De Fout van het Radicalisme en de Waarheid

Samen met het concept van terreur moeten we ook het fenomeen van het radicalisme bestuderen.

Radicalisme betekent het ondersteunen van plotselinge, revolutionaire en destructieve veranderingen in een omgeving en het toepassen van een strikte en compromisloze handelswijze om dit bereiken. Radicalen kenmerken zich door hun begeerte naar revolutionaire veranderingen en hun onbuigzame en soms agressieve houding die ze aannemen.

Zoals voor elk ander gebied van het leven, zijn voor moslims ook hier de verzen van de Koran en het leven van de Profeet Mohammed (vzmh) de richtlijn. Wanneer we het radicalisme in het licht van de Koran bekijken, zien wij dat het niets te maken heeft met de manier waarop God de moslims beveelt zich te gedragen. Als God een gelovige in de Koran beschrijft, beeldt Hij hem uit als een liefdevolle, zachtaardige persoon, die conflicten en ruzies vermijdt en zelfs de meest vijandige mens met warmte en vriendschap benadert.

Een voorbeeld dat als leidraad aan ons is gegeven is het bevel dat God gaf aan de Profeet Mozes (vzmh) en Aaron (vzmh) om naar de Farao te gaan en hem op een vriendelijke toon aan te spreken:

Ga beiden naar Farao; hij heeft de grenzen overschreden. Maar spreek zachtaardig tot hem; misschien laat hij zich vermanen of zal hij vrees tonen. (Koran, 20:43-44)

De Farao was één van de meest wrede en rebellerende ongelovigen in zijn tijd. Hij was een dictator, die God ontkende en afgoden aanbad; sterker nog hij onderwierp de gelovigen (de Israëlieten van die tijd) aan verschrikkelijke wreedheden en moord. Maar God beval Zijn profeten om naar zo'n vijandige man te gaan en hem op een vriendelijke toon aan te spreken.

Men ziet dat de manier zoals God heeft laten zien, een manier was van een vriendelijke dialoog en niet de manier van een conflict met harde woorden, boze slogans en opgehitste protesten.

Enkele Voorbeelden Uit De Koran Over Het Spreken Met Aangename Woorden

Er zijn nog andere voorbeelden in de dialoog tussen de Profeet Jethro (vzmh) en de ongelovigen om moslims te laten zien hoe zich te gedragen. Deze dialoog wordt op de volgende manier verwoord in de Koran:

En tot (de bewoners van) Madyan (zonden Wij) hun broeder Jethro. Hij zei: "Mijn volk, aanbidt God, er is voor jullie geen god dan Hij en verminder niet de maat en het gewicht. Ik zie dat jullie in een welvarende toestand verkeren; maar ik vrees voor jullie de bestraffing op een allesomvattende Dag.

O mijn volk, geef de volle maat en het volle gewicht met rechtvaardigheid en benadeel de mensen niet door de waarde van hun bezittingen te verminderen en bedrijf geen kwaad op aarde door verderf te zaaien.

Wat (aan winst na het eerlijk afwegen) overblijft van God is beter voor jullie, als jullie gelovigen zijn. Ik ben niet iemand die over jullie waakt."

Zij zeiden: "O Jethro, gebiedt jouw gebeden dat wij hetgeen verlaten wat onze voorvaderen aanbaden of dat wij ophouden met onze bezittingen te doen wat wij willen? jij bent toch de zachtmoedige, de verstandige."

Hij zei: "Mijn volk, hoe denken jullie erover? Als ik op een duidelijk bewijs van mijn Heer steun en Hij mij van Zijn Zijde met een goede voorziening voorziet? Ik wil mij niet tegenover jullie schuldig maken aan hetgeen wat ik jullie verbied. Ik wens slechts verbetering voor zover mijn vermogen reikt. Mijn succes is met God alleen; Op Hem heb ik mijn vertrouwen gesteld en tot Hem wend ik mij." (Koran, 11:84-88)

Als we nader bekijken wat hij zei, zien we dat de Profeet Jethro (vzmh) de mensen uitnodigde om in God te geloven en tot hoge morele principes opriep en dit deed hij met vriendelijkheid en nederigheid. We kunnen sommige redenen voor de dingen die gezegd zijn in deze verzen uitleggen:

◉ Als de Profeet Jethro (vzmh) zegt tegen de mensen "Ik ben niet iemand die over jullie waakt" wil hij ze niet domineren; zijn enige bedoeling is om hen te informeren over de waarheid die God heeft geopenbaard.

◉ "Jij bent toch de zachtmoedige, de verstandige" deze woorden van de ongelovigen aan Jethro laten zijn warme, vriendelijke, aardige en beschaafde karakter zien en dat dit zeer op prijs werd gesteld door de ongelovigen.

◉ "Mijn Volk, hoe denken jullie erover" deze uitdrukking laat zien dat de Profeet Jethro alle ongelovigen opriep om hun eigen intelligentie en geweten te gebruiken. Met andere woorden hij voert geen druk uit maar bespreekt hun eigen ideeën, nodigt hen uit om die ideeën te overwegen en tot een conclusie te komen die gebaseerd is op hun eigen vrije geweten.

◉ …"Ik wil mij niet tegenover jullie schuldig maken aan hetgeen wat ik jullie verbied". Het verbod dat de Profeet Jethro geeft is eigenlijk geen verbod. Hij legt uit dat sommige handelingen zondig zijn en hij nodigt de mensen uit om deze te verlaten. Bovendien, toen de Profeet Jethro zei "Ik wil mij niet tegen over jullie schuldig maken" was het niet zijn doel om de mensen te betwisten; hij wilde niet dat ze zich ongemakkelijk voelden en ze aanzetten tot een ruzie; hij wilde hen alleen maar uitnodigen tot het geloof en om hoge morele principes in de praktijk te brengen.

Als men de Koran nader bestudeert ziet men dat de Profeten een warme, zachtaardige en tolerante aard hadden. God beschrijft de Profeet Abraham (vzmh) in de Koran als "meedogend en zachtaardig" (Koran 9:114). In een ander vers worden de morele principes van de Profeet Mohammed (vzmh) als volgt beschreven:

Het was dankzij de Barmhartigheid van God dat jij zachtaardig was tegen hen. Als je streng en hardvochtig was geweest, dan waren zij rondom jou uiteengegaan. Vergeef hen dus (hun fouten) en vraag vergeving voor hen en raadpleeg hen over het beleid. En wanneer je een definitief besluit hebt genomen, vertrouw dan op God. God bemint hen die vertrouwen hebben. (Koran, 3:159)

God Beveelt De Mensen Om Boze Woorden Te Vermijden

Een belangrijke karakteristiek van het radicalisme is woede. Deze houding kan duidelijk worden gezien in toespraken, in geschriften en in de demonstraties van de radicalen. Maar woede is geen karaktereigenschap van moslims. God omschrijft in de Koran de gelovigen als: "Zij die uitgeven in voorspoed en in tegenspoed en die hun woede beheersen en de mensen vergeving schenken – God bemint hen die goed doen" (Koran, 3:134)

Er is geen enkele situatie waarin een moslim zijn woede de vrije loop mag laten. Iedere moslim verlangt natuurlijk dat andere mensen in God geloven en dat ze leven volgens de morele principes, maar dit is alleen mogelijk door de genade van God. Wat we ook doen, hoe hard we ook de waarheid proberen uit te leggen aan de mensen, de harten van de mensen liggen in Gods handen. God herinnert de moslims aan dit belangrijke feit in dit vers: "...Weten degenen die gelovigen niet, dat als God het zou willen, Hij zeker alle mensen geleid zou hebben?..." (Koran, 13:31)

Daarom is het de plicht van een moslim om alleen de feiten uit te leggen en mensen uit te nodigen om deze te accepteren. Of ze het wel of niet accepteren ligt volkomen aan hun eigen geweten. God openbaart deze waarheid in de Koran waar Hij zegt dat er geen dwang is in de religie:

Er is geen dwang in de religie. Het rechte pad heeft zich duidelijk van het slechte onderscheiden. Wie niet in Thaghut (valse deïteiten) gelooft, maar in God gelooft, dan heeft hij zeker de sterke houvast gegrepen, die niet zal breken. God is Alhorend, Alwetend. (Koran, 2:256)

Daarom kan er geen enkele dwang worden toegepast om mensen te laten geloven en om hen moslim te laten worden of om moslims te dwingen het gebed te verrichten en geen zonden te plegen. Er wordt alleen advies gegeven. God openbaart in een aantal verzen die gericht zijn aan de Boodschapper van God (vzmh), dat moslims geen onderdrukkers zijn:

Wij weten het beste wat zij zeggen en jij bent er niet om hen te dwingen. Vermaan dus met de Koran, ieder die Mijn bedreiging vreest. (Koran, 50:45)

Zeg: "O mensen, de waarheid van jullie Heer is tot jullie gekomen. Hij die geleid zal worden, zal alleen voor zijn eigen bestwil geleid worden. En hij die dwaalt, zal slechts ten nadele van zichzelf dwalen. Ik ben geen bewaker over jullie." (Koran, 10:108)

Moslims zijn alleen verantwoordelijk voor het uitleggen van de religieuze moraal, ze oefenen op niemand druk of dwang uit en worden aangespoord om zelfs de meest wrede ongelovigen op een vriendelijke manier aan te spreken. Zulke personen kunnen geen radicalen zijn, omdat het radicalisme voor tegenovergestelde kwaliteiten staat dan die we net hebben opgesomd. Inderdaad, het radicalisme is een anti-islamitische denkwijze en een politieke houding, die in de islamitische wereld van buiten is ingevoerd. Wanneer we de sociale verschijnselen die omschreven worden als radicalisme nader bekijken, zien we dat deze in wezen een verzameling van methoden en uitspraken zijn, die gebruikt worden door communisten of een uiting zijn van 'fanatieke woede' waarvoor geen plaats is in de ware islam. (Koran, 48:26)

Hoe Kan De Vicieuze Cirkel Van Radicalisme En Terreur Worden Verbroken?

R. RADICALISME T. TERREUR

Zoals in eerdere delen vermeld, is het een concreet feit dat na 13 jaar van militaire operaties, van Afghanistan tot Libië en van Nigeria tot Irak, radicale terreurorganisaties niet zijn gestopt met bestaan door gebruik te maken van militaire kracht, geweld en onderdrukking. Integendeel, ze zijn erdoor versterkt.

Sterker nog, allerlei militaire operaties, met inbegrip van luchtaanvallen en landoperaties, leiden slechts tot meer burgerdoden, beschadigen steden en vernietigen infrastructuren, wat resulteert in woede in de betrokken landen. En laat woede nu juist het meest in het voordeel zijn van radicale organisaties. Het spenderen van miljarden dollars voor het creëren van mensen die zich ertegen verzetten, met als resultaat dat deze inspanning verandert in een bron van human resources voor de terroristische organisaties, is een zeer onwenselijke situatie.

Hoewel door sommige militaire analisten het doden van de leiders van terreurorganisaties wordt gepresenteerd als een effectieve techniek, is er, bekeken vanuit een breder perspectief, hierdoor helemaal geen vooruitgang geboekt. Het doden van Osama bin Laden leidde duidelijk niet tot het einde van al-Qaida.

Bovendien zijn terreurorganisaties zelfs in staat om deze gewapende aanvallen vakkundig om te zetten in propaganda. Ze hebben de vaardigheid om de aanvallen tegen hen te portretteren als bewijs van de rechtvaardige aard van hun zaak. Om die reden worden deze organisaties ofwel sterker of zij gaan ondergronds verder met hun activiteiten, wat de militaire strijd tegen hen minder effectief maakt.

Om de spiraal van terreur te doorbreken, moeten er sociaal-economische verbeteringen gemaakt worden en een beleid ingevoerd worden zoals het waarborgen van de implementatie van democratische processen, wat duidelijk naar voren gebracht moet worden in gebieden waar veel terreuractiviteiten plaatsvinden. Om al deze dingen te laten gebeuren, is het echter essentieel de onwetendheid die ten grondslag ligt aan alle fouten van een radicale denkwijze op te heffen. De manier om dat te doen is door middel van educatieve en culturele activiteiten. Correct onderwijs met accurate ideeën moet worden geïmplementeerd, dit zou veel economischer zijn dan het uitgeven van triljoenen dollars aan wapens en later miljarden meer voor humanitaire hulp en het is een methode die oneindig veel betere resultaten zal brengen.

Het is mogelijk om deze militanten te stoppen voordat ze in moordenaars veranderen, door voorzorgsmaatregelen te nemen tegen de intellectuele grondslagen van deze organisaties. Bovendien zou het dan mogelijk zijn om nieuwe rekruteringen naar deze organisaties te voorkomen. Geen terreurorganisatie zou zich ooit kunnen verzetten tegen zo een intellectuele strijd via televisie, radio en internet. Een beweging die haar intellectuele basis verliest kan niet overleven. Landen moeten ofwel deze taak zelf overnemen of niet-gouvernementele organisaties steunen die zich beschikbaar stellen voor deze taak.

A. Militaire begrotingen (US dollars)

De wereld verspilt geld voor de bestrijding van extremisme met gewapend geweld; maar deze dreiging blijft groeien. Een educatieve mobilisatie tegen terroristische organisaties is wat nodig is om de buitensporige terreur, die aanwezig is in de hele wereld, te voorkomen.

Een educatieve mobilisatie tegen alle terreurorganisaties, ongeacht hun ideologische wortels, is wat nodig is om de meedogenloze terreur, die we tegenkomen over de hele wereld, te voorkomen.

De NAVO blijft geld stoppen in de militaire strijd tegen extremisme, maar waarom blijft deze bedreiging dan groeien? Het antwoord zit hem in de richting waarin de financiële middelen worden geleid. Proberen een extremistische ideologie te bevechten met alleen fysieke kracht zal weinig doen veranderen, behalve het verhogen van het aantal aanhangers van die ideologie. Terwijl de militaire campagne in de regio steeds meer onschuldige mensen het leven kost, zullen de nabestaanden en de nauwe kring van degenen die stierven tijdens de aanvallen gemotiveerd zijn zich aan te sluiten bij de extremisten wegens hun woede tegen het Westen.

Om zulke gevaarlijke radicale bewegingen te kunnen stoppen, moet hun ideologische basis over de hele wereld vernietigd worden. Feitelijk is dit iets dat alleen gedaan kan worden door de landen in het Midden-Oosten, met de hulp van hun Westerse bondgenoten. In dit verband is onderwijs de belangrijkste stap voor het uitroeien van radicalisme, de wereldwijde effecten ervan en het handhaven van de positieve idealen van de mensheid zoals democratie, pluralisme en mensenrechten. Om de verspreiding van radicalisme te voorkomen - een grote bedreiging voor de wereldwijde veiligheid - moeten wereldleiders manieren zoeken om onwetendheid met intellectuele inspanningen te verhelpen.

DE WERKELIJK BESTEDE KOSTEN AAN MILITAIR MATERIEEL EN WAT ER GEKOCHT HAD KUNNEN WORDEN

Het militaire budget van de VS steeg met 104% ten opzichte van 11 opeenvolgende jaren. Uitgaven van $ 354 miljard in 2001 steeg tot $ 721 miljard in 2011. Het geld besteed aan het leger kon in plaats daarvan worden geïnvesteerd in de gezondheidszorg, het onderwijs en voor de werkgelegenheid van duizenden mensen. Deze twee pagina's tonen enkele voorbeelden van hoe de militaire uitgaven gebruikt hadden kunnen worden op andere gebieden.

De Aanval Op Charlie Hebdo: Een Voorbeeld Dat Het Belang Van Intellectuele Terrorismebestrijding Laat Zien

Een van de gruwelijkste daden van radicaal terrorisme die gevoed wordt door verzonnen hadiths en die we vanaf het begin van dit boek beschrijven, is ongetwijfeld de moord op de 12 medewerkers van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo in Parijs. Na deze aanval kwamen synagogen, moskeeën, islamitische organisaties, koosjere winkels en begraafplaatsen onder vuur te liggen. De aanval op een bijeenkomst in Denemarken ter herdenking van het personeel van Charlie Hebdo wees nog een keer op de ernst van de situatie.

Een vicieuze cirkel van haat lijkt te zijn gevormd en deze cyclus doet de gewone, onschuldige mensen het meeste pijn. De radicalen van iedere filosofie hebben het potentieel om Europa onbewoonbaar te maken voor iedereen en vooral voor minderheden zoals moslims en joden. Terrorisme, anarchie en geweld zijn dan ook de grootste problemen van deze eeuw. De islamitische wereld in het bijzonder lijdt het meeste onder deze ellende. Het is echter noodzakelijk om nogmaals te herhalen dat terrorisme geen religie heeft.

Terrorisme en geweld zijn onvermijdelijke resultaten van een onderwijssysteem dat gelooft dat mensen enkel dieren zijn die in een wrede omgeving vechten voor hun leven; dit systeem leert mensen wreedheid, egoïsme en meedogenloosheid. In dit systeem zijn altruïsme, samenwerking, mededogen en liefde niet waardevol. Een mens wordt alleen als sterk beschouwd als hij wreed en egoïstisch is. Wanneer een geestelijk zwak persoon op deze manier is opgeleid en vooral als hij niet weet hoe hij zijn geweten moet gebruiken, zal hij gemakkelijk kunnen worden beïnvloed door een ideologie die geweld ziet als 'een middel om zich te bewijzen en zijn rechten te verkrijgen'. Om het samen te vatten, een persoon die getraind wordt met dergelijk onderwijs kan overtuigd worden om de wegen van terroristen te volgen, soms door communistische principes en soms door radicale invloeden die zich voordoen als islamitische. Om deze reden is de eerste maatregel die de wereld moet nemen tegen terrorisme de verbetering van dit foutieve onderwijssysteem.

Een vicieuze cirkel van haat lijkt te zijn gevormd en deze cirkel doet gewone, onschuldige mensen het meeste pijn.

Het is waar dat de inhoud van Charlie Hebdo en andere soortgelijke publicaties moslims beledigen. Dit tijdschrift publiceerde inhoud dat niet alleen moslims, maar ook christenen, joden, boeddhisten en vele andere mensen beledigde. Wat een moslim in een dergelijke situatie echter zou moeten doen is zijn toevlucht nemen tot rechtsmiddelen, om hiermee te voorkomen dat zijn waarden worden beledigd. Beter nog, hij kan de daders (of die met gelijkaardige ideeën) op een vriendelijke manier benaderen en - vriendelijk - uitleggen dat hun houding niet prettig is, dat humor op een meer elegante manier gemaakt kan worden en hen aanmoedigen om een meer liefdevolle en barmhartige houding aan te nemen. Hij kan door te schrijven en te praten de wereld laten weten dat dergelijke verkeerde ideeën verbeterd moeten worden. Een moslim die trouw is aan de Koran zou echter nooit een ander persoon doden omdat deze persoon de islam niet volgt.

Aan de andere kant worden er over de hele wereld moorden gepleegd en wrede handelingen uitgevoerd in naam van de islam en de slachtoffers van deze afschuwelijke daden zijn meestal in de eerste plaats moslims. Honderden moslims verliezen dagelijks hun leven als gevolg van aanslagen die wereldwijd worden uitgevoerd.

Het moet in gedachten worden gehouden dat de levenswijze van deze mensen niet de islam is en niet is gebaseerd op de Koran, maar juist op het radicalisme. Het radicalisme, dat na het overlijden van de Profeet Mohammed (vzmh) is ontstaan, heeft niet-bestaande regels in de religie geïntroduceerd en een nieuwe religie gecreëerd door het gebruik van de naam van God en de Profeet (vzmh). Dit systeem dat ontwikkeld is op basis van verzonnen hadiths biedt geen ruimte voor liefde, medeleven, vriendschap, respect voor vrouwen, vrede, schoonheid, kunst of wetenschap; met andere woorden, voor de dingen die mensen vreugde brengen. Er is slechts ruimte voor onderdrukking, dwang, wreedheid en geweld. Het streven van het radicale systeem is om mensen nagenoeg levend te begraven en neemt al het mooie weg in naam van de islam.

De inhoud van Charlie Hebdo en andere soortgelijke publicaties hebben moslims beledigd. Wat een moslim echter moet doen is toevlucht nemen tot een juridisch beroep. Beter nog kan hij vriendelijk aan de overtreders uitleggen dat humor ook op een meer elegante stijl gemaakt kan worden en hen aanmoedigen om een meer liefdevolle en barmhartige houding aan te nemen.

Daarom is het van het grootste belang dat moslims zich inspannen om uit te leggen dat de islam een vredesreligie is, met toelichtingen die gebaseerd zijn op de Koran. Het is technisch gezien onmogelijk voor een persoon om over vrede en liefde te praten wanneer hij een versie van de islam verdedigt die vol is van radicale bijgelovigheden, verzonnen hadiths en verhalen.

Deze waarheid geeft niet alleen richtlijnen aan moslims, maar ook aan de westerse wereld die het terrorisme wenst te stoppen: de enige manier om het zogenaamde islamitisch terrorisme te stoppen is door het intellectueel uitroeien van de ideeën die haar voeden. Zolang het radicale gedachtegoed aanhoudt, zal het bombarderen van de moslimwereld met drones, het sturen van troepen, het doden van terroristische leiders, het wreken van geweld met meer geweld het terrorisme niet beëindigen. Integendeel, het zal het aanwakkeren en het zelfs tot een groter monster maken. Alles wat haat en vijandigheid zou kunnen verergeren moet zorgvuldig worden vermeden en een omgeving die uit ideeën bestaat in plaats van uit wapens dient te worden gebouwd.

Laten we dit nogmaals herhalen: terreur is in welke vorm dan ook onaanvaardbaar. In het bijzonder, de islam, waarin het doden van één persoon gelijk is aan het doden van de hele mensheid, gelijkstellen aan terreur is misschien wel een van de ergste tragedies van onze eeuw. Hoe dan ook, terreur zal niet verdwijnen door het houden van protestmarsen op straat, noch door middel van veroordelingen door politici, noch door simpelweg de zin "de islam is een religie van de vrede" te blijven herhalen. Het feit dat de islam een religie van vrede is ligt in de Koran en dat feit moet voortdurend en met volledig bewijsmateriaal, door middel van onderwijs worden verkondigd aan de wereld. De islamitische wereld moet ook worden gezuiverd van bijgelovigheden: Westerse steun is daarbij natuurlijk belangrijk, maar het zijn de moslims die het werk moeten doen.

Waarom Sluiten Mensen Zich Aan Bij Radicale Terreurorganisaties?

Experts op het gebied van terrorisme, inlichtingenagenten, schrijvers, redacteuren en analisten in het Westen zoeken constant naar het antwoord op de vraag: waarom sluiten mensen zich aan bij terreurorganisaties?

Ze komen met tal van theorieën; ze praten over arme kinderen uit de buitenwijken van steden, over ongeschoolde en onwetende mensen en over verveelde jonge mensen die op zoek zijn naar avontuur. Sommigen omschrijven dit fenomeen als "de aantrekkingskracht van de utopische politiek", terwijl anderen beweren dat deze mensen handelen met het doel van "het schrijven van een eigen verhaal."

Deze theorieën zijn echter grotendeels in de ijskast gestopt, omdat men zich geleidelijk realiseerde dat veel van dergelijke groepen vertegenwoordigd worden door een groot aantal rijke mensen, mensen met een carrière, academici, artsen en ingenieurs en dat veel van hun leden afkomstig zijn uit welgestelde families.

Sommigen hebben verklaard dat degenen die zich aansluiten bij dergelijke organisaties "psychische problemen" hebben. Het antwoord daarop kwam van John Horgan, psycholoog en professor aan het Centrum voor Terrorisme- en Veiligheidsstudies van de Universiteit van Massachusetts Lowell: "Door wat terroristen doen, nemen we aan dat dit verklaard kan worden via de pathologie van deze mensen, maar proberen om het terrorisme uit te leggen als een psychische aandoening is misleidend."2

Horgan en anderen moesten alle mogelijkheden die ze veronderstelden elimineren; noch armoede, noch verveling, noch psychische aandoeningen kunnen een uitleg geven waarom mensen van bijna elk land in de wereld zo vastbesloten zijn heel wat moeilijkheden te overbruggen om deel te kunnen nemen aan een systeem waarin mensen met gemak sterven en gedood kunnen worden. Niemand zou zich in een oorlog storten, met achterlating van zijn gezin en alles wat hij bezit, in het belang van "het schrijven van een verhaal." Hij zou de dood nooit zo snel en onvoorwaardelijk accepteren.

Mensen over de hele wereld sluiten zich op dit moment aan bij radicale groeperingen, van Europese landen tot Kazachstan, van Australië tot Somalië en van Rusland tot Tunesië. Het aantal mensen dat zich aansluit bij zulke groeperingen stijgt gestaag. Europese landen zoals Frankrijk en Duitsland zijn de vooraanstaande landen van deze cijfers.

Laten we nu eens kijken naar het echte antwoord op deze verontrustende vraag. Kijkend naar de recente wereldgeschiedenis in het bijzonder, heeft het afwenden van de ware leer van de islam en de daaruit voortvloeiende omhelzing van een onjuiste interpretatie van de islam ertoe geleid dat sommige moslims hun rug keerden naar de vrijheid, kunst en wetenschap en heeft hen in belangrijke mate geradicaliseerd. De ideologische infrastructuur van radicalisme verspreidde zich ongecontroleerd (en soms gecontroleerd door bepaalde geheime krachten) en begon voor een groot geografisch gebied, waaronder Europa, een bedreiging te worden. Het radicalisme dat volgde veroorzaakte islamofobie, hoewel de voorstanders van islamofobie niet zien dat ze radicalisme verder stimuleren op een manier die ze nooit wensten.

Er wordt verondersteld dat naar schatting 15.000 strijders uit tenminste 80 landen Syrië zijn ingereisd om te helpen het regime van al-Assad omver te werpen. Europa is op dit moment in een staat van extreme angst en paranoia omdat leden van radicale organisaties kunnen terugkeren naar hun land van herkomst om terreurdaden te plegen in hun eigen land.

Het aantal personen dat de oplossing ziet in de vernietiging van de islam en moslims, die geen moslims in hun land willen zien en achterover leunen terwijl zij slechts toekijken hoe moslims onderdrukt worden, is gegroeid, met als gevolg dat haat alleen maar wordt versterkt. De gruwelijke beelden van de ingreep van de coalitietroepen in Afghanistan en Irak waren voor een groot aantal de laatste druppel. Niemand kon of zou onbewogen blijven toen de westerse machten willekeurig gezinnen doodden en huizen vernietigden. Wreedheid zet onvermijdelijk aan tot haat.

De westerse coalitie kan dan wel oprecht zijn in de implementatie van haar eigen versie van democratie in deze landen, maar de methode is zo verkeerd dat het niet alleen het Midden-Oosten, maar ook het Westen zelf heeft geschaad. Degenen die willen begrijpen waarom zoveel mensen uit Europa zich hebben aangesloten bij radicale groeperingen en waarom zelfmoord zo’n groot probleem is in het Amerikaanse leger, moeten een diepgaand onderzoek doen naar de onjuistheid van het beleid.

Dus wat kan de oplossing zijn? Radicale groeperingen volgen een afwijkende ideologie waarvan veel mensen in de wereld geloven dat het waar is. De volgelingen van die ideologie kunnen zich er niet tegen verzetten, want diep van binnen geloven ze niet dat de betreffende groeperingen op het verkeerde pad zitten. Dit diepgewortelde probleem kan alleen worden opgelost door de islamitische wereld volledig afstand te laten doen van de bronnen die gebaseerd zijn op onzin en in plaats daarvan zich te richten op de Koran. De persoon die dit zal bewerkstelligen is Hazrat Mahdi (vzmh).

Meer dan 1.000 buitenlandse strijders reizen elke maand af naar Syrië om deel te nemen aan de strijd. Zelfs luchtaanvallen lijken dit percentage niet te kunnen wijzigen.    Het probleem van radicalisme kan alleen worden opgelost als de islamitische wereld volledig afstand doet van bronnen gebaseerd op onzin en in plaats daarvan weer terugkeert naar de Koran.

Radicale groeperingen hebben dit effect grotendeels bereikt via het internet. Ze maken gebruik van de sociale media door middel van overtuigende propaganda. Ze reiken uit naar vijf continenten en verzamelen zo hun aanhangers. Ze winnen mensen voor zich met misschien slechts een paar korte zinnen. Met andere woorden, door onderwijs.

Horgan vat dat effect samen met deze woorden: "Ze zijn zo deskundig met de sociale media dat ze op wereldwijde schaal ontevreden individuen bereiken."

Gezien het feit dat onderwijs zo eenvoudig is, is het zeer verbazingwekkend dat de westerse coalitiemachten nog steeds aandringen op versterking van hun bases in het Midden-Oosten met meer wapens. Wat er moet worden gedaan is, dezelfde middelen gebruiken en de mensen de valse aard van de religie van bijgeloof laten zien met bewijs uit de Koran door gebruik te maken van zo'n krachtig communicatiemiddel als het internet. Met behulp van het eigen heilige Boek van de islam, aantonen dat de islam wreedheid verwerpt en liefde en vrede aanleert. Als het Westen kan worden overtuigd, is er natuurlijk geen noodzaak om iemand eraan te herinneren dat het Westen meer middelen tot haar beschikking heeft dan de radicale groeperingen. Stel je eens voor dat alle internationale media, welke grotendeels onder westerse controle zijn, met een luide stem een dergelijke opleiding zouden leveren! Binnen enkele seconden zou de wereld de waarheid te horen krijgen.

Europa verkeert momenteel in grote angst en paranoia door de aanhangers van radicale organisaties die terugkeren naar hun thuisland. Er wordt gedacht dat mensen die hebben gevochten in die regio’s en die vervolgens naar huis komen, onvermijdelijk door zullen gaan met het plegen van terreurdaden in eigen land en die landen nemen buitengewone veiligheidsmaatregelen om zo’n nachtmerrie uit te sluiten. Maar waar men niet aan denkt is dat de wortel van het probleem geëlimineerd zou kunnen worden door deze mensen simpelweg te onderwijzen over de ware islam.

Wat ze moeten begrijpen is dit: als iemand is ingesteld om te doden of te sterven in een vreemd land, kan de reden alleen een onderliggend geloof zijn. Omdat dat fundamenteel geloof is gebaseerd op een zeer gebrekkige interpretatie van de Koran, is er een oplossing die duidelijke en zekere resultaten kan leveren: mensen het ware geloof uitleggen uit de ware bron, met andere woorden, de Koran. Als Westerse landen in het bijzonder hun rug blijven keren naar dat onderwijs, kan de tragedie die de wereld treft echter alleen maar een grotere bedreiging vormen. Bommen, wapens en raketten zijn geen oplossing voor het probleem; ze zijn alleen een middel voor het verspreiden van haat.

Nieuwsverslagen Op TV Moeten Terreur Geen Ruimte Geven Om Te Ademen

Vandaag de dag lijden zelfs de meest ontwikkelde landen onder het dreigement van terreur. Het meest concrete voorbeeld is Frankrijk. Dit jaar, voor de eerste keer sinds de Tweede Wereldoorlog, betraden troepen Parijs. De stationering van 1.080 soldaten rond de Eiffeltoren, als reactie op de terreuraanslagen op Parijs en om een andere mogelijke aanslag te voorkomen, onthult de omvang van deze bedreiging. Maar zelfs dat was niet genoeg en nieuwe terreurdaden werden gepleegd in het centrum van de stad.

Fascistische en extreemrechtse bewegingen worden de laatste tijd steeds populairder in Europa en aanvallen op migranten, in het bijzonder op moslims, zijn toegenomen. De spanningen tussen de Russen en de Tsjetsjenen zijn oneindig. Gevechten welke decennia terug gaan houden aan in Afrika en in het Midden-Oosten. Aan de andere kant gaat de PKK, welke beweert de terreuractiviteiten in de bergen gestopt te hebben, verder met de slachtingen in Turkse steden.

In de loop der jaren zijn verscheidene theorieën, gericht op de uitroeiing van het terrorisme, voorgesteld en verschillende methoden zijn uitgeprobeerd. Niet alleen heeft dit geen vruchten afgeworpen maar het aantal terreurdaden is in werkelijkheid gestegen.

Het duidelijkste voorbeeld hiervan was het doden van Osama bin Laden. Heeft zijn dood een eind gemaakt aan al-Qaida? Nee.

Terreurorganisaties intimideren onschuldige mensen op zo'n manier dat zij verkiezen loyaal te blijven aan hen om hierdoor de controle over de samenleving te krijgen; ze voeren de meest meedogenloze en bloeddorstige handelingen uit voor dat doel. Tijdens de uitvoering van deze daden, proberen ze het moreel van hun achterban hoog te houden en hen de indruk te geven dat ze sterk zijn en dat de overwinning nabij is. We kunnen dit duidelijk zien in Turkije bij de activiteiten van de terroristische PKK.

Terreurorganisaties maken meestal een zorgvuldige planning voordat ze hun wreedheden uitvoeren. De aanslag op het World Trade Center en het Pentagon op 11 september, de aanslagen op de metro in Londen, de treinaanslag in Spanje, het theaterbombardement in Rusland, de aanslagen in Frankrijk en alle gruweldaden gepleegd door de PKK in Turkije waren allen het resultaat van zorgvuldige planning. De koelbloedige professionele terroristen legden bij de laatste Parijse aanval deze waarheid bloot.

Bijna alle terroristische groeperingen maken voor publicitaire doeleinden actief gebruik van de media. Deze groeperingen willen daarom in de media een brede aandacht ontvangen voor de anarchie en corruptie die ze creëren. Naar de mening van terroristische organisaties is het vermeende succes van hun acties direct evenredig aan hun aandacht in de media.

Wanneer er bijvoorbeeld een actie vele malen wordt herhaald op TV en er breed aandacht aan wordt besteed in de sociale media, is het door het multiplicator effect alsof het meer dan honderden keren opnieuw is uitgevoerd.

Om deze reden ligt een van de belangrijkste verantwoordelijkheden in de strijd tegen terreur bij de media. In haar verslagen moet de media niet direct - of indirect - terreurorganisaties steunen en hen de ruimte geven om te groeien.

Hoe en in welke mate de media terreurdaden zou moeten uitzenden is wereldwijd een belangrijk onderwerp van discussie. Sterker nog, een van de belangrijkste redenen waarom zelfs de meest geavanceerde, krachtige en moderne landen hebben gefaald in het beëindigen van het terrorisme is dat de media het terrorisme door ondoordachte en hysterisch-ongevoelige aandacht voedt. Dankzij deze aandacht is de gruwel van het terrorisme in staat om zich snel te verspreiden.

De media heeft ongetwijfeld de plicht om een nieuwsbericht op een objectieve manier te benaderen, maar ze moeten nog voorzichtiger zijn als het gaat om terrorisme: het menselijk leven moet boven alle andere waarden worden gehouden en de media moet voorzichtig zijn om geen deel uit te gaan maken van deze wreedheid door onbewuste verspreiding van terroristische propaganda. In haar aandacht voor de terreurdaden moet de media zich niet laten leiden door ratings en concurrentie.

Als voorbeeld gedroegen de Amerikaanse media na de aanslagen van 11 september en de Britse media na de aanval op de metro van London zich op een heel oplettende manier in hun verslaggeving. Zelfs bij de recentste incidenten in Ferguson, Missouri, heeft de Amerikaanse media zeer weinig van het geweld dat plaatsvond getoond. De wereldwijde media deed echter dag na dag van alle details van de aanval in Parijs verslag.

De uitzending van close-ups van slachtingen of iets dat publieke angst of paniek kan creëren moet gemeden worden. Grote voorzichtigheid is nodig bij het maken van programma's met de betrokken mensen, zelfs als ze politici zijn en verklaringen die kunnen worden beschouwd als propaganda van terroristische organisaties moeten niet worden toegestaan. Er moet geen indruk worden gewekt, zij het met tegenzin, dat erop zou kunnen wijzen dat een terreurorganisatie sterk en invloedrijk is.

De media is een van de belangrijkste wapens in de strijd tegen terreur. Het is zeer belangrijk voor landen om toegankelijk publiek via de media te onderwijzen. De krachtige invloed van de media op het publiek moet worden gericht op de bewustmaking van het publiek tegen het terrorisme. Zoals de terreurorganisaties hun ideologieën proberen op te leggen aan mensen in de regio's waar ze controle over willen krijgen, moeten landen ook constant het publiek via de media bewust maken van het terrorisme en ervoor zorgen dat er programma's worden gemaakt die hier de intellectuele basis van vormen. Een manier om dit te doen is om regelmatig wetenschappelijke kritiek uit te zenden op de bloeddorstige vertellingen van terroristische groeperingen.

Er mag niet worden vergeten dat terreur niet uitsluitend met behulp van het leger en de politiek verslagen kan worden. Wat echt een einde zal maken aan terrorisme is het doen van intellectuele studies die haar intellectuele infrastructuur zal ondermijnen.

Islamofobie, De Opkomst Van Extreem Rechts En Xenofobie Zijn Factoren Waardoor Het Radicalisme Toeneemt

Hoewel er in de nasleep van de aanslagen van 11 september 2001 over de hele wereld angst ontstond, bekend als 'islamofobie', gaan de wortels terug tot de kruistochten of zelfs nog eerder. De islam is nu verspreid over de hele wereld: moslims vertegenwoordigen 6 procent van de bevolking van Europa, dit is meer dan 45 miljoen. Tegen 2050 zal naar schatting ongeveer 20 procent van de bevolking en één op de vijf mensen in Europa moslim zijn, wat in de afgelopen jaren één van de belangrijkste redenen was voor de stijging van islamofobie onder de Europeanen.

XENOFOBIE XENOFOBIE EN INTOLERANTIE IN DE EU In deze getoonde grafiek zijn de racistische incidenten en haatmisdrijven tegen etnische minderheden vrij hoog in aantal en vormen vandaag de dag een grote bedreiging voor de EU. Een culturele omgeving gebaseerd op liefde, respect, vriendschap en broederschap, zonder degenen te verachten die hier geen deel van uit maken, is een fundamentele waarde die sterk moet worden gesteund.

Maar de echte trigger van het toenemen van de islamofobie zijn de radicale terreurgroepen die naar voren zijn gekomen in de naam van de islam. Deze radicale organisaties, met hun perverse denkwijzen, ver verwijderd van de essentie van de islam, hebben een groot deel van de angst en haat jegens de islam veroorzaakt.

Diverse kringen van de samenleving die tegen de islam zijn hebben ook een effectieve rol gespeeld in het planten van deze angst in de hoofden van mensen en dit heeft geleid tot een virtuele huisnijverheid van islamofobische praatjes en activiteiten en de opkomst van meer beveiliging, inlichtingsdiensten en industriële apparatuur die een waarde van miljarden dollars vertegenwoordigen. Deze industrie is bedoeld om de opkomst van de islamitische wereld, die in het bezit is van economische en financiële machtscentra, grote energiebronnen en ondergrondse rijkdommen, te voorkomen.

Islamofobie is een bestaande vorm van racisme en Europa is getuige van een groeiende trend hiervan. Maar de echte trigger achter de stijging van islamofobie zijn de radicale groepen die naar voren zijn gekomen in de naam van de islam. Deze groepen, ver verwijderd van de essentie van de islam, hebben een groot deel van de angst en de haat voor de islam veroorzaakt.

De beleidsmaatregelen van de westerse regeringen, die vooral na 11 september over het algemeen tegen de moslims gericht zijn en de wetten die in dat kader vastgesteld zijn, versnelden de groei van islamofobie. Extreem rechtse partijen hebben een belangrijke rol gespeeld bij het stimuleren van de oppositie tegen de islam. Deze partijen gebruiken islamofobische toespraken om stemmen te winnen en te groeien over de rug van moslims en richten zich in het bijzonder op islamitische migranten.

De islamitische migranten in Europa hebben zich moeten weren tegen xenofobie en islamofobie. De etnocentrische mentaliteit die ze veracht en ze als anders beschouwt en hen buitensluit groeit sterk in veel Europese landen en onderwerpt hen aan zowel fysieke als psychologische aanvallen op grond van het feit dat migranten een bedreiging vormen voor hun culturele en sociale leven. Aanvallen in de vorm van fysieke mishandeling, stenen die gegooid worden naar moskeeën en werkplekken, het gooien van molotovcocktails, het slaan van werkgevers en werknemers, hakenkruisen en beledigende leuzen die op de muren worden geschreven, het vandalisme op begraafplaatsen, aanvallen op woningen en gezinnen die worden geslagen en bedreigd met verbale intimidatie zijn enkele van de zaken waaraan moslims in Europa vaak worden blootgesteld

Net als alle andere migranten zijn moslims echter mensen die hun eigen huis hebben verlaten en die willen integreren in de landen waar ze naar toe zijn gegaan en die een grote economische bijdrage leveren aan hun nieuwe samenleving. Discriminatie en vijandigheid tegen hen is in strijd met de mensenrechten en de moderne democratie, maar is ook onrechtvaardig en intolerant.

Het is echter verkeerd om de vijandigheid tegenover de islam in Europa onder een enkele categorie te behandelen. Mensen die denken dat moslims de banen en andere voordelen van de westerlingen afnemen, die opzettelijk inspelen op deze zorgen om vijandigheid aan te moedigen tegenover de islam en moslims, degenen die denken dat het stijgende aantal moslims het christendom en/of de westerse cultuur zullen degenereren en degenen die de islam gelijkstellen met terreur en radicalisme moeten allemaal apart worden overwogen.

Er is maar één manier om al deze angsten te overwinnen: ware moslims moeten hun geloof met geduld en gematigdheid beschrijven en uitleggen en laten zien dat een islam, gezuiverd van alle nonsens, modern, verlicht en progressief is, zich verzet tegen terreur en compatibel is met de wetenschap, democratie en logica. En liefde, broederschap en vrede beveelt. Ze moeten uitleggen dat de moslims niet de intentie hebben om het christendom af te schaffen en dat de Koran de christenen prijst. Ze moeten uitleggen dat de mentaliteit gelijkgesteld aan het terrorisme, het afslachten en het plegen van zelfmoordaanslagen, de mentaliteit die tegen de kunst, wetenschap en alle schoonheden is en die vijandig staat tegenover andere godsdiensten niet voortkomt uit de islam, maar afkomstig is van verwarde en zwaar misleide fanatici.

In de Koran is er geen onderscheid tussen rassen; de Koran adviseert dat mensen van verschillende geloofsovertuigingen in dezelfde maatschappij vredig en gelukkig kunnen samenwonen. Er kan dus een wereld worden opgericht waarin mensen in staat zijn om samen te leven in vrede, ongeacht tot welk ras of religie ze behoren en waarin iedere racistische verdorvenheid zal worden afgewezen, ieders recht zal worden gehoord en iedereen zal worden gerespecteerd.

Onder invloed van deze fanatici denken westerlingen dat de islam verstand, tolerantie en moderniteit verwerpt en pleit voor terrorisme en radicalisme en dat de islamitische waarden dus onverenigbaar zijn met democratie en mensenrechten. Moslims moeten, gezien het feit dat verkeerde informatie misschien wel de belangrijkste oorzaak is van islamofobie, deelnemen aan een systematische bewustwordingscampagne omdat veel mensen die bang zijn voor de islam in feite heel weinig over de islam weten en dat wat ze denken te weten gewoonweg onwaar is.

Het Westen, dat belang hecht aan democratie, mensenrechten en hoe het alle overtuigingen gelijk behandelt, heeft ook een grote verantwoordelijkheid: het eerste dat het Westen moet doen is wetten introduceren tegen islamofobische en racistische activiteiten. Islamofobie moet worden beschouwd als een haatmisdaad, net zoals antisemitisme dat is. De prioriteit van het Westen moet zijn om een cultuur te ontwikkelen die gebaseerd is op liefde, respect, vriendschap en broederschap, zonder degenen te verachten die anders zijn. Westerse landen, internationale organisaties en maatschappelijke organisaties moeten dringend wijzen op de gevoeligheid van dit onderwerp. In termen van wereldvrede is het een urgente kwestie om een nieuwe wetgeving in te voeren en de bevolking op te leiden, zodat nieuwe generaties bevrijd worden van deze vooroordelen.

Military Operations Do Not Produce a Solution to Terrorism

If we look back at history we will see that the facts do not always match fiction. Operation Eagle Claw is one example of this. The operation staged by the U.S. military in April 1980 to free the 52 U.S. citizens being held hostage in the U.S. Embassy in Iran ended in a debacle due to a sudden sandstorm. An accident during refuelling en route to the USS Nimitz, the centre of the operation, led to the destruction of a C-130 Hercules plane and a U.S. helicopter. The U.S. Army lost eight soldiers, two military planes and one transporter, and had to withdraw from the region without carrying out the operation.

Another instance took place in Somalia. An operation in 1994 under the command of Gen. William F. Garrison ended in a fiasco and the deaths of 24 Pakistani and 19 U.S. troops in fighting in Mogadishu. The U.N. peacekeeping force and U.S. troops withdrew from the region on March 3rd, 1995, in the wake of increasing losses.

The U.S. military history is full of such failed rescue operations, even if they are not always as notorious as these two. One such incident took place in mid-December, 2014, in the village of Dafaar in the Yemeni province of Abva. A rescue operation by U.S. special forces ended in two hostages, the 33-year-old American photojournalist Luke Somers and South African teacher Pierre Korkie, being shot to death by militants. A local al-Qaeda commander, various militants, a woman and a 10-year-old child also lost their lives.

Former U.S. Defense Secretary Chuck Hagel confirmed that this had happened during a hostage rescue operation. Somers and Korkie had been held hostage in Yemen for more than a year.

The U.S. had been conducting operations with drones in Yemen since 2002. Yet many of these operations ended in failure, with the deaths of many civilians. In 2014, 13 civilians died and 20 people were injured in an aerial attack on al-Qaeda targets in the Yemeni town of Rada.

So what should be done now as these countries are unable to stop the continuing terrorist activities in their lands and external military interventions are leading to the deaths of innocent people?

To reiterate, first and foremost, an intellectual struggle must be waged against terror organisations that use violence in the name of Islam. The distortions in the thinking of members of these organisations need to be explicitly stated. All leaders of opinion and politicians must emphatically state that in the Qur’an, it is explicitly stated that Muslims must invite people to the moral values of Islam simply with gentle words, not using force and compulsion. These people can be summoned to the true path only by telling them of the freedom of belief found in Islamic moral values.

All Muslims, Shiite or Sunni, must be told that violence is no way to seek their rights and that it is a flagrant violation of Islamic moral values. People need to be told that Islamic moral values cannot be espoused through acts of terror, that such acts will simply add to the numbers of the enemies of Islam and that they will invariably inflict even worse harm on Muslims.

Classes aimed at undermining the intellectual infrastructure of terror organisations need to be provided for students in schools; books and articles must be studied, and conferences and academic seminars must be held. That is the only way terrorism can be eradicated from the world. This method can dry up the swamp in which terror breeds.

Today there are radical organisations and their extensions operating in a wide range of territory from Central Asia to the Caucasus, from Africa to the Balkans, and from inside Europe to the U.S.

The only reason why radicalism is able to gather supporters from such different cultures and geographies is the education, instruction and propaganda techniques they implement on people who are mostly ignorant of religion and who approach matters emotionally, rather than with their intellect. The internet and social media are the global communication tools most commonly used by radical organisations for education and propaganda. Therefore, it is obvious that a different means against radicalism, other than the use of force and weapons, needs to be developed.

Yet the West’s most popular strategic institutions, think tanks and political advisors have failed to come up with any alternative to constantly producing new military strategies. To be more accurate, the idea that there might be an alternative to mass slaughter has never even occurred to them. They have always ignored the factors of belief and ideology in the emergence of sociological phenomena such as radicalism.

The only way of putting an end to the terror, violence and killings that stem from a distorted conception of Islam based on superstitious references, distorted interpretations and false hadiths and commandments that are totally at odds with the Qur’an is to inform the entire Islamic world of the true Islam based on the Qur’an, in the finest manner possible, and to correct those false beliefs and understandings in the light and under the guidance of the Qur’an.

All Muslims must totally reject an angry, unbending argumentative attitude which goes against the very nature of the Qur’an and in its place adopt a friendly, gentle, affectionate, calm and compassionate one. Muslims must set an example to the world and be admired for their maturity, compassion, moderation, modesty and peacefulness. Muslims must live Islam in the best possible way and introduce to the world the Islamic morality, not only in these things, but also by their achievements in the fields of science, culture, art, aesthetics and social order and others.

ISIS Is a Terrorist Organization Having No Connection to True Islam

We are faced with a fearsome terrorism that spills rivers of blood in the Islamic world, targets civilians in the middle of Europe and the most populous locations of the USA, and threatens the whole world without any regard to religion, race or ideology. This atrocity rears its ugly head sometimes as the PKK, sometimes as Boko Haram, sometimes as Al-Qaeda, sometimes as the YPG, sometimes as Shiite militia groups and sometimes as ISIS. The terrorist organizations we see resemble the tentacles of an octopus and all of them are controlled by a single mind. They target civilians, and tear apart the Middle East while striving towards making it impossible to live in the West. They deem shedding the blood of innocents an essential method.

Among the most atrocious ones of these organizations is ISIS, which has supposedly emerged in the name of Islam but massacred the highest number of Muslims. Yet, terrorism certainly has no place in the religion of Islam as described truly in the Qur’an. The so-called Islamic references that ISIS exploits for its brutal terrorism are actually certain fabricated superstitions and bigotry infused into Islam later on but are not compliant with the Qur’an and have no relevance with the religion of Islam communicated and practiced by the Prophet Muhammad (saas).

THE VIOLENT ACTS OF ISIS ARE NOT COMPATIBLE WITH THE QUR'AN

The fact that "Muslim" is written on the ID cards of the terrorists and those carrying Muslim names do not make these savages, who kill innocents without remorse, Muslims. And their murders can never be dubbed "Islamic terrorism."

According to the Qur’anic moral values, a Muslim is obliged to treat other people, whether a Muslim or not, fairly and kindly, and to "forbid corruption on the earth".

"God does not love corruption." (Surat al-Baqara, 205) Killing a blameless person is one of the most flagrant examples of corruption. Killing a single person is the same as committing as big a crime as killing the entirety of humanity.

If someone kills another person – unless it is in retaliation for someone else or for causing corruption in the earth – it is as if he had murdered all mankind. And if anyone gives life to another person, it is as if he had given life to all mankind. (Surat al-Ma'ida, 32)

The Qur’an deems those who carry out massacres by using the name of Islam and calling them ‘jihad’ as murderers. No Muslim who has taken the verses of the Qur’an and the practices of our Prophet (saas) as his guide can commit such a crime.

Islam orders love, mercy and peace. On the subject of belief, Islam allows people complete liberty in a way that is precise and clear. The verses on this matter leave no room for any misinterpretation.

You have your religion and I have my religion. (Surat al-Kafirun, 6)

There is no compulsion where the religion is concerned. (Surat al-Baqara, 256)

God calls all people to adopt Islamic moral values as their model, through which mercy, compassion, understanding and peace will reign supreme over the earth:

You who have faith! Enter Islam totally. Do not follow in the footsteps of satan. (Surat al-Baqara, 208)

How Can the ISIS Terrorism Supposedly Perpetrated in the Name of Islam Be Prevented?

The only way to eliminate radical terrorism is to re-establish the reign of the spirit of Qur’an in the Islamic world. Those who believe and made to believe that the solution lies in violence and terrorism should be told that;

◉ The Sunnah (sayings and teachings) of the Prophet Muhammad (saas) is the Qur’an and the Qur’an is sufficient,

◉ The Qur'an is clear and easily understandable, and that the Qur'an should be heeded rather than the interpretations of some so-called scholars,

◉ The Qur’an principally preaches forgiveness, love and mercy,

◉ There is no compulsion in Islam, and every person is free in his or her opinion and belief,

◉ The Qur’an deems murder a grave sin,

◉ Muslims are under the obligation to establish and preserve peace,

◉ The Qur’an commands just treatment in all situations,

◉ Muslims should invite people to Islamic moral values only through eloquence, not through compulsion or force,

◉ And the so-called hadiths that are cited as a basis for violence are actually fabricated and false.

Raising the Islamic community's awareness through an education built upon the Qur’anic conception that calls to love and peace will take away all the means of the radicals who incite Muslims to violence.

Establishing on earth the reign of love and peace as commanded by God will irrevocably bury terrorism in the pages of history.

JA TEGEN LIEFDE NEE TEGEN HAAT

Geluk, rechtvaardigheid, economisch welzijn en welvaart kunnen alleen worden bereikt door middel van vrede en eenheid.  Alle Goddelijke religies bevelen liefde. Het is tijd voor iedereen om te beseffen dat vrede begint bij de vaststelling van een humane aanpak, gebaseerd op de moraal van de religie.

Voorbeelden Van Mededogen, Genegenheid En Menselijkheid In De Geschiedenis Van De Islam

Als we de feiten die we tot nu toe hebben gezien samenvatten, kunnen we zeggen dat het geloof van de islam zoals dat beschreven staat in de Koran een religie is van vrede, liefde en mededogen. Deze waarheid wordt ook door vele niet-islamitische historici en theologen aanvaard. Eén van deze is de historici Karen Armstrong, een voormalig non en expert van de geschiedenis van het Midden-Oosten. In haar boek Holy War (De Heilige Oorlog), waarin ze de historie van de drie goddelijke religies onderzoekt, geeft ze het volgende commentaar:

…Het woord 'islam' komt van hetzelfde Arabische stamwoord als het woord 'vrede' en de Koran veroordeelt oorlog als een abnormale situatie dat tegen de wil van God ingaat… De islam rechtvaardigt geen totale destructieve oorlog met als doel om de vijand uit te roeien… De islam erkent dat oorlog onvermijdelijk is en soms een positieve plicht is om onderdrukking en lijden te beëindigen. De Koran onderwijst dat oorlog beperkt moet zijn en zoveel mogelijk moet worden uitgevoerd op een humane wijze. Mohammed moest niet alleen strijden tegen de Mekkanen, maar ook tegen Joodse stammen in de omgeving en tegen christelijke stammen in Syrië, die in samenwerking met de joden een offensief tegen hem hadden gepland. Toch leidde dit er niet toe dat Mohammed de "mensen van het Boek" veroordeelde. Moslims waren genoodzaakt om zichzelf te verdedigen, maar zij waren niet bezig om een "heilige oorlog" tegen de religies van hun vijanden te voeren. Toen Mohammed een islamitisch leger onder leiding van de vrijgelaten slaaf Zaid op de christenen afstuurde, vertelde hij hen om dapper maar humaan te strijden voor de zaak van God. Ze mochten priesters, monniken en nonnen niet intimideren, noch zwakke en hulpeloze mensen die niet in staat waren om te vechten. Er mocht geen bloedbad onder de burgers plaatsvinden, noch mocht men een enkele boom kappen of een gebouw afbreken.3

De kaliefen die de profeet Mohammed (vzmh) opvolgden waren ook uiterst zorgvuldig in het uitoefenen van rechtvaardigheid. In de veroverde landen, leidden zowel de inheemse bevolking als de nieuwkomers hun leven in vrede en veiligheid. Abu Bakr (ra), de eerste kalief, verlangde van zijn mensen dat zij in deze landen een barmhartige houding moeten aannemen. Al deze opvattingen moesten in overeenstemming zijn met de normen en waarden van de Koran. Abu Bakr gaf het volgende bevel aan zijn leger voorafgaand aan de eerste Syrische veldslag:

Stop, o mensen, zodat ik u 10 regels kan geven die u in het hart moet sluiten: pleeg geen verraad en wijk niet af van het rechte pad. Verwond en dood geen kinderen, ouderen en vrouwen. Verwoest geen palmbomen, steek deze ook niet in brand en kap geen vruchtbare bomen. Dood ook geen vee, kuddes of kamelen en spaar voor uw levensonderhoud. U kunt mensen treffen die hun hele leven toegewijd hebben aan kloosterdiensten. Laat ze met rust en laat ze doorgaan met deze diensten. U kunt mensen treffen die u een maaltijd aanbieden. U kunt daarvan eten, maar vergeet daarbij niet de naam van God te noemen.4

Omar ibn al-Khattab, die Abu Bakr opvolgde, was bekend voor de manier waarop hij gerechtigheid uitoefende en de manier waarop hij verdragen sloot met de inheemse bevolking van de veroverde landen. Elk van deze verdragen bewees een voorbeeld te zijn van tolerantie en rechtvaardigheid. Bijvoorbeeld: in zijn verklaring, waarmee hij bescherming aan christenen in Jeruzalem en Lod verleende, zorgde hij ervoor dat kerken niet werden verwoest en garandeerde hij dat moslims niet in groepen het gebed zouden verrichten in de kerken. Omar verleende dezelfde rechten aan de christenen in Bethlehem.

Tijdens de verovering van Medain gaf het beschermingsverdrag, dat aan de Nestoriaanse Patriarch Yeshuyab III (650-660 n.Chr.) was gegeven, wederom de garantie dat kerken niet verwoest zouden worden en dat er geen enkel gebouw zou worden veranderd in een huis of een moskee.5 De brief die na de verovering door de Patriarch aan de bisschop van Fars (Perzië) was geschreven is het meest opvallend; het getuigt namelijk van tolerantie en barmhartigheid getoond door islamitische heersers aan de mensen van het Boek met de woorden van een christen:

Jeruzalem, dat heilig is voor moslims, joden en christenen, moet een plaats zijn waar alle gelovigen God met vreugde en liefde kunnen herinneren.

De Arabieren aan wie God in deze tijd de heerschappij over de wereld heeft gegeven… vervolgen de christenen niet. Sterker nog, zij bevoordelen onze religie, respecteren onze priesters en de heiligen van de Heer en verlenen beloningen aan kerken en kloosters.6

Het volgende document van Omar toont ons het soort begrip en het concept van rechtvaardigheid die God toekent aan de mens, mits hij de karaktereigenschappen zoals in de Koran beschreven aanneemt:

Dit is een garantie die Omar, de dienaar van God, de bevelhebber van de gelovigen, geeft aan de bevolking van Aelia. Hij verleent aan allen, ziek of gezond, veiligheid voor hun leven, voor hun bezittingen, voor hun kerken en voor hun kruisen en voor alles wat hun religie betreft. Hun kerken zullen niet onteigend worden voor bewoning, noch vernietigd, noch zullen zij noch hun aanhorigheden op geen enkele manier worden verminderd en hetzelfde geldt voor hun kruisen en bezittingen. Er zal geen dwang op hen worden gelegd als het gaat om hun geloof, noch zal een van hen worden geschaad.7

Al deze belangrijke voorbeelden onthullen het begrip van rechtvaardigheid en mededogen van de ware gelovigen. In een vers beveelt God het volgende:

God beveelt jullie de toevertrouwde (zaken) terug te geven aan de eigenaren, en wanneer jullie over de mensen oordelen, oordeel dan met rechtvaardigheid. God onderwijst jullie hiermee op de beste wijze. God is Alhorend, Alziend. (Koran, 4:58)

Canon Taylor, één van de missieleiders van de Anglicaanse Kerk, benadrukt de schoonheid onthult door de islamitische moraal in één van zijn speeches als volgt:

Ten tijde van de profeet Mohammed (vzmh) werd er een rechtvaardige en barmhartige politiek beoefend tegenover de mensen van het Boek.

De islam bracht de fundamentele dogma's van religie - de eenheid en grootheid van God, dat Hij barmhartig en rechtvaardig is en dat Hij gehoorzaamheid aan zijn wil, berusting en geloof eist. Het kondigde de verantwoordelijkheid van de mens, een toekomstig leven, een Dag des Oordeels en een zware afstraffing voor de boosdoeners aan; en verkondigde gebedsplicht, het geven van aalmoezen, vasten en welwillendheid. Het schafte kunstmatige deugden af, de religieuze fraude en dwaasheden, de perverse morele gevoelens en de verbale beloften van theologische disputanten die zich niet hielden aan hun woord. Het gaf hoop aan de slaven, broederschap aan de mensheid en erkenning aan de fundamentele feiten van de menselijke natuur.8

De valse bewering, dat de bewoners van de veroverde landen onder bedreiging tot de islam waren bekeerd, wordt ook door westerse onderzoekers tegengesproken en de rechtvaardige en tolerante houding van de moslims wordt bevestigd. L. Browne, een westerse onderzoeker, benadrukt deze situatie met de volgende woorden:

Deze welbekende feiten weerleggen overigens het in de christelijke geschriften zo wijdverspreide gerucht dat de moslims, waar ze ook heengingen, met het zwaard de mensen dwongen de islam aan te nemen.9

In zijn boek the prospects of Islam (de vooruitzichten van de islam) verklaart Browne verder dat achter het ware motief voor de veroveringen van de moslims, de broederschap van de islam ligt. De overgrote meerderheid van de islamitische heersers, die in de loop van de geschiedenis in de islamitische landen regeerden, behandelden de leden van de andere religies doorgaans met het grootst mogelijke mededogen en respect. Binnen de grenzen van alle islamitische staten, leefden zowel de joden als de christenen in veiligheid en vrijheid.

De heerschappij van de Seltsjoeken en dat van het Ottomaanse Rijk werden ook gekenmerkt door de rechtvaardige en barmhartige visie van de islam. In zijn boek The Preaching of Islam (De prediking van de islam) verklaart Thomas Arnold de bereidheid van de christenen om onder het bewind van de Seltsjoeken uit te komen vanwege deze houding:

Het Ottomaanse Rijk, een islamitische staat, verleende haar onderdanen godsdienstvrijheid. Zo was er in de Ottomaanse landen een vreedzame multiculturele mozaïek te vinden. De staat beschermde zijn burgers in overeenstemming met de islamitische morele leer, die opkwam voor armen, ongeacht tot welke religie ze behoorden.

Hetzelfde gevoel van veiligheid van het religieuze leven onder de islamitische heerschappij heeft ertoe geleid dat veel christenen uit Klein-Azië, de Seltsjoeken verwelkomden als hun bevrijders… Tijdens de heerschappij van Michael VIII (1261-1282) werden de Turken vaak uitgenodigd om bezit te nemen van de kleinere steden in de binnenlanden van Klein-Azië, zodat ze van de tirannie van het Byzantijnse Rijk gered konden worden; zowel de rijken als de armen emigreerden vaak naar Turkse gebieden.10

Malik Sjah, de heerser van het islamitische Seltsjoekenrijk tijdens de gloriejaren van het rijk, benaderde de bewoners van de veroverde landen met veel mededogen en gerechtigheid en werd door hen met respect en liefde herinnerd. Alle objectieve historici verwijzen in hun werken naar de rechtvaardigheid en barmhartigheid van Malik Sjah. Zijn tolerantie veroverde ook de harten van de mensen van het Boek. Om deze reden kwamen de steden uit vrije wil onder het bewind van Malik Sjah, wat ongekend is in de geschiedenis van de wereld. Thomas Arnold spreekt ook over Odo de Diogilo, een monnik uit St. Denis, die deelnam aan de Tweede Kruistocht als de persoonlijke kapelaan van Louis VII en die in zijn memoires verwijst naar de gerechtigheid die door de moslims werd uitgeoefend, ongeacht iemands godsdienst. Op basis van het levensverslag van Odo de Diogilo schrijft Thomas Arnold het volgende:

De situatie van de overlevenden zou volkomen hopeloos geweest zijn als de aanblik van hun ellende niet de harten van de Mohammedanen tot medelijden zou bewegen. Ze verpleegden de zieken en hielpen de armen en degenen die honger hadden met ongekende vrijgevigheid. Sommigen kochten zelfs het Franse geld, dat de Grieken van de pelgrims met geweld en sluwheid hadden verkregen en verdeelden het grootmoedig onder de behoeftigen. Zo groot was het contrast tussen de behandelingen die de pelgrims kregen van hen en de wreedheden van hun medegelovigen, de Grieken, die hun dwangarbeid oplegden, hen sloegen en hen van het weinige dat ze nog hadden beroofden, dat ze vrijwillig het geloof van hun bevrijders aannamen. Zoals de oude kroniekschrijver (Odo de Diogilo) zegt: "terwijl ze hun geloofsgenoten vermeden, die zo wreed tegen hen waren, vonden ze veiligheid bij de ongelovigen, die genade voor hen hadden en zoals we al hoorden sloten meer dan drieduizend mensen zich aan bij de Turken toen ze wegtrokken."11

Deze verklaringen van de historici maken duidelijk dat de islamitische heersers, die oprecht de ware moraal van de islam hadden aangenomen, altijd met mededogen en rechtvaardigheid regeerden. Ook de geschiedenis van het Ottomaanse Rijk, dat eeuwenlang landen over drie continenten regeerde, is vol met voorbeelden van rechtvaardigheid.

In 1492 weigerden de joden om zich te bekeren en werden door koning Ferdinand en koningin Isabella (aan de linkerkant) verbannen uit Spanje. De joden werden door het Ottomaanse Rijk, een oase van islamitische rechtvaardigheid en mededogen, wel geaccepteerd.

De manier waarop de joden zich tijdens de periode van Sultan Beyazid II vestigden in de Ottomaanse landen, na te zijn onderworpen aan massamoord en ballingschap in de katholieke koninkrijken van Spanje en Portugal, is een goed voorbeeld van de compassie die de islamitische moraal met zich meedraagt. De katholieke monarchen, die in die tijd over het grootste deel van Spanje heersten, onderdrukten de joden, die daarvoor in vrede onder de islamitische heerschappij in Andalusië hadden geleefd. Terwijl de moslims, christenen en joden in Andalusië in staat waren om met elkaar in vrede te leven, probeerden de katholieke monarchen heel het land tot het christelijke geloof te bekeren, waarbij ze de moslims de oorlog verklaarden en de joden onderdrukten. Als gevolg hiervan werd de laatste islamitische heerser, die in de Zuid-Spaanse provincie Grenada was gevestigd, in 1492 afgezet. Moslims werden gruwelijk afgeslacht en de joden die weigerden hun geloof te veranderen werden in ballingschap genomen.

Een groep van deze joden zonder vaderland zocht hun toevlucht in het Ottomaanse Rijk en de staat stond hen dat toe. De Ottomaanse vloot, onder het bevel van Kemal Reis, bracht de verbannen joden en moslims, die de slachtingen hadden overleefd, naar het land van de Ottomanen.

Sultan Beyazid II is de geschiedenis ingegaan als een godvrezende heerser, en in de lente van 1492 vestigde hij de joden, aan wie onrecht was aangedaan en die verdreven waren uit Spanje, in verschillende gebieden van zijn rijk, rond Edirne en Thessaloniki in het hedendaagse Griekenland. Meeste van de 25.000 Turkse joden die in Turkije leven zijn nakomelingen van die Spaanse joden. Ze beoefenen hun religie en gebruiken, die ze 500 jaar geleden uit Spanje meebrachten, en leven nog steeds comfortabel met hun eigen scholen, ziekenhuizen, bejaardentehuizen, culturele verenigingen en dagbladen. Op dezelfde manier zoals ze handelaren en zakenlui hebben, hebben ze ook vertegenwoordigers in verschillende beroepen, van technische vakgebieden tot aan de reclame, waarbij hun intellectuele kringen zich steeds meer ontwikkelen. Terwijl de joodse gemeenschappen in vele landen in Europa eeuwenlang zijn blootgesteld aan antisemitische racistische aanvallen, leefden de joden in Turkije in vrede en veiligheid. Dit voorbeeld alleen al is genoeg om de compassie van de islam aan te tonen en zijn begrip voor rechtvaardigheid.

Sultan Mehmet de Veroveraar verleende veel concessies aan het patriarchaat. De patriarch genoot onder Turkse heerschappij voor het eerst in de geschiedenis autonomie. Op de foto zien we hoe Sultan Mehmet de Veroveraar de patriarch ontving.

De barmhartigheid en tolerantie die door Sultan Beyazid II werd uitgeoefend, gelden voor alle Ottomaanse sultans. Toen Sultan Mehmet de Veroveraar Istanbul veroverde liet hij christenen en joden daar vrij leven. André Miquel die bekend geworden is door zijn waardevolle werken waarin hij schrijft over de rechtvaardige en barmhartige praktijken van de moslims en de islamitische wereld, zegt het volgende:

Christenen leefden onder een zeer goed bestuurde overheid, die zij onmogelijk konden vinden tijdens de Byzantijnse en Latijnse periodes. Ze werden nooit onderworpen aan systematische onderdrukking. Integendeel, het rijk en vooral Istanbul was een toevluchtsoord geworden voor Spaanse joden die gemarteld waren. Mensen werden nooit met geweld bekeerd; de voortgang van de islamisering was een resultaat van sociale processen.12

Ook aan de niet-moslims werden in de pre-Ottomaanse islamitische staten veel rechten toegekend. John L. Esposito, professor in de religiewetenschappen en internationale betrekkingen aan de Universiteit van Georgetown, beschrijft hoe joden en christenen, die onder het regime van de islamitische staten kwamen, ruime tolerantie ervoeren:

Voor veel niet-islamitische bevolkingsgroepen, die al ondergeschikt waren aan de buitenlandse heersers in de Byzantijnse en Perzische gebieden, betekende de islamitische heerschappij een uitwisseling van heersers in plaats van een verlies van onafhankelijkheid en de nieuwere waren vaak flexibeler en toleranter. Veel van deze populaties genoten nu een grotere lokale autonomie en betaalden vaak lagere belastingen... De islam bleek een meer tolerantere religie, waardoor er meer godsdienstvrijheid was voor de joden en de inheemse christenen.13

Sultan Beyazid II was een oprechte moslim. Hij verwelkomde de joden die op de vlucht waren voor de Spaanse vervolging en bood hen de vrijheid om hun godsdienst te belijden op islamitische gronden.