Bediüzzaman, kendisinin ‘Mehdi’ olmadığını delillendirmek amacıyla, eserlerinde birçok kez Hz. Mehdi (a.s.)'ın hadislerde bildirildiği gibi “seyyid”, yani “Peygamberimiz (sav)'in soyundan gelen bir kimse” olacağını, “KENDİSİNİN İSE SEYYİD OLMADIĞINI” belirtmiştir. Bediüzzaman'ın bu konuya açıklık getirdiği sözlerinden bazıları şöyledir:
... Rivayetlerde, Ahir Zaman’ın alâmetlerinden olan ve ÂL-İ BEYT-İ NEBEVİ’DEN HAZRET-İ MEHDİ’NİN (Radıyallahü Anh) hakkında ayrı ayrı haberler var. (Şualar, Beşinci Şua, On Dokuzuncu Mesele, s. 465)
… Ben de onlara demiştim: "BEN, KENDİMİ SEYYİD (Peygamberimiz’in soyundan) BİLEMİYORUM. BU ZAMANDA NESİLLER BİLİNMİYOR. HALBUKİ ÂHİR ZAMANIN O BÜYÜK ŞAHSI, ÂL-İ BEYT'TEN (Peygamberimiz (sav)'in soyundan) OLACAKTIR. (Emirdağ Lâhikası-1, 206. Mektup, s. 339)
... HEM MEHDİLİK İSNADINI HİÇ KABUL ETMEDİĞİMİ BÜTÜN KARDEŞLERİM ŞEHADET EDERLER. Hatta Denizli’deki ehli vukuf eğer Said Mehdiliğini ortaya atsa bütün şakirtleri kabul edecek dediklerine mukabil, Said itiraznamesinde demiş ki: “BEN SEYYİD DEĞİLİM MEHDİ SEYİD OLACAK” DİYE ONLARI REDDETMİŞ... (Şualar, On Dördüncü Şua, s. 365)
Bediüzzaman tüm bu sözleriyle ‘seyyid olmadığını’ çok kesin ifadelerle açıklamıştır. Bunun yanı sıra Bediüzzaman'ın “Biz ancak manevi seyyid olabiliriz” şeklindeki açıklamaları da yine Bediüzzaman'ın seyyid olmadığına açıklık getiren bir başka delildir:
"ÂHİR ZAMAN’IN O BÜYÜK ŞAHSI (Hz. Mehdi (a.s.)) NESLEN ÂL-İ BEYTTEN (soy olarak Hz. Muhammed (sav)’in soyundan) OLACAK. BİZ NUR ŞAKİRTLERİ, ANCAK MÂNEVÎ ÂL-İ BEYTTEN (manevi anlamda birer seyyid) SAYILABİLİRİZ. ... (Şualar, s. 390)
… “Eğer Mehdilik dava etse, bütün şakirdleri (talebeleri) kabul edecekler”. Ben de onlara demiştim: BEN, KENDİMİ SEYYİD (Peygamberimiz (sav)'in soyundan) BİLEMİYORUM. Bu zamanda nesiller bilinmiyor. Halbuki AHİR ZAMAN’IN O BÜYÜK ŞAHSI AL-İ BEYT'TEN (Peygamberimiz (sav)'in soyundan) OLACAKTIR. GERÇİ MANEN BEN HAZRET-İ ALİ'NİN (R.A.) BİR VELED-İ MANEVİSİ (manevi evladı) HÜKMÜNDE ONDAN HAKİKAT DERSİNİ ALDIM VE AL-İ MUHAMMED ALEYHİSSELAM (Peygamberimiz (sav)'in soyundan olanlar) BİR MANADA HAKİKİ NUR ŞAKİRTLERİNE ŞAMİL OLMASINDAN (gerçek Nur talebelerini kapsamasından dolayı) BEN DE AL-İ BEYTTEN (Peygamberimiz (sav)'in soyundan) SAYILABİLİRİM.
(Emirdağ Lâhikası, 206. Mektup, s. 340) (Şualar, On Dördüncü Şua, s. 557)
Bununla beraber, "BEN DE MÂNEVÎ ÂL-İ BEYTTEN SAYILABİLİRİM" DEMEKTEN MAKSADIM, BİR KISIM MÜÇTEHİDLERİN, "ONUN ÂİLESİNE VE ASHABINA SELÂM OLSUN" DUASINDA, "SEYYİD OLMAYAN, FAKAT EHL-İ TAKVÂ BULUNANLAR O DUADA DAHİLDİRLER" DEDİKLERİNDEN, O UMUMÎ DUADA BENİM DE BİR HİSSEM BULUNMASI İÇİN RİCAKÂRÂNE BİR TEVİLDİR. Yoksa, o hatâkârane mânâ (hatalı anlam) hiç hatırıma gelmemiş. (Şualar, 14. Şua, s. 358 )
Dolayısıyla bu da Bediüzzaman'ın ‘Mehdi' olmadığının en açık delillerinden biridir. Nitekim Bediüzzaman da, kendisine yöneltilen Mehdilik yakıştırmasını kabul etmediğini anlatırken, seyyid olmayışının, ‘Mehdi' olamayacağının delillerinden biri olduğunu belirtmektedir. Bu durumda eğer Bediüzzaman “Hayır, ben ‘Mehdi' değilim, çünkü seyyid de değilim” diyorsa, buna inanmak gerekir.
Ayrıca Said Nursi eğer seyyid olmuş olsaydı, bunu gizlemesi için hiçbir sebep yoktur. Çünkü seyyid olmak, saklanması gereken bir özellik değildir. Tam aksine Peygamber Efendimiz (sav)'in neslinden olmak Müslümanlar için büyük bir şereftir. Dolayısıyla Bediüzzaman seyyid olsaydı, bunu hiçbir şekilde gizlemez ve açıkça ifade ederdi. Peygamberimiz (sav)'in soyundan olduğunu ifade etmekten büyük bir onur duyardı. Kendisine ‘Mehdi olup olmadığı’ sorulduğunda; “Evet seyyidim, ama ‘Mehdi' değilim” derdi. Zira çünkü Bediüzzaman bizzat kendisi eserlerinde, “seyyid olan bir kişinin seyyidliğini gizlemesinin Kuran ahlakına uygun olmadığını” belirtmiştir:
... SEYYİD OLMAYAN “SEYYİDİM” VE SEYYİD OLAN “DEĞİLİM” DİYENLER, İKİSİ DE GÜNAHKAR; VE DUHUL İLE (dahil olarak) HURUC (isyan) HARAM OLDUKLARI GİBİ... hadis ve Kuran’da dahi, ziyade veya noksan etmek memnu’dur (yasaklanmıştır)... (Muhakemat, Birinci Makale, Unsuru’l-Hakikat, On İkinci Mukaddeme, s. 52)
Bediüzzaman'ın bu sözü çok açıktır. İslam ahlakına göre, seyyid olan bir kişi hiçbir nedenle bunu gizleyemez, saklayamaz. Seyyid olmayan bir kişi de “ben seyyidim” diyemez. Bu durumda Bediüzzaman da eğer seyyid olmuş olsaydı, hiçbir şekilde bu gerçeği gizleme yoluna gitmezdi.
Bunun yanı sıra her seyyid olan kişi, mutlaka ‘Mehdi' olacak diye bir durum da söz konusu değildir. Dünya üzerinde milyonlarca seyyid olan insan bulunmaktadır. Bir kişinin seyid olması ‘Mehdi' olmasını gerektirmediği için seyyid olan her insan bu gerçeği rahatlıkla dile getirebilir.
Dahası Bediüzzaman “Benim bu konudaki tek eksikliğim seyidliğim, eğer seyid olsaydım ‘Mehdi' olurdum” da dememiştir. Çünkü zaten eğer Bediüzzaman seyyid olmuş olsaydı bile, Hz. Mehdi (a.s.)'ın diğer alametleri kendisinde oluşmadığı için yine de ‘Mehdi' olmadığı çok açık bir şekilde ortadadır.
Zira Bediüzzaman, risalelerinde Hz. Mehdi (a.s.)'ın tüm özelliklerini ve ortaya çıktığında yapacağı benzersiz faaliyetleri uzun uzun açıklamış ve bunların hiçbirinin kendi yaşadığını dönemde henüz gerçekleşmediğini belirtmiştir.
'Bediüzzaman kendisinin 'Ahir zamanın büyük Mehdisi' olmadığını delilleriyle birlikte açıklamıştır' makalesine geri dönmek için tıklayın <<<<<<
