De Wetenschappelijke Wonderen van de Qoer’aan 2/2

De Juiste Verhouding van de Neerslag

Eén van de onderdelen van de regen waar de Qoer'aan informatie over geeft, is dat het in de juiste hoeveelheid naar de aarde wordt gestuurd. Dit wordt in Soera Zoekhroef als volgt geformuleerd:

En Die water (regen) uit de hemel neer heeft gestuurd in een afgepaste maat. Dan hebben Wij het dode land daarmee tot leven gebracht en zo worden jullie ook voortgebracht,- (Qoer'aan 43:11)

Deze afgepaste hoeveelheid regen is weer door de moderne wetenschap ontdekt. Er wordt aangenomen dat in één seconde ongeveer 16 miljoen ton water van de aarde verdampt. Dit komt neer op 513 triljoen ton per jaar. Deze hoeveelheid staat gelijk aan de hoeveelheid regen die in een jaar op aarde valt.

Dit houdt in dat het water voortdurend circuleert in een evenwichtige cyclus, in een 'maat'. Het leven op aarde is afhankelijk van deze waterkringloop Zelfs als de mensen alle beschikbare technologie in de wereld zouden gebruiken, dan zouden ze nog niet in staat zijn om deze kringloop kunstmatig te maken.

Zelfs een kleine afwijking in dit evenwicht zou heel snel leiden tot een grote ecologische onevenwichtigheid, die het einde kan betekenen voor het leven op aarde. Maar dit gebeurt nooit, en de regen blijft ieder jaar in precies dezelfde hoeveelheid vallen, zoals in de Qoer'aan geopenbaard is.

Ieder jaar is de hoeveelheid water die van de aarde verdampt en er weer in de vorm van neerslag op valt 'constant' 513 triljoen ton. Deze constante hoeveelheid is in de Qoer'aan aangegeven door de uitdrukking: 'het water uit de hemel neer heeft gestuurd in een afgepaste maat'. De constante van de hoeveelheid is heel belangrijk voor de continuïteit van het ecologische evenwicht, en daarom voor het leven.

De Vorming van de Neerslag

A) Geïsoleerde kleine stukjes wolk (cumuluswolk) B) Als de kleine stukjes wolk samenkomen, vermeerdert de opwaartse luchtdruk in de grote wolk zich en zo wordt de wolk opgestapeld.

Gedurende een lange tijd was het een groot mysterie hoe de regen gevormd werd. Pas toen de weerradar was uitgevonden werd het mogelijk om de verschillende stadia waarin regen gevormd is, te ontdekken.

Volgens deze ontdekking vindt de vorming van neerslag in drie stadia plaats. Eerst stijgt 'de grondstof' voor de neerslag op in de lucht, door middel van de wind. Later worden er wolken gevormd en tenslotte verschijnen de regendruppels.

De verhandeling van de Qoer'aan over de vorming van neerslag verwijst precies naar dit proces. In een vers wordt deze vorming op de volgende manier beschreven:

Allah is Degene Die de winden stuurt, zodat zij wolken verzamelenen hen over de hemel verdelen zoals Hij wil en hen dan in delen opbreekt, tot jullie uit hun midden regendruppels zien voortkomen! Dan als Hij ze op de dienaren die Hij wil laat vallen, zie! Zij verheugen zich! (Qoer'aan 30:48)

De bovenstaande illustratie laat zien dat waterdruppels in de lucht worden losgelaten. Dit is het eerste stadium van de vorming van regen. Hierna zullen de waterdruppels in de pasgevormde wolken over de hemel worden verdeeld en dan condenseren om regen te vormen. Al deze stadia worden in de Qoer'aan verteld.

Laten we nu deze drie stadia die in het vers omschreven zijn eens technischer bekijken:

Het eerste stadium: "Allah is Degene Die de winden stuurt....."

Ontelbare luchtbelletjes, gevormd door het schuimen van de oceaan, springen voortdurend open en veroorzaken waterdeeltjes die in de lucht worden geworpen. Deze deeltjes, die rijk zijn aan zout, worden vervolgens door de winden weggedragen en rijzen dan op in de atmosfeer. Deze deeltjes die aerosols genoemd worden, functioneren als een waterval en vormen wolkendruppels, door in de buurt van water, damp te verzamelen die uit de zeeën opstijgen als kleine druppels.

Het tweede stadium: "zodat zij wolken verzamelen en hen over de hemel verdelen zoals Hij wil en hen dan in delen opbreekt..."

De wolken worden gevormd van waterdamp die condenseert rondom de zoutkristallen of de stofdeeltjes in de lucht. Omdat de waterdruppels in deze wolken erg klein zijn (een doorsnede tussen de 0,01 en 0,02 mm) worden de wolken in de lucht opgehangen, en verspreiden zich over de hemel. Aldus is de hemel met wolken bedekt.

Het derde stadium: "tot jullie uit hun midden regendruppels zien voortkomen!"

Deze opwaartse luchtdruk zorgt ervoor dat de wolk verticaal groeit, de wolk stapelt zich op. Deze verticale groei zorgt ervoor dat de wolk in koudere lucht terecht komt, waar de waterdruppels en hagelkorrels zich samenvoegen en groter en groter worden. Als de waterdruppels en hagel te zwaar worden om door de opwaartse druk ondersteund te worden, beginnen ze als regen of hagel uit de wolk te vallen. Dit wetenschappelijke feit wordt in soera 24 (noer) vers 43 op deze manier door Allah verteld: vervolgens hen tot een hoop met lagen maakt en zie je niet dat de regen tussen hen voortkomt.

De waterdeeltjes die de zoutkristallen en stofdeeltjes omringen, verdikken zich en vormen regendruppels. Druppels die zwaarder worden dan de lucht verlaten de wolken en beginnen als regen op de grond neer te komen.

Zoals we zien, wordt ieder stadium van de vorming van regen, in de Qoer'aan verzen vermeld. Bovendien worden deze stadia precies in de juiste volgorde uitgelegd. Net zoals met vele andere natuurlijke fenomenen op de aarde, geeft Allah ook de allerbeste uitleg over dit fenomeen en vertelt het aan de mensen in de Qoer'aan, eeuwen voordat het ontdekt werd.

In een ander vers wordt de volgende informatie gegeven over de vorming van de regen:

Zie jij niet dat Allah de wolken zachtjes voortduwt, en hen dan samenvoegt, vervolgens hen tot een hoop met lagen maakt en zie je niet dat de regen tussen hen voortkomt. En Hij laat uit de lucht hagel (zoals) bergen komen en slaat daarmee wie Hij wil en weerhoudt het van wie Hij wil. De levendige flits van de bliksem verblindt bijna het gezicht {vermogen}. (Qoer'aan 24:43)

Wetenschappers die de soorten wolken onderzochten kwamen opvallende resultaten tegen als het ging over de vorming van regenwolken, Regenwolken worden volgens vastgelegde systemen en stadia gevormd. De vormingsstadia van cumulonimbus, een soort regenwolk zijn de volgende:

Kleine wolken (cumuluswolken) worden weggeblazen en voegen zich met behulp van de wind samen, dat is zoals het vers zegt: Zie jij niet dat Allah de wolken zachtjes voortduwt, en hen dan samenvoegt

1e stadium: voortgedreven worden. Wolken worden weggedragen, d.w.z. ze worden door de wind voort geblazen.

2e stadium: samenvoeging. Dan worden de kleine wolken (cumuluswolken) die door de wind voort geblazen worden, samengevoegd en vormen een grotere wolk.6

3e stadium: opstapeling: Als de kleine wolken zich samenvoegen, dan stijgt de opwaartse luchtstroom in de grote wolk. De opwaartse luchtstromen in het midden van de wolk zijn groter dan die aan de rand. Deze opwaartse luchtstroom zorgt ervoor dat de wolk verticaal groeit, de wolk stapelt zich op. Deze verticale groei zorgt ervoor dat de wolk zich in koelere gedeelten van de atmosfeer uitstrekt, daar komen de deeltjes water en hagel samen en worden groter en groter. Als deze druppels water en hagel te zwaar worden voor de opwaartse luchtstroom om hen te ondersteunen, beginnen ze uit de wolk te vallen, als regen, hagel etc. 7

We moeten niet vergeten dat de meteorologen pas recent deze details van de wolkvorming, structuur en functie te weten zijn gekomen en wel door het gebruik van technisch hoog ontwikkeld materiaal, zoals vliegtuigen, satellieten en computers. Het is duidelijk dat Allah ons een stukje informatie gegeven heeft waar men 1400 jaar geleden, niet van op de hoogte geweest kon zijn.

De Bevruchtende Winden

In een vers van de Qoer'aan worden de bevruchtende eigenschap van de winden en de vorming van regen, als resultaat, genoemd.

En Wij sturen bevruchtende winden, dan laten Wij het water uit de hemel neerdalen, en Wij geven het jullie te drinken (Qoer'aan 15:22)

In dit vers wordt gewezen op het feit dat het eerste stadium van de vorming van neerslag, wind is. De enige relatie tussen wind en regen, die bekend was tot het begin van de 20ste eeuw, was dat de wind de wolken voortdreef. Maar ontdekkingen in de moderne meteorologie hebben de 'vruchtbaar makende' rol van de wind bij de vorming van regen, gedemonstreerd...

Het plaatje boven laat de verschillende stadia van de vorming van een golf zien. Golven worden door de wind gevormd als deze over de oppervlakte van het water blaast. Door de wind beginnen waterdeeltjes in een cirkelvormige beweging te draaien. Deze beweging vormt al gauw golven, de één na de ander, en belletjes die door de golven gevormd worden, verspreiden zich door de lucht. Dit is het eerste stadium van de vorming van regen. Dit proces wordt in het vers verklaard als: En Wij sturen bevruchtende winden, dan laten Wij het water uit de hemel neerdalen

De "bevruchtende" functie van de wind is de volgende:

Aan de oppervlakte van de oceanen en zeeën worden ontelbare luchtbellen gevormd door de schuimende werking van het water. Op het moment dat deze luchtbelletjes open springen, worden duizenden kleine deeltjes met een doorsnede van maar een honderdste millimeter in de lucht geslingerd. Deze deeltjes, aerosols, vermengen zich met het stof dat door de wind van het land is afgeblazen en worden dan naar de bovenste laag van de atmosfeer gedragen. Deze deeltjes worden door de wind naar grotere hoogten vervoerd en komen in contact met de waterdamp aldaar... De waterdamp rondom deze deeltjes condenseert en verandert in waterdruppels. Deze waterdruppels komen samen en vormen wolken, en vallen tenslotte in de vorm van neerslag op aarde.

Zoals we zien, 'bevruchten' de winden de waterdamp die in de lucht zweeft met de deeltjes die zij van de zee meedragen en helpen zij tenslotte bij de vorming van regenwolken.

Als de winden deze eigenschap niet hadden, zouden er nooit in de bovenste atmosfeer waterdruppeltjes gevormd worden en zou er nooit zoiets als regen bestaan.

Het belangrijke punt hier is dat de belangrijke rol van de wind bij de vorming van regen eeuwen geleden in een vers van de Qoer'aan vermeld werd, in een tijd waarin de mensen maar heel weinig over natuurlijke fenomenen wisten.

De Zeeèn Die Zich Niet Met Elkaar Mengen

Eén van de eigenschappen van de zeeën welke pas onlangs ontdekt is, wordt in een Qoer'aanvers als volgt omschreven:

Hij heeft de twee zeeën losgelaten om elkaar te ontmoeten. Tussen hen is een scheiding die geen van beiden voorbij kan gaan. (Qoer'aan 55:19-20)

A. Depths (metres) 1. Atlantic Ocean 2. Mediterranean Sea	3. Atlantic Ocean Water Salinity lower than 0.36 % 4. Mediterranean Sea Water	5. Salinity higher than 0.365 % 6. Gibraltar Sill
Er zijn grote golven, sterke stroming en getijden in de Middellandse zee en de Atlantische oceaan. Het water van de Middellandse zee, komt bij Gibraltar, de Atlantische Oceaan in. Maar de temperatuur, het zoutgehalte en de dichtheid veranderen niet vanwege de grens die hen scheidt.

De eigenschap van zeeën, n.l. dat ze bij elkaar komen, zonder dat er vermenging met elkaar plaatsvindt, is pas onlangs door oceanografen ontdekt. Door de fysieke kracht, die "oppervlaktespanning" genoemd wordt, vermengen de wateren van naast elkaar liggende zeeën zich niet met elkaar. Dit wordt veroorzaakt door een verschil in dichtheid van hun wateren, de oppervlaktespanning voorkomt de menging met elkaar, net alsof er een dunne muur tussen hen is.8

Het is interessant, dat in een tijd dat de mensen geen kennis van natuurkunde, van oppervlaktespanning of van oceanografie hadden, dit in de Qoer'aan is geopenbaard.

Een satellietfoto van Gibraltar.

De Duisternis in de Zeeèn en de Inwendige Golven

Of (de toestand van de ongelovigen) is als de duisternis van een grote diepe zee, overweldigt door een grote golf, met een grote golf aan haar top en daarboven donkere wolken, duisternis op duisternis, als iemand zijn hand uitsteekt, kan hij het nauwelijks zien! En degene waarvoor Allah niet het licht heeft aangewezen, voor hen is er geen licht. (Qoer'aan 24:40)

De algemene omgeving van de diepzee wordt in het boek "Oceans' beschreven:

1. Oppervlaktewater 2. Dik Water	3. Minder Dik Water 4. Inwendige Golven
Dit plaatje links laat de inwendige golven zien, tussen twee lagen water van verschillende dichtheid. De onderste laag is dichter dan de bovenste laag. Dit wetenschappelijke feit, dat verklaard wordt in vers 40 van Soera Noer van de Qoer'aan, veertienhonderd jaar geleden, is pas zeer recent door hedendaagse wetenschappers ontdekt.

De duisternis in de diep zeeën en in de oceanen wordt op een diepte van 200 meter en lager gevonden. Op deze diepte is er bijna geen licht. Beneden een diepte van 1000 meter is er helemaal geen licht.9

Tegenwoordig hebben we kennis over de algemene structuur van de zee, over de eigenschappen van de levende wezens daarin, over het zoutgehalte en ook over de hoeveelheid water die het bevat, over de oppervlakte en over de diepte. Onderzeeërs en bijzonder instrumentarium, ontwikkeld door de moderne technologie, stellen de wetenschappers in staat dit soort informatie te verkrijgen.

Mensen kunnen zonder de hulp van speciale uitrustingen niet dieper dan zeventig meter duiken. Zij kunnen niet zonder hulp overleven in de diepe, donkere delen van de oceaan, zoals op de diepte van 200 meter. Daarom hebben wetenschappers pas kortgeleden deze gedetailleerde stukjes informatie over de zeeën ontdekt. Maar 'de duisternis van de diepe zee' is informatie die door de Qoer'aan verstrekt is. Het is beslist één van de wonderen van de Qoer'aan dat zulke informatie gegeven werd in een tijd waarin er geen uitrusting was die de mens in staat stelde om naar de diepte van de oceaan te duiken.

Bovendien staat er in de verklaring van vers 40 van Soera Noer: "als de duisternis van een grote diepe zee, overweldigt door een grote golf, met een grote golf aan haar top en daarboven donkere wolken." Dit vestigt de aandacht op een ander wonder van de Qoer'aan.

Wetenschappers hebben onlangs ontdekt dat er golven in de zee zijn, die 'verschijnen op de scheidingslijnen van de dichtheid tussen lagen van verschillende dichtheid'. Deze 'inwendige' golven bedekken de diepe wateren van zeeën en oceanen, aangezien diep water een hogere dichtheid heeft dan het daarboven liggende water. De 'inwendige' golven zijn als oppervlaktegolven, ze kunnen breken, net als oppervlaktegolven. 'Inwendige golven kunnen niet door het menselijk oog worden waargenomen, maar ze kunnen worden opgespoord door op een bepaalde locatie de veranderingen in de temperatuur of het zoutgehalte te bestuderen.10

Metingen die door hedendaagse technologie gedaan worden, hebben onthuld dat tussen de 3 - 30 % van het zonlicht door de oppervlakte van de zee weerkaatst wordt. Dan worden bijna al de zeven kleuren van het lichtspectrum geabsorbeerd in de eerste 200 meter, de één na de ander, behalve het blauwe licht (plaatje links). Beneden de 100 meter, is er helemaal geen licht (bovenste plaatje). Dit wetenschappelijk feit werd al in de Qoer'aan, veertienhonderd jaar geleden, verteld.

Deze uitspraak van de Qoer'aan komt absoluut overeen met de bovenstaande uitleg. Zonder onderzoek, kan men alleen de golven aan de oppervlakte van de zee zien. Het is onmogelijk dat iemand iets weet over de 'inwendige' golven, onderin de zee. Maar in Soera Noer vestigt Allah onze aandacht op een ander soort golf, die in de diepte van de oceanen voorkomt. Dit feit, dat wetenschappers pas hebben ontdekt, laat opnieuw zien dat de Qoer'aan, het woord van Allah is.

Het Gebied Dat Onze Bewegingen Beheerst

Nee! Als hij niet ophoudt, zullen Wij hem bij zijn voorhoofdslok grijpen! Een leugenachtige zondige voorhoofdslok! (Qoer'an 96:15-16)

1. Prefrontal Bölge

De uitdrukking: een leugenachtige zondige voorhoofdslok in het bovenstaande vers is heel interessant. Onderzoek dat in de laatste jaren is uitgevoerd, heeft duidelijk gemaakt dat het prefrontale gebied, dat verantwoordelijk is voor de regeling van specifieke functies van de hersenen, in het frontale deel van de schedel ligt. Wetenschappers hebben de functies van dit gebied, waar de Qoer'aan al veertienhonderd jaar geleden op wees, pas de laatste 60 jaren ontdekt. Als we in de schedel, aan de voorkant van het hoofd kijken, zullen we het frontale gebied van de grote hersenen aantreffen. In een boek getiteld: Essentials of Anatomy and Physiology, dat ook de resultaten van het laatste onderzoek van de functies van dit gebied bevat, wordt gezegd

De motivatie en het vermogen om iets te plannen en de bedoelde bewegingen vinden plaats, in het voorste gedeelte van de frontale lobben, in het prefrontale gebied. Dit is het gebied van de associatie hersenschors…11

Het boek gaat verder:

Vanwege zijn betrokkenheid bij motivatie, wordt aangenomen dat het prefrontale gebied ook het functionele centrum voor agressie is…12

Dit gebied van de grote hersenen is verantwoordelijk voor planning, motivatie en het beginnen van goed en slecht gedrag en het is verantwoordelijk voor het vertellen van leugens en van de waarheid.

Het is duidelijk dat de uitdrukking "de leugenachtige, zondige voorhoofdslok" volledig correspondeert met de bovenstaande uitleg. Dit feit, dat wetenschappers pas sinds 60 jaar weten, is door Allah eeuwen geleden in de Qoer'aan vermeld.

De Geboorte van een Mens

In de Qoer'aan worden veel verschillende onderwerpen genoemd om de mensen tot het geloof uit te nodigen. Soms heeft Allah de hemelen, soms de dieren en soms de planten als bewijs aan de mens laten zien. In veel verzen worden de mensen opgeroepen om hun aandachtop hun eigen creatie te richten. Ze worden er vaak aan herinnerd hoe de mens in de wereld kwam, welke stadia deze heeft moeten doorlopen en wat zijn essentie is:

Wij schiepen jullie, waarom geloofden jullie dan niet? Vertel Mij dan over het menselijke zaad dat jullie uitstoten. Zijn jullie het die het geschapen hebben of zijn Wij de Schepper? (Qoer'aan 56:57-59)

Het wonderbaarlijke aspect van de schepping van de mens, wordt in veel andere verzen benadrukt. Sommige stukken informatie in deze verzen, zijn zo gedetailleerd dat het onmogelijk is, voor welk levend wezen dan ook, om dat in de zevende eeuw geweten te kunnen hebben.Hier volgen er een paar:

Deze bovenstaande informatie onderdelen, ging het kennisniveau van de mensen die in die tijd leefden, ver te boven. Deze werden bevestigd door de wetenschap van de twintigste eeuw. De ontdekking van deze feiten kon slechts mogelijk zijn door de in de 20e eeuw bereikte technologie. Laten we hen nu één voor één bekijken.

Een Druppel Zaad

Het sperma maakt een reis in het lichaam van de moeder totdat de eicel wordt bereikt. Slechts duizend van de 250 miljoen spermacellen slagen erin de eicel te bereiken. Aan het einde van deze vijf minuten durende wedstrijd, zal de eicel, ter grootte van een half korreltje zout, één zaadcel binnen laten. Dat wil zeggen dat de essentie van de man niet het hele zaad is, maar een klein gedeelte daarvan. Dit wordt in Soera al-Qiyama als volgt uitgelegd:

Denkt de mens dat hij alleen wordt gelaten. Was hij geen gemengd mannelijke afscheiding die uit werd gegoten? (Qoer'aan 75:36-37)

Zoals we gezien hebben, vertelt de Qoer'aan ons dat de mens niet van het hele zaad gemaakt is, maar van een klein gedeelte daarvan. De bijzondere nadruk in deze verklaring, verkondigt een feit dat pas onlangs door de moderne wetenschap is ontdekt, en dit bewijst dat de verklaring, het woord van Allah is.

Op het plaatje links, zien we het zaad dat in de baarmoeder wordt uitgestort. Slechts een paar spermazaadjes van de 250 miljoen spermazoïden die door de man zijn uitgestort bereiken de eicel. Het sperma dat de eicel bevrucht, is er slechts één uit de duizend spermazoïden die in staat zijn om te overleven. Het feit dat de mens niet alleen gemaakt is uit het hele sperma maar uit een klein deel daarvan, is in de Qoer'aan weergegeven met de uitdrukking: 'van een druppel zaad wanneer het uitgestoten is'.

Het Mengsel In Het Spermazaad

De vloeistof die sperma genoemd wordt en die de zaadcellen bevat, bestaat niet louter alleen uit zaadcellen. In tegendeel, het wordt gevormd uit een mengsel van verschillende vloeistoffen. Deze vloeistoffen hebben verschillende functies, zoals het bevatten van de suiker die nodig is om energie aan de zaadcellen te leveren, het neutraliseren van de zuren aan de ingang van de baarmoeder, en het vormen van een gladde omgeving zodat de zaadcellen zich gemakkelijk kunnen verplaatsen.

Interessant genoeg is het, dat dit feit dat door de moderne wetenschap ontdekt is ook genoemd wordt in de Qoer'aan als er over sperma gesproken wordt, en het sperma wordt omschreven als een gemengde vloeistof:

Waarlijk, Wij hebben de mens uit druppels van gemengd zaad geschapen zodat hij beproefd kan worden, dus maakten Wij hem horend en ziend. (Qoer'aan 76:2)

In een ander vers wordt ook naar sperma verwezen als een mengsel, en het wordt benadrukt dat de mens geschapen is van het 'extract' van dit mengsel:

Die alles wat Hij geschapen heeft goed maakt en Hij begon de schepping van de mens van klei. Toen maakte Hij hun nageslacht van een extract van uitgestoten vloeistof. (Qoer'aan 32:7-8)

Het Arabische woord 'sulala' vertaald als 'extract,' betekent het essentiële of het beste deel van iets. In beide betekenissen betekent het 'een deel van een geheel'. Dit laat zien dat de Qoer'aan het woord van Allah is, Die de schepping van de mens kent tot in het kleinste detail.

In de Qoer'aan staat dat het mannelijke en vrouwelijke geschapen is 'van een druppel zaad wanneer het uitgestoten is'. Maar tot vrij recentelijk werd er geloofd dat het geslacht van de baby werd bepaald door de cellen van de moeder. De wetenschap heeft deze informatie die in de Qoer'aan genoemd werd, in de 20ste eeuw ontdekt. Dit en nog vele andere soortgelijke details over de schepping van de mens werden in de Qoer'aan eeuwen geleden onthuld.

Het Geslacht van de Baby

Nog niet zolang geleden dacht men dat het geslacht van de baby door de cellen van de moeder bepaald werd. Of op z'n minst werd er geloofd dat het geslacht bepaald werd door de mannelijke en vrouwelijke cellen samen. Maar de Qoer'aan geeft ons heel andere informatie. Daarin staat dat de mannelijkheid of vrouwelijkheid geschapen wordt van 'een druppel sperma die uitgestoten is.'

En dat Hij in paren schept – mannelijk en vrouwelijk, van een druppel zaad wanneer het uitgestoten is; (Qoer'aan 53:45-46)

Het Y chromosoom draagt de eigenschappen van de mannelijkheid, terwijl het X chromosoom die van de vrouwelijkheid draagt. Het eitje van de moeder bevat alleen het X chromosoom dat de vrouwelijke eigenschappen bepaalt. In het sperma van de vader zijn er spermazoïden die of het X of het Y chromosoom bevatten. Daarom is de bepaling van het geslacht van de baby afhankelijk van het feit of de eicel door een X of door een Y chromosoom bevrucht wordt. Met andere woorden, er wordt in het vers gezegd dat de factor die het geslacht van de baby bepaalt, het zaad is dat uit de vader komt. Deze kennis, die niet bekend kon zijn in de tijd dat de Qoer'aan geopenbaard werd, is een bewijs voor het feit dat de Qoer'aan het woord van Allah is.

De ontwikkelingen in de genetica en in de moleculaire biologie hebben de nauwkeurigheid van de informatie die in de Qoer'aan gegeven is, wetenschappelijk bevestigd. Tegenwoordig weten we dat het geslacht bepaald wordt door de zaadcellen van de man en dat de vrouw in dit proces geen rol heeft.

Chromosomen zijn de belangrijkste elementen die het geslacht bepalen. Twee van de 46 chromosomen die de structuur van de mens bepalen, worden herkend als geslachtschromosomen.. Deze twee chromosomen worden bij de man 'XY' genoemd en bij de vrouw 'XX', want de vorm van de chromosomen lijken op deze letters.. Het Y chromosoom draagt de genen die de mannelijkheid bepalen, terwijl het X chromosoom de genen draagt die de vrouwelijkheid bepalen.

De vorming van een nieuwe mens begint met de kruiscombinatie van één van deze chromosomen, die in mannen en vrouwen in paren bestaan. Bij vrouwen zijn beide delen van de geslachtscel die zich tijdens de ovulatie splitst, dragers van het X chromosoom. De geslachtscel van de man, daar en tegen, produceert twee verschillende soorten sperma, één die X chromosomen bevat en de ander die Y chromosomen bevat. Als een X chromosoom van een vrouw samensmelt met een X chromosoom van een man dan is de baby een meisje. Als het samensmelt met een zaadcel die een Y chromosoom bevat, is de baby een jongen.

Met andere woorden, het geslacht van de baby hangt af van het soort chromosoom van de man dat met de eicel van de vrouw versmelt.

Van dit alles was niets bekend tot de ontdekking van genetica in de 20ste eeuw. Inderdaad werd er in veel culturen geloofd dat het geslacht van de baby bepaald werd door het lichaam van de vrouw. Dat is dan ook de reden waarom vrouwen er de schuld van kregen als zij van een meisje bevielen.

Veertien eeuwen voordat de menselijke genen ontdekt werden, gaf de Qoer'aan echter informatie dat dit bijgeloof ontkent en verwees naar het feit dat de oorsprong van het geslacht niet afhankelijk is van de vrouw maar afhankelijk is van het zaad dat van de man afkomstig is.

Een Bloedklonter Hangend In De Baarmoeder

In de eerste fase van de ontwikkeling in de baarmoeder is de baby in de vorm van een zygoot, dat aan de baarmoeder hangt om zo de voeding uit het bloed van de moeder te halen. In het plaatje boven is een zygoot te zien dat op een stukje vlees lijkt. Deze vorming, die door de moderne embryologie ontdekt is, wordt wonderbaarlijk genoeg veertien honderd jaar geleden in de Qoer'aan beschreven met het woord 'alaq', dat: 'een ding dat aan een bepaalde plaats hangt' betekent, en gebruikt wordt om bloedzuigers te beschrijven die aan een lichaam hangen om bloed op te zuigen.

Als we de feiten over de vorming van de mens in de Qoer'aan blijven onderzoeken, komen we opnieuw een heel belangrijk wetenschappelijk wonder tegen.

Als het sperma van de man met de eicel van de vrouw versmelt, dan is de essentie van de toekomstige baby, gevormd. Deze ene cel, die in de biologie bekend staat als 'zygoot', zal meteen met deling beginnen en uiteindelijk een 'stuk vlees' worden dat een embryo genoemd wordt. Dit kan natuurlijk door mensen alleen maar gezien worden indien zij gebruik maken van een microscoop.

Het embryo brengt zijn ontwikkelingsperiode niet in een leegte door. Het hangt aan de baarmoeder, net als wortels die via hun uitlopers, stevig in de aarde zijn geworteld. Door deze verbinding, kan het embryo voedingstoffen, noodzakelijk voor de groei, verkrijgen uit het lichaam van de moeder.13

Hier, op dit punt, is een heel belangrijk wonder van de Qoer'aan geopenbaard. Voor de verwijzing naar het embryo dat zich in de baarmoeder van de moeder ontwikkelt, gebruikt Allah het woord 'alaq' in de Qoer'aan:

Lees! In de naam van je Heer, Die (al het bestaande) heeft geschapen. De mens heeft geschapen van een bloedklonter. Lees! En je Heer is de meest Vrijgevige. (Qoer'aan 96:1-3)

De betekenis van het Arabische woord 'alaq' is: iets dat ergens aan hangt'. Het woord wordt letterlijk gebruikt om bloedzuigers te beschrijven die aan een lichaam hangen en vast klitten, om bloed op te zuigen.

Het gebruik van een zo passend woord om de ontwikkeling van een embryo in de baarmoeder te beschrijven, bewijst weer opnieuw dat de Qoer'aan het woord van Allah, de Heer der Werelden, is.

Het Bedekken van de Spieren Over De Beenderen

De beenderen van een baby worden, na de beëindiging van hun ontwikkeling in de baarmoeder, in een bepaald stadium met vlees omkleed.

Andere belangrijke informatie die in de verzen van de Qoer'aan wordt gegeven is m.b.t. de ontwikkelingsstadia van een mens in de baarmoeder. Er wordt in de verzen verklaard dat in de baarmoeder, de beenderen zich het eerst ontwikkelen, en dan worden de spieren die hen omkleden, gevormd.

Toen vormden Wij het mengsel van mannelijke en vrouwelijke seksuele afscheiding in een klonter, daarna maakten Wij van de klonter een kleine vleesklomp, dan maakten Wij uit die kleine vleesklomp beenderen, vervolgens bekleedden Wij die beenderen met vlees en dan brachten Wij het voort als een andere schepping. Gezegend dus is Allah, de Beste der Scheppers. (Qoer'aan 23:14)

Embryologie is de tak van wetenschap die de ontwikkeling van het embryo in de baarmoeder bestudeert. Tot voor kort namen embryologen aan dat de beenderen en spieren zich tegelijkertijd in het embryo ontwikkelden. Maar hoog ontwikkeld microscopisch onderzoek, tengevolge van nieuwe technologische ontwikkelingen, heeft laten zien dat de openbaring van de Qoer'aan woord voor woord klopt.

Deze observaties, op microscopisch niveau, laten zien dat de ontwikkelingen

in de baarmoeder precies zo plaatsvinden als in de verzen beschreven staat. Eerst verbeent het kraakbeenweefsel van het embryo. Dan komen spiercellen, geselecteerd uit het weefsel rondom de botten bijeen en omwikkelen de beenderen.

Deze gebeurtenis wordt in een wetenschappelijke publicatie getiteld 'Developing Human', in de volgende bewoordingen beschreven:

Tijdens de zevende week, begint het skelet zich in het lichaam te verspreiden en nemen de beenderen hun bekende vorm aan. Aan het einde van de zevende week en gedurende de achtste week, nemen de spieren hun plaats rond de beenderformaties in.14

Dus de stadia van de menselijke ontwikkeling die in de Qoer'aan beschreven worden, zijn in perfecte harmonie met de bevindingen van de moderne embryologie.

Vele stadia van de ontwikkeling van de baby worden in de Qoer'aan verteld. Zoals in vers 14 van Soera Moeminoen verbeent het kraakbeen van de baby eerst in de baarmoeder. Dan worden deze beenderen met spiercellen omkleed. Allah beschrijft deze ontwikkeling in het vers: "dan maakten Wij uit die kleine vleesklomp beenderen, vervolgens bekleedden Wij die beenderen met vlees…"

De Drie Donkere Stadia van de Baby, In De Baarmoeder

In de Qoer'aan staat dat de mens in drie stadia in de baarmoeder wordt geschapen:

Hij heeft jullie in de baarmoeders van jullie moeders geschapen, schepping na schepping in drie sluiers van duisternis, zo is Allah, jullie Heer. Aan Hem is het Koninkrijk. Geen heeft het recht om aanbeden te worden, behalve Hij. Hoe kunnen jullie je dan afkeren? (Qoer'aan 39:6)

Zoals begrepen kan worden, wordt in dit vers verteld dat de mens in de baarmoeder in drie verschillende stadia geschapen wordt. De moderne biologie heeft inderdaad ontdekt, dat de embryologische ontwikkeling van de baby op drie verschillende plaatsen in de baarmoeder plaatsvindt. Tegenwoordig is dit onderwerp basiskennis geworden, in alle embryologische handboeken die op de medische faculteit bestudeerd worden. Bijvoorbeeld in Basic Human Embryology, een basisboek op het gebied van de embryologie, wordt dit feit als volgt beschreven:

"Het leven in de baarmoeder bestaat uit drie stadia; pre-embryonisch, de eerste tweeënhalve week; als embryo, tot heteinde van de achtste week; en als foetus, van de achtste week tot de bevalling."15

Deze fasen verwijzen naar de verschillende ontwikkelingsstadia van de baby. Samengevat zijn de hoofd kenmerken van deze ontwikkelingsstadia, de volgende:

-Pre-embryonische fase:

in deze fase groeit de zygoot door deling en als het een hoopje cellen wordt, begraaft het zichzelf in de wand van de baarmoeder. Terwijl zij doorgroeien, verdelen de cellen zichzelf in drie lagen

-Embryologische fase:

de tweede fase duurt vijf en een halve week. Gedurende deze periode wordt de baby 'embryo' genoemd. In dit stadium beginnen de belangrijkste organen en systemen van het lichaam, vanuit de lagen van de cellen te verschijnen.

In vers 6 van Soera Zoemar wordt verteld dat de mens in de baarmoeder in drie aparte stadia geschapen wordt. En ook in de moderne embryologie is ontdekt dat de embryologische ontwikkeling van de baby op drie verschillende plaatsen in de baarmoeder plaatsvindt.

-Foetale fase:

vanaf deze fase, wordt het embryo 'foetus' genoemd. Deze fase begint in de achtste week van de zwangerschap en duurt tot het moment van bevalling. De speciale eigenschap van dit stadium is dat de foetus er als een mens uitziet, met een gezichtje, handjes en voetjes. Hoewel het in het begin slechts 3 cm lang is, zijn al zijn organen aanwezig. Deze fase duurt ongeveer 30 weken en de ontwikkeling gaat door tot de week van bevalling. Informatie over de ontwikkeling in de baarmoeder zijn bekend geworden door observaties met moderne hulpmiddelen. Net als zoveel andere wetenschappelijke feiten, trekt Allah echter op een wonderbaarlijke manier, onze aandacht naar deze informatie, in de verzen van de Qoer'aan. Het feit dat er zulke gedetailleerde en accurate informatie in de Qoer'aan werd gegeven in een tijd dat mensen maar weinig kennis over medische zaken hadden, is een duidelijk bewijs dat de Qoer'aan niet het woord van de mens is maar het woord van Allah.

Moedermelk

Moedermelk, een ongeëvenaard mengsel, door Allah geschapen, is zowel een uitstekende voedingsbron voor de pasgeboren baby, als een substantie die de weerstand tegen ziektes vergroot. Zelfs kunstmatige babyvoeding, die door de hedendaagse technologie gemaakt wordt, kan deze verbazingwekkende voedingsbron, niet vervangen.

Elke dag worden er nieuwe voordelen van de moedermelk t.b.v. de baby, ontdekt. Eén van de feiten die de wetenschap over moedermelk ontdekt heeft, is dat geven van borstvoeding tot twee jaren na de geboorte, erg veel voordelen heeft.16 Allah heeft ons, veertienhonderd

jaar geleden, deze belangrijke informatie, die onlangs door de wetenschap ontdekt is, in het vers '…het spenen is gedurende twee jaar…'gegeven.

En Wij hebben de mens verplicht om (goed en plichtsgetrouw) voor zijn ouders te zijn. Zijn moeder baarde hem in zwakheid en pijn over zwakheid en pijn en zijn spenen is gedurende twee jaren – Dank daarom Mij en jullie ouders, - en bij Mij is de uiteindelijke bestemming. (Qoer'aan 31:14)

De Identiteit van de Vingerafdruk

Iedereen, met inbegrip van identieke tweelingen, heeft een unieke vingerafdruk. Met andere woorden, de identiteit van iemand kan van zijn vingerafdruk afgelezen worden. Dit coderingssysteem kan met de barcodes die tegenwoordig gebruikt worden, vergeleken worden.

Terwijl er in de Qoer'aan gezegd wordt dat het voor Allah gemakkelijk is om de mens na de dood weer tot leven te brengen, worden de vingerafdrukken van de mens in het bijzonder benadrukt:

Ja, Wij zijn in staat om de toppen van zijn vingers weer volmaakt in elkaar te zetten. (Qoer'aan 75:4)

De nadruk op de vingertoppen heeft een hele speciale betekenis. Dit is zo, vanwege het feit dat de vorm en de details van elke vingerafdruk, uniek voor de betreffende persoon zijn. Iedereen die leeft of ooit in deze wereld heeft geleefd, heeft een uniek paar vingerafdrukken.

Verder is het zo dat zelfs tweelingen die dezelfde DNA reeks hebben, hun eigen set vingerafdrukken hebben. Vingerafdrukken krijgen voor de geboorte hun definitieve vorm en blijven gedurende hun hele leven hetzelfde, tenzij er blijvende littekens op voorkomen. Dit is dan ook de reden waarom vingerafdrukken als belangrijk bewijsmateriaal geaccepteerd worden, want zij kunnen maar één eigenaar hebben, en de wetenschap van de vingerafdrukken wordt als enige identificatiemethode gebruikt, waar geen vergissingen in voor kunnen komen.

Deze eigenschap van de vingerafdrukken is pas aan het einde van de 19de eeuw ontdekt. Hiervoor beschouwde de mensen de vingerafdrukken als slechts gewone groefjes, zonder er een specifiek belang of betekenis aan te geven. Maar in de Qoer'aan verwijst Allah naar de vingerafdrukken, waar nooit iemand in die tijd op gelet had en vestigt onze aandacht op hun belang – een belang dat pas tegenwoordig begrepen wordt.