomen.”

Eén van de eenden zei: “Hallo Ahmed, dank je wel.”

“Ik vroeg me af,” zei Ahmed, “als jullie hier niet gevoerd zouden worden, of als jullie ergens zouden leven waar geen mensen zijn, hoe zouden jullie eten vinden?”

De eend antwoordde: “Wij eenden verlaten het water niet vaak wanneer we in het wild leven. We vinden ons eten in het water.”

“Maar ik zie geen eten in het water waar jullie zwemmen”, zei Ahmed verbaasd.

De eend legde uit: “We halen ons eten op verschillende manieren uit het water. Sommige eenden blijven aan de oppervlakte van het water en eten planten en insecten. Andere steken hun kop en het bovenste gedeelte van hun lichaam onder water en zoeken naar eten, terwijl hun staart in de lucht steekt. En nog weer andere duiken helemaal onder water en zoeken op die manier naar al hun voedsel.

Ahmed had nog een vraag: “Waarom blijven jullie de hele tijd in het water? Waarom lopen jullie niet rond op het land?”

“Onze voeten hebben zwemvliezen en daardoor kunnen we erg snel zwemmen in het water, maar het is moeilijk voor ons om op het land te lopen,” vertelde de eend hem.

Toen vroeg Ahmed de eend: “Als ik het water inga, moet ik altijd blijven bewegen om te blijven drijven. Dus moet ik zwembandjes gebruiken om niet te zinken. Hoe lukt het jullie om zo lang te blijven drijven?”

“Net zoals jij niet hoeft te bewegen om te blijven drijven met je zwembandjes, zo zorgt de lucht in onze lichamen ervoor dat we boven op het water blijven, antwoordde de eend.

Ahmed was nog steeds verbaasd: “Maar als ik zwembandjes draag, kan ik niet onder water duiken. Dus hoe doen jullie dat?”

“We hebben luchtzakken in onze lichamen die eruit zien als kleine ballonnen,” zei de eend. “Wanneer deze zakken gevuld zijn met lucht, blijven we drijven, en wanneer we onderwater duiken, pompen we de lucht uit de luchtzakken. Dus dan kunnen we makkelijk duiken, omdat er minder lucht in ons lichaam achterblijft.”

“Dus jullie kunnen op het water blijven, onderwater duiken en jullie kunnen prachtig zwemmen”, zei Ahmed.

De eend vertelde verder: “Het komt door onze zwemvliezen dat we zo makkelijk kunnen zwemmen. Wanneer we onze voeten naar voren en naar achteren in het water bewegen, spreiden de vliezen zich uit waardoor we met meer kracht het water kunnen wegdrukken.

“Net zoals de zwemvliezen die de grote mensen aan hun voeten doen als ze in de zomer gaan zwemmen. Zodat ze sneller en makkelijker kunnen zwemmen!” riep Ahmed.

“Zo is het, Ahmed,” stemde de eend in. “Als jullie mensenvoeten er zo uitzagen, zouden jullie niet zo gemakkelijk kunnen lopen. Omdat wij echter watervogels zijn, zorgt de vorm van onze voeten ervoor dat wij gemakkelijk kunnen zwemmen en eten kunnen zoeken.”

“Alle eenden zien er gelijk uit. Welke verschillen zijn ertussen hen?” vroeg Ahmed zich af.

“We zien er allemaal hetzelfde uit,” stemde de eend in: “Maar er zijn zeker een aantal verschillen tussen de verschillende soorten eenden. Mannetjeseenden hebben opvallendere veren dan vrouwtjeseenden. Dit is een belangrijke bescherming voor het vrouwtje wanneer ze op haar nest zit om de eieren uit te broeden. Vanwege haar doffe kleuren, zien haar vijanden haar niet en is ze veel veiliger als ze daar zit. De doffe kleuren gaan op in de achtergrond en dit maakt het moeilijk om haar te ontdekken, zelfs van dichtbij.”

“Wat gebeurt er dan wanneer een vijand dicht bij het nest komt?” vroeg Ahmed.

De eend legde uit: “De mannetjeseend zal de aandacht naar zich toe trekken door zijn kleurige glimmende veren, zodat de aandacht van de vijand afgeleid wordt van het vrouwtje op haar nest. Wanneer een vijand het nest nadert, zal het mannetje direct in de lucht vliegen, veel lawaai maken en alles doen wat hij kan om de indringer te verdrijven.”

Op dat moment zag Ahmed een paar babyeendjes in het water zwemmen. Hij was verbaasd dat ze zo klein waren en toch zo goed konden zwemmen.

Hij vroeg: “Hoe kunnen die kuikentjes zo snel leren zwemmen?”

“Babyeendjes kunnen al een paar uur nadat ze uit het ei zijn gekomen hun weg naar het water vinden om te zwemmen en zelf voedsel zoeken,” informeerde de eend hem.

Ahmed vroeg zich af wat er met hem zou gebeuren als ze hem een paar uur na zijn geboorte in het water zouden laten. Hij zou zeker niet kunnen zwemmen; hij zou heel veel water inslikken en verdrinken. Hij bedacht hoe perfect Allah de eenden had geschapen zodat ze in het water konden leven en hun eten konden vinden. Toen stond Ahmed’s opa op van de bank en kwam naast hem staan. “Opa,” zei Ahmed, “Eenden kunnen echt goed zwemmen, nietwaar? En ze zijn zo schattig!”

Zijn opa was het ermee eens: “Ja, Ahmed. En dat is nog maar één van hun speciale eigenschappen die ons laat zien hoe perfect Allah ieder levend wezen heeft geschapen. Wist je dat eenden ook kunnen vliegen? Als ze vliegen, veranderen ze steeds van richting zodat ze niet ten prooi vallen aan roofvogels.”

“Hoe weten de eenden dat ze steeds van richting moeten veranderen om te ontsnappen aan roofvogels, opa?” vroeg hij.

Zijn opa vertelde hem: “Net zoals Allah speciale kenmerken heeft gegeven aan andere dieren, zo gaf Hij deze aan de schattige eenden, zodat zij zichzelf kunnen beschermen. Allah schept wat Hij wil. Hierover staat een vers in de Koran: “En Allah schiep ieder levend wezen uit water; onder hen zijn er die zich op hun buiken voortbewegen en onder hen zijn er die op twee (voeten) lopen en onder hen zijn er die op vier (poten) lopen. Allah schept wat Hij wil. Voorwaar, Allah is Almachtig over alle zaken.” (Soerah an-Noer 24:45)

“Kom mee Ahmed,” zei hij, “Het avondeten is bijna klaar. We kunnen beter terug naar huis gaan.”

“Oké opa. Ik zal u onderweg vertellen wat ik over eenden heb geleerd!”

“Echt waar?” vroeg zijn opa. “Waarvan heb je dat allemaal geleerd dan?”

Ahmed zwaaide naar de eenden in het water en zei tot ziens.

Ahmed pakte zijn opa’s hand beet en liet de eenden achter zich. Ze liepen samen naar huis, terwijl ze praatten over Allah’s perfecte schepping en Hem ervoor dankten.

Eenden Wanneer eenden vliegen, kunnen ze, net als jachtluipaarden, net zo snel als een auto gaan. En wanneer ze vliegen, veranderen ze voortdurend van richting om niet ten prooi te vallen aan roofdieren. Wanneer ze onder water moeten duiken, doen ze dat zo snel dat jagers moeite hebben om hen te schieten.