De Wetenschappelijke Wonderen van de Qoer’aan 1/2

Hoe Het Universum Is Ontstaan

1. De donkerbruine gebieden laten de straling op de achtergrond zien 2. De lichtroze gebieden zijn heet 3. De donkerroze gebieden zijn de heetste plaatsen 4. De lichtbruine gebieden zijn koud

De gevoelige sensoren, aan boord van de COBE ruimtesatelliet, die door de NASA in 1992 gelanceerd werd, legde duidelijke overblijfselen van de Big Bang vast. De ontdekking was een bewijs voor de Big Bang, een wetenschappelijke verklaring voor het feit dat het universum uit het niets is geschapen.

Het ontstaan van het universum wordt in de Qoer'aan in het volgende vers beschreven:

Hij is de Voortbrenger van de hemelen en de aarde. (Qoer'aan 6:101)

Deze informatie gegeven in de Qoer'aan, is volledig in overeenstemming met de ontdekkingen van de hedendaagse wetenschap. Zoals we al eerder gezegd hebben zijn astrofysici tegenwoordig tot de conclusie gekomen, dat het hele universum, samen met de dimensies van tijd en materie, zijn ontstaan door een grote explosie, die in een oogwenk heeft plaatsgevonden. Deze gebeurtenis staat bekend als de 'Big Bang' en bewijst dat het universum uit het niets is geschapen als het resultaat van een explosie uit één enkel punt.

Voor de tijd van de Big Bang, bestond er niet zoiets als materie. Van een toestand van niet-bestaan, waarin noch materie, noch energie en zelfs geen tijd bestond, en wat slechts metafysisch beschreven kan worden, werden materie, tijd en energie, allen in een ogenblik geschapen. Dit feit, pas onlangs ontdekt door de moderne natuurkundigen, werd ons veertienhonderd jaar geleden in de Qoer'aan verteld.

De Expansie Van Het Universum

In de Qoer'aan die veertienhonderd jaar geleden geopenbaard werd, in een tijd waarin de wetenschap van de astronomie nog primitief was, wordt de expansie van het universum als volgt beschreven:

Met macht hebben Wij de hemel gebouwd. Waarlijk, Wij zijn in staat om de omvangrijkheid en ruimte daarvan uit te breiden. (Qoer'aan 51:47)

Het woord 'hemel' dat in het bovenstaande vers gebruikt is, komt op verschillende plaatsen in de Qoer'aan voor, in de betekenis van ruimte en universum. Hier wordt het woord weer in die betekenis gebruikt, het zegt dat het universum 'uitdijt'. En de hedendaagse wetenschap is nu juist tot deze conclusie gekomen!

Georges Lemaitre

Tot het begin van de twintigste eeuw, was de enige opvatting in de wetenschappelijke wereld dat 'het universum een constante aard had en dat het sinds onmetelijke tijd bestond'. Het onderzoek, de observaties en berekeningen die door de moderne technologie werden uitgevoerd, hebben echter laten zien dat het universum eigenlijk een begin had, en dat het voortdurend 'uitdijt'.

Aan het begin van de twintigste eeuw hebben de Russische natuurkundige Alexander Friedmann en de Belgische kosmoloog Georges Lemaitre theoretisch uitgerekend dat het universum voortdurend in beweging is en dat het uitdijt.

Dit feit werd door gegevens verkregen uit observaties in 1929 bevestigd. Terwijl Edwin Hubble, de Amerikaanse astronoom de hemel met zijn telescoop bekeek, ontdekte hij dat de sterren en melkwegstelsels voortdurend van elkaar af bewogen. In een universum waarin alles voortdurend van elkaar af beweegt, betekent dit een voortdurend uitdijend universum. De observaties die de volgende jaren uitgevoerd werden, bevestigden dat het universum voortdurend uitdijt. Dit feit was in de Qoer'aan uitgelegd, terwijl eigenlijk niemand het wist. Dit komt omdat de Qoer'aan het woord van Allah is, de Schepper en de Heerser van het gehele universum.

Edwin Hubble met zijn enorme telescoop	Vanaf het moment van de Big Bang, dijt het universum met enorme snelheid uit. Wetenschappers vergelijken het uitdijende universum met de oppervlakte van een ballon, die opgeblazen wordt.

Het Scheiden van de Hemelen en de Aarde

Dit plaatje laat de Big Bang zien, waarop wederom te zien is dat Allah het universum uit het niets geschapen heeft. De Big Bang is een theorie die bewezen is door wetenschappelijke feiten. Hoewel sommige wetenschappers de theorie van de Big Bang d.m.v. andere theorieën willen weerleggen, wordt de theorie vanwege het wetenschappelijke bewijs in wetenschappelijke kringen volledig geaccepteerd.

Een ander vers over de schepping van de hemelen is het volgende:

Wisten degenen die ongelovigen waren niet dat de hemelen en de aarde als één stuk waren samengevoegd, en dat Wij het vervolgens scheiden? En Wij hebben uit water elk levend ding gemaakt. Zullen zij dan niet geloven? (Qoer'aan 21:30)

Het woord ratq, vertaald als 'samengevoegd' wordt in Arabische woordenboeken vertaald als 'met elkaar vermengd, één geworden'. Het verwijst meestal naar twee verschillende substanties die een geheel vormen. De zinsnede 'Wij scheiden' komt van het Arabische werkwoord fataqa wat inhoudt dat iets tot ontstaan komt door het verscheuren of vernietigen van de structuur van zaken die aan elkaar gehecht zijn. Het ontspruiten van een zaadje uit de aarde is één van die gebeurtenissen waar het werkwoord voor gebruikt wordt.

Laten we opnieuw naar het vers kijken met deze kennis in ons achterhoofd. In het vers zijn hemel en aarde eerst het onderwerp van de situatie van de ratq. Zij worden gescheiden (fataqa) als de ene uit de ander voortkomt. Geboeid denken wij aan de eerste momenten van de Big Bang, we zien dat alle materie van het universum op één enkel punt verzameld is. Met andere woorden, alles, de hemelen en de aarde inbegrepen, waren nog niet geschapen en waren in een vermengde onscheidbare toestand. Toen ontplofte dit punt krachtig, en zorgde ervoor dat de materie gescheiden werd.

De Rondheid van de Aarde

Hij heeft de hemelen en de aarde in waarheid geschapen. Hij laat de nacht in de dag overgaan en laat de dag in de nacht overgaan. (Qoer'aan 39:5)

De woorden die in de Qoer'aan gebruikt worden om het universum te beschrijven, zijn echt opmerkelijk. In het bovenstaande vers wordt het Arabische woord Takwir gebruikt dat met "vouwen of overgaan" is vertaald. In het Nederlands betekent het: iets over een ander laten gaan, opvouwen als een kledingsstuk wat opzij wordt gelegd. (In een Arabisch woordenboek wordt dit woord gebruikt voor de actie waarin men iets om iets anders heen draait, bijvoorbeeld zoals bij een tulband gedaan wordt als die wordt opgezet.)

De informatie die in dit vers gegeven wordt over de dag en de nacht die in elkaar overgaan, bevat ook accurate informatie over de vorm van de wereld. Want dit kan alleen maar waar zijn als de aarde rond is. Dit houdt in dat in de Qoer'aan, die in de zevende eeuw geopenbaard is, al naar de rondheid van de wereld verwezen werd.

Men moet er wel bij stil staan dat in die tijd het begrip van astronomie en hoe de wereld gezien werd, anders was. Men dacht toen dat de aarde plat was en alle wetenschappelijke berekeningen en uitleg waren op dat geloof gebaseerd. Maar omdat de Qoer'aan het woord van Allah is, werden de woorden gebruikt die het geschiktst waren toen het universum beschreven werd. De Qoer'aan verkondigde deze feiten veertienhonderd jaar geleden, de feiten die wij pas in onze eeuw konden achterhalen.

Een Beschermend Dak

De atmosfeer laat slechts die straling naar de aarde door die voor het leven nodig is. Ultraviolette straling komt bijvoorbeeld maar gedeeltelijk door. Dit is de beste hoeveelheid die planten de mogelijkheid geeft fotosynthese uit te voeren en daarom al het andere leven de mogelijkheid geeft te bestaan.

In de Qoer'aan vestigt Allah onze aandacht op een belangrijke eigenschap van de hemel:

en Wij hebben de hemel tot een dak gemaakt, veilig en goed behoed. Maar toch keren zij zich van haar tekenen af. (Qoer'aan 21:32)

Deze eigenschap van de hemel is bewezen door wetenschappelijk onderzoek, dat is uitgevoerd in de 20ste eeuw.

De atmosfeer om de aarde heen, heeft een aantal cruciale functies voor de voortzetting van het leven. Grote en kleine meteoren die de aarde naderen, worden door de atmosfeer vernietigd, en tegelijkertijd voorkomt deze dat zij op aarde vallen en aan het leven schade toe brengen.

Verder filtert de atmosfeer de lichtstralen die uit de ruimte komen die schadelijk voor het leven kunnen zijn. Het opvallendst van de atmosfeer is dat het alleen nuttige en onschadelijke straling, zoals zichtbaar licht, bijna ultraviolette straling en radiogolven, door laat gaan. Al deze straling is van levensbelang voor het leven. Straling die bijna ultraviolet is en die maar gedeeltelijk door de atmosfeer heen komt is erg belangrijk voor de fotosynthese van planten en voor de overleving van alle levende wezens. Het leeuwendeel van de intense ultraviolette straling, die door de zon wordt uitgestoten, wordt er door de ozonlaag van de atmosfeer uit gefilterd en slechts een beperkt en essentieel deel van het ultraviolette spectrum bereikt de aarde.

De beschermende functie van de atmosfeer eindigt hier niet. de atmosfeer beschermt de aarde ook tegen de vrieskou uit de ruimte, die ongeveer min 270° C is.

Dit plaatje laat meteoren zien die op het punt staan op de aarde in te slaan. De hemellichamen die door de ruimte zweven, kunnen een behoorlijke bedreiging voor de aarde vormen. Maar Allah, Die het beste heeft geschapen, heeft de atmosfeer tot een beschermend dak gemaakt. Dankzij deze speciale bescherming, kunnen de meeste meteoren de aarde geen schade toebrengen, want door de atmosfeer worden ze in kleine stukken afgebroken.

Maar het is niet alleen de atmosfeer die de aarde tegen schadelijke invloeden beschermt. Naast de atmosfeer legt de van Allen gordel ook een magnetisch veld om de aarde, dit dient ook als een schild tegen de schadelijke straling die onze planeet bedreigt. Deze straling, die voortdurend door de zon en andere sterren wordt uitgestoten, is dodelijk voor levende wezens. Als de Gordel van Allen niet bestond, zou de enorme uitbarsting van energie, die zonnevlammen genoemd wordt en die vaak in de zon voorkomen, het leven op aarde vernietigen.

Dr. Hugh Ross zegt het volgende over het belang van de van Allen gordel voor ons leven:

"Eigenlijk heeft de aarde de hoogste dichtheid van alle planeten van ons zonnestelsel. Deze grote kern van ijzer en nikkel is verantwoordelijk voor ons grote magnetische veld. Dit magnetisch veld vormt het van Allen stralingsschild, dat de aarde tegen stralingsbombardementen beschermt. Als dat schild niet aanwezig zou zijn, zou het leven op aarde niet mogelijk zijn. de enige andere rotsachtige planeet, die iets van een magnetisch veld heeft, is Mercurius – maar de kracht van dat veld is honderd maal minder dan die van de aarde. Zelfs Venus, onze zusterplaneet, heeft geen magnetisch veld. de van Allen gordel, het stralingsschild, is een ontwerp dat uniek is voor de aarde.1

De energie, die door slechts één van deze uitbarstingen die in de afgelopen jaren ontdekt is, wordt berekend op de kracht die gelijkstaat aan 100 miljard atoombommen, vergelijkbaar met de bom die op Hiroshima gegooid is. Achtenvijftig uur na de uitbarsting, zag men dat de magnetische naalden van kompassen ongewone bewegingen vertoonden en 250 km boven de atmosfeer van de aarde, steeg de temperatuur opeens tot 2,500° C.

Kortom, hoog boven de aarde is een perfect systeem aan het werk. Het omringt onze wereld en beschermt het tegen bedreigingen van buitenaf. Eeuwen geleden heeft Allah ons al in de Qoer'aan verteld dat de atmosfeer van de wereld voor ons werkt als een beschermend schild.

De meeste mensen die naar de hemel kijken, denken niet aan het beschermende aspect van de atmosfeer. Zij denken er bijna nooit over wat voor soort plaats de wereld zou zijn als deze structuur niet zou bestaan. De bovenstaande foto is van een gigantische krater die door een meteoor veroorzaakt is, een meteoor die in Arizona (VS) naar beneden is gekomen. Als de atmosfeer niet zou bestaan, dan zouden er miljoenen meteoren op de aarde vallen en de aarde zou een onbewoonbare plaats worden. Maar het beschermende aspect van de atmosfeer staat levende wezens toe om in veiligheid te overleven. Dit is beslist de bescherming van Allah voor de mensen, en een wonder dat in de Qoer'aan verkondigd wordt.

De energie die vrijkomt in een uitbarsting van de zon is zo krachtig dat de menselijke geest het nauwelijks kan bevatten: een enkele uitbarsting staat gelijk aan 100 miljard atoombommen, gelijk aan de bom die op Hiroshima gegooid is. De wereld wordt beschermt tegen de vernietigende effecten van deze energie door de atmosfeer en door de Van Allen gordel	Als we ons van de aarde verwijderen, die perfect geschikt is voor het menselijk leven, tot buiten de atmosfeer, in de ruimte, dan hebben we met vrieskou te maken. De wereld wordt tegen de vrieskou van de ruimte, die rond de min 270° C is, door de hulp van de atmosfeer beschermd.

De magnetosfeer vormt het magnetische veld rond de aarde, en dient als een schild dat de aarde tegen de hemellichamen, schadelijke kosmische straling en dergelijke beschermt. Op het bovenstaande plaatje ziet men de magnetosfeer, die ook wel de Van Allen gordel genoemd wordt. Deze gordel, duizenden kilometers boven de aarde, beschermt alle levende wezens op aarde tegen de fatale energie die anders uit de ruimte de aarde zou raken. Al deze wetenschappelijke ontdekkingen bewijzen dat de aarde op een bijzondere manier wordt beschermd. Wat belangrijk is, is dat deze bescherming in de Qoer'aan veertienhonderd jaar geleden, bekend is gemaakt, met het vers: En Wij hebben de hemel tot een dak gemaakt, veilig en goed behoed. Maar toch keren zij zich van haar tekenen af.(Qoer'aan 21:32)

De Hemel die Terug Stuurt

In vers 11 van Soera At-Tariq in de Qoer'aan wordt er verwezen naar de terug sturende functie van de hemel:

Bij de hemel en haar cyclische systemen

Dit woord dat in de Qoer'aan vertaling als cyclisch uitgelegd wordt, kan ook terugsturen of teruggeven betekenen.

Zoals we weten bestaat de atmosfeer om de aarde heen, uit vele lagen. Iedere laag dient een belangrijk doel ten bate van het leven. Uit onderzoek is gebleken dat deze lagen ook de functie hebben om materiaal of straling waar ze bloot aan gesteld worden terug te stralen, de ruimte in of naar beneden naar de aarde. Laten we eens een paar voorbeelden bekijken van deze 'recycling' functie van de lagen die de aarde omringen..

De troposfeer, 13 tot 15 km boven de aarde, stelt waterdamp in staat om van het aardoppervlakte op te stijgen, te condenseren en als regen terug te keren.

De aanwezigheid van water is essentieel voor het leven op aarde. Eén van de factoren die voor de vorming van water zorgen is de troposfeer, één van de lagen van de atmosfeer. De troposfeer stelt de waterdamp in staat om van de oppervlakte van de aarde omhoog te stijgen om dan te condenseren en als regen op aarde terug te keren.	De atmosfeer die de straling tegenhoudt, die fataal voor het leven op aarde is, is de ozonlaag. De ozonlaag weerkaatst schadelijke kosmische straling, zoals ultraviolet, terug de ruimte in en zorgt er dus voor dat ze de aarde niet bereikt en het leven schade toebrengt.	Iedere laag van de atmosfeer heeft haar nut voor de mensheid. Bijvoorbeeld, de ionosfeer, één van de bovenste lagen van de atmosfeer, weerkaatst radiogolven, die worden uitgezonden door een bepaald centrum, terug naar de aarde en stelt ons dus in staat om over grote afstanden uit te kunnen zenden.

De ozonlaag, de onderste laag van de stratosfeer op een hoogte van 25 km boven de aarde, reflecteert schadelijke straling en ultraviolet licht dat uit de ruimte komt en straalt het terug de ruimte in.

De ionosfeer, reflecteert radiogolven die op aarde uitgezonden worden naar de verschillende delen van de wereld, net als een passieve communicatiesatelliet, en maakt dus draadloze communicatie, radio en televisie-uitzendingen, over lange afstanden mogelijk.

De laag van de magnetosfeer weerkaatst schadelijke radioactieve deeltjes die door de zon en andere sterren uitgestoten worden en stuurt deze terug de ruimte in, voordat deze de aarde kunnen bereiken.

Het feit dat deze eigenschap van de atmosferische lagen, die pas in het recente verleden is aangetoond, reeds eeuwen geleden in de Qoer'aan omschreven werd, laat weer opnieuw zien dat de Qoer'aan het woord van Allah is.

De Lagen van de Atmosfeer

1. Troposfeer 2. Stratosfeer 3. Mesosfeer 4. Thermosfeer	5. Exosfeer 6. Ionosfeer 7. Magnetosfeer
Veertienhonderd jaar geleden, toen men nog dacht dat de hemel uit één geheel bestond, verklaarde de Qoer'aan, wonderbaarlijk genoeg, dat het uit lagen bestond, om nog preciezer te zijn, uit zeven lagen. Aan de andere kant heeft de moderne wetenschap nog maar onlangs ontdekt dat de atmosfeer die de aarde omringt, gevormd wordt door zeven basislagen.

Een feit, geopenbaard in de verzen van de Qoer'aan, over het universum, is dat de hemel opgebouwd is uit zeven lagen.

Het woord 'hemelen' dat in veel verzen van de Qoer'aan gebruikt wordt, verwijst zowel naar de lucht boven de aarde, als naar het gehele universum. Gegeven deze betekenis van het woord zien we dat de hemel van de aarde, of de atmosfeer, opgebouwd is uit zeven lagen.

Tegenwoordig is het inderdaad bekend dat de atmosfeer van de wereld uit verschillende lagen bestaat, die boven op elkaar liggen. De definities die gebaseerd zijn op eigenschappen van chemische inhoud of luchttemperatuur hebben bepaald dat de atmosfeer van de aarde uit zeven lagen bestaat. Volgens de 'Limited Fine Mesh Model (LFMMII), een model van de atmosfeer dat gebruikt wordt om een schatting te maken van de weervoorspellingen gedurende 48 uur, heeft de atmosfeer ook zeven lagen. Volgens de moderne geologische definities zijn de zeven lagen van de atmosfeer de volgende:

1. Atmosfeer 2. Aarde

De aarde heeft alle eigenschappen die voor het leven nodig zijn. Eén daarvan is de atmosfeer, die als schild dient om het leven te beschermen. Tegenwoordig is het een vaststaand feit dat de atmosfeer uit verschillende lagen bestaat, die boven op elkaar liggen. Precies zoals het in de Qoer'aan beschreven is, bestaat de atmosfeer uit zeven lagen. Dit is beslist één van de wonderen van de Qoer'aan.

1. Troposfeer

2. Stratosfeer

3. Mesosfeer

4. Thermosfeer

5. Exosfeer

6. Ionosfeer

7. Magnetosfeer

Een ander belangrijk wonder met betrekking tot dit onderwerp, wordt in soera Fussilat, ayah 12 vermeld, middels de verklaring: "Hij gaf elke hemel zijn eigen werk.". Met andere woorden, in dit vers laat Allah zien dat Hij aan iedere hemel een eigen taak heeft toegewezen. Zoals in voorafgaande hoofdstukken is gebleken, heeft iedere laag zijn vitale plichten voor het nut van de mensheid en voor al het andere leven op aarde. Iedere laag heeft een speciale functie, variërend van het vormen van regen tot het beschermen tegen schadelijke straling, van het weerkaatsen van radiogolven tot het beschermen tegen de schadelijke effecten van meteoren.

De onderstaande verzen vertellen ons over het verschijnsel van de zeven lagen in de atmosfeer:

Zien jullie niet hoe Allah de zeven hemelen, de één boven de ander, geschapen heeft (Qoer'aan 71:15)

Die zeven hemelen geschapen heeft, de één boven de anderen (Qoer'aan 67:3)

Het is een groot wonder dat deze feiten, veertienhonderd jaar geleden uitvoerig in de Qoer'aan, zijn genoemd. Deze feiten zouden zonder de technologie van de 20ste eeuw onmogelijk ontdekt kunnen zijn.

De Funktie Van Bergen

De Qoer'aan vestigt onze aandacht op een belangrijke functie van de bergen:

En Wij hebben op de aarde stevige bergen geplaatst, anders zou zij met hen schudden (Qoer'aan 21:31)

Zoals we gezien hebben, staat er in het vers dat de bergen de functie hebben om de aarde tegen schokken te beschermen.

Dit feit was bij niemand bekend, in de tijd dat de Qoer'aan geopenbaard werd. Het is eigenlijk pas recent duidelijk geworden als uitkomst van de ontdekkingen van de moderne geologie.

Volgens deze ontdekkingen, worden bergen gevormd als resultaat van de bewegingen en van de botsing van massieve platen, die de aardkorst vormen. Als twee platen met elkaar in aanraking komen, schuift de sterkere onder de andere, die plaat bovenop buigt en vormt hoogtes en bergen. De laag eronder strekt zich onder de grond uit en maakt een diepe strekking naar beneden. Dit heeft het gevolg, zoals al eerder gezegd is, dat de bergen een deel onder het aardoppervlak hebben dat net zo groot is als de zichtbare delen op de aarde.

1. OCEAAN 2. NEERSLAG	3. Aardkost 4. Moho	5. Mantel 6. Horizontale afstand niet gemeten
Bergen hebben hun wortels diep onder de oppervlakte van de grond (Earth, Press and Siever, p. 413)

1. Britse eilanden 2. Noord Duitsland	3. Alpen 4. Europa	5. Russisch platform 6. Kaukasus
Schematische weergaven van bergen als pinnen, geven weer hoe de diepe wortels in de grond zijn ingebed. (Anatomy of the Earth, Cailleux, p. 220)

1. Bergring 2. Erosie	3. Bezinking 4. Zeespiegel	5. Aardkost 6. Mantel	7. Bergwortel
Een andere illustratie laat zien hoe de bergen pinvormig zijn door hun diepe wortels. (Earth Science, Tarbuck and Lutgens, p. 158)

In een wetenschappelijke tekst wordt de structuur van de bergen als volgt beschreven:

"Als de continenten dikker worden, zoals in berggebieden, dan zinkt de aardkorst dieper in de mantel."2

In een vers wordt gewezen op deze rol van de bergen en vergeleken met 'pinnen'

Hebben Wij de aarde niet als een bed uitgespreid? En de bergen als pinnen? (Qoer'aan 78:6-7)

Met andere woorden, bergen nagelen de platen aan de aardkorst vast, door zich op de bevestigingspunten van deze platen, boven en onder het aardoppervlakte, uit te strekken. Op deze manier bevestigen zij de aardkorst en voorkomen zij dat deze over de magmalaag of tussen de platen gaat zwerven. Kortom, we kunnen de bergen als spijkers zien die stukken hout vasthouden.

Door de uitstrekking van de bergen, zowel boven als onder de grond, pinnen zij de verschillende platen vast alsof deze vast worden gespijkerd. De aardkorst bestaat uit platen die voortdurend in beweging zijn. De bevestigingsmogelijkheid van de bergen voorkomt voor een groot gedeelte schokken omdat zij de aardkorst, die een bewegelijke structuur hebben, vastzetten.

Deze bevestigende functie van de bergen wordt in de wetenschappelijke literatuur met de term 'isotasie' aangeduid.

Isotasie betekent het volgende:

Isotasie: algemeen evenwicht op de aardkorst bereikt door een stroom van rotsmateriaal, onder het oppervlakte onder gravitationische druk.3

Deze vitale rol van de bergen, die door de moderne geologie en seismologisch onderzoek ontdekt is, was eeuwen geleden in de Qoer'aan geopenbaard als een voorbeeld van de suprème wijsheid van de schepping van Allah.

En Wij hebben op de aarde stevige bergen geplaatst, anders zou zij met hen schudden (Qoer'aan 21:31)

De Bewegingen Van Bergen

In een vers wordt ons verteld dat de bergen niet zo bewegingsloos zijn als het lijkt, maar dat zij voortdurend in beweging zijn:

En je zal de bergen zien en denken dat zij solide zijn, maar zij zullen voorbij gaan zoals wolken voorbij gaan. (Qoer'aan 27:88)

Deze beweging van de bergen wordt veroorzaakt door de beweging van de aardkorst waar ze op staan. De aardkorst 'drijft' op de mantel, die een grotere dichtheid heeft. Het was aan het begin van de 20ste eeuw dat voor het eerst in de geschiedenis, een Duitse wetenschapper, Alfred Wegener, de gedachte uitte dat de continenten van de aarde, toen ze gevormd werden, met elkaar verbonden waren, en dat ze daarna in verschillende richting afgedreven zijn, en zich dus van elkaar scheidden, terwijl ze van elkaar afdreven.

Pas in de tachtiger jaren van de twintigste eeuw begrepen geologen dat Wegener gelijk had; dit was 50 jaar na zijn dood. Wegener beweerde in een artikel uit 1915, dat 500 miljoen jaar geleden de landmassa van de aarde samengevoegd was, en deze grote massa, Pangaea genoemd, bevond zich op de Zuidpool.

Ongeveer 180 miljoen jaar geleden deelde Pangaea zich in tweeën, elk deel dreef een andere kant op. Het ene gigantische continent was Gondwana en dit omvatte Afrika, Australië, Antarctica en India. Het andere was Laurasia en dit omvatte Europa, Noord-Amerika en Azië zonder India. Tijdens de daaropvolgende 150 miljoen jaar na deze opsplitsing, werden Gondwana en Laurasia verdeeld in kleinere gedeelten.

Deze continenten die na de opsplitsing van Pangaea ontstonden, hebben zich voortdurend bewogen over het aardoppervlakte, met een snelheid van enkele centimeters per jaar, ondertussen veranderden de verhoudingen van land en water op de aarde.

In het begin van de twintigste eeuw, als resultaat van een destijds uitgevoerd geologisch onderzoek, werd de ontdekte beweging van de aardkorst als volgt door wetenschappers uitgelegd:

De korst en het bovenste gedeelte van de mantel, met een dikte van ongeveer 100 km, zijn in onderdelen, die platen worden genoemd, verdeeld. Er zijn zes grote platen en verschillende kleinere. Volgens de theorie, genaamd tektonische platen, bewegen deze platen zich op aarde, en zij dragen de bodem van de continenten en de oceanen met zich mee. De beweging van de continenten is volgens metingen van 1 tot 5 cm per jaar. Aangezien de platen blijven bewegen, zal dit leiden tot een langzame verandering in de geografie van de aarde. Ieder jaar, bijvoorbeeld, wordt de Atlantische Oceaan een stukje wijder.4

Er wordt hier iets heel belangrijks gezegd: Allah verwees in het vers naar de beweging van de bergen en aan het wegdrijven. Tegenwoordig gebruiken de moderne wetenschappers de term: "de drift van de continenten" voor deze beweging.5

Dit is beslist één van de wonderen van de Qoer'aan, dat dit feit, dat pas door de wetenschap ontdekt is, al eerder in de Qoer'aan vermeld werd.

DE BEWEGINGEN VAN DE CONTINENTEN
1. 200 MILJOEN JAAR GELEDEN 2. 135 MILJOEN JAAR GELEDEN 3. 65 MILJOEN JAAR GELEDEN	4. VANDAAG DE DAG 5. DE WESTERSE HEMISFEER 50 MILJOEN JAAR LATER 6. DE OOSTERSE HEMISFEER 50 MILJOEN JAAR LATER
De plaatjes links laten de plaats van de continenten in het verleden zien. Als we aannemen dat de beweging van de continenten op dezelfde manier door zal gaan, dan zullen ze op de plaats liggen, die door het rechterplaatje wordt aangeduid.

Het Wonder in Het Ijzer

Iron ingot

In de Qoer'aan is ijzer één van de elementen die naar voren worden gebracht. In Soera Hadid (wat ijzer betekent), wordt ons verteld:

En Wij hebben ijzer neer gezonden, waarin een geweldige macht ligt en ook veel profijt voor de mensheid. (Qoer'aan 57:25)

Het woord "neer gezonden", dat in dit vers speciaal voor het ijzer gebruikt wordt, zou een metaforische betekenis kunnen hebben, teneinde uit te leggen, dat ijzer tot nut van de mensen is gegeven. Maar als we de letterlijke betekenis van het woord nemen, n.l. 'het fysiek uit de hemel naar beneden sturen', zoals in het geval van neerslag of zonnestralen, realiseren wij ons dat dit vers duidt op een veelbetekenend wetenschappelijk wonder.

Dit is vanwege het feit dat moderne astronomische ontdekkingen hebben uitgewezen dat het ijzer dat in onze wereld gevonden wordt, afkomstig is van de gigantische sterren in de ruimte.

Niet alleen het ijzer op aarde maar ook het ijzer in het gehele zonnestelsel komt uit de diepe ruimte aangezien de temperatuur van de zon niet voldoende is om het element ijzer te vormen. Het ijzer kan slechts gevormd worden in sterren die veel groter zijn dan de zon, waar de temperatuur kan stijgen tot een paar honderd miljoen graden. Als de hoeveelheid ijzer in een ster, boven een bepaald niveau komt, heeft die ster er geen ruimte meer voor, en zal uiteindelijk ontploffen in een wat genoemd wordt 'nova' of 'supernova'. Het gevolg van deze ontploffing is dat meteoren, die ijzer bevatten, zich over het hele universum verspreiden en zich door de ruimte verplaatsen totdat ze door de zwaartekracht van een hemellichaam aangetrokken worden.

Dit alles laat zien dat ijzer niet op de aarde gevormd werd, maar afkomstig is van in de ruimte exploderende sterren met de hulp van meteoren, en het werd 'neer gezonden' op precies dezelfde manier, zoals is verklaard in het vers. Het is duidelijk dat dit feit in de zevende eeuw, toen de Qoer'aan geopenbaard werd, wetenschappelijk onbekend was.

De Relativiteit Van Tijd

Tegenwoordig is de relativiteit van tijd een bewezen wetenschappelijk feit. Dit werd door de relativiteitstheorie van Einstein, in het begin van de 20ste eeuw, duidelijk gemaakt. Tot dat moment wisten de mensen niet dat tijd een relatief concept was, en dat het afhankelijk van de omgeving, kon veranderen. Maar de vermaarde wetenschapper Albert Einstein heeft dit feit duidelijk in zijn relativiteitstheorie bewezen. Hij liet zien dat tijd afhankelijk is van massa en van snelheid. In de geschiedenis van de mensheid heeft niemand ooit eerder dit feit duidelijk uitgelegd.

Maar hier is één uitzondering op; de Qoer'aan omvat informatie over het feit dat tijd relatief is! Over dit onderwerp staat in enkele verzen:

In een aantal verzen wordt er op gewezen dat mensen tijd verschillend ervaren en dat mensen een korte periode soms als een heel lange ervaren. Het volgende gevoerde gesprek van mensen tijdens hun oordeel in het hiernamaals, is hier een goed voorbeeld van.

Hij zal zeggen: "Hoeveel jaren zijn jullie op aarde gebleven?" Zij zullen zeggen: "Wij bleven een dag of een deel van een dag. Vraag het aan degenen die het bijhielden." Hij zal zeggen: "Jullie zijn slechts kort gebleven – als jullie dat maar wisten! (Qoer'aan 23:112-114)

Het feit dat de relativiteit van tijd zo duidelijk in de Qoer'aan, een boek waarvan de openbaring in 610 na chr. is begonnen, genoemd wordt, is een ander bewijs dat het een heilig boek is.

Tijd is een concept wat volledig van de waarnemer afhankelijk is. Als een bepaalde tijdsperiode voor iemand lang lijkt te duren, kan het voor een ander kort zijn, om te kunnen weten wie er gelijk heeft, hebben we bronnen nodig zoals klokken en kalenders. Het is onmogelijk om ons oordeel over de tijd zonder hen te maken.