Speciaal Voorwoord:
De ware ideologische wortels van het terrorisme:

De meeste mensen denken dat de evolutietheorie voor het eerst door Charles Darwin naar voren is gebracht en dat zij steunt op wetenschappelijk bewijs, observaties en experimenten. Maar Darwin is niet de bedenker ervan en zij steunt ook niet op wetenschappelijk bewijs. De theorie bestaat uit toepassing op de natuur van een oud dogma van de materialistische filosofie. Hoewel ze niet door wetenschappelijke bewijzen gestaafd wordt, wordt de theorie blind ondersteund in naam van de materialistische filosofie.

Dit fanatisme heeft tot allerlei rampen geleid. Want samen met de verspreiding van het Darwinisme en de materialistische filosofie die het ondersteunt, heeft het het antwoord op de vraag: “Wat is de mens?” veranderd. Gewoonlijk antwoordde men: “De mens is door Allah geschapen en moet volgens de prachtige moraal leven die Hij onderricht heeft”. Nu begint men te denken: “De mens is door toeval tot stand gekomen, en is een dier dat zich ontwikkeld heeft door de strijd om het bestaan.” Er is een hoge prijs voor dit grote bedrog betaaltd. Gewelddadige ideologieën zoals racisme, fascisme en communisme en vele andere barbaarse wereldopvattingen die op conflict gebaseerd zijn, hebben hun kracht uit dit bedrog gehaald.

Dit artikel zal de ramp die het Darwinisme de wereld heeft gebracht, bestuderen en zijn banden verklaren met het terrorisme, wat een van de belangrijkste wereldproblemen van onze tijd is.

De Darwinistische leugen: ‘Het leven is strijd’

Darwin bepaalde zijn basisvoorwaarden toen hij zijn theorie ontwikkelde: “De ontwikkeling van levende wezens hangt af van de strijd om het bestaan. De sterken winnen de strijd. De zwakken zijn veroordeeld overwonnen te worden en in vergetelheid te raken.”

Volgens Darwin is er een harde strijd om te overleven en een altijddurend gevecht in de natuur. De sterken winnen het altijd van de zwakken. De ondertitel die hij gaf aan zijn boek: ‘Het ontstaan der soorten, “Het ontstaan der soorten door middel van natuurlijke selectie of het behoud van bevoorrechte rassen in het gevecht om het bestaan”, benadrukt die opvatting.

Verder ging Darwin ervan uit dat ‘de strijd om het bestaan’ ook gold voor mensenrassen. Volgens die denkbeeldige claim waren ‘bevoorrechte rassen’ de winnaars van de strijd. Bevoorrechte rassen, volgens Darwin waren dat de blanke Europeanen. Afrikaanse of Aziatische rassen waren in de strijd om het bestaan achtergebleven. Darwin ging nog verder en suggereerde dat deze rassen spoedig ‘het gevecht om het bestaan’ geheel zouden verliezen en dus zouden verdwijnen:

“In de nabije toekomst, niet erg ver wanneer het in eeuwen gemeten wordt, zullen de beschaafde rassen van de mens vrijwel zeker de primitieve rassen over de hele wereld uitroeien en vervangen. Tegelijkertijd zullen antropomorfische apen ongetwijfeld uitgeroeid zijn. De kloof tussen de mens en zijn naaste verwanten zal dan groter zijn, want het zal dan gaan tussen aan de ene kant de mens in een beschaafdere staat, mogen we hopen, zelfs dan de Kaukasische mens, en wat apen zo laag als de baviaan aan de andere kant. In plaats van zoals nu tussen de neger of de Aboriginal en de gorilla.”1

De Indiaanse antropoloog Lalita Vidyarthi legt uit hoe de Darwinistische evolutietheorie het racisme in de sociale wetenschappen heeft gebracht:

“Zijn (Darwins) theorie van de overleving van de fitste is toen warm door de sociale wetenschappers ontvangen, en zij geloofden dat de mensheid verschillende niveaus van ontwikkeling had bereikt, en de beschaving van de blanke als uiteindelijk niveau had. In de tweede helft van de 19de eeuw werd het racisme als feit door de grote meerderheid van de westerse wetenschappers geaccepteerd.”2

Darwins bron van inspiratie: de meedogenloze theorie van Malthus

De bron van inspiratie voor Darwin was het boek van de Britse econoom Thomas Malthus: “Een essay over het principe van de bevolking”. Malthus berekende dat de menselijke bevolking snel zou toenemen als het alleen aan de mens lag. Volgens hem waren de belangrijkste invloeden die bevolkingsaantallen konden beheersen rampen zoals oorlog, honger en ziekte. Kortom, volgens zijn wrede bewering moesten sommige mensen sterven om andere te laten leven. Het bestaan kreeg de betekenis van een ‘permanente oorlog.’

In de 19de eeuw werden de opvattingen van Malthus alom geaccepteerd. Vooral Europese intellectuelen uit de bovenste laag van de maatschappij ondersteunden zijn wrede ideeën. In het artikel: “De geheime wetenschappelijke agenda van de Nazis”, wordt het belang van de toepassing van Malthus’ opvattingen op bevolkingsgroei op deze manier beschreven:

In de eerste helft van de 19de eeuw verzamelden zich door heel Europa leden van de heersende klassen om het nieuw ontdekte ‘bevolkingsprobleem’ te bespreken en om manieren te bedenken om het Malthusiaanse mandaat toe te passen om het sterftecijfer onder de armen te laten toenemen: “In plaats van hygiëne onder de armen te promoten moeten we de tegenovergestelde gewoonte aanmoedigen. In onze steden moeten we de straten smaller maken, meer mensen in de huizen plaatsen en de pest proberen te laten terugkomen. Op het platteland moeten we onze dorpen in de buurt van stilstaand water bouwen, en vooral de bouw van dorpen in moerasachtige en ongezonde situaties aanmoedigen,”etc. etc3

Als gevolg van deze wrede politiek zullen de zwakken en degenen die de strijd om het bestaan verloren, uitgewist worden, en als gevolg daarvan zal de snelle toename de bevolkingsgroei in evenwicht komen. Deze zogenaamde ‘onderdrukking van de armen’ werd in werkelijkheid in de 19de eeuw in Groot-Brittannië uitgevoerd. Er werd een industriële wet aangenomen waarin kinderen van acht of negen jaar verplicht werden om zes uur per dag in de kolenmijnen te werken en duizenden stierven onder verschrikkelijke omstandigheden. De ‘strijd om het bestaan’ die door de theorie van Malthus vereist werd, leidde tot miljoenen Britten die een ellendig bestaan hadden.

Beïnvloed door deze ideeën, paste Darwin dit concept van strijd toe op de hele natuur en stelde zich voor dat de sterken en de fitsten de overwinnaars van de oorlog om het bestaan werden. Sterker nog: hij beweerde, dat de zogenaamde strijd om het bestaan een rechtvaardige en onveranderlijke natuurwet was. Aan de andere kant nodigde hij de mensen uit om hun reliegieuze overtuigingen te verlaten door de schepping te ontkennen, en mikte dus op alle ethische waarden die een obstakel konden zijn voor de wreedheid van de ‘strijd om het bestaan’.

Het verspreiden van deze valse ideeën die de individuen naar meedogenloosheid en wreedheid leidden, moest de mensheid in de 20ste eeuw duur betalen.

Waar ‘de wet van de jungle’ toeleidde: het fascisme

Terwijl het Darwinisme het racisme in de 19de eeuw voedde, vormde het de basis van een ideologie die zich zou ontwikkelen in de 20ste eeuw en de wereld in bloed zou drenken: het nazisme.

Er kan in de nazistische ideologieën een sterke Darwinistische invloed gezien worden. Als men deze theorie bestudeert, die door Adolf Hitler en Alfred Rosenberg vorm is gegeven, dan komt men concepten tegen als ‘natuurlijke selectie, selectief paren’ en ‘de strijd om het bestaan tussen rassen’, dit zijn termen die tientallen keren in “Het ontstaan der soorten” zijn herhaald. Toen hij zijn boek “Mijn Kampf” noemde, werd Hitler door de Darwinistische strijd om het bestaan geïnspireerd en door het principe van de overwinning van de fitste. Hij spreekt in het bijzonder over de strijd tussen de rassen:

“De geschiedenis bereikt zijn hoogtepunt in een nieuw duizendjarig rijk van ongekende pracht, gebaseerd op een nieuwe raciale hiërarchie die door de natuur zelf is gedicteerd”.4

Op de partijbijeenkomst in Neurenberg in 1933, verkondigde Hitler dat “een hoger ras een lager ras onderwerpt… een recht dat we in de natuur zien en wat gezien kan worden als het enige onontvreemdbare recht”.

Dat de Nazi’s door het Darwinisme beïnvloed waren, is een feit dat bijna alle geschiedkundigen die in dit onderwerp gespecialiseerd zijn, accepteren. De historicus Hickmann beschrijft de Darwinistische invloed op Hitler als volgt:

“(Hitler) geloofde vast in de evolutie en predikte deze. Wat ook de diepere complexen van zijn psychose mogen zijn, het is zeker dat [het concept van het gevecht belangrijk was, omdat] zijn boek, Mein Kampf, duidelijk een aantal van de evolutionistische ideeën uiteenzet, en wel in het bijzonder die, die strijd benadrukken, overleving van de fitste en uitroeiïng van de zwakken om een betere maatschappij te vormen.5

Hitler, die met deze opvattingen naar buiten kwam, sleepte de wereld mee in geweld dat zij nog nooit eerder had meegemaakt. Vele etnische en politieke groeperingen en in het bijzonder de joden werden aan gruwelijke wreedheid en afslachting in de Nazi concentratiekampen blootgesteld. De Tweede Wereldoorlog, die met de invasie van de Nazi’s begon, kostte 55 miljoen levens. Wat achter de grootste tragedie in de wereldgeschiedenis lag, was het Darwinistische concept van ‘de strijd om te overleven.’

De bloedband: Darwinisme en communisme

Terwijl de fascisten aan de rechterkant van het Sociaal Darwinisme gevonden kunnen worden, wordt de linkerkant door de communisten in beslag genomen. Communisten hebben altijd tot de felste verdedigers van de Darwinistische theorie behoord.

De relatie tussen het Darwinisme en het communisme gaat direkt op naar de stichters van beide ‘ismen’. Marx en Engels, de grondleggers van het communisme, hebben “Het ontstaan der soorten” van Darwin gelezen zodra het gepubliceerd was en stonden verbaasd over de ‘dialectische materialistische’ houding. De briefwisseling tussen Marx en Engels laat zien, dat zij de theorie van Darwin zagen als ‘de basis bevattend in de natuurlijke historie voor het communisme.” In zijn boek ‘De dialectiek van de natuur’, wat hij onder invloed van Darwin schreef, was Engels vol lof voor Darwin, en probeerde zijn eigen bijdrage te leveren aan de theorie in het hoofdstuk De rol die arbeid heeft gespeeld in de overgang van aap tot mens.’

Russische communisten, die de voetstappen van Marx en Engels volgden, zoals Plekhanov, Lenin, Trotsky en Stalin, waren het allemaal met Darwins evolutietheorie eens, Plekhanov, die als de oprichter van het Russisch communisme gezien wordt, ziet het marxisme als ‘Darwinisme in zijn toepassing tot de sociale wetenschap’.6

Trotsky zei: “Darwins ontdekking is de hoogste triomf van de dialectiek in het gehele veld van de organische materie.”7

Darwinistische opvoeding speelde een belangrijke rol in de vorming van de communistische kaders. Bijvoorbeeld, historici hebben opgemerkt dat Stalin, in zijn jeugd religieus was, maar een atheïst werd door de boeken van Darwin.8

Mao die het communistische bewind in China vestigde, doodde miljoenen mensen, en beweerde openlijk dat “Het Chinese socialisme op Darwin en de evolutietheorie gefundeerd is.”9

De geschiedkundige James Reeve Pusey van de Harvard University geeft vele details over het effect van het Darwinisme op Mao en het Chinese communisme in zijn onderzoeksboek China and Charles Darwin.10

Kortom, er is een onverbrekelijke band tussen de evolutietheorie en het communisme. De theorie beweert dat levende objecten het resultaat zijn van het toeval en geeft een zogenaamd wetenschappelijke ondersteuning voor atheïsme. Communisme, een atheïstische ideologie, is daarom vast verbonden met het Darwinisme. Verder zegt de evolutietheorie, dat ontwikkeling in de natuur mogelijk is dankzij conflict (met andere woorden: de strijd om te overleven) en ondersteunt zo het dialectisch concept dat de grondslag van het communisme is.

Als we aan het communistische concept van ‘dialectische strijd’, welke in de 20ste eeuw ongeveer 120 miljoen mensen gedood heeft, denken als ‘een moordmachine’, dan kunnen we de dimensie van de ramp die het Darwinisme de planeet heeft gebracht, beter begrijpen.

Darwinisme en terrorisme

No matter what ideology they may espouse, those who perpetrate terror all over the world are, in reality, Darwinists. Darwinism is the only philosophy that places a value on—and thus encourages—conflict.

Zoals we tot dusver gezien hebben, vormt het Darwinisme de basis van verschillende gewelddadige ideologieën die in de 20ste eeuw voor rampen voor de mensheid gezorgd hebben. Maar net als deze ideologieën, schrijft het Darwinisme ook een ‘ethisch begrip’ en een ‘methode’ voor die de verschillende wereldopvattingen kunnen beïnvloeden. Het fundamentele concept achter dit begrip en deze methode is, dat ‘we degenen die niet tot ons behoren, moeten bevechten’.

We kunnen dat op de volgende manier uitleggen: er zijn verschillende religies, wereldopvattingen en filosofieën in de wereld. Deze kunnen op één van deze twee manieren naar elkaar kijken:

• 1) Zij kunnen elkaars bestaan respecteren en proberen in dialoog met elkaar gaan en volgens een menselijke methode te werk gaan.
• 2) Zij kunnen ervoor kiezen elkaar te bevechten, en een voordeel veilig stellen door hen schade toe te brengen, met andere woorden, zich als dieren te gedragen.

De verschrikking die we terrorisme noemen, is niets anders dan de uiting van de tweede opvatting.

Als we de verschillen tussen deze twee opvattingen bekijken, kunnen we zien dat de idee van ‘de mens als een vechtend dier’, die het Darwinisme onderbewust aan de mensen heeft opgelegd, bijzonder invloedrijk is. Individuen en groepen die voor het conflict kiezen, kunnen wel nooit van het Darwinisme gehoord hebben en van de principes van de ideologie. Maar uiteindelijk gaan zij met een opvatting accoord waarvan de filosofische basis op het Darwinisme teruggaat. Dit zorgt ervoor dat zij in de juistheid van zulke, op het Darwinisme gebaseerde, slogans geloven, slogans zoals ‘in deze wereld overleven de sterken’, ‘grote vissen eten kleintjes’, ‘oorlog is een deugd’ en ‘de mens ontwikkelt zich door het voeren van oorlog’. Als we het Darwinisme weghalen, dan blijft er niets over behalve lege kreten.

Eigenlijk is het zo, dat, als het Darwinisme verwijderd wordt, er geen filosofie van het ‘conflict’ overblijft. De drie goddelijke religies waar de meeste mensen in de wereld in geloven, islam, christendom en jodendom, zijn tegen geweld. Alle drie de godsdiensten willen vrede en harmonie op aarde brengen en zijn ertegen, dat onschuldige mensen gedood worden en lijden aan wreedheden en martelingen. Strijd en geweld doen de moraal die God voor de mensheid heeft bepaald, geweld aan, en dit zijn abnormale en ongewenste concepten. Maar het Darwinisme ziet en beeldt conflict en geweld uit als iets natuurlijks, iets wat juist en correct is dat er hoort te zijn.

Daarom is het zo, dat, als mensen terroristische handelingen plegen en de concepten en symbolen van de islam, het christendom en het jodendom gebruiken in de naam van die godsdiensten, je er zeker van kunt zijn dat dit geen moslims, christenen of joden zijn. Het zijn echte Sociaal Darwinisten. Zij verbergen zich onder de mantel van de godsdienst, maar het zijn geen oprechte gelovigen. Zelfs als ze beweren de religie te dienen, zijn ze in werkelijkheid vijanden van de religie en de gelovigen. Dit, omdat zij meedogenloos een misdaad begaan die de religie verbiedt, en op deze manier de godsdienst in de ogen van de mensen zwart maken.

Daarom is de wortel van het terrorisme, dat onze planeet teistert niet een van de goddelijke religies, maar het is het atheïsme, en een uiting van het atheïsme van onze tijd: ‘Darwinisme’ en ‘materialisme’.

Islam is Niet De Bron Van Het Terrorisme, Maar De Oplossing Daarvan

Sommige mensen die zeggen dat zij in naam van de godsdienst handelen, begrijpen hun godsdienst niet goed of voeren het op de verkeerde manier uit. Daarom is het onjuist om een idee van die godsdienst te vormen door de activiteiten van die mensen. De beste manier om de islam te begrijpen is door zijn heilige bron.

De heilige bron van de islam is de Qoer-aan; en het model van de moraal in de Qoer-aan – islam - wijkt volkomen af van het beeld dat in de hoofden van een aantal westerlingen gevormd is. De Qoer-aan is gebaseerd op de concepten van: moraal, liefde, mededogen, genade, nederigheid, zelf-opoffering, verdraagzaamheid en vrede, en een moslim die volledig volgens deze moraal leeft is zeer verfijnd, verstandig, tolerant, eerlijk en inschikkelijk. Aan degenen om hem heen geeft hij liefde, respect, vrede en een gevoel van vreugde in het leven.

De islam is een godsdienst van vrede en welbevinden

Het woord islam betekent ‘vrede’ in het Arabisch. De islam is een religie die neer is gedaald om de mensheid een leven aan te bieden dat met vrede en welbevinden gevuld is en waarin Allahs eeuwige genade en mededogen in de wereld tot uiting komen. Allah nodigt alle mensen uit om de morele leerstellingen van de Qoer-aan als voorbeeld te accepteren, waardoor genade, mededogen, verdraagzaamheid en vrede in de wereld ervaren mogen worden. In soera al-Baqara vers 208 wordt dit bevel gegeven:

O jullie die geloven! Ga de islam op een volmaakte manier binnen en volg niet de voetstappen van Sheitan. Waarlijk! Voor jullie is hij een duidelijke vijand.

Zoals we in dit vers zien, kunnen de mensen slechts welbevinden ervaren als zij de islam accepteren en volgens het morele onderricht van de Qoer-aan leven.

Allah veroordeelt ellende

Allah calls people to peace and security, whereas irreligious ideologies encourage conflict and terror.

Allah heeft de mensheid bevolen het kwaad te vermijden; Hij heeft ongeloof, immoraliteit, opstandigheid, wreedheid, aggresie, moord en bloedvergieten verboden. Degenen die zich niet aan dit bevel van Allah houden volgen de voetstappen van sheitan, zoals in het hierboven genoemde vers gezegd wordt, en hebben een houding aangenomen die Allah onwettig heeft verklaard. Van de vele verzen die over dit onderwerp gaan, volgen er twee:

En degenen die het verbond met Allah verbreken, na zijn totstandkoming, en datgene wat Allah bevolen heeft te verenigen geweld aandoen en verderf zaaien in het land, op hen is de vloek. En voor hen is er een ongelukkig (slecht) huis. (Soera ar-Ra’d: 25)

Zoek met datgene wat Allah jou gegeven heeft, het Huis van het hiernamaals, en vergeet niet jouw deel van wettig vermaak in deze wereld en doe goed zoals Allah goed voor jou doet, en zaai geen verderf in het land. Waarlijk, Allah houdt niet van de verderfzaaiers.” (Soera al-Qasas:77)

Zoals we zien, verbiedt Allah elke soort verderfelijke handeling in de islam en daaronder vallen ook terrorisme en geweld, en veroordeelt degene die zulke daden begaat. Een moslim brengt schoonheid naar de wereld en verbetert de wereld.

De islam verdedigt verdraagzaamheid en vrijheid van meningsuiting

De islam is een godsdienst die de vrijheid van leven, ideeën en gedachten koestert. De islam verbiedt spanning en conflict tussen mensen, laster, achterdocht en zelfs het negatief over een ander denken.

De islam verbiedt niet alleen terreur en geweld, maar ook de geringste druk van het opleggen van een idee bij een ander:

Er is geen dwang in de godsdienst. Waarlijk, het rechte pad is duidelijk te onderscheiden van het pad dat doet afdwalen. Iedereen die niet in afgoden gelooft, en in Allah gelooft heeft het waardevolste handvat gegrepen dat nooit zal afbreken. En Allah is de Alhorende, de Alwetende. (Soera Al-Bakara:256)

Herinner hen dus, jij bent slechts iemand die mensen aan iets herinnert.Je kunt ze niet dwingen te geloven. (Soera Al-Ghashiyah:21)

Iemand dwingen in een godsdienst te geloven of die te praktiseren is tegen de geest en de essentie van de islam, want het is nodig dat het geloof uit vrije wil en bewustzijn geaccepteerd wordt. Natuurlijk mogen moslims elkaar aanmanen om de morele principes die in de Qoer-aan onderwezen worden te onderhouden, maar ze mogen nooit dwingen. In ieder geval kan iemand niet worden overgehaald om de godsdienst te praktiseren door hem een werelds privilege aan te bieden.

Laat ons een volledig tegenovergestelde vorm van maatschappij voorstellen. Bijvoorbeeld een maatschappij waar de mensen door de wet gedwongen worden godsdienst te bedrijven. Zo’n soort maatschappij is volledig strijdig aan die van de islam, want geloof en aanbidding hebben alleen waarde als zij aan Allah gericht zijn. Als er een systeem was dat mensen dwong om te geloven en te aanbidden, dan zouden de mensen alleen uit vrees voor het systeem vroom zijn. Wat vanuit het oogpunt van de godsdienst acceptabel is, is dat de godsdienst gepraktiseerd wordt in een omgeving waar vrijheid van bewustzijn toegestaan is, en dat ze gepraktiseerd wordt voor de goedkeuring van Allah.

Allah heeft het doden van onschuldige mensen onwettig gemaakt

Volgens de Qoer-aan is een van de grootste zonden het doden van een mens die geen zonde begaan heeft.

Hierom hebben Wij de Kinderen van Israël bevolen dat als iemand een ander doodt, behalve als het een moordenaar betreft of iemand die zorgt voor het verspreiden van ellende over het land – het is alsof hij de hele mensheid gedood heeft en als iemand een leven redt, het is alsof hij het leven van de hele mensheid heeft gered. En zeker, tot hen kwam Onze boodschapper met duidelijke bewijzen en tekenen, en zelfs hierna overtraden velen nog de grenzen in het land! (Soera Al-Maida:32)

En degenen die geen andere god naast Allah aanroepen, noch dat leven doden wat Allah verboden heeft, behalve voor een gerechtelijke zaak, noch onwettige seksuele gemeenschap begaan – en iedereen die dit doet zal een bestraffing ontvangen! (Soera Al-Foerqaan:68)

Zoals we in de hierboven genoemde verzen kunnen zien, worden degenen, die een onschuldig mens zonder reden doden met een zware bestraffing bedreigd. Allah heeft geopenbaard dat het doden van iemand net zo’n grote zonde is als het doden van de hele mensheid. Iedereen die de door Allah ingestelde richtlijnen respecteert zou zelfs niet een enkel individu schaden, laat staan duizenden onschuldige mensen vermoorden. Degenen die denken dat zij het recht en hun straf kunnen ontlopen in deze wereld zullen nooit ontsnappen van de verantwoording die zij in de Aanwezigheid van Allah moeten afleggen op de Laatste Dag. Dus die gelovigen die weten dat zij verantwoording bij Allah moeten afleggen na hun dood, zullen heel voorzichtig zijn in het respecteren van de grenzen die Allah gesteld heeft.

Allah beveelt de gelovigen om mededogend en genadevol te zijn

In dit vers wordt het moraal van de moslim uitgelegd:

Dan wordt hij één van de gelovigen die de anderen aansporen tot volharding en geduld en (ook) de ander aansporen tot medelijden en mededogen. Zij zijn degenen aan de rechterkant (Soera al-Balad:17-18)

Zoals we in dit vers zien, is een van de belangrijkste morele uitgangspunten die Allah voor Zijn dienaren heeft nedergezonden, zodat zij gered mogen worden en genade krijgen en het paradijs, ‘de ander tot mededogen aansporen’.

De islam die in de Qoer-aan beschreven wordt is een moderne, verlichte en progressieve godsdienst. Een moslim is vooral een man van vrede; hij is tolerant met een democratische geest, beschaafd, verlicht, eerlijk, en heeft verstand van kunst en wetenschap.

Een moslim die in de verfijnde morele leerschool van de Qoer-aan is onderricht benaderd iedereen met de liefde die de islam van hem verwacht. Hij heeft respect voor ieder idee en hij weet kunst en esthetiek op waarde te schatten. Hij is verzoeningsgezind bij iedere gebeurtenis; verwijdert spanning en herstelt vriendschap. In maatschappijen samengesteld uit individuen zoals deze, zal er een hoger ontwikkelde beschaving zijn, een hogere sociale moraal, meer vreugde, geluk, rechtvaardigheid, veiligheid, overvloed en zegeningen dan in de meeste moderne naties van vandaag de dag.

Allah heeft verdraagzaamheid en vergeving bevolen

Soera al-A’raf, vers 199 die zegt: ‘beoefen vergeving’ brengt het concept van vergeving en verdraagzaamheid tot uiting, wat een van de basisprincipes van de islamitische religie is.

Als we naar de islamitische geschiedenis kijken, kunnen we duidelijk zien hoe de moslims deze belangrijke richtlijn van het morele onderricht van de Qoer-aan in hun sociale leven praktiseerden. Bij ieder punt in hun vooruitgang vernietigden moslims onwettige praktijken en schiepen een vrije en verdraagzame omgeving. Op de gebieden van religie, taal en cultuur maakten zij het mogelijk voor mensen die het volledig oneens met elkaar waren, om onder hetzelfde dak in vrijheid en vrede te leven, en gaven aan degenen waar zij over heersten het voordeel van kennis, welvaart en status. Dit was ook een van de belangrijkste redenen waarom het grote en wijdverspreide Ottomaanse rijk in staat was zoveel eeuwen te blijven bestaan, namelijk dat zijn manier van leven door de verdraagzaamheid en het begrip geleid werd die door de islam gebracht waren. Eeuwenlang zijn moslims gekarakteriseerd door hun verdraagzaamheid en mededogen. In iedere tijd waren zij de rechtvaardigste en meedogendste van alle mensen. Alle etnische groepen binnen deze multinationale gemeenschap oefenden jarenlang vrijelijk de religies uit die zij volgden en genoten van iedere gelegenheid om in hun eigen cultuur te leven en op hun eigen manier te aanbidden.

Zeker, de bijzondere verdraagzaamheid van de moslims, als deze werd uitgeoefend zoals hij in de Qoer-aan bevolen is, kan slechts vrede brengen en welzijn voor de hele wereld. De Qoer-aan verwijst naar deze bijzondere soort verdraagzaamheid:

De goede daad en de slechte daad kunnen niet gelijk zijn. Vervang (het kwaad) door één die beter is, dan, waarlijk, hij die jouw vijand was, (zal) je hartsvriend (worden). (Soera al-Foesilat:34)

Conclusie

Dit alles laat zien dat het morele onderricht dat de islam de mensheid aanbiedt, één is van vrede, geluk en rechtvaardigheid voor de wereld. De barbarij die tegenwoordig in de wereld plaatsvindt onder de naam van het ‘islamitisch terrorisme’ is volledig verwijderd van het morele onderricht van de Qoer-aan en is het werk van onwetende, vooringenomen mensen, misdadigers die niets met de godsdienst te maken hebben. De oplossing voor deze individuen en groepen die proberen om hun woeste daden onder de vlag van de islam te brengen, is de mensen de ware morele leerstellingen van de islam te vertellen.

Met andere woorden, de islamitische godsdienst en het morele onderricht van de Qoer-aan zijn niet de steunpilaar van het terrorisme en de terroristen, maar de geneeswijze waarmee de wereld van gesel van het terrorisme gered kan worden.