De Tekenen in de Hemelen en op Aarde

Stelt u zich eens voor, dat u een grote stad bouwt van miljoenen Legoblokjes. In deze stad bouwt u wolkenkrabbers, kronkelende wegen, treinstations, vliegvelden, winkelcomplexen, een metro en ook rivieren, meren, bossen en een strand. U laat er ook duizenden mensen leven, wandelend in de straten, zittend in hun huis en werkend in hun kantoor. Geef aandacht aan elk detail. Zelfs aan de verkeerslichten, brievenbussen en de borden op het busstation.

Al deze Legoblokjes van deze stad, heeft u met grote zorg geplaatst, tot in het kleinste detail en elk blokje heeft u met inspanning en moeite zo gerangschikt, dat er een mooie levensechte stad is ontstaan. Als er iemand naar u toe zou komen en zou zeggen dat al deze Legoblokjes van deze stad, per toeval samen zijn gekomen en zo de stad hebben gevormd, wat zou u dan denken van de geestelijke toestand van deze persoon?

Nu, ga eens terug naar de stad die u hebt gebouwd en denk na over het feit dat de hele stad met de grond gelijk wordt omdat u één enkel Legoblokje bent vergeten te plaatsen, of van plaats verandert hebt. Kunt u zich voorstellen wat voor een groot evenwicht en orde u had gevestigd?

Het leven in de wereld waarin wij leven, is ook mogelijk gemaakt door de opeenhoping van zo'n groot aantal details, onbevattelijk voor het menselijk verstand. De afwezigheid van slechts één detail, kan het einde van het leven op aarde betekenen.

Alles, elk detail van het atoom, het kleinste deeltje van materie, tot de melkwegen die biljoenen sterren bevatten, van de maan (een onlosmakelijk aanhangsel van de aarde), tot het zonnestelsel, alles werkt in een perfecte harmonie. Dit goed georganiseerd systeem werkt vlekkeloos, net als een horloge. Mensen zijn zo vertrouwd dat dit miljarden jaren oude systeem door gaat met functioneren zonder een enkel detail achterwege te laten, dat zij vrij plannen maken over iets dat zij denken te realiseren in de volgende tien jaar. Niemand maakt zich zorgen of de zon morgen wel eens niet opkomt. De grote meerderheid van de mensen denkt niet na over dat “de aarde wel eens los zou geraken van het zwaarteveld van de zon en zou bewegen richting het pikdonkere onbekende”; of vraagt zich niet af: “wat weerhoud dit van te gebeuren?”

Op dezelfde manier zijn mensen, wanneer ze gaan slapen, overtuigd dat hun hart of ademhalingssysteem niet gaat rusten zoals hun hersenen dat doen. Zelfs een stop van slechts enkele seconden in één van deze twee vitale systemen, is genoeg om de dood tot gevolg te hebben.

Wanneer de ‘bril van vertrouwdheid’, die het hele leven omvat en die bepaalde gebeurtenissen doet zien alsof ze de normaalste zaken van de wereld zijn, weggenomen wordt, dan zien we dat alles gecreëerd is met zulk onderlinge afhankelijkheid, uiterst nauwgezet, en dat het een erg evenwichtig systeem is, alsof ons leven hangt aan een zijden draadje, of zelfs nog dunner dan dat. We zullen een voortreffelijke orde opmerken, heersend in elke plaats, waar we ook kijken. Zeker, er is een grote Kracht Die zo'n orde en harmonie creëert. De bezitter van zo'n grote kracht is Allah, Die alles gecreëerd heeft uit het niets. In een vers van de Qoer’aan staat:

...Jij ziet in de schepping van de Erbarmer geen onevenwichtigheid. Kijk dan nog een keer, zie jij een afwijking? Kijk dan nog eens twee maal, jij zult jouw ogen nederig neerslaan, terwijl zij vermoeid zijn. (Soera el-Molk, 3-4)

Als we kijken naar de verschijnsels in de hemelen, op aarde en in alles wat daar tussen is, zien we dat zij allen het bestaan bewijzen van Almachtige Allah. In dit hoofdstuk zullen we stilstaan bij de natuurlijke verschijnselen en levende wezens die iedereen kan zien, maar waar weinigen over nadenken, we zullen zien hoe zij tot bestaan zijn gekomen en hoe zij doorgaan met hun bestaan. Als we alle Tekenen van Allah zouden opschrijven, dan zouden zij vele duizenden delen van een encyclopedie vullen. Daarom gaan we in dit deel alleen enkele onderwerpen in het kort bespreken, die het verdienen om er zeer lang over na te denken.

Maar zelfs deze in het kort besproken onderwerpen zullen helpen alle mensen te overtuigen van het belangrijkste feit in hun leven, of ten minste helpen het hen nogmaals te herinneren:

Dat Allah bestaat.

Voor Hem is alle eer voor het ontstaan van de hemelen en de aarde en u kunt Hem kennen door middel van de rede.

De Wonderen in Ons Lichaam

'Een Half-Ontwikkeld Oog Kan Niet Zien'

1. Glasachtig Lichaam 2. Hoornvlies 3. Iris 4. Pupil 5. Lens	6. Kamervocht 7. Oogwit 8. Vaatvlies 9. Netvlies 10. Oogzenuw
Het oog, dat een extreem complexe structuur heeft, is niet meer in staat te zien, als al één van zijn componenten ontbreken, bijvoorbeeld van de traanklieren.

Het oog is één van de meest duidelijke stukjes bewijs dat levende wezens zijn gecreëerd. Alle organen om te zien, ook de dierlijke en menselijke ogen, zijn uitermate opvallende voorbeelden van een perfect ontwerp. Dit buitengewone orgaan is zo overweldigend complex, dat het zelfs het meest ontwikkelde apparaat ter wereld dat door de mens vervaardigd is, overtreft.

Als alle onderdelen van het oog samen aanwezig zijn, en samenwerken in harmonie, dan pas kan het oog zien. Bijvoorbeeld, als een oog zijn ooglid zou missen, maar als verder alle andere onderdelen wel aanwezig zouden zijn, zoals de lens, het hoornvlies, pupil, bindvlies, netvlies, iris, kanaal van Cloquet, ciliairspieren, traanklieren, dan nog zou het oog zwaar beschadigd zijn en zou het snel zijn mogelijkheid tot zien verliezen.

De 'serie van toevalligheden', verondersteld door de evolutionisten, verliest al zijn inhoud tegen de complexe structuur van het oog. Het oog bestaat uit gecompliceerde, afzonderlijke segmenten, die samen een complex systeem vormen en, zoals hierboven besproken, moeten alle individuele segmenten op hetzelfde moment tot bestaan zijn gekomen. Een evolutionistische wetenschapper bekent dit feit:

De gemeenschappelijke eigenschap van ogen en vleugels is, dat zij alleen kunnen functioneren als zij volledig zijn ontwikkeld. Met andere woorden, een half-ontwikkeld oog kan niet zien; een vogel met half-gevormde vleugels kan niet vliegen.13

Dit toont aan dat het oog verscheen op een enkel moment, perfect samen met al zijn onderdelen. Met andere woorden, net als al onze andere organen, heeft Allah het oog volledig foutloos geschapen.

Een Systeem Ontworpen Tot in het Kleinste Detail

1. Bones of The Middle Ear Hearing 2. Semi-Circular Channels 3. Snail	4. Eustachian Tube 5. Eardrum 6. External Auditory Canal

Ademhalen, eten, wandelen etc. zijn heel normale menselijke functies. Maar de meeste mensen denken niet na over hoe deze basisacties plaatsvinden. Bijvoorbeeld; wanneer een persoon fruit eet, denkt hij niet na over hoe het bruikbaar gemaakt wordt voor het lichaam. Het enige waar hij aan denkt, is het eten van een gezonde maaltijd; op hetzelfde moment is zijn lichaam verwikkeld in een onvoorstelbaar extreem gedetailleerd proces, dat deze maaltijd omzet in een gezondheid gevend iets.

Het spijsverteringsstelsel waar deze gedetailleerde processen plaatsvinden, begint te functioneren van zodra een stukje voedsel in de mond komt. Betrokken in het systeem, meteen in het begin, is het speeksel, dat het voedsel bevochtigt en zo het vermalen door de tanden vergemakkelijkt, waarna het voedsel door de slokdarm naar beneden glijdt.

De slokdarm transporteert het voedsel naar de maag, waar een perfect evenwicht aanwezig is. Hier worden eiwitten afgebroken door pepsine, die dat alleen kunnen doen door het in de maag aanwezige zoutzuur dat helpt het voedsel zacht te maken. Dit zuur is zo sterk dat het niet alleen het voedsel kan oplossen, maar ook de maagwand. Natuurlijk is zo'n gebrek niet veroorloofd in dit perfecte systeem. De cellen van de maagwand worden beschermd door de voortdurende vorming van een laagje kleverig slijm. Dit slijm beschermt de maagwand tegen het vernietigende effect van het zoutzuur. Zo is de maagwand beschermd om te voorkomen dat het zichzelf vernietigt.

De rest van het spijsverteringssysteem is net zo ontworpen. De bruikbare en waardevolle voedingsstoffen, die afgebroken worden door het spijsverteringssysteem, worden geabsorbeerd door de smalle darmwand en nemen deel aan de bloedstroming. De binnenkant van de darmwand is geplooid (plooien van Kerckring) om het oppervlak te vergroten en de darmwand is bedekt met uiterst kleine vingervormige uitsteeksels (villi) waardoor het oppervlak nog meer vergroot wordt. Boven op de cellen boven aan de villi bevinden zich microscopisch kleine uitstulpingen, microvilli genaamd. Deze uitstulpingen functioneren als pompjes om de voedingsstoffen te absorberen. De door de 'pompjes' geabsorbeerde voedingsstoffen worden opgenomen in de omliggende bloedsomloop, wat op zich ook een zeer complex en wonderbaarlijk geheel is.

Hij is Allah, de Schepper, de Maker, de Vormer. Hij heeft de schoonste namen. Alles wat in de hemelen en op aarde is verheerlijkt Hem en Hij is de Almachtige, de Alwijze. (Soera el-Hasjr, 24)

Het punt dat hier de aandacht verdient, is dat de evolutie dit systeem, hierboven in het kort uitgelegd, op geen manier kan verklaren. Evolutie beweert dat de complexe organismen van heden ten dage, zich ontwikkeld hebben van primitieve wezens, door geleidelijke opeenstapeling van kleine structurele veranderingen. Maar, zoals al eerder verklaard, kan het systeem in de maag in geen geval stap voor stap gevormd zijn. De afwezigheid van zelfs één factor, heeft de dood van het organisme tot gevolg.

Wanneer het voedsel aankomt in de maag, verwerven de maagsappen de mogelijkheid om het af te breken, als resultaat van enkele chemische veranderingen. Nu, stelt u zich eens een levend wezen voor, in het zogenaamde evolutieproces, dat niet in staat is om zo'n geplande chemische omzetting te laten plaatsvinden. Dit levend wezen is niet in staat om het voedsel dat het gegeten heeft, te verteren, en zal sterven van de honger met een hoeveelheid onverteerd voedsel in zijn maag.

Bovendien moet tijdens de afscheiding van dit oplossend zuur, de maagwand gelijktijdig het slijm produceren om de maagwand tegen dit zuur te beschermen. Anders zal het zuur in de maag, de maag vernietigen. Daarom moet de maag, om het leven te laten voortduren, beide vloeistoffen (zuur en slijm) op hetzelfde moment afscheiden. Dit toont aan dat het niet stap voor stap, toevallig ontwikkeld is, maar dat een bewuste creatie, met alle systeembenodigdheden, om het systeem goed te laten werken, heeft plaats gevonden.

Wat dit allemaal aantoont is dat het menselijk lichaam lijkt op een gigantische fabriek, opgebouwd uit vele kleine machines die samenwerken in perfecte harmonie. Net zoals dat elke fabriek een ontwerper, een technicus en bouwers heeft, heeft ook het menselijk lichaam een Verheven Schepper. Deze Schepper is Allah, de Alwijze.

Het Leger Binnen de Mens

Immunity cells (yellow) are seen in a fight with cancer cells.

Elke dag wordt er ongemerkt door u, een strijd uitgevochten in de binnenste delen van uw lichaam. Aan de ene kant staan de virussen en bacteriën met het doel uw lichaam binnen te dringen en de controle over te nemen. Aan de andere kant staan de immuniteitscellen van ons afweersysteem die ons lichaam beschermen tegen deze vijanden.

De vijanden wachten in een offensieve positie om hun weg te banen naar de plek die zij als doel hebben, en zij verplaatsen zich naar dat doel zodra zij de kans schoon zien. De sterke, goed georganiseerde en gedisciplineerde soldaten van het doelgebied echter geven zich niet zo snel gewonnen. De soldaten die de vijandige soldaten opslokken en neutraliseren (de fagocyten), arriveren op het slagveld. Soms is de strijd heviger dan deze soldaten aankunnen. In dit geval worden andere soldaten (macrofagen) opgeroepen. Hun betrokkenheid veroorzaakt alarm in het doelgebied en weer andere soldaten (T-cellen) worden ook ten strijde geroepen.

Deze soldaten zijn welbekend met het lokale volk. Snel onderscheiden zij hun eigen leger van dat van de vijand. Zij activeren onmiddellijk de soldaten die aangesteld zijn voor de wapenproductie (B-cellen). Deze soldaten hebben buitengewone bekwaamheden. Ofschoon zij de vijand nog nooit hebben gezien, kunnen zij wapens maken welke de vijand veranderen in iets incapabels. Aanvullend, dragen zij de wapens die zij produceren zo ver als nodig is. Tijdens deze reis slagen zij erin de moeilijke taak te volbrengen om geen schade te veroorzaken aan zichzelf, noch aan hun bondgenoten. Daarna slaan de aanvalteams toe (dodende T-cellen). Zij storten de giftige stoffen die zij bij zich dragen, over de meest vitale plek van de vijand. In geval van een overwinning, arriveert een andere groep van soldaten op het slagveld (T-remmercellen), die alle strijders terugstuurt naar hun kamp. De soldaten die als laatste op het slagveld aantreden, zijn de geheugencellen, die alle relevante informatie over de vijand opslaan, zodat deze gebruikt kan worden bij een vergelijkbare invasie in de toekomst.

Het voortreffelijke leger dat hierboven beschreven wordt, is het afweersysteem in het menselijk lichaam. Alles wat hierboven wordt uitgelegd, gebeurt door microscopisch kleine cellen, onzichtbaar voor het blote oog.

Hoeveel mensen zijn zich ervan bewust, dat zij zo'n georganiseerd, gedisciplineerd en perfect 'leger' in hun eigen lichaam hebben? Hoeveel van hen zijn zich ervan bewust dat zij omgeven zijn van alle kanten, door microben die, als zij niet gehinderd worden, ernstige ziekten kunnen veroorzaken met soms de dood tot gevolg? Inderdaad, er zijn vele gevaarlijke microben in de lucht die we inademen, in het water dat we drinken, in het voedsel dat we eten, op het oppervlak dat we aanraken. Terwijl wij er niet van bewust zijn wat er allemaal gaande is, leveren de cellen in ons lichaam een enorme inspanning om ons lichaam te redden van en beschermen tegen ziektes, waaraan iemand zelfs kan sterven.

	Above: Een B-cel omgeven met bacteriën. Below: Een B-cel is zich aan het splitsen.
Afweercellen hebben een extreem gedisciplineerd commandoketen. Geen van hen negeert ooit bevelen.

De mogelijkheid van alle afweercellen om onderscheid te maken tussen vijandige cellen en lichaamseigen cellen, de mogelijkheid van B-cellen om wapens te maken om de vijand te neutraliseren terwijl zij de vijand nog nooit hebben gezien, hun mogelijkheid om deze wapens mee te nemen zo ver als nodig is, zonder schade toe te brengen aan lichaamscellen, de signaal ontvangende cellen die hun plicht vervullen zonder enig bezwaar, elk van hen wetende wat te doen, de terugkeer naar hun plaats zonder problemen nadat zij klaar zijn met hun werk, en de mogelijkheid van de geheugencellen, zijn slechts enkele van de kenmerkende karakters van dit systeem.

Om al deze redenen, is het verhaal van de vorming van het afweersysteem nooit besproken door een evolutionistische schrijver.

Het is extreem moeilijk voor een persoon zonder immuunsysteem om te overleven, aangezien hij blootgesteld zal worden aan alle microben en virussen in de wereld om hem heen. Vandaag de dag kunnen zulke personen slechts overleven in een speciaal ontworpen, afgesloten en geconditioneerde ruimte, die deze personen volledig afsluit van de buitenwereld. Daarom is het onmogelijk voor een persoon zonder immuunsysteem, te overleven in een primitieve omgeving. Dit leidt ons naar het feit dat een extreem complex systeem, zoals het afweersysteem, alleen maar kan bestaan door in één keer te zijn gecreëerd met al zijn elementen.

	1. Skull 2. Facial Bones 3. Cervical Vertebrae 4. Sternum 5. Rib 6. Pelvicgridle 7. Clavicle 8. Scapula 9 Humerus 10. Radius 11. Ulna 12. Carpals 13. Metacarpals 14. Phalanges 15. Femur 16. Patella 17. Tibia 18. Fibula 19. Tarsals 20. Metatarsal 21. Phalanges
		1. Mouth Cavity 2. Salivary Glands 3. Lung 4. Gall Bladder 5. Salivary Glands	6. Oesophagus 7. Stomach 8. Pancreas 9. Big Intestine 10. Small Intestine

Dieren en Planten

Miljoenen soorten planten en dieren die aanwezig zijn in deze wereld, dienen als bewijs voor het bestaan en de macht van onze Schepper.

Al deze schepselen, waarvan er enkele in dit boek worden beschreven, verdienen het om individueel nader onderzocht te worden. Zij hebben allen een andere lichaamsbouw, een unieke manier om zich te voeden, een verschillend verdedigingssysteem en interessante manieren om zich voort te planten. Jammer genoeg is het niet mogelijk om al deze levende wezens met al hun kenmerken te beschrijven in één boek. Een encyclopedie van vele delen is nog niet voldoende voor deze taak.

Maar toch zullen zelfs de enkele voorbeelden die wij zullen bespreken, voldoende zijn om te bewijzen dat leven op aarde in geen geval uitgelegd kan worden door toevalligheden of het samenvallen van verschillende onafhankelijke gebeurtenissen.

Van Rups Tot Vlinder

A silkworm caterpillar in its cocoon which it has spun with a silk thread.

Als u 450 tot 500 eitjes zou hebben en u zou ze moeten bewaren, wat zou u dan doen? Het verstandigste zou zijn om maatregelen te treffen om te voorkomen dat ze overal verspreid zouden raken, door bijvoorbeeld de wind of andere omgevingsinvloeden. Behorende tot de schepsels die het grootste aantal eieren legt in één keer (450-500), gebruikt de zijderups een heel intelligente manier om haar eitjes te beschermen: ze verbindt de eieren met een viskeuze substantie (draad) die zij uitscheidt en zo voorkomt zij dat de eieren overal verspreid raken.

De rupsen die uit hun eitjes komen, gaan als eerste op zoek naar een veilige tak voor zichzelf en dan binden zij zich vast aan die tak met dezelfde draad. Daarna spinnen zij een cocon om zichzelf heen met de draad die zij afscheiden, om hun eigen ontwikkeling te bevorderen. Het duurt voor een rups die recentelijk zijn ogen geopend heeft, 3 tot 4 dagen om dit proces te voltooien. Tijdens deze periode maakt de rups duizenden omwentelingen en produceert het een draad met gemiddeld een lengte van 900 tot 1500 meter lang.14 Op het eind van dit proces, begint het aan een nieuwe taak waardoor het een metamorfose ondergaat en verandert in een sierlijke vlinder.

Noch de actie van de moeder zijderups om haar eieren te beschermen, noch het gedrag van een kleine rups verstoken van enig bewustzijn, opleiding of kennis, kan verklaard worden door de evolutietheorie. Ten eerste is de mogelijkheid van de moeder om de draad te produceren die ze gebruikt om de eitjes te beschermen wonderbaarlijk. Dat de pasgeboren rupsjes de meest geschikte omgeving weten te vinden voor zichzelf, dat ze vervolgens een cocon weven, dan een metamorfose ondergaan en dat ze door deze metamorfose komen zonder problemen, dat gaat buiten het menselijke bevattingsvermogen. Vandaar dat we simpelweg kunnen zeggen, dat ze in deze wereld worden geboren met kennis over wat te doen, wat betekent dat al deze dingen hen al onderwezen zijn voordat ze geboren zijn.

Laat ons dit verduidelijken met een voorbeeld. Wat zou u denken als u een pasgeboren baby zou zien, die na een paar uur na zijn geboorte opstaan en enkele dingen verzamelt om zijn bed op te maken (zoals dekbed, kussen en het matras), en daarna deze dingen netjes samenbrengt, zijn bed opmaakt en erin gaat liggen? Nadat u bijgekomen bent van de shock door deze gebeurtenis, zult u waarschijnlijk denken dat de baby dit op een buitengewone manier onderwezen is in de buik van zijn moeder zodat hij in staat was zo'n handeling te verrichten. Het geval van de rupsen is niet anders dan dat van de baby in dit voorbeeld.

Dit leidt ons naar dezelfde conclusies: deze levende wezens komen tot leven, gedragen zich en leven volgens de manier, vastgesteld door Allah, Die hen gecreëerd heeft. Het vers uit de Qor-aan waarin wordt verklaard dat Allah de honingbij geïnspireerd heeft en haar bevolen heeft om honing te maken, levert een voorbeeld van het grote geheim van de wereld van de levende wezens. Dit geheim is dat alle levende wezens zich hebben neergelegd bij de Wil van Allah en dat zij hun lot volgen dat besloten is door Allah (Glorieus en Verheven is Hij). Dit is waarom de honingbij honing maakt en de zijderups zijde produceert.

Is dan Hij, Die schept gelijk aan iemand die niet schept? Wil je dan er geen lering uit trekken? (Soera an-Nahl, 17)

De rups weeft zichzelf in een cocon, welke hij vervolgens uiteenscheurt, zodat hij eruit kan kruipen als een vlinder met prachtige patronen en kleuren.

De Symmetrie in Vlindervleugels

Als we kijken naar de vleugels van vlinders, dan zien we dat er een perfecte symmetrie in heerst. Deze op kantwerk lijkende vleugels zijn zo versierd met patronen, vlekken en kleuren dat elk van hen lijkt op een kunststuk.

Als je kijkt naar de vleugels van deze vlinders, zal het je opvallen dat de patronen en kleuren aan beide kanten volledig identiek zijn, hoe complex ze soms ook lijken. Zelfs het kleinste vlekje is aanwezig op beide vleugels, daardoor bevat het een vlekkeloze orde en symmetrie.

De sierlijke en duidelijke patronen op de vlinders tonen aan dat deze levende wezens niet het product van onbewuste toevalligheden zijn, maar op een prachtige en ongeëvenaarde wijze geschapen zijn.

Bovendien mengt geen van deze kleuren op de dunne vleugels met een andere, elke kleur wordt scherp gescheiden van de andere. Feitelijk worden deze kleuren gevormd door de opstapeling van hele kleine schilfertjes, opeengestapeld. Is dit geen wonder hoe deze kleine ‘dakpannetjes’, die heel gemakkelijk verspreid kunnen worden door de lichtste aanraking van uw handen, zo gerangschikt zijn op beide vleugels zonder enige fout in hun ordening zodat zij exact dezelfde patronen produceren? Zelfs de verplaatsing van een enkele schilfer zou de symmetrie in de vleugels vernietigen en hun schoonheid schaden. U zult nooit een warboel zien op de vleugels van welke vlinder op aarde dan ook. Zij zijn zo sierlijk en elegant dat het lijkt dat ze gemaakt zijn door een kunstenaar. En zij zijn inderdaad gemaakt door een Verheven Schepper.

The elegant and clear-cut patterns on the butterflies indicate that these living beings are not the products of unconscious coincidences but the outcomes of an excellent and matchless creation.

He is Allah, the Creator, the Shaper out of naught, the Bestower of forms (or colours). to Him belong the Most Beautiful Names: whatever is in the heavens and on earth, declares His Praises and Glory: and He is the Exalted in Might, the Wise. (Surat al-Hashr, 24)

Het Dier Met de Langste Nek: de Giraffe

Net als alle andere levende wezens, zijn giraffen ook geschapen met perfecte eigenschappen en kenmerken.

De giraffe heeft meerdere verbazingwekkende kenmerken. Eén van deze kenmerken is dat de zeer lange nek van de giraffe op slechts zeven wervels staat, net als bij alle andere zoogdieren. Een ander bijzonder feit over de giraffen is dat zij geen enkel probleem hebben om het bloed omhoog te pompen naar hun hersenen, boven aan hun lange nek. Als u hier even over nadenkt, moet het u opvallen hoe moeilijk het moet zijn om het bloed zo hoog te pompen. Maar de giraffe heeft er geen problemen mee, omdat zijn hart zo gevormd is, dat dit hart het bloed zo hoog als nodig kan pompen. Dit stelt hem in staat om zonder moeite met zijn leven door te gaan.

Toch kampen zij met een probleem tijdens het drinken van water. In wezen zou de giraffe elke keer als hij naar beneden buigt om water te drinken, moeten sterven door te hoge bloeddruk. Maar het perfecte systeem in hun nek sluit elk risico volledig uit. Als zij naar beneden buigen, worden de kleppen in hun nekvaten gesloten, waardoor er wordt voorkomen dat er een overschot bloed naar hun hersenen stroomt.

Er is geen twijfel dat de giraffe deze kenmerken niet heeft verworven door ze te plannen in overeenstemming met zijn behoeften. Het is zelfs nog meer onaannemelijk, dat deze vitale kenmerken door de tijd heen gevormd zijn, d.m.v. een geleidelijk ontwikkelingsproces. Een pompsysteem om het bloed naar de hersenen te transporteren én een kleppensysteem om hoge bloeddruk te voorkomen tijdens het bukken om water te drinken, zijn van wezenlijk belang voor de giraffe om te blijven leven. Als één van deze kenmerken afwezig zou zijn, of niet naar behoren zou werken, dan zou het voor de giraffe onmogelijk zijn te overleven.

De conclusie die we kunnen afleiden uit dit alles, is dat de diersoort ‘giraffe’ in deze wereld geboren is met alle essentiële eigenschappen om te leven. Het is onmogelijk voor een nog niet bestaand wezen de vorming van zijn lichaam te beheersen en bewust de noodzakelijke eigenschappen te verwerven. Dus zo bewijzen de giraffen ongetwijfeld dat zij gecreëerd zijn als een bewuste creatie van Allah de Almachtige.

Zeeschildpadden

De jonge zeeschildpad geraakt bij de zee voordat de zon opkomt.

De in de oceaan levende zeeschildpadden zoeken al schommelend in de drukke menigte een weg naar het strand wanneer het tijd is om zich voort te planten. Het is niet zomaar een strand. Het strand waar zij aankomen om zich voort te planten, moet het strand zijn waar zij zelf zijn geboren.15 Soms moet een zeeschildpad een afstand afleggen van meer dan 800 kilometer om de plek van bestemming te bereiken. Een lange en moeilijke reis verandert de situatie niet. Zij zullen hoe dan ook het strand waar zij zijn geboren en waar ze nu zelf het leven zullen schenken aan hun nakomelingen, bereiken, als Allah het wil.

Het is onverklaarbaar hoe een levend wezen zijn weg terug kan vinden naar hetzelfde strand waar het 20 tot 25 jaar geleden zelf van vertrokken is.16 Het is al helemaal buitengewoon hoe de zeeschildpad de weg kan vinden in de diepte van de oceaan waar heel weinig licht doordringt en dan het juiste strand herkent uit de talrijke vergelijkbare stranden.

Ten slotte zullen duizenden reizigers zonder kompas elkaar ontmoeten op hetzelfde strand op dezelfde tijd. Als een aanvankelijke een mysterie, waren de redenen die ten grondslag liggen aan deze vasthoudende ontmoeting, een grote verrassing toen ze uiteindelijk bekend werden. Aangezien schildpadden weten dat hun nakomelingen niet zullen overleven in de zee, begraven zij hun eieren onder het zand op het strand. Maar waarom gaan zij allen op dezelfde tijd naar hetzelfde strand? Zullen de pas uitgekomen jongen niet overleven als ze hetzelfde zouden doen op verschillende tijden en op verschillende stranden? Diegenen die onderzoek hebben gedaan naar dit onderwerp, werden geconfronteerd met een heel interessante situatie. De duizenden nakomelingen onder het zand moeten een aantal indrukwekkende obstakels overwinnen, nadat zij hun ei gebroken hebben met de harde bult op hun kop. De pas uitgekomen jongen, met een gemiddeld gewicht van 31 gram, kunnen het zand boven hen niet weggraven in hun eentje en allen helpen ze elkaar. Wanneer op het strand de duizenden pas uitgekomen jongen beginnen te graven, komen zij tot het zandoppervlak in enkele dagen. Maar, voordat zij op het zandoppervlak te voorschijn komen, wachten zij een tijdje, tot het vallen van de avond. Dit omdat er gevaar dreigt overdag en zij ten prooi kunnen vallen aan roofdieren. Bovendien zou het behoorlijk moeilijk voor hen zijn om over het door de zon verzengende zand te kruipen. Wanneer de nacht valt, komen zij, na het graafproces beëindigd te hebben, van onder het zand tevoorschijn. Ofschoon het donker is, haasten zij zich naar de zee en vertrekken zij van het strand om daar ongeveer 20 - 25 jaar later terug te keren.

Het is onmogelijk voor deze pas uitgekomen jongen, te weten dat zij hun weg naar boven moeten graven, nadat zij uit hun ei zijn gekropen en dat ze vervolgens moeten wachten op een bepaalde afstand van de zee. Het is in geen geval mogelijk voor hen te weten, terwijl zij onder het zand begraven zijn, of het nu dag of nacht is, dat er roofdieren bestaan en dat zij aan hen ten prooi kunnen vallen, dat het zand ontzettend heet is vanwege de zon en dat deze hitte hen kan schaden, en dat zij zich naar de zee moeten haasten. Hoe kan dit welbewuste gedrag zijn ontstaan?

Het enige antwoord op deze vraag is dat deze pas uitgekomen jongen op de één of andere manier zijn ‘geprogrammeerd’ om zich op deze manier te gedragen, wat betekent dat hun Schepper, Allah, een instinct in hen heeft doen ontstaan dat hen helpt hun leven te beschermen.

En in de schepping van uzelf en alle medeschepselen, die Hij verspreidt (over de aarde), zijn tekenen voor een volk dat zekerheid van geloof wil hebben. (Soera al-Djaasi'jah, 4)

De Bombardeerkever

De bombardeerkever is een insect waar enorm veel onderzoek naar verricht is. De eigenschap die dit insect zo populair maakt, is dat het gebruik maakt van chemische stoffen om zichzelf te beschermen tegen zijn vijanden.

Tijdens momenten van gevaar spuit deze kever waterstofperoxide en hydrochinon, opgeslagen is in zijn lichaam, naar zijn vijand om zo zichzelf te beschermen. Voorafgaand aan het gevecht maken gespecialiseerde klieren, de zogenaamde afscheidingskwabben, een heel geconcentreerd mengsel van deze twee chemicaliën. Dit mengsel is opgeslagen in een apart blaasje, de opslagkamer genaamd. Dit blaasje staat in verbinding met een tweede ruimte, de explosiekamer. De twee ruimtes worden van elkaar gescheiden gehouden door een sluitspier. Op het moment dat het insect in gevaar is, knijpt het de spieren die om de opslagkamer liggen samen, terwijl op hetzelfde moment de sluitspier wordt ontspannen. Het chemische mengsel wordt vanuit de opslagkamer overgebracht naar de explosiekamer. Een grote hoeveelheid warmte komt vrij en een verdamping vindt plaats. De vrijgekomen damp en het waterstofgas oefenen een druk uit op de wanden van de explosiekamer en het chemische mengsel wordt naar de vijand gespoten door een kanaaltje dat het chemische mengsel uit het lichaam van de kever leidt.17

1. Waterstofperoxide 2. Hydrochinon	3. Ontploffingskamer 4. De uitscheiding van het mengsel op 1000 C.

Het is nog altijd een mysterie voor onderzoekers hoe een insect een dergelijk krachtig systeem kan dragen in zichzelf, dat sterk genoeg is om een chemische reactie teweeg te brengen die gemakkelijk enorme schade kan aanrichten en dat dit systeem in deze kever zo geïsoleerd is, dat de kever veilig is voor het effect van dit systeem. Er is geen twijfel dat het bestaan en de werking van dit systeem te gecompliceerd is om door het insect zelf te zijn verkregen. Het is nog steeds een onderwerp van discussie hoe de bombardeerkever zo'n systeem laat werken in zijn ongeveer 2 cm kleine lichaam, terwijl menselijke experts dit alleen voor elkaar krijgen in laboratoria.

De enige duidelijke waarheid hier is dat dit insect een concreet voorbeeld is van het weerleggen van de evolutietheorie, omdat het onmogelijk is dat dit complexe chemische systeem gevormd is door een serie van toevallige variaties en toevallige veranderingen die doorgegeven zijn aan toekomstige generaties. Zelfs een klein gebrek of foutje in dit systeem maakt het kleine kevertje weerloos, zodat het óf wordt opgegeten door een vijand, óf zichzelf opblaast. Daarom is de enige verklaring dat dit chemische wapen in het insectenlichaampje tot bestaan is gekomen met al zijn onderdelen in één keer en zonder mankement.

Termietenheuvels

Zijnde niet groter dan enkele centimeters, kunnen termieten wolkenkrabbers van enkele meters hoog bouwen, zonder enig gereedschap te gebruiken. Dit bewonderenswaardig nest beschermt perfect de meer dan een miljoen termieten die erin leven, van hun vijanden en de ongunstige omstandigheden buiten.

Iedereen zal verbaasd zijn bij het zien van een termietenheuvel, opgericht vanuit de grond door termieten. Deze nesten zijn wonderbaarlijke bouwkundige hoogstandjes, met een hoogte van wel 5 tot 6 meter. Als je de grootte van de termiet vergelijkt met de grootte van zijn nest, dan zal je zien dat de termiet succesvol erin geslaagd is een bouwwerk te bouwen dat vele malen groter is dan zichzelf. Maar wat nog verbluffender is, is dat termieten blind zijn.

Iemand die nog nooit de enorme nesten van de termieten gezien heeft, zal waarschijnlijk denken dat ze gemaakt zijn van op elkaar gestapelde zandhopen. Maar eigenlijk bewijst een termietennest dat het een prachtig ontwerp is, niet vatbaar voor het menselijk verstand: het nest bevat elkaar kruisende tunnels, gangen, ventilatiesystemen, speciale schimmelkweekvelden en vluchtwegen.

Als men duizend blinde mensen zou verzamelen, die zouden beschikken over technisch gereedschap, zouden deze mensen niet in staat zijn een soortgelijk bouwwerk te bouwen als een termietenkolonie. Denk eens na:

- Hoe kan een termiet met een lengte van zo'n 1 - 2 cm de architectuur en technische informatie geleerd hebben, om zo'n subtiel ontwerp te maken?

- Hoe kunnen duizenden blinde termieten het voor elkaar krijgen om in harmonie samen te werken om samen een constructie te bouwen dat een artistiek wonder is?

- Als je een termietenheuvel door midden zou delen tijdens de eerste fases van aanbouw, en dan weer bij elkaar brengt, dan zal je zien dat alle gangen, kanalen en wegen precies op elkaar passen. Hoe kan dit wonderbaarlijke feit verklaard worden?

De conclusie die men moet trekken uit dit voorbeeld is dat Allah (Verheven en Geprezen is Hij) alle levende wezens in hun unieke vorm gecreëerd heeft, zonder voorafgaand voorbeeld. Zelfs één termietenheuvel is genoeg voor een persoon die nadenkt, om het bestaan van Allah te bevatten en te geloven dat Hij Degene is Die alles geschapen heeft.

De Specht

Iedereen weet dat de specht zijn nest bouwt in gaten die hij uit een boom uitholt. Het punt waar veel mensen niet bij stilstaan is, waarom de specht geen hersenbloedingen krijgt wanneer hij zo hard met zijn hoofd slaat. Wat spechten doen, zou hetzelfde zijn als een mens die met zijn hoofd een spijker in de muur slaat. Als iemand zoiets zou doen, dan zou hij waarschijnlijk een hersenschudding krijgen met vervolgens daarop een hersenbloeding. Een specht kan echter 38 tot 43 keer tussen 2,10 en 2,69 seconden in een boom pikken en er gebeurt niets met hem.18

Er gebeurt niets, omdat de structuur van de kop van de specht voor dit werk geschapen is. De schedel van de specht heeft een 'opvang'-systeem dat de kracht van de schokken vermindert en absorbeert. Er is speciaal verzachtend weefsel tussen de beenderen van zijn schedel.19

Berekening en orde eindigen hiermee niet. Een bepaalde soort specht, die vooral de den verkiest, controleert de leeftijd van de boom alvorens er een gat in te boren, en neemt een die ouder is dan 100 jaar, want dennenbomen ouder dan 100 jaar lijden aan een ziekte die hun harde en dikke schors doet verzachten. Dit werd pas onlangs ontdekt door de wetenschap en misschien heeft u het hier voor de eerste keer in uw leven kunnen lezen; maar spechten weten het al eeuwen.

Dit is niet de enige reden waarom spechten dennen verkiezen. Spechten graven gaten in de buurt hun nest, waarvan de functie vroeger niet begrepen werd. Later snapte men dat deze holtes hen beschermen tegen een groot gevaar. Na verloop van tijd vult het kleverige hars dat lekt uit de dennenbomen, de holten en de voorpost van het nest de specht raakt dus gevuld met een plas, waardoor spechten afgeschermd worden van slangen, hun grootste vijanden.

Een ander interessant kenmerk van spechten is dat hun tong dun genoeg is om zelfs de mierennesten in de bomen binnen te dringen. Hun tong is ook plakkerig, waardoor ze de mieren die daar in leven, kunnen verzamelen. De perfectie in hun Schepping wordt verder onthuld door het feit dat hun tong een structuur heeft, die belet dat het zuur in het lichaam van mieren hen schaadt.20

Deze spechten, waarvan de kenmerken hierboven besproken zijn, bewijzen met al hun gedetailleerde functies dat ze 'geschapen' zijn. Moesten spechten op een toevallige wijze geëvolueerd zijn, zoals de evolutietheorie beweert, dan zouden ze sterven voordat ze zulke buitengewoon samenhangende eigenschappen verwierven, en zouden ze nu uitgestorven zijn. Maar aangezien ze geschapen zijn door Allah, zijn ze hun leven begonnen met alle vitale kenmerken die vereist zijn voor hun leven.

Camouflage

Eén van de verdedigingsstrategieën van dieren is camouflage. Sommige dieren hebben de bijzondere bescherming door hun lichaamsstructuur en kleuring, die volledig zijn aangepast aan hun natuurlijke omgeving. Het lichaam van deze levende wezens is zo in harmonie met hun omgeving, dat wanneer je ze ziet je niet kunt zeggen of het nu een plant of een dier is, of je ze niet kunt onderscheiden van hun omgeving.

The snake that camouflages itself in the sand hides from its enemies. is it possible that this snake made its skin’s colour and pattern fully harmonise with its habitat?

Bijvoorbeeld de ongelooflijke gelijkenis van een bepaalde insect op een blad, helpt hem te ontsnappen aan de waarneming door zijn vijand. Het is duidelijk dat dit kleine diertje zijn lichaam niet zelf heeft doen lijken op een blad. Misschien is hij zichzelf niet eens bewust dat hij wordt beschermd doordat hij lijkt op een blad. Hoe dan ook, het is duidelijk dat camouflage is geschapen als een tactische, speciaal geplande bescherming.

Als u aandachtig kijkt, ziet u dat dit geen boomtak, maar een insect is.	Op de linker afbeelding verstopt een slang zich tussen de struiken.
Een miereneter zit verstopt tussen de bladeren! Zie je hem?	De rups ontwijkt aan de aandacht van zijn vijanden, omdat het zijn lichaam net in het midden van het blad vestigt.
Deze rups, die in de Panamese regenwoud leeft, heeft vlekjes die op slangenogen lijken, waardoor hij roofdieren kan verjagen.
Gepantserde kameleons hoeven hun kleur te veranderen om op hun omgeving te lijken, want hun kleur is al in harmonie met hun habitat.	This chameleon, known as gecko can assume the colour of its surroundings in 20 minutes.
This chameleon, known as gecko can assume the colour of its surroundings in 20 minutes.	Sommige insecten vermommen zich als dode bladeren. Het is heel moeilijk om de Panamese nachtvlinder te onderscheiden van dorre bladeren.
Insecten die op bladeren lijken, zijn erg talrijk. Het is mogelijk om al de details van de bladeren terug te vinden op hun lichaam.	De bidsprinkhaan op de orchidee is erin geslaagd om de krekel te misleiden met behulp van zijn vleugels die eruit zien als de blaadjes van de bloem.
Insecten van deze soort worden beschermd tegen al hun vijanden, dankzij hun bladachtig uitzicht.	De boomluizen aan de linkerkant kunnen met behulp van hun uitzicht, hun vijanden ervan overtuigen dat ze de doornen van de boom zijn.
De slang camoufleert zich door in de lucht te hangen als een blaadje.	De eieren van een vogel genaamd de Western Sandpiper hebben dezelfde kleur als hun omgeving, zodat ze beschermd worden tegen vijanden.

Valse Ogen

Er zijn enkele ongelooflijke, onvoorstelbare en interessante verdedigingsmethoden in het dierenrijk. Eén van deze methoden is die van de valse ogen. Verschillende vlinders, rupsen en vissoorten overtuigen hun vijanden met deze valse ogen dat zij ‘gevaarlijk’ zijn. De vlinders openen hun vleugels zodra zij gevaar bespeuren en zij tonen hun vleugels met een paar grote valse ogen op elk van hun vleugels, welke behoorlijk dreigend overkomen op hun vijanden. Laten we even onze tijd nemen om na te denken: kunnen deze extreem overtuigende ogen het resultaat zijn van toeval? Hoe weet de vlinder dat een paar schrikaanjagende ogen tevoorschijn komt als het zijn vleugels opent en dat dit uiterlijk zijn vijand beangstigt? Heeft de vlinder toevallig dit patroon op zijn vleugels gezien en is hij er zelf door geschrokken, waarna hij heeft besloten dat dit patroon beangstigend is en dat hij dit kan gebruiken in momenten van gevaar?

False Eyes Bewilder!

Valse Ogen Verbijsteren! Wanneer sommige vlinders hun vleugels openen, stuiten we op een paar ogen. Deze ogen overtuigen hun vijanden ervan dat ze geen vlinders zijn. In het bijzonder is het vals gezicht van sommige vlindersoorten, zoals dat van de Shonling vlinder hierboven, zo perfect met de glanzende ogen, gelaatstrek, gefronste de wenkbrauwen, mond en neus erop, dat het algemene beeld nogal ontmoedigend is voor veel van hun vijanden. Een persoon die koppig het bestaan van Allah blijft ontkennen, kan proberen om zijn buitengewone opvatting bij te sterken door de evolutionistische verklaring van 'een interessante toeval' te verdedigen. Of hij kan beweren dat "de vlinder deze motieven aanbracht op zijn lichaam, omdat hij dacht dat ze hem van nut kunnen zijn." Als iemand een dergelijke bewering maakt en oppert dat deze patronen die in schoonheid zelfs de schilderijen van kunstenaars overtreffen, tot stand zijn gekomen door toeval, dan heeft een verstandig person hier niets meer aan toe te voegen. Een dergelijke bewering is volstrekt onverenigbaar met de rede en het gezond verstand.

Zo'n overtuigend patroon kan alleen het resultaat zijn van een bewust ontwerp, niet van toeval. Bovendien is het in geen geval mogelijk te denken dat de vlinder zich bewust is van de patronen op zijn vleugels en deze verdedigingstactiek zelf ontdekt heeft. Het is duidelijk dat Allah, Die de vlinder geschapen heeft, zo'n patroon op het lichaam van de vlinder geschonken heeft aan de vlinder en het dier heeft doen ontstaan met het instinct om deze gave te gebruiken tijdens momenten van gevaar.

On the above are the real head and eyes of the thornback ray fish. On the right, the fish swims into its nest and leaves out its tail on which there is a pair of 'eyes'. Other fish around it dare not to come close to it as the false eyes in the tail make them think that it is awake.

Waterlelies

De bloemen op aarde worden door de meeste mensen beschouwd als een alledaags iets, ondanks hun perfectie. Omdat men gewoon is om ze elke dag en overal te zien, weerhoudt de gewoonte de mensen ervan om de wonderen der Schepping te begrijpen in deze bloemen. Daarom zullen in de volgende zinnen bloemen die groeien op een totaal andere plaats, in totaal andere maten en onder totaal andere omstandigheden beoordeeld worden zonder de ‘kijk der gewoonte’ en zullen zij ons helpen om het bestaan van Allah te begrijpen.

De Victoria amazonica (Amazonewaterlelie), die groeit in de modderige bodem van de rivier de Amazone, is interessant genoeg om het begrip ‘gewoon’ bij de mensen weg te nemen, omdat zij niet leven op de manier die mensen gewend zijn en die ze elke dag kunnen waarnemen, maar met een totaal verschillende inspanning.

Deze planten beginnen te groeien in de modder op de bodem van de rivier de Amazone en dan groeien zij uit naar het oppervlak van de rivier. Het bereiken van het zonlicht is hun doel, wat essentieel is voor hun bestaan. Wanneer zij ten slotte het wateroppervlak bereikt hebben, stoppen zij met groeien en ontwikkelen ze stekelige, ronde knoppen. Deze knoppen ontwikkelen zich tot gigantische bladeren die een doorsnede kunnen halen van wel 2 meter in de korte tijd van een paar uur. Deze bladeren hebben een omgekrulde rand waardoor de grote bladeren niet zinken. ‘Wetende’ dat hoe meer zij van het wateroppervlak van de rivier bedekken met hun overvloedige bladeren, des te meer zij gebruik kunnen maken van het zonlicht, maken deze waterlelies ruimschoots gebruik van daglicht om aan fotosynthese te doen. Zij ‘weten’ dat zij op de bodem anders niet zullen overleven, door het tekort aan licht. Het is behoorlijk geniaal voor een plant om een zodanige intelligente strategie te gebruiken.

Maar zonlicht alleen is niet voldoende voor deze waterlelies. Zij hebben ook zuurstof nodig, en het zal wel duidelijk zijn dat er geen zuurstof aanwezig is in de modderige grond waar hun wortels zich bevinden. Dat is de reden waarom de waterlelie stengels ontwikkelt vanuit haar wortels, omhoog reikend naar het wateroppervlak waar haar bladeren drijven. Soms groeien deze stengels tot een lengte van 11 meter. Zij zijn verbonden aan de bladeren en functioneren als zuurstoftransportbuisjes tussen de bladeren en de wortels.21

Waterlelies kunnen alleen gebruik maken van het daglicht als ze eenmaal hun weg hebben gevonden uit de diepte van het moeras naar het wateroppervlak, door ongeveer twee meter opwaarts te groeien. Maar de wortels van deze bloemen hebben ook zuurstof nodig. In het linker plaatje ziet u de stengels die zich uitstrekken van de wortels van de planten naar het wateroppervlak, en de zuurstof die ze verkrijgen, naar de wortels dragen.

Hoe kan een knop die in de diepte van een rivier bezig is aan zijn ontwikkelfase weten dat hij zuurstof en zonlicht nodig heeft om te overleven, en dat hij met de afwezigheid van beide niet kan leven en dat alles wat hij nodig heeft, aanwezig is aan het wateroppervlak? Een wezen dat pas tot leven is gekomen, is zich noch bewust dat het water een einde heeft, noch van het bestaan van de zon en zuurstof.

Als het tot stand komen van de waterlelie gebeurd zou zijn volgens het standpunt van de evolutionisten, dan zou deze plant al lang verloren zijn gegaan door de ongunstige omgevingsomstandigheden en uitgestorven zijn. Niettemin zijn waterlelies nog steeds aanwezig heden ten dagen in hun volle perfectie.

De ongelooflijke moeite van een waterlelie om te leven gaat door na het bereiken van het wateroppervlak, waar zij eindelijk de nodige zuurstof en het belangrijke zonlicht tot hun beschikking hebben.

Zij kunnen doorgaan met leven met deze voorzorgsmaatregelen, toch ‘weten’ zij ook dat dit niet voldoende is voor hun voortplanting. Zij hebben een levend wezen nodig dat hun stuifmeel naar een andere waterlelie draagt en dit levend wezen is een kever (coleoptrerans) welke geschapen is met een zwakheid voor de kleur wit. Zij geven de voorkeur aan deze witte waterlelies boven alle andere aantrekkelijke bloemen langs de Amazone rivier. Wanneer een waterlelie bezocht wordt door een kevertje, dan doet het zijn bloemblaadjes dicht, sluit het de kever op en biedt het hem overvloedig zijn stuifmeel aan. Na een nacht laat hij de kever weer vrij en de bloem verandert dan van kleur zodat dezelfde kever de bloem niet nog eens bezoekt en hetzelfde stuifmeel weer naar hem terug brengt. De eens schitterende, puur witte waterlelie gaat nu in het paars verder met het versieren van de Amazone rivier.

Kan een dergelijk vlekkeloos en voortreffelijk systeem het werk zijn van een onwetende knop? Natuurlijk niet. Het is het werk van de Wijsheid van Allah, Die alles geschapen heeft. Alle details die hier zijn samengevat, laten zien dat planten, net zoals alle andere levende wezens in het heelal, tot bestaan zijn gekomen met alle nodige en handige systemen reeds aanwezig en dat ze dit te danken hebben aan Allah, de Alwijze en Almachtige.

Conclusie

Kan de wind per toeval een vliegtuig vormen?

De beroemde natuurkundige Sir Fred Hoyle gaf een opvallend commentaar over het ontstaan van het leven. In zijn boek “The Intelligent Universe” schreef hij:

De kans dat hogere levensvormen door toeval zijn ontstaan, is te vergelijken met de kans dat een tornado, die over een schroothoop waait, een Boeiing 747 in elkaar zet van de materialen van die schroothoop.22

Deze vergelijking van Hoyle is behoorlijk inspirerend. De voorbeelden die we tot nu hebben besproken, wijzen ook uit dat het bestaan van leven en de perfectie van de aanwezige systemen ons er toe dwingt te kijken naar de grote kracht die ze heeft doen ontstaan. Net zoals een orkaan geen vliegtuig kan produceren door toevalligheden, kan ook het universum niet, en zeker niet de extreem complexe structuren daarin, ontstaan zijn als resultaat van onvoorziene gebeurtenissen. Het is een feit dat het heelal is voorzien van een groot aantal systemen met een oneindig grotere complexiteit dan die van een vliegtuig.

Alles wat we tot nu toe besproken hebben, confronteert ons met het bewijs van de onberispelijke planning, niet alleen in onze directe omgeving, maar ook in de diepte van de ruimte. Diegene die deze tekenen kan bevatten, welke zo zichtbaar en duidelijk zijn dat ze onbetwistbaar zijn voor zowel de rede als voor het geweten, kan maar tot één conclusie komen: er is geen plaats voor toeval in het universum; het heelal is gecreëerd met alle details erin.

En Allah de Verhevene, de Schepper van dit vlekkeloze systeem, is Degene Die onbegrensde Macht en Kennis heeft.