Кванттык Физикадан Соң Тышкы Дүйнө

Бир Энергия Формасы: Жарык

Макс Планктын ачылышы боюнча жарык толкун касиетин да, бөлүкчө касиетин да көрсөтөт. Планктан соң сансыз эксперимент жана байкоо бул чындыкты так ортого койду. Демек жарык жөнүндө мындай десек болот: жарык – толкун абалында кыймылдаган бир энергия. Бул аныктаманы жакшыраак түшүнүү үчүн башка бир толкун формасын, суудагы толкундарды мисал берсек болот. Суу толкундары суудан пайда болбойт. Толкун сууда кыймылдаган энергиядан пайда болот. Эгер бир бассейндин бир жагынан экинчи жагына толкун кыймылдаса, бул бассейндин оң тарабындагы суу бассейндин сол тарабына өттү деген мааниге келбейт. Суу турган ордунда калган болот. Кыймылдаган нерсе толкун, б.а. энергия. Ичи толо суусу бар ваннада колуңузду суунун ичинде кыймылдатканыңызда толкун пайда кыласыз, себеби сууга энергия бересиз. Энергия сууда толкун формасында кыймылдайт.

Бүт толкундар – кыймылдаган энергия, жана көбүнчө бир куралды колдонуп, мисалы сууну колдонуп кыймылдайт.

Şüphesiz bu, gerçek bir olayın haberidir. Allah'tan başka İlah yoktur. Ve şüphesiz Allah, üstün ve güçlü olandır, hüküm ve hikmet sahibidir. (Al-i İmran Suresi, 62)

Жарык толкундары суу толкундарынан бир аз татаалыраак жана кыймылдоо үчүн бир ортомчуга муктаж эмес. Боштук (вакуум) ичинде да кыймылдашат. Жарык башталгыч этапта гана заттан көз-каранды. Жарык бир пайда болгон соң, кандайдыр бир заттык элементсиз, көз-карандысыз абалда кыймылдай алат. Жарык энергиясы эч зат жок жерде боло алат.31 Жарык да, жылуулук да – электромагниттик нурдануу деп аталган энергиянын бир формалары. Электромагниттик нурдануунун бүт формалары космосто энергия толкундары абалында кыймылдашат. Муну бир көлгө ыргытылган таштар пайда кылган толкундарга окшотууга болот. Бир көлдөгү толкундардын узундугу (бою, бийиктиги) ар түрдүү болгон сыяктуу, электромагниттик нурдануунун да ар түрдүү толкун узундуктары (бойлору) болот.

Бирок электромагниттик нурдануунун толкун узундуктары арасында абдан чоң айырмалар бар. Кээ бир толкун узундуктары километрлеген кеңдикте болушу мүмкүн. Башка толкун узундуктары болсо бир сантиметрдин триллиондон биринен да кичинекей. Илимпоздор бул толкун узундуктарын класстарга бөлүшөт. Мисалы, сантиметрдин триллиондон бириндей кичинекей толкун узундуктарына ээ нурлар (шоолалар) гамма-шоолалар деп аталат. Булардын энергиясы абдан жогору. Толкун узундугу километрлеген кеңдиктеги нурлар болсо «радио толкундары» деп аталат жана булардын энергиясы абдан төмөн. Ушул себептен гамма-шоолалар бизди өлтүрсө, радио толкундарынын бизге эч таасири жок.

Бул жерде көңүл бура турган жагдай – толкун узундуктарынын укмуштуу кең масштабга жайылышы. Эң кыска толкун узундугу эң узун толкун узундугунан толук 1025 эсе кичине. 1025 – бул 1 санынын жанына 25 нөлдү кошуу менен алынчу бир сан. 10 000 000 000 000 000 000 000 000 деп жазууга мүмкүн болгон бул сандын чоңдугун жакшыраак түшүнүү үчүн кээ бир салыштырууларды жасоо туура болот. Мисалы, жердин төрт миллиард жылдык өмүрү бою өткөн секундалардын жалпы саны болгону 1017. Эгер 1025 санын санагыбыз келсе, түнү-күнү эч токтобостон санашыбыз жана муну жердин өмүрүнөн 100 миллион эсе көбүрөөк убакыт бою улантышыбыз керек болот! Эгер 1025 даана оюн картасын үстү-үстүнө тизсек, саманчынын жолу галактикасынан бир топ сыртка чыгып, көрүүгө мүмкүн болгон ааламдын болжол менен жарымына чейинки аралыкка барышыбыз керек болот.

Radyo frekansı ve ölçüm cihazı.

Ааламдагы толкун узундуктары мына ушундай чоң аралыкка тараган. Бирок кызыгы биздин күнүбүз бул кенен аралыктын тар бир аралыгына гана кыстырылган. Күндөн таркаган толкун узундуктарынын 70%ы 0,3 микрон менен (бир микрон миллиметрдин миңден бирине барабар) 1,50 микрон арасындагы тар бир чектин ичинде. Бул аралыкта үч түрдүү нур (шоола) бар: көзгө көрүнгөн нур, жакын инфракызыл нурлар жана бир аз жакын ультра-кырмызы (ультрафиолетовый) нурлар.

Işık, dalga şeklinde hareket eden bir enerjidir. Işık dalgaları, su dalgalarına benzerler. Ancak buradaki enerji, sudaki enerjinin aksine, hareket etmek için bir aracıya ihtiyaç duymaz. Boşluk içinde hareket eder. Işık enerjisi, hiçbir maddenin olmadığı yerde bulunabilir.

Бул үч түрдүү нур сан жагынан көп сезилиши мүмкүн. Бирок чынында үчөөсүнүн суммасы электромагниттик аралыктын ичинде бир бирдик орунда гана ээлейт! Башкача айтканда, күндүн нурунун баары үстү-үстүнө тизилген 1025 даана оюн картасынын бир даанасына туура келет. Күн нурларынын мындай тар аралыкка жайгаштырылышынын маанилүү себеби болсо – жер бетиндеги жашоого көмөкчү боло турган нурлардын ушул нурлар гана болушу.

Адам көзүн сүрөттөлүш берүү үчүн стимулдаган нур болсо кенен жыштык катарлары арасында абдан тар бир катарды, туурасы жагынан бир *октавадан азыраак аймакты камтыйт. Көз торчосун стимулдаган нурлардын толкун узундуктары сантиметрдин миллиондон 75и менен 39у арасында өзгөрөт. Нейропсихология профессору Ричард Л. Грегоринин ою боюнча, «бул жагынан караганда дээрлик сокур саналабыз.»32

Бул чындыкты эске алганыбызда, сыртта катары кабылдаган нурдун кичинекей бөлүгүн гана көрүп жатканыбызды түшүнөбүз. Б.а. торчобуз алган нур менен абдан кичинекей бир жыштык пайда кылган сүрөттөлүштөргө ээ боло алабыз. Андан тышкаркы жыштыктарга тиешелүү дүйнө биз үчүн белгисиз.

Hopkins Dağındaki altı aynalı dev gama ışını teleskobu.

Абдан тар аралыктагы жыштыктарын көрө алабыз деп ойлогон нур чындап эле тышкы дүйнөдө биз билгендей абалдабы?

Нурдун өзгөчөлүгү заттарга болгон таасири. Көбүнчө зат бир туруктуулукка ээ. Биздин ар кандай түртүү жана тартуу басымдарыбызга каршылык көрсөтөт. Жана биз кандайдыр бир нерсени түрткөндө же өзүбүзгө тартканда, өзүбүзгө да түртүү жана тартуу таасирлерин сезебиз. Ньютон муну «импульстук жооп принциби» деп атаган. Нур да затка импульстук жооп таасирин берет, бирок нур бөлүкчөлөрү туруктуу түзүлүшкө ээ эмес. Нурдун нерселерге импульстук жооп таасирин бергенин көрүүгө болот (лазер нурунун металлдарды кесиши жана жабыркаган көз торчосун айыктырышы сыяктуу), бирок эч качан заттын нурга импульстук жооп таасирин бергенин көрө албайбыз. Физиктер нурга импульстук жооп таасиринин болбошун туруктуу массанын болбошу деп аташат.33 Туруктуу масса – бир жерде бирдей туруучу, б.а. туруктуу бир заты бар масса. Нурга болсо туруктуулук тиешелүү эмес. Ал дайыма кыймыл абалында. Ошондуктан нур – бул массасы жок жана ушул себептен «зат» касиетин көрсөтпөгөн бир энергия формасы. Фред Алан Вольф муну мындайча түшүндүргөн:

Güneş'ten bize ulaşan görülebilir ışık, kızıl ötesi ışınlar ve yakın mor ötesi ışınlar, elektromanyetik yelpazenin içinde tek bir birim yer kaplamaktadır. Yani Güneş'ten bize ulaşan ışık, üst üste dizilen 1025 tane iskambil kağıdının tek bir tanesine denk gelmektedir. Dünya'daki yaşamı destekleyen yegane ışınlar, yalnızca bu ışınlardır.

1. Optik Sinir 2. Retinal Damarlar 3. Camsi Gövde	4. Lens 5. Pupil 6. Iris	7. Kornea 8. Asıcı Bağ 9. Konjoktiva	10. Retina 11. Koroid 12. Sklera (Göz Akı)
Işık da, tıpkı sesler gibi oktavlardan oluşur. Işık oktavı, ışık ışınlarının frekansları ile belirlenir. Örneğin, 48. oktav kızıl ötesi ışınlar, 49. oktav görünür ışık ve 50. oktav ise ultraviyole ışıktır. İnfroson ve ultrason titreşimlerinden, radyo dalgalarına ve mikrodalgalara; kızıl ötesi, görünür ışık, ultraviyole ışık, gama ışınları, solar ışınlara kadar her ışık dalgası, elektromanyetik ölçümde farklı oktavları temsil ederler.

Сырттагы Нур Негизи Каерде?

Нур бизге тышкы дүйнөнү көзгө көрүнө турган кылган, сырттагы көрүнүштүн пайда болушуна себеп болгон бир нерсеби? Сыртка чыкканыңызда айланаңыздагы бүт заттык нерселердин бар болушуна, бирок капкараңгы бир бөлмөдө заттын биз үчүн бүтүндөй жок болушуна себеп болгон нерсе – нурбу? Эгер нур болбосо, айланабыздагы дүйнө биз үчүн бүтүндөй жок болобу?

Биз кабылдаган тышкы дүйнө көзгө көрүнө турган нурдун бар болушу менен гана болот деген көз-караш биздин күмөнүбүз (божомолубуз) гана. Негизи тышкы дүйнөдө нур жок, чымкый бир караңгылык бар. Чырактар да, машина фаралары да, күн да чынында биз билген мааниде бир нур чыгарбайт. Нур (жарык) адамдардын мээсинде бир кабылдоо катары гана пайда болот жана жашаган дүйнөсүн жарык кылат.

Röntgen ışınlarından yararlanılarak röntgen makineleri üretilmiştir. Bunlar, radyo dalgalarının oluşturduğu etkiyi, görülebilen ışığa çevirirler.

Мунун илимий түшүндүрмөсү мындай: күн менен башка нур булактары ар түрдүү толкун узундуктарындагы электромагниттик бөлүкчөлөрдү (фотондорду) чыгарышат. Бул бөлүкчөлөр түзүлүшүнүн натыйжасы катары ааламга таркашат. Мисалы, көптөгөн радиоактивдүү бөлүкчө денебиздин ичинен өтөт. Аларды коргошун тосмо гана токтото алат. Бул бөлүкчөлөрдүн кээ бирлери ушунчалык оор жана көп энергиялуу болгондуктан, көбүнчө сүзгөн молекуласын талкалап жолун көп кыйшайбастан улантышат. Бул радиациянын ракка жол ачышынын түбүндөгү себеп. Алсызыраак бир радиация түрү болгон рентген нурларынан пайдалануу менен рентген машиналары жасалган. Бул машиналардын кызматы – радио толкундар пайда кылган таасирди «көзгө көрүнө турган нурга» айлантуу, б.а. көздөрүбүз кабылдай турган абалга айлантуу. Б.а. нур көз тарабынан кабылданса жана мээ тарабынан жоромолдонсо гана бар болот. Сыртта болсо биз билген мааниде бир нур, бир жарык жок.

Gerçekte dışarıda ısı ve ışık yoktur. Çeşitli frekanslarda dolaşıp duran parçacıkları görülür ve hissedilir hale getiren ise beynimizdeki algı merkezidir.

Радио толкундар бөлүкчө камтыбагандыктан, сүзүшүү учурунда адамга зыян тийгизишпейт. Бул толкундар эч бир сезүү органыбыз тарабынан кабылдана албайт, бирок үйүбүздөгү радиолор аларды кулактарыбыз уга турган үн толкундарына айлантат. Радиодо бир программа жок кезде угулган чызылдак – негизи күн менен бүт жылдыздар тарабынан ааламдын башталышынан бери таркалган космостук фон радиациясынын «үнү». Бул жерде «үн» сөзү бул толкундардын радиолорубуз тарабынан иштелип кулактарыбыз уга турган абалга алып келиши жана андан соң мээбизде пайда кылган кабылдоону билдирет. Б.а. чынында биз үчүн бар болбогон, физикалык мааниде заты жок толкундар радио тарабынан кулак уга турган жана мээ жоромолдой турган бир формага айландырылат.

Ушул эле абал телевизорго да тиешелүү. Биз үчүн чынында көзгө көрүнгүс ар кандай нур толкундары телевизор тарабынан жоромолдонуп, биз кабылдай ала турган формага айлантылат.

«Нур» деп аталган кабылдоонун булагы болгон фотондор болсо бир топ жеңил бөлүкчөлөр жана көбүнчө биринчи сүзгөн атомдон чакышат. Ошондой эле бул сүзүү учурунда сүзгөн жерине көп зыян да беришпейт. Жыштыктарынан, б.а. титирөө ылдамдыгынан улам көбүрөөк энергиялуу болгон ультра-кырмызы нурлар терибизге кириши жана кээде генетикалык кодубузда бузулууларга себеп болушу ыктымал. Белгилүү сааттарда күн нурунун астында көпкө туруунун ракка жол ачышынын себеби ушул.

Radyo dalgaları normal şartlarda duyularımızın hiçbiri tarafından algılanmazlar. Radyolar, bunları kulaklarımız tarafından duyulabilir ses dalgalarına çevirirler.

Жыштыгынан улам инфра-кызыл деп аталган фотондор болсо сүзгөн жеринде энергияларынын бир бөлүгүн калтырышат жана ал жердеги атомдордун титирөө ылдамдыгын, б.а. температурасын жогорулатышат. Бул жагынан инфра-кызыл нурлар «жылуулук нурлары» деп да аталат. Кызыган бир көмүр меши же бир электрдик жылыткыч көп санда инфра-кызыл нурларды чыгарат. Бул нурлар терибиз тарабынан жылуулук сезими катары кабылданат. Чынында сыртта «жылуулук» деген нерсе жок. Жылуулук деп аталган нерсе нур толкундары пайда кылган энергия гана. Жылуулукту кабылдаган, сезген жан жок учурда «жылуулук» деген нерсенин бар экенин айтуу мүмкүн эмес болот.

Кээ бир фотондордун жыштыгы ультра-кырмызы менен инфра-кызыл нурлардын арасында жайгашат. Булар көзүбүздүн артындагы торчо катмарына түшкөндө, ал жердеги клеткалар тарабынан электрдик сигналга айлантылышат. Биз болсо чынында физикалык бир бөлүкчө болгон фотондорду «нур» катары кабылдайбыз. Эгер көзүбүздөгү клеткалар фотондорду «жылуулук бөлүкчөлөрү» катары кабылдаганда, анда биз үчүн нур (жарык), түс жана караңгылык деп атаган түшүнүктөр эч болмок эмес, заттарды караганыбызда алардын «жылуу» же «муздак» экенин гана сезмекпиз. Башкача айтканда, сырттагы дүйнөнүн заттык формасы биздин сезүү органдарыбыздын аны кабылдоо формасынан көз-каранды. Сыртта жылуулук жана нур жок. Айланабыз ар кандай жыштыктарда жана толкун абалында айланып жүргөн бөлүкчөлөр менен курчалган. Буларды биз үчүн «көрүнө турган жана сезиле турган абалга алып келген нерсе» - мээбиздеги кабылдоо борборлору гана.

Көзүбүздүн торчо катмарына түшкөн фотондор ал жердеги кабылдоо клеткалары тарабынан электрдик зарядга айлантылышат. Бул электрдик заряд нервдер тарабынан мээдеги көрүү борборуна алып барылат. Мээдеги көрүү борбору бул электрдик заряддарды жоромолдоп бир сүрөттөлүш пайда кылат. Физика китептеринде нурдун мындай касиети төмөнкүчө баяндалат:

Frekansları nedeniyle daha fazla enerji yüklü olan mor ötesi ışınlar, cilde nüfuz edebilir ve bazen genetik şifrede bozulmalara sebep olabilir.

Dışarıda var olduğunu zannettiğimiz canlı ve ışıklı dünya, bizde algı olarak meydana gelen bir hayaldir aslında. Güneşli bir günde seyrettiğimiz deniz manzarası, yalnızca beynimize iletilen elektrik sinyallerinin oluşturduğu bir görüntüdür. Bu görüntünün dışarıdaki aslına hiçbir zaman ulaşamayız.

Биз сыртта бар деп ойлогон жандуу жана нурдуу дүйнө – сыртта заттык бир негизи бар болгон, бирок бул заттын өзүн биз эч качан көрө албаган, бизде кабылдоо катары пайда болгон бир элес гана негизи. Күнөстүү бир күнү биз караган бир деңиз көрүнүшү чынында бүтүндөй караңгылыктан турат. Ал жерде эч кандай жаркыроо, деңиздин жаркырашы, абанын тунуктугу жана күндүн көз уялтаар нурлары жок. Бизге тиешелүү бул жандуу жана нурдуу сүрөттөлүштү камсыз кылган нерсе – мээбизге жеткирилген электрдик сигналдар гана. Нур, мээбизде пайда болгон бир кабылдоо болгондон тышкары, сыртта болсо бир энергия формасы катары гана бар. Ошондуктан заттын бар болуу себеби катары кабыл алынган нур биз үчүн бир элес гана.

Güneş’i bir aydınlık, Ay’ı bir nur kılan ve yılların sayısını ve hesabı bilmeniz için ona duraklar tespit eden O’dur. Allah, bunları ancak hak ile yaratmıştır. O, bilen bir topluluk için ayetleri böyle birer birer açıklamaktadır. (Yunus Suresi, 5)

Бул чындыкты караганда кызыктуу бир жыйынтыкка келебиз: негизи көзүбүздүн «көрүү» өзгөчөлүгү жок. Көз фотондорду электрдик сигналга айланткан бир ортоңку элемент гана. Көрүү жөндөмүнө ээ эмес. Айланабызды курчап турган деп ойлогон жаркыраган дүйнөнү көз көрбөйт. Нур же түс сезими көздө пайда болбойт. Бул нерсе көрүү менен байланыштуу алдыдагы бөлүмдөрдө терең каралат.

Түстөр Мээбизде Ганабы?

Нур мээбизде пайда болгон бир элес гана. Ошондуктан булагы нур болгон жана бүт жашообузду курчаган түстөр да мээнин жоромолу гана.

Ар жыштыктагы фотондор түс деп аталат. Фотондун титирөө (вибрация) чоңдугуна жараша түстөрдү бир-биринен айырмалайбыз. Б.а. кызыл биз үчүн бир титирөө чоңдугу, сары болсо башка бир титирөө чоңдугу пайда кылган түстөр. Кагаз ак, себеби бүт жыштыктарды чагылтат жана алардын кошундусу акты пайда кылат. Жалбырак жашыл, себеби жашыл түс сезимин берчү жыштыктардагы фотондорду гана чагылтат, калгандарын сиңирип алат. Айнек тунук, себеби фотондор дээрлик эч тоскоолдуксуз айнектин ичинен өтүп бизге жете алат. Кара бир кездеме бүт фотондорду сиңирип алгандыктан, артка эч нерсе чагылбайт. Б.а. ал жерден көзүбүзгө фотондор жетпейт, биз болсо аны караңгы, б.а. кара катары кабылдайбыз. Күзгү сүрөттөлүштү копиялайт, себеби чагылтуу бети жылмакай жана келген нурлар сүзүп чакыганда бир-бирине болгон параллелдүүлүгү дээрлик эч бузулбайт.

Түстүн кабылданышы көздүн торчо катмарындагы конус клеткаларында башталат. Торчодо нурдун белгилүү толкун узундугуна жооп (реакция) берүүчү үч негизги конус клетка тобу бар. Бул клетка топторунун биринчиси кызыл, экинчиси көк, үчүнчүсү болсо жашыл нурга сезимтал. Бул үч түрдүү конус клеткасынын ар түрдүү катышта стимулданышы натыйжасында миллиондогон түрдүү түс пайда болот. Бирок нурдун конус клеткаларына жетиши түстөрдүн пайда болушу үчүн жетиштүү эмес. Джон Хопкинс университети медицина факультетинен изилдөөчү Джереми Натанс (Je¬remy Nat¬hans) көздөгү клеткалардын түстөрдү пайда кылбаганын айтат:

Конус клеткалары кабылдаган бул түс маалыматтарын пигменттери жардамы менен электрдик сигналдарга айлантат. Бул клеткаларга туташкан нерв клеткалары болсо электрдик сигналдарды мээдеги атайын бир аймакка жиберишет. Өмүр бою көргөн түркүн түстүү дүйнөбүз пайда болгон жер – мына ушул мээдеги атайын аймак.

Мээнин Бул Бөлүмүндө Түс Барбы?

Мээнин бул атайын аймагы мээнин башка аймактары сыяктуу капкараңгы. Ал жерде эч кандай нур, эч кандай түс жок. Мээнин бул аймагында кызыл, жашыл, сары түс жок. Ак жок. Түркүн түстүү гүлдүү бакчалар, көзүбүздү уялткан күн нурунун эч чагылуусу жок. Көкмөк асман, жапжашыл дарактар жок. Баштын ичи чымкый караңгы. Көздөрүбүздөн ичкери көздөй нур кирет деп ойлойбуз. Чынында болсо көздөрүбүздүн сыртында да, көздөрүбүздүн артында да нур жок.

1. Çubuk Hücreler 2. Koni Hücreler 3. Optik Sinir

Renk ilk olarak gözün retina tabakasında algılanır. Retinadaki üç ana koni hücre buradaki farklı dalga boylarına tepki verir. Koni hücrelerinin farklı oranlarda uyarılmaları sonucunda milyonlarca farklı renk tonu ortaya çıkar. Koni hücrelerinde elektrik sinyallerine dönüştürülen bu renkler, optik sinire iletilir. Bunun sonucunda karşımızdaki rengarenk dünya oluşur. Ancak aslında, beynin bu bölümünde hiç renk yoktur. Renkli dünya bizim yalnızca algıladığımız şeydir.

Түстөрдүн пайда болушу нерселердин нурду чагылтуу өзгөчөлүгүнөн келип чыгат. Сырткы дүйнөдө нур болбогондуктан, түстөр да жок. Анда биз «сыртта» деп ойлогон түстүү дүйнө каякта? Бул түстүү дүйнө сырттан бизге түздөн-түз да жете албайт, мээбиздин ичинде да пайда болбойт. Түстүү дүйнө биз кабылдаган нерсе. Биз ушундай жоромолдогон үчүн ошондой.

Кембридж университетинин математика жана теориялык физика бөлүмүнөн Питер Рассел (Pe¬ter Rus¬sell) муну мындайча сүрөттөйт:

Bizim "dışarısı" olarak algıladığımız mekanda aslında hiç renk yoktur. Bizim ışık ve renk olarak yorumladığımız foton hareketleri, zifiri karanlık bir ortamda gerçekleşen fiziksel olaylardan başka bir şey değildir.

Түстөр да, нур сыяктуу, мээнин жоромолу менен пайда болот. Биз көргөн жарык жана түстүү дүйнө биз ошондой кабылдаган радиация түрлөрү пайда кылган бир дүйнө гана.* Жоромол толугу менен бизге тиешелүү. Бристоль университетинин ардактуу нейропсихология профессору Ричард Л. Грегори Eye and Bra¬in (Көз жана мээ) аттуу китебинде бул чындыкты кыскача төмөнкүчө жыйынтыктаган:

Көздөгү бир жабыркоо же түзүлүштөгү бир айырмачылык келген фотондорду башкача электрдик сигналдарга айлантат жана мээдеги көрүү борбору бирдей өзгөчөлүктө болсо да, көз тарабынан иштетилген сигналдар бир эле нерсенин ар башка кабылданышына себеп болот. Түс көрлөрү менен кадимкидей көргөндөрдүн белгилүү түстөрдү ар түрдүү кабылдашынын жана жоромолдошунун себеби ушул.

Renk, kişinin algılama biçimi ile ilgili olduğuna göre, bizim algıladığımız dün-yanın, başkaları için de aynı olup olmadığını bilmemize imkan yoktur. Birisi için kırmızı olan bir nesne, belki de bir başkası için farklı renktedir. Onun kır-mızı algısı ile kendimizinkini kıyaslamamız olanaksızdır.

Булардын баарынан чыккан жыйынтык мындай: биз «сырт» деп кабыл алган дүйнө караңгы. Негизи караңгылык сөзү да жаңылтышы мүмкүн. Ал жерде эч бир түс жок. Жаркыраган түстөр менен бизге сунулган үч өлчөмдүү, жаркыраган дүйнө бүтүндөй калпычы. Биз нур же түс деп жоромолдогон фотон кыймылдары чымкый караңгы бир чөйрөдө ишке ашкан физикалык кубулуштар гана. Көзүбүз да кошо бүт денебиз жана үч өлчөмдүү, түркүн түстүү бир дүйнө катары көргөн бүт материалдык аалам ушул боштуктун ичинде орун алат. Муну биз көргөн абалда жоромолдогон – мээ гана. Бирок эң кызыгы булардын баарын кабылдаган көз жана булардын баарын жоромолдогон мээ да чымкый караңгы. Нур менен түс аны жоромолдогон мээнин ичинде да эмес.

Аң-сезим жана мээ темасында сансыз изилдөөлөрү бар Тафтс университетинин философия профессору Дэниел К. Деннет (Da¬ni¬el C. Den¬nett) бул чындыкты мындайча баяндайт:

Деннет башка бир китебинде түстөрдүн пайда болушу жөнүндө мындай дейт:

Дүйнөдө түс жок; түс карагандын көзү менен мээсинде гана пайда болот. Заттар нурдун ар түрдүү толкун узундуктарын чагылтышат, бирок бул нур толкундарынын түсү жок.40

Түс адамдын сырттагы нурду кабылдоо формасы болгондуктан, биз кабылдаган дүйнөнүн башкалар үчүн да бирдей экенин эч биле албайбыз. Бир адам кызыл катары көргөн түстүн биз үчүн да дал ошондой кызыл экенин эч качан биле албайбыз. «Түркүн түстүү» түшүнүгү балким биз үчүн миллиондогон түрдүү түстүн жыйындысын көрсөткөн бир түшүнүк чыгаар. Бирок башка бир адам бир топ аз санда түс тунуктугун жана түрүн көрүп жаткан болушу жана муну «түркүн түстүү» деп жоромолдошу ыктымал. Биздин кабылдообуз менен биз менен бирге бир эле нерсени карап жаткан адамдын кабылдоосун салыштыруу мүмкүнчүлүгүбүз жок. Биз бир эле нерсени карап жатабыз деп ойлойбуз. Бирок балким биз кабылдап жаткан нерсе менен ал адамдыкы такыр башка башка чыгаар. Сырткы дүйнөнү кабылдоо формабыз беш сезимибиз менен чектелгендиктен, көктүн жаныбыздагы адам үчүн да ошондой көк, кофенин даамынын ал адам үчүн да бирдей даам экенин эч качан биле албайбыз жана муну сүрөттөй албайбыз.

Түс сокурдугу түстөрдүн мээбизде гана пайда болоорунун маанилүү далилдеринен. Белгилүү болгондой, көздөгү торчодо келип чыккан кичинекей бир өзгөрүү түс сокурдугуна себеп болот. Мындай көп адамдар жашыл менен кызылды бир-биринен айырмалай алышпайт. Биз үчүн жашыл болгон бир нерсе алардын дүйнөсүндө такыр башка түстө. Мунун жалгыз себеби – түс түшүнүгүн ар түрдүү кабылдашыбыз. Биз «жашыл» деп ишенген бир нерсени башка адамдын «боз» көрүп жатышы ал жаңылып жатат деген мааниге келбейт. Кайсысынын туура кабылдоо экенин эч качан биле албайбыз. Себеби экөөсү тең кабылдоо, жана мунун реалдуулугун текшерүү жана салыштыруу мүмкүнчүлүгүбүз жок. Жашыл кабылдоосу да, боз кабылдоосу да адамдардын өз тажрыйбасы жана бул жеке тажрыйбалардын реалдуулугу ал адамдын жоромолунан көз-каранды.

Бул жерде мындай жыйынтык чыгат: биз заттарга жүктөгөн бүт сыпаттар «тышкы дүйнөдөгү оригиналдарына» эмес, мээбиздеги сүрөттөлүштөрүнө тиешелүү. Биз эч качан кабылдоолорубуздан ары өтүп, сыртка жете албаганыбыз үчүн заттардын же түстөрдүн чыныгысын да көрө албайбыз. Таанымал ойчул Беркли болсо бул чындыкка мындайча көңүл бурат:

Solda, insan gözünden bakıldığında çiçeklerin görünümü.	Sağda ise, aynı çiçekleri arılar böyle görüyor.

Австралиянын Аделаида университетинде кызмат кылган Оксфорд университетинен Жерард О'Брайен (Ge¬rard O'Bri¬en) бир радио маегинде бул жөнүндө мындай дейт:

О'Брайендин бул жөнүндөгү сөзү чынында эле «сырттагы реалдуулуктун» кандай нерсе экени жөнүндө пикир жүрүртүү жагынан маанилүү. Бизден башка жандыктардын да сыртта жарык көрүп жатканына же түстөрдү биз сыяктуу кабылдаарына бир дагы далил жок. Биздин пикирибиздин эң туура экенин көрсөтүүчү бир илимий далилге да жетишибиз мүмкүн эмес. Демек, сырткы дүйнө жөнүндө күмөн менен божомолдорубуз гана бар. Себеби сырткы дүйнөнү биз билгендей кабылдашыбыз беш сезимибизден көз-каранды.

Adnan Oktar Sohbetler

Тышкы Дүйнөнү Тааныткан 5 Сезим

Dış dünya ile ilgili her türlü bilgi ve niteliği, ancak duyu organlarımız aracılığıyla öğreniriz. Duyu organlarımız vasıtasıyla gelen elektrik sinyalleri kesildiğinde, dışarıda var olan dünya, "yalnızca bizim için" yok olacaktır.

Эгер билгендерибиздин баары аң-сезимибизде көрүлгөн сезимдик көрүнүштөр болсо, биздин кабылдоолорубуздун сыртында бир физикалык реалдуулук бар экенин кайдан биле алабыз? Бул бир божомол гана эмеспи? Менин жообум: ооба. Бул бир божомол; бирок ошентсе да эң ынанымдуусу.43

Тышкы дүйнө деген нерсебиз – атомдордун бир-бири менен болгон электрон алмашуусу, радио толкундардын абадагы кыймылы, аба молекулаларынын титиреши гана. Бир затты зат кылган атомдор менен молекулалар жана радио толкундарды түзгөн энергия булактары чындап бар болду бекен? Булардын бар экенин бизге эмне далилдейт? Алар түзгөн заттык нерселерби; биз көргөн, жыттаган, сезген нерселерби; же биз уккан же караган радио толкундарбы? Же беш сезимибизден бизге жеткен электрдик сигналдарбы? Бул электрдик сигналдар жок болгондо эмне болот? Тышкы дүйнө жок болобу?

Тышкы дүйнө тыгыздаштырылган бир толкун формасы катары бар. Бирок биз кабылдаган дүйнө тышкы дүйнөнүн өзү эмес. Ошондуктан бизге жеткен электрдик сигналдар жок болгондо, биз үчүн тышкы дүйнө чындап жок болот. Себеби тышкы дүйнө жөнүндөгү ар түрдүү маалымат жана сыпатты сезүү органдарыбыз аркылуу гана алабыз. Бизге тышкы дүйнө жөнүндө берилген маалымат сезүү органдарыбыз бизге берген абалда гана. Бизге жеткен бул маалыматтар бир катар процесстен соң электрдик сигналга айлантылат жана бул сигналдар мээбиздин тиешелүү жерлеринде жоромолдонот. Ошондуктан ичкен суусундугубуз, көргөн тасмабыз, жыттаган бир гүлүбүз мээбиздин бул жоромолунун бир натыйжасы.

Бирок бул жерде төмөнкү чындыкты эстөө жакшы болот: мээбизде чынында түстөр да, үндөр да, сүрөттөлүштөр да жок. Мээбизде электрдик сигналдар гана бар. Биз көрүп жатабыз деп ойлогон учу-кыйырсыз табият, карап тойо албаган түркүн түстүү бир гүл, бийик үндүү музыка, даамына таң калган сонун бир тамак – негизи мээбизге жеткен электрдик сигналдар гана. Бул, албетте, тышкы дүйнө жок деген мааниге келбейт. Сезүү органдарыбыздан мээбизге жиберилген электрдик сигналдардын үзүлүшү тышта бар болгон дүйнөнү жок кылбайт. Мындай учурда тышкы дүйнө «биз үчүн гана» жок болот. Себеби бизге тиешелүү тышкы дүйнө электрдик сигналдардын мээбизде жоромолдонушу гана.

Map¬ping The Mind (Мээнин (аң-сезимдин) картасын чыгаруу) аттуу китебинде илимпоз Рита Картер дүйнөнү кантип кабылдаарыбызды мындайча түшүндүрөт:

Ар бир сезүү органы өзүнө ылайыктуу сигналга жооп бере турган абалда жаратылган. Бул сигналдар болсо молекулалар, толкундар же титирөөлөр абалында. Бүт мындай көп түрдүүлүгүнө карабастан, сезүү органдары түпкүрүндө бир эле кызматты аткарышат: өздөрүнө тиешелүү сигналдарды электрдик сигналдарга айлантышат. Бир сигнал болсо бир сигнал гана. Кызыл бир түс эмес же Бетховендин Бешинчи симфониясынын биринчи нотасы эмес, бир электрдик энергия гана. Негизи бир сезимди башкаларынан айырмалуу абалга келтирүүнүн ордуна, сезүү органдары баарын окшош абалга, б.а. электрдик сигналдарга айлантышат.

1. Hareket 2. Düşünme 3. Dokunma 4. Konuşma	5. Görme 6. Tat alma 7. İşitme 8. Koku alma
Bütün hayatımızı beynimizin içinde yaşarız. Gördüğümüz insanlar, kokladığımız çiçekler, dinlediğimiz müzik, tattığımız meyveler, elimizde hissettiğimiz ıslaklık... Bunların hepsinin beynimizdeki halini biliriz. Gerçekte ise beynimizde, ne renkler ne sesler ne de görüntülervardır. Beyinde bulunabilecek tek şey elektrik sinyalleridir. Kısacası biz, beynimizdeki elektrik sinyallerinin oluşturduğu bir dünyadayaşarız. Bu bir görüş veya varsayım değil, dünyayı nasıl algıladığımızla ilgili bilimsel bir açıklamadır

Демек, бүт сезимдерге тиешелүү сигналдар бир-биринен такыр айырмасыз бир формада мээге электрдик заряддар абалында киришет жана ал жердеги нерв клеткаларын стимулдашат. Болгону ушул. Бул электрдик сигналдарды кайрадан нур толкундарына же молекулаларга айлантуучу бир кайра айлантуу системасы жок. Бир электрдик заряддын сүрөттөлүшкө, башкасынын жытка айланышы болсо бул электрдик заряддын кайсы нерв клеткаларына таасир бергенинен көз-каранды.44

Бул чындап эле абдан таң калыштуу жана маанилүү нерсе. Дүйнө жөнүндө алган сезимдерибиздин баары, сүрөттөлүштөр, даамдар, үндөр, негизи бирдей материалдан, электрдик сигналдардан пайда болууда. Электрдик сигналдарды биз үчүн бир мааниге ээ кылган, аларды даамдуу бир тамак, сонун бир пейзаж, ритмдүү бир музыкага айланткан болсо – бул электрдик сигналдар мээбизде таасир берген аймак. Бирок аны сезген жана кабылдаган нерсе башка. Мээ менен электрдик сигналдар бир тамактын даамын, бир гүлдүн түсүн жана жытын сезип, андан ырахат ала албайт. Материалист илимпоздор байкай албаган нерсе – бул кабылдап сезгендин мээден башка бир нерсе, б.а. «рух» экендиги.

Калифорния университетинен невролог жана психиатрия профессору Джефри М. Шварц кабылдоонун мээден көз-карандысыз пайда болоорун мындайча баяндайт:

Ар аң-сезим жалгыз жана теңдешсиз белгилүү бир сезимге ээ болуш керек. Бир гамбургерди тиштегенде алган тажрыйбаңыз бир бифштексти чайноодон башка. Ар түрдүү даам тажрыйбасы бир Шопен окуусун угуудан же чагылгандуу бир бороонду кароодон же бир суусундуктун жытынан башкача. Көрүү кабында кызыл пайда болгон жерди аныктоо биздин кызылды кабылдашыбыз же кызыл сезиминин эмне үчүн Альфредо тамагынын даамынан же (Бетховендин эмгеги) «Элизага»ны угуудан башка экенин түшүндүрүүдөн алыс... Эң детальдуу MR'лер да кабылдоонун же байкоонун физикалык булактарынан башка бир нерсе бербөөдө. Мунун кандай бир сезим экенин түшүндүрүүгө эч жакын да жолой алышпоодо. Адамдын алгач кызылды кабылдашын да түшүндүрө албоодо. Мунун башка адамдар үчүн да бирдей экенин кайдан биле алабыз? Эмне үчүн мээ механизмдерин изилдөө, ал тургай, молекулярдык деңгээлде изилдөө бул суроолорго эч жооп бере албай жатат?45

Beyindeki görüntü merkezi denilen yer kapkaranlık, ışığın asla ulaşmadığı, belki de hiç karşılaşmadığınız kadar karanlık bir yerdir. Ancak siz bu zifiri karanlıkta ışıklı, pırıl pırıl bir dünyayı seyredersiniz.

Питер Рассел болсо бул чындыкты мындайча түшүндүрөт:

Физикалык көрүнүштүн детальдарын изилдөөгө канча аракет кылсак да, эч жыйынтык жок. Физикалык жөнүндө алган ар пикирибиз туура эмес чыгып жатат. Материализм пикири көз алдыбызда бууланып жоголууда. Бирок материалдык дүйнөгө болгон ишенимибиз барган сайын тамырлап баратат – биздин тажрыйбаларыбыз менен тынымсыз бекемделүүдө – булардын физикалык бир негизи болушу керек деген күмөнүбүзгө болушунча жабышуудабыз. Дүйнө бүт ааламдын борборунда деген ойдон эч күмөн санабаган ортоңку кылым астрономдору сыяктуу, тышкы дүйнөнүн физикалык бир тамыры бар деген ойубуз жөнүндө эч шек санабайбыз. Чындап эле мунун жообунун түздөн-түз бизге тиешелүү болушу мүмкүн экенин байкаганымда абдан таң калдым. Балким тышта чындап эле эч нерсе жок чыгаар. Б.а. эч «нерсе». Физикалык көрүнүш деген бир нерсе жок. Балким бүт нерсенин мээдеги бир көрүнүшү гана бар.46

Мээ жөнүндө жасалган изилдөөлөр «ким кабылдап жатат» деген суроолоорго эч качан жооп бере албайт. Себеби илимпоздор мээде издеген нерсе – негизи адамдын физикалык денесинен башка, өзүнчө бар болгон бир нерсе.

Стэнфорд университети нейропсихология профессору Карл Прибрам илим жана философия дүйнөсүндө кабылдоону сезгендин ким экени жөнүндөгү бул маанилүү изденүүлөргө мындайча көңүл бурган:

Аң-сезим – Аллах адамга берген рух ээ болгон бир өзгөчөлүк. Адам өзүнүн руху менен ойлонуп кабылдаган, чечим алып жоромол жасай алган бир жандыкка айланат. Анын аң-сезими менен акылы – ушул рух адамга тартуулаган өзгөчөлүктөр. Аллах аятында мындайча буюрат:

Ошентип сага буйругубуздан бир рух вахий кылдык. Сен китеп эмне, ыйман эмне билчү эмессиң. Бирок Биз аны бир нур кылдык; аны менен кулдарыбыздан каалагандарыбызды туура жолго салабыз. Шексиз, сен туптуура бир жолго багыттап-жеткиресиң. (Шура Сүрөсү, 52)

Бул тема алдыдагы бөлүмдөрдө терең каралат.

Beynin içinde, olup bitenleri izleyen bir küçük insan yoktur. Beyin üzerine yapılan çalışmalar, algılayanın kim olduğu sorusuna hiçbir zaman cevap vermeyecektir. Çünkü algılayan, insanın fiziksel benliğinden bağımsız olan "ruh"tur.

Мээнин Ичиндеги Көрүнүштү Ким Көрөт?

Бир нерседен келген нур торчого түшөт жана андан соң иштетилүү үчүн мээдеги отуздай ар башка көрүү борборуна жиберилет. Көз карегинен келген нур көздүн арт жагындагы торчо катмардын бетине тескерисинен (башы ылдый абалда) жана эки өлчөмдүү бир көрүнүш пайда кылат. Торчо катмарындагы чыбык жана конус клеткалар кээ бир химиялык процесстерден соң бул сүрөттөлүштү электрдик зарядга айлантат. Бул электрдик заряддар көз нервдери аркылуу мээнин арткы тарабында орун алган көрүү борборуна алып барылат. Мээ болсо бул келген сигналды маанилүү жана үч өлчөмдүү сүрөттөлүштөргө айлантат. Крейг Хэмилтон (Cra¬ig Ha¬mil¬ton) айткандай, «бул ушул күнгө чейин эч ким канааттандырарлык чече албаган бир маселе. Бирок ошентсе да, биз көздөрүбүздүн ар биринин сүрөттүн башка бир бөлүгүн көрөөрүн жана мээбиздин болсо аларды бириктирээрин түшүнүшүбүз керек.»48 Бул жерде көздүн кантип көрөөрү абдан үстүртөн сүрөттөлдү. Көздөр бизге тышкы дүйнөдөгү өзүн биз эч качан биле албаган бир сүрөттөлүштүн пайда болуу баскычтарынын биринчи этабы болуп саналат. Тыштагы дүйнө көздөн өткөн нурдун урматында электрдик сигналдар аркылуу ичибизде, мээбиздин абдан кичинекей бир чекитинде пайда болот. Башыбызды көтөрүп айланабызга көз жүгүрткөндө көргөн сүрөттөлүш учу-кыйырсыз болсо да, түпкүрүндө мээбиздин ичиндеги ушул кичинекей чекитте пайда болот. Бул учу-кыйырсыз сүрөттөлүштүн өзүнүн биз көргөн сүрөттөлүшкө окшоп-окшобогонун болсо эч качан биле албайбыз.

Göz merceğinden geçen ışık, gözün arka tarafındaki ağ tabakanın üzerine başaşağı ve iki boyutlu bir görüntü bırakır. Ağ tabakadaki çubuk ve koni hücreler, bu görüntüyü elektriksel akıma dönüştürür. Bu akımlar, beynin arka kısmındaki görme merkezine götürülür. Beyin ise, bu gelen sinyali anlamlı ve üç boyutlu görüntüler haline getirir.

Кембридж университети математика жана теориялык физика бөлүмүнөн Питер Рассел бул чындыкты мындайча баяндайт:

Булардын баары бизди маанилүү бир чындыкка алып барууда: биз өмүр бою дүйнөнү биздин сыртыбызда деп ойлойбуз. Чынында болсо дүйнө бүтүндөй биздин ичибизде. Биз сыртыбызда деп ойлогон дүйнөнү чынында мээбиздин ичиндеги кичинекей бир чекитте көрөбүз.

Сырттагы дүйнөнүн өзүн түздөн-түз көрө албайбыз жана бүт нерсе мээде пайда болгон бир элес; андай болсо көргөн чындап «көзбү»?

Биз өмүр бою бүт тышкы дүйнөнү көздөрүбүз менен көрөбүз деп ойлойбуз. Чынында болсо көздүн көрүү функциясын аткарышы жөнүндөгү илимий түшүндүрмөлөр көргөндүн көз эмес экенин айтууда. Көздөр жана көздөргө тиешелүү миллиондогон нерв клеткасы көрүү кубулушу ишке ашышы үчүн мээге кабар жөнөтүүчү кабель кызматын гана аткарышат. Торчо анын бетине түшкөн жарык бөлүкчөлөрүн кабылдайт жана аларды электрдик сигналга айлантып мээге жиберет. Б.а. бул жерде абадан келген нур толкундары, май, протеин жана суудан турган торчо жана жиберилген электрдик сигналдар жөнүндө сөз болууда. Мээде бакчада чуркап ойногон балдар, көк булутсуз бир асман, деңизди жарып сүзгөн кемелер жок. Электрдик сигналдар гана бар.

Мээбизде бүт бул кабылдоолор пайда болгон, сүрөттөлүштөр көрүнгөн, үндөр угулган, жыттар пайда болгон бир жер барбы? Мээни терең изилдей турган болсок, бир-бири менен таасирлешүү ичиндеги нейрондор жана алардын арасындагы химиялык жана электрдик байланыштарды көрөбүз. Бирок мээнин эч бир жеринде түстөрдүн, формалардын, тексттердин жана тышкы дүйнөгө тиешелүү башка нерселердин көрүнүштөрүн таба албайбыз. Мээнин эч бир жеринде жалбырактары кыймылдаган жашыл бир дарак, соода кылып жаткан адамдар, үйлөр, машиналар, эмеректер жок. Мээнин эч бир жеринде бизге күлүмсүрөгөн бир досубуз, апабыз же атабыз жок. Сиз окуп жаткан бул китептин көрүнүшү мээнин эч бир жеринде жок. Кыскасы, айланабызда көрүп жатабыз деп ойлогон дүйнө сыртта да эмес, мээде да эмес.

Beyinde bahçede koşuşan çocuklar, mavi bulutsuz gökyüzü, denizi yararak yüzen gemiler yoktur. Var olan şey, sadece elektrik sinyalleridir.

«Сүрөттөлүш мээде» деген илимпоздор төмөнкү суроого жооп бериши керек. Эгер мээде бир сүрөттөлүш пайда болуп жатса, анда бул сүрөттөлүштү карап жаткан ким?

Калифорния университети психология бөлүмү жана неврология программасынын профессору жана Мээ жана кабылдоо борборунун башчысы Вилайанур С. Рамачандран (Vi¬la¬ya¬nur S. Ra¬mac¬han¬dran) Phan¬toms in the Bra¬in (Мээнин алдануулары) аттуу китебинде муну мындайча түшүндүрөт:

Колунда кармаган чыныдагы суусундукту карады. «Көз чанагымдын ичине бул чынынын тескери бир көрүнүшү түшүүдө. Ачык жана коюу түстүү көрүнүштөрдүн кыймылдары көз торчомдун бетиндеги фоторецепторлорду активдештирүүдө жана формалар бир жолду бойлой –бул жол оптикалык нерв- бир-бирден пиксельдер абалында жиберилүүдө. Мээмдин ичиндеги экранда чагылтылууда. Бул чыныны дал ушундай абалды көрүп жатамынбы? Албетте, мээм көрүнүштү кайра айландырып оңдошу зарыл.»

Beyin	Nöronlar

Рамачандран бул жерде токтолгон жагдай абдан маанилүү. Мээнин ичинде көрүнүш (сүрөттөлүш) пайда болот деп кабыл алсак, анда бул көрүнүштү мээнин ичинде карап жаткан бир адам болушу керек болот. Мээлердин ичинде көрүнүштөр, көрүнүштөрдү караган кичинекей адамдар жана алардын мээлериндеги көрүнүштөрдү караган кичинекей адамдар үзгүлтүксүз уланат. (Терең маалымат үчүн караңыз: Ku¬le-de¬ki Kü¬çük Adam (Мунарадагы кичинекей адам), Харун Яхья). Мээнин ичиндеги көрүнүштү карап жаткан бир жандык болбогондуктан, мээнин ичинде көрүнүш пайда болот деп айтуу чындыкка жана логикага жатпайт. Мээнин ичи капкараңгы, жарыксыз, жымжырт. Мээнин ичинде түстөр, бир-биринен кооз гүлдөр, ысыктык сезимин берген шашлык оту жана кооз сайраган куштар жок.

Андай болсо мээнин ичинде пайда болгон нерсе эмне? Рамачандран мунун илимий түшүндүрмөсүн мындайча жасайт:

... көрүүнү түшүнүү үчүн алгач мээдеги көрүнүштөр пикиринен кутулуу жана заттар менен окуялардын тышкы дүйнөдөгү «өкүлдүк сүрөттөлөрү» жөнүндө ойлонуу керек. Бул бетте жазылган абзацтар сыяктуу бир абзац «өкүлдүк сүрөттөөнү» абдан жакшы түшүндүрө турган бир мисал. Эгер Кытайдагы досуңузга үйүңүздүн кандай экенин түшүндүргүңүз келсе, үйүңүздү Кытайга алып барышыңыздын кажети жок. Үйүңүздү сүрөттөгөн бир кат жазуу жетиштүү болот. Бирок катыңыздагы сөздөрдү же абзацтарды пайда кылган сыя калем эч качан физикалык мааниде бөлмөңүзгө окшобойт. Кат – сиздин бөлмөңүздүн «өкүлдүк бир сүрөттөөсү».

1. Sinaptik Son Kısım 2. Akson 3. Hücre 4. Dendrit	5. Mitokondri 6. Sinaptik Keseler 7. Sinaptik Ağız 8. Sinaptik Keseler	9. Nöro İletici 10. Reseptör 11. İyon Kanalı	12. Presinaptik Zar 13. Potsinaptik Kese 14. Potsinaptik Zar
Bir kitaba, kaleme ya da bir insana baktığımızda, her durum için farklı bir sinirsel faaliyet harekete geçer. Baktığımız şeyle ilgili olarak üst beyin merkezleri bilgilendirilir. Ancak burada gerçekleşen sayısız kimyasal işlem, tek başına görmeyi açıklamaz. Çünkü, beynin içinde görüntüleri izleyen bir küçük adam yoktur. Dış dünyayı izleyen, gören ve bundan bir anlam çıkaran, insana ait ruhtur.

Ричард Л. Грегори болсо мындай дейт:

Көздөр мээде заттардын кабылдоолорунан турган бир сүрөттөлүш пайда кылат деген пикирден качынуу керек. Мээдеги сүрөттөлүш пикири булардын баарын көрө турган бир ички көздүн да болушун талап кылат. Бирок бул болсо бул сүрөттөлүштү көрө турган башка бир көздүн болушун, башка сүрөттөлүштөр үчүн башка көздөрдү ж.б. талап кылат. Бул болсо эч натыйжасыз түбөлүккө чейин ушундайча уланат.53

Айова университети неврология бөлүмү профессору жана башчысы Антонио Дамасио (An¬to¬ni¬o Da¬ma¬si¬o) «абдан чынчылдык менен мындай деп айта алам; аң-сезимдин алгачкы маселеси – бул кантип «мээде бир тасма» пайда кыла алышыбыз,» деп айтуу менен илимпоздордун бул темада кабылган туюгун апачык мойнуна алууда. 21-кылым илиминин «Көргөн ким?» суроосуна жооп бере албаганы анык. Илимпоздор мээнин ичинде бир карап туруучу бар деген гипотезаны албетте ташташты. Бирок бул абал мээде пайда болгон сүрөттөлүш түшүнүгүн илимпоздор үчүн андан да чоң көйгөйгө айлантты. Мээнин ичиндеги бир чекит бизге сансыз детальга ээ, кемчиликсиз тактыктагы жана кемчиликсиз детальдарга ээ бир дүйнө сунууда. Болгондо да үзгүлтүксүз. Мунун илимий түшүндүрмөсү ушундай. Бирок пайда болгон «сүрөттөлүш» каерде?

Оксфорд университетинен психолог Сьюзен Блэкмор (Su¬san Black¬mo¬re) мындай жоромол жасайт:

Сьюзен Блэкмордун ою боюнча, көрүп-сезгендерибиздин баары бир иллюзия. Негизи иллюзия сөзү бул жердеги абалды толук түшүндүрө албайт. Иллюзия мээбизде пайда болгон окуяларды физикалык чындыктар менен салыштыруудан келип чыккан бир абал. Ал эми бул жерде адам сырттагы дүйнөнү, б.а. салыштыруу жасай турган бир физикалык реалдуулукту көрүп-кармай албайт. Булардын баары аң-сезим өндүргөн нерселер жана аң-сезим сырттагы реалдуулукту эч качан көрө албайт, уга албайт, сезе албайт. Булар бизге гана тиешелүү реалдуулуктар. Демек бул жердеги абалды иллюзия эмес, элес деп атоо туурараак болот.

Baktığımız nesnenin, dış dünyadaki gerçek halini gördüğümüzden emin oluruz. Oysa biz, o nesnenin hiçbir zaman aslına ulaşamayız. Gördüğümüz şey, tıpkı yanda yere yapılmış bu üç boyutlu resimde olduğu gibi yalnızca bir illüzyondur. Zihnimi-zin ürettiği şeydir. Ancak biz, bunların gerçekliğinden, dışarıdaki asıl görüntüleri ile muhatap olduğumuzdan hiçbir zaman şüphe duymayız.

Көз алдыбызда деп ойлогон бир затты, мисалы бир китепти карап алган тажрыйбабызды аны ойлонуп гана ала алышыбыз бул чындыктын маанилүү далилдеринен. Мээнин ичинде чынында бар болбогон бир нерсенин көрүнүшүн алуудабыз. Вашингтон университетинен психолог Майкл Познер (Mic¬ha¬el Pos¬ner) жана невролог Маркус Райхл (Mar¬cus Ra¬ich¬le) мээнин бул кереметтүү механизми жөнүндө мындай дешет:

Көздөрүңүздү ачыңыз, бир пейзаж эч кыйынчылыксыз сиздин экраныңызды толтурууда; көздөрүңүздү жумуңуз жана ал пейзажды ойлоңуз. Ушундайча ал пейзаждын бир көрүнүшүн чакыра аласыз, албетте сиз көздөрүңүз менен көргөн пейзаждай жандуу, үзгүлтүксүз же кемчиликсиз эмес. Бирок пейзаждын жалпы өзгөчөлүктөрүнө ээ. Эки учурда тең пейзаждын бир көрүнүшү аң-сезимде пайда болууда. Чыныгы көрүү тажрыйбасы менен пайда болгон көрүнүш элестетилген бир көрүнүштөн айырмаланышы жагынан «кабылдоо» деп аталууда. Кабылдоо торчону сүзгөн жана андан соң мээде анализ кылына турган сигналдарды жөнөтүүчү нурдун продукту катары пайда болууда. Бирок бул сигналдарды жөнөтүү үчүн эч бир нур торчону сүзбөгөндө бир көрүнүштү кантип пайда кыла алуудабыз?57

Бир нерсени ал нерсенин өзү жок кезде ойубузда пайда кылган нерсе – өзү бар деп ойлогонубузда аны ойубузда пайда кылган механизм менен бирдей. Ошондуктан биз тышкы дүйнө катары көргөн сүрөттөлүштөр – бир жаңылуу, бир элес гана. Көргөндөрүбүздүн баары, көз алдыбыздагы түстүү дүйнө, досторубуз, айланабыздагы адамдар, ал тургай өз денебиз да бул элестин бир бөлүгү. Булардын баарынын булагы деп ойлогон нерсебиз, б.а. тышкы дүйнөнүн өзү биз үчүн дайыма белгисиз бойдон кала берет.

Бул көлөкө (элес) дүйнө иштеген ишканабызды, үйүбүздү, айланабыздагы адамдарды, машинабызды, жеген тамагыбызды, көргөн кинобузду, кыскасы, жашообуздагы бүт нерсени камтыйт. Үйүбүзгө киргенде чыныгы үйүбүздүн ичине киргендей бир сезимде болобуз. Чынында болсо чыныгы үйүбүздүн, ага абдан окшош, ал тургай сүрөттөлүш болушу мүмкүн деп эч күмөн санабаган бир копиясын мээбизде көрөбүз. Үйдүн ичинде көргөн адамдардын баарынын сүрөттөлүшүн кайра эле мээбизде көрөбүз. Бүт өмүрүбүз мээбиздин ичиндеги кичинекей бир жерде өтөт.

Бул темада изилдөө жасаган невролог жана психологдордун көпчүлүгү бул жерге чейинки жыйынтыкка оңой гана келишет. Бирок «кабылдаган ким» деген суроого жооп берүүдөн көбүнчө алыс турушат. Мээде кичинекей адамдарды издеп, булардын баарын кабылдаган заттык бир нерсени табууга аракеттенишет. Муну китептер, макалалар, конференциялар бою талкуулашып, муну чече албаган башка илимпоздорду мисал келтиришет жана муну чече албайбыз дешет. Бирок бүт илимий чындыктар апачык көрсөткөн жыйынтык – булардын баарын кабылдаган, көргөн жана сезгендин адам ээ болгон рух экендиги. Илимпоздор мээде издеген нерсе, б.а. «көргөн нерсе» - бул рух. Биз «тышкы дүйнө» деп кабыл алган жашоого тиешелүү нерселердин баары ушул рухка көрсөтүлгөн көрүнүштөр гана. Бул чындык кээ бир илимпоздор улуулугуна ишенген материализмди жок кылууда. Заттан башка эч нерсе жок деген материалисттер рухтун бар экенин эч кабыл ала алышпайт. Мына ушул себептен «кабылдаган ким» деген суроо материалисттер үчүн дайыма жоопсуз кала берет.

Адамга рух берген – бул Аллах. Бул рухка уктурган, көрсөткөн, сездирген – Аллах. Кемчиликсиз тунук, абдан детальдуу жана кереметтүү жандуу бир дүйнөнү биз үчүн элес катары гана жараткан, рухка булардын баарын башынан өткөрүп жаткандай сездирген, бүт нерсени жоктон жараткан – бул Улуу Аллах. Аллах аяттарында бул чындыкты адамдарга кабар берген:

Кайыпты да, күбө болунганды да билүүчү, улуу жана күчтүү, боорукер – Ал. Ал жараткан бүт нерсесин эң кооз кылган жана адамды жаратууну бир ылайдан баштаган. Кийин анын урпактарын бир маңыздан (сүлаледен), болгону бир суудан жасаган. Кийин аны «түздөп бир калыпка салды» жана ага рухунан үйлөдү. Силер үчүн кулак, көздөр жана көңүлдөр жаратты. Канчалык аз шүгүр кылуудасыңар? (Сажда Сүрөсү, 6-9)

Үндөр Мээбизде Гана Бар

Угуу процессинин системасы көрүү менен бирдей. Үн катары бизге жеткен маалыматтар – сүрөттөлүштөгү сыяктуу, электрдик сигналдар гана. Сырткы кулак айланадагы үн толкундарын кулак лакатору менен топтоп ортоңку кулакка өткөрөт. Ортоңку кулак үн толкундарын күчөтүп ички кулакка өткөрөт. Ички кулак болсо бул толкундарды үндүн тыгыздыгына жана жыштыгына жараша электрдик сигналдарга айлантып мээге жиберет. Мээде бул кабарлар ал сигналдар анализ кылынып жоромолдоно турган угуу борборуна жиберилет. Ушундайча угуу процесси ишке ашат.

Бирок бул жерде маанилүү бир жагдай бар: сүрөттөлүштөр сыяктуу, үндөр да мээбиздин сыртында бир жерлерде эмес. Өзгөчө адам аң-сезими жөнүндөгү изилдөөлөрү менен таанымал Кембридж университетинин математика жана теориялык физика бөлүмүнөн Питер Рассел муну мындайча түшүндүрөт:

Сырттагы үн биз үчүн биз аны кабылдасак гана бар. Бирок бул жерде дагы бир маанилүү жагдай бар: сүрөттөлүштөр сыяктуу үндөр да мээбиздин ичинде эмес. Мээде кайра эле электрдик сигналдар гана бар. Биз «чыныгы» деп кабылдаган үндөрдүн баары мээбиздин ичиндеги ушул электрдик сигналдардын бир натыйжасы. Бир досубуз менен маектешип жатканда, анын үч өлчөмдүү көрүнүшүн мээбизде туптунук кабылдап, андан келген үндү да анын канчалык алыстыкта турганын тастыктай турган абалда угабыз. Досубуз алыста болсо үндүн алыстан келгенин сезебиз. Чынында болсо, бул үн алыста да эмес, жакында да эмес. Электрдик сигналдар катары гана бар. Башкача айтканда, бул үн мээбиздин ичинде да эмес. Мээбиздин ичи жымжырт. Канчалык көп адамдуу жана ызы-чуу бир жерде болсок да, мээбиздин ичи тыптынч. Электрдик сигналдар берген сигналдар бизге сыртта көп адамдуу жана ызы-чуу бир дүйнө бар деген маалыматты берет. Бирок сырттагы бул көп адамдуу жана ызы-чуу дүйнөгө жете да албайбыз, аларды мээбиздин ичинде пайда кыла да албайбыз. Үн – биз кабылдаган бир нерсе.

1. Ses Dalgaları 2. Tek bir notadan gelen kompleks ses dalgası 3. Timpanik Zar 4. Üzengi 5. Koklea 6. Kokleanın Yayılan Görüntüsü 7. Kokleanın Kesiti 8. Tüy Hücreleri 9. Ana Zar	10. Zardaki hareketin göreceli genişliği 11. İşitme Siniri Lifleri 12. Farklı frekanslara ayarlanmış farklı nöronlarda sonlanan işitme sinir lifleri 13. Motor Korteks 14. İşitme Korteksi 15. Yatay Kesit Düzlemi 16. Talamus 17. Beyincik 18. Beyin Sapı
Dışarıdan gelen sesler, dış ve orta kulak tarafından iç kulağa doğru ilerleyen sıvı dalgalara dönüştürülür. Bu dalgalar, bir dizi işlemden sonra elektrik sinyalleri halinde beyne iletilir ve beynimizde ses olarak algılanır. Dolayısıyla dışarıdaki ses, bizim için yalnızca onu algıladığımız sürece vardır. Duyduğumuz her şey, beynimizin içindeki bu elektrik sinyallerinin bir ürünüdür.

Питер Рассел муну мындайча түшүндүрөт:

Ошондуктан үндөрдү угуп жатканда да, сүрөттөлүштөгүдөй жаңылыштыкка туш болобуз. Үндөрдү да тышкы дүйнөдөн келип жатат деп ойлойбуз. Чынында болсо бир кабылдаган үндөр биз үчүн жаратылган көлөкө (элес) дүйнөнүн бир бөлүгү. Бул дүйнөгө тиешелүү сүрөттөлүштөр, даамдар, жыттар жана сезимдер сыяктуу, үндөр да бизге тиешелүү бул элес дүйнөнүн бир бөлүгүн түзөт. Биз тышкы дүйнөдө бар деп ойлогон жык-жыйма адамдуу чөйрөнүн ызы-чуусу, бизди чакырган досубуздун үнү жана уккан музыкабыз бизге гана тиешелүү бул элес дүйнөсүндө пайда болот. Булардын баарынын сырттагы реалдуулукка дал келип-келбешин эч биле албайбыз. Себеби мээбиздин сыртына чыгып, чыныгы дүйнөгө жетишибиз эч качан мүмкүн эмес.

Bizler, seslerin dış dünyadan geldiğini zannederiz. Oysa duyduğumuz sesler, bize ait algı dünyasının bir parçasını oluştururlar. Beynimizin dışına çıkarak bu sesin dışarıdaki gerçeklik ile mutabık olup olmadığını bilmemize ise imkan yoktur.

Жыттар Менен Даамдар Да Мээбизде Гана Пайда Болот

Бышкан сонун бир тамактын даамы чындап тамактан келет деп ойлойбуз. Тамак бышып жатканда башкалар да биздей жыт сезип жатат деп ойлойбуз жана орток бир сезимди сезип жатабыз деп ишенебиз. Бирок бул бир күмөн гана. Бизге жыт молекулаларынын электрдик сигналга айландырылып, мээбизге жеткен абалы гана келет. Б.а. биз жыт деп атаган нерсе – көрүү жана угуу сыяктуу, электрдик сигналдардан турган бир кабылдоо. Сырттагы жыт молекулалары эч качан мээбизге жетпейт.

Атактуу ойчул Джордж Беркли бул чындыкты мындайча айткан:

Жыт сезими – физикалык мааниде эч кандай жыт молекуласы чынында болбогон түштөр учурунда да абдан реалдуу сезүү мүмкүн болгон бир сезим. Адамдар түшүндө сүрөттөлүштү абдан тунук, кемчиликсиз көргөн, үндү эч кемчиликсиз уккан сыяктуу эле, жытты да ошондой сезишүүдө. Ошондуктан, буга таянуу менен жытты сезүү үчүн анын заттык бар болушунун шарт эмес экенин түшүнүү оңой болот.

1. Koku Yolu 2. Talamus 3. İşlem Merkezi	4. Tat Algı Korteksi 5. Koku Algı Korteksi 6. İşlem Merkezi	7. Omurilik 8. Sinirler 9. Tat Tomurcuğu	10. Dil 11. Koku Epitelyumundaki Nöronlar 12. Koku Soğanı

Бул даам сезүүгө да тиешелүү. Адам тилиндеги даам сезүүчү аймактардын кызматы да – башка сезүү органдары сыяктуу, келген стимулду электрдик сигналга айлантуу. Ошондуктан биз көңүлүбүзгө жаккан бир тортту жегенибизде, эч качан анын чыныгы даамына жете албайбыз. Анын чыныгы көрүнүшүн укпаган, чыныгы жытын сезбеген сыяктуу эле, чыныгы даамын да тата албайбыз. Биз сезген даам – мээбизге электрдик сигнал катары жиберилген стимулдардын бир таасири. Б.а. өмүр бою биз сүйгөн бир тамагыбыздын, шоколаддын, мөмөнүн биздин элес дүйнөбүздөгү даамдарын сезебиз. Беш сезимибиз аркылуу мээбизде пайда болгон кабылдоолор бизге буларды сонун көрүнүштө, жыты жана даамы сонун деп айтышат. Бирок бул бүтүндөй бизге тиешелүү бир маалымат. Биздин сезимибизде бизге сездирилет. Мындан башка тышкы дүйнө жөнүндө эч нерсе билбейбиз.

İşte bu sizin Rabbiniz Allah’tır: her şeyin Yaratıcısıdır: O’ndan başka Ilah yoktur. Öyleyse nasıl olur da çevriliyorsunuz? (Mümin Suresi, 62) Oysa sizi de, yapmakta olduklarınızı da Allah yaratmıştır. (Saffat Suresi, 96)

Тийүү Сезими – Мээге Жиберилген Электрдик Сигналдар Гана

Биз кабылдаган тышкы дүйнө ушунчалык реалдуу сезилгендиктен, кабылдоолордон (элестерден) турган бир дүйнөдө жашап жатканыбыз илимий бир чындык болгонуна карабастан, адамдардын көпчүлүгү элестердин кемчиликсиздигинен улам жаңылышат. Адамдарды жаңылткан эң чоң себептердин бири болсо – бул тийүү сезими. Адамдар көргөн, жыттаган же даамын таткан бүт нерсенин реалдуулугунан шектениши мүмкүн. Бирок буюмдарга тийүү сезими тышкы дүйнөгө тийип жаткандай сезим берип, аларды жаңылтышы мүмкүн. Бирок тийген нерсесинин бир электрдик сигнал катары мээге жиберилээри бул темадагы бүт стереотиптерди жок кылууда. Бүт башка сезимдерибиз сыяктуу, тийүү сезими да мээде пайда болот. Бир нерсени сезишибиз ал жөнүндө мээбизде алган маалыматыбыздан көз-каранды. Мээбиз кабылдабаса, затка тийсек дагы, аны сезе албайбыз.

Питер Рассел муну мындайча түшүндүрөт:

Питер Рассел басым жасаган «чыныгы» сөзү абдан туура. Сырттагы затка тийгенде аны менен болгон байланышыбыз – бул колубуздун электрондорунун ал нерсенин электрондорун түртүшү гана. Б.а. чынында ага тийбейбиз дагы. Сырттагы нерсеге эч тийбейбиз. Ошентсе да, пайда болгон сезим анын сыпатын алып жаткандай сезим берет бизге. Бир дарактын катуу экенин, пахтанын жумшак экенин сезе алабыз. Экөөсүн эки башка сезебиз, бирок негизи молекулярдык деңгээлде ишке ашкан процесс электрондордун бири-бирин түртүшүнөн гана турат. Бир тийген нерсебизден келген катуулук сезими, бир мышыктын жүнүнөн же бир дубалдын одур-бодур бетинен алган сезимибиз бизге электрдик сигнал абалында гана жетүүдө. Б.а. физикалык алган тажрыйбабыз биздеги сезимден такыр айырмалуу. Ошондуктан сырттагы заттын өзүнө эч качан тийе албайбыз. Бизге тышкы дүйнөгө тиешелүү бир сезим гана жетет жана бул сезимдерге таянуу менен тышкы дүйнөнүн кандай бир жер экенин биле албайбыз.

Пенсильвания университети ооруканасынын ядролук медицина бөлүмүндө доцент милдетин аткаруучу, доктор Эндрю Б. Ньюберг (An¬drew B. New¬berg) бул жөнүндө мындай дейт:

1. Deri 2. Meissner Yuvası 3. Akson 4. Ranvice Nodu 5. Schwann Hücresi	6. Myelin Kılıfı 7. Sinir inpulslarının Yönü 8. Hücre Gövdesi 9. Omurilik Yumrusu 10. Omuriliğin Kesiti	11. Omurilik 12. Yolların Kesişme Noktası 13. Talamus 14. Duyu Korteksi 15. Beyin
Resimde tek bir tuşa basma eylemi ile parmağımızdan beyne kadar gerçekleşen iş-lemler görülmektedir.

Мисалы ысык бир нерсеге тийгенибизде, анын сезимин мээге жиберүү кызматын аткарган нервдер иштен чыгарылса, күйүп жаткан колубузду сезбейбиз. Ысыктан күйүү, аны сезүү жана мындан улам оору сезүү сезими мээнин жоромолу гана. Ошол сыяктуу, сыртта бир стимулдоочу болбосо да, электрдик сигналдарды жасалма жасоо жолу менен эле кабылдоо сезими пайда болушу мүмкүн. Сыртта күйүп жаткан бир от болбосо да, колубуздун күйгөнүн сезишибиз мүмкүн. Бул ал жердеги күйүү сезиминин биздин элес дүйнөбүздө гана пайда болгонунун дагы бир далили. Терең ойлонуу керек болгон бул маанилүү чындыкты 20-кылымдын атактуу ойчулу Бертран Рассел (Ber¬trand Rus¬sell) мындайча баяндаган:

Заттын негизги сыпаты, б.а. катуулук биздин кабылдоо дүйнөбүз үчүн илимий мааниде жок болду. Бир нерсени көрүп жатышыбыз анын чыныгы физикалык көрүнүшү жөнүндө бир далил жана ишарат бербейт. Биз тийген нерсе мээбизде гана пайда болгон нерсе. Сырттагы чыныгы сыпатын жана көрүнүшүн биз биле албаган бир элес. Илимпоз Ж.Р. Минкель (J. R. Min¬kel) New Sci¬en¬tist журналындагы бир макаласында муну мындайча түшүндүрөт:

1. Deri 2. Duyu Siniri 3. Duyu Alanı 4. Beyin	5. Talamus 6. Omurilik 7. Motor Sinir 8. Kas Lifleri
Sıcak bir maddeye dokunduğunuzda, o sıcaklık hissini beyne iletmekle görevli olan sinirler devreden çıkarılsa, yanmakta olan elinizi hissetmeniz mümkün olmaz. Çünkü yanma hissi, yalnızca bizim algı dünyamızda meydana gelen bir histir.

Алыстык Да Бир Элес, Мээбизде Гана Пайда Болот

Маңдайыбыздагы бир адамдын алыс бир жерден жакындап келе жатканын дароо түшүнөбүз. Көрүнүшү, үнү жана чоңдугу турган жерине жараша өзгөрөт. Бул факторлорго жараша анализ кылып, ал адам менен арабызда кандай аралык бар экенин аныктайбыз. Бирок чынында ал адам менен арабызда эч кандай алыстык жок. Аны алыс бир жерде көрүп жатам деген ишеним мээбизде жасаган бир салыштыруу себебинен гана болот. Б.а. алыстык сезими бир кабылдоо (элес) гана.

Биз тышкы дүйнө деп атаган сүрөттөлүш ушунчалык ынандырарлык жана таасирдүү болгондуктан, адам булардын баарынын кабылдоолор гана экенине ишениши үчүн терең көңүл буруп ойлонушу талап кылынат. Сүрөттөлүштү мынчалык ынандырарлык жана таасирдүү кылган нерселер болсо – бул алыстык, тереңдик, түс, көлөкө, жарык сыяктуу элементтер. Бул материалдар ушунчалык кемчиликсиз колдонулгандыктан, мээбизде үч өлчөмдүү, түстүү жана жандуу бир көрүнүшкө айланат. Чексиз сандагы детальдар бул көрүнүшкө кошулганда, биз эч байкабай өмүр бою чыныгысы (өзү) деп ойлоп ичинде жашаган, бирок чынында мээбизде гана көрүп, кармап, сезген жана чыныгысынын бир копиясы гана болгон бир дүйнө келип чыгат.

Uzaktan geldiğini sandığımız bir insanla bizim aramızda, aslında herhangi bir mesafe yoktur. Algıladığımız mesafe hissi, yalnızca beynin yorumudur. Ufka doğru uzayıp gittiğini zannettiğimiz bir tünel ile gerçekte aynı yerdeyizdir. Her şey, beynimizin içindeki bir noktada yalnızca bize seyrettirilmektedir.

Биз алыстык деп атаган кабылдоо – үч өлчөмдүү көрүүнүн бир түрү. Сүрөттөлүштөрдө алыстык жана тереңдик сезимин берген нерселер болсо – перспектива, көлөкө жана кыймыл деп аталган элементтер. Оптика илиминде мейкиндик (spa¬ce) сезими деп аталган бул кабылдоо түрү абдан татаал системалар менен камсыздалат. Бул системаны эң жөнөкөйлөштүрүп мындайча түшүндүрүүгө болот: көзүбүзгө келген сүрөттөлүш эки өлчөмдүү гана. Б.а. узуну жана туурасы бар. Көз карегине келген сүрөттөлүштүн чоңдуктары жана эки көздүн бир учурда эки түрдүү сүрөттөлүш көрүшү тереңдик жана алыстык сезимин пайда кылат. Биздин ар көзүбүзгө түшкөн сүрөттөлүш экинчи көзгө келген сүрөттөлүштөн бурч, жарык сыяктуу элементтер жагынан айырмаланат. Мээ бул эки башка сүрөттөлүштү бир сүрөт кылып бириктирүү менен тереңдик жана алыстык сезимин жаратат.

Karşımızdaki insanın bizden uzakta olduğuna dair öylesine mutlak bir inancımız vardır ki, ona sesimizi duyurmak için yüksek sesle bağırır, ona koşarak yetişmeye çalışırız. Oysa ulaşmak istediğimiz insan bizimle aynı yerdedir. Gerçekte ne biz ha-reket ederiz, ne de karşımızdaki insan bize doğru yaklaşır. Tüm görüntü, tüm me-safe, beynimizin içinde bizim için birer algı olarak yaratılmaktadır.

Алыстык биз үчүн бир сезим катары гана жаратылат. Жогоруда да айтылгандай, алыстан келатат деп ойлогон бир адам менен арабызда негизи эч кандай аралык жок. Маңдайыбыздагы киши биздин мээбиздин ичинде жалгыз тегиздик бетинде жаратылууда. Биз сезген алыстык сезими болсо мээнин жоромолу гана. Маңдайыбыздагы адам бизден алыста деп ушунчалык бекем ишенгендиктен, ага үнүбүз жетиши үчүн бийик үн менен кыйкырып, ага жетүү үчүн болгон күчүбүз менен чуркайбыз. Чынында болсо биз жеткибиз келген адам биз менен бир жерде. Чуркап өттүк деп ойлогон ар сантиметр квадраттык аянт биздин мээбиздин ичиндеги сүрөттөлүштүн бир бөлүгү. Чынында биз кыймылдабайбыз дагы, маңдайыбыздагы адам бизге жакындап, алыстабайт дагы. Бүт баары мээбиздин ичиндеги кичинекей бир чекитте бизге көрсөтүлүп гана жатат.

Мисалы, асманда учкан бир учак бизден километрлеген алыстыкта деп ойлойбуз. Чынында болсо ал негизи биздин жаныбызда, мээбиздин ичинде. Учакты караганыбызда учак чыгарган үн толкуну жана ал зат чыгарган жарык толкундарынын көзүбүзгө чагылган жыштыктары жана көлөмү натыйжасында учак бизден миңдеген километр алыста деп ойлойбуз. Бирок мээ эгер 2 бирдик болгон жыштык жана көлөмдү 1 бирдик катары кабылдаганда, абал такыр башкача болмок. Анда, миңдеген километр алыста деп бекем ишенген учактын такыр башка бир аралыкта экенине ынымакпыз жана мунун чындык экенине күмөн санамак эмеспиз.

Gökyüzündeki bir uçağın bizden kilometrelerce uzakta olduğunu düşünürüz. Oysa o aslında, bizim yanı başımızda, beynimizin içindedir. Uçak ile aramızda, hiçbir me-safe yoktur.

Адам алдындагы тереңдик сезими ичинде көптөгөн детальды көрөт. Бир аз алды жагында колундагы китебин, андан арыраакта телевизор, андан да алысыраакта терезе, андан ары терезеден көрүнгөн учу-кыйырсыз токой жана эң алыста болсо күндү көрөт. Колу, буттары, денеси да бул көрүнүштүн ичинде. Ар биринин белгилүү бир перспективасы, караган жеринен белгилүү бир алыстыгы бар. Б.а. ал ошондой кабылдоодо. Тереңдик сезими, перспектива, көлөкөлөр жана сүрөттөлүштүн ичинде көргөн өз денеси чыныгы бир тышкы дүйнөнү көрүп жатканына аны ишендирүүдө. Бирок карап жаткан өз денеси да кошо, бүт баары мээсинин ичиндеги электрдик сигналдардын бир таасири. Алдында турган бир китеп менен эң алыста деп ойлогон күндүн арасында эч аралык (алыстык) жок. Булар менен өзүнүн арасында да эч аралык жок. Көргөндөрүнүн баары мээде пайда болгон жалгыз сүрөттөлүштүн бөлүктөрү.

Эки өлчөмдүү бир торчодо тереңдик сезиминин пайда болушу эки өлчөмдүү бир сүрөт полотносунда реалдуу бир тереңдик сезимин жаратууга аракеттенген сүрөтчүлөр колдонгон ыкмага абдан окшош. Тереңдик сезимин пайда кылган кээ бир маанилүү элементтер бар. Алар нерселердин үстү-үстүнө жайгашышы, перспектива, кыртыштын өзгөрүшү, чоңдук, бийиктик жана кыймыл. Сүрөтчүлөр сүрөттөрүндө колдонгон ыкма мээбиздеги сүрөттөлүшкө да тиешелүү. Мээбиздеги эки өлчөмдүү бир жерде тереңдик, жарык, көлөкө ошондой ыкма менен пайда болот. Бир сүрөттөлүштө детальдар, б.а. жарык, көлөкө жана чоңдуктар канчалык майда-бараттуу жасалса, ал сүрөттөлүш ошончолук реалдуу болот жана сезимдерибизди жаңылтат. Натыйжада биз үчүнчү өлчөм болгон тереңдик жана алыстык бар сыяктуу кабылдайбыз. Чынында болсо, көргөн сүрөттөлүштөрүбүздүн баары бир кино тасмасы сыяктуу жалгыз бир бетте жайгашат. Мээбиздеги көрүү борбору абдан кичинекей! Бүт ал алыс аралыктар, алыстагы үйлөр, асмандагы жылдыздар, ай, күн, абада учкан учактар, куштар сыяктуу сүрөттөлүштөр ушул кичинекей жерге батырылат. Б.а. сиз карап миңдеген километр жогоруда деген бир учак менен колуңузду созуп кармай алган чыны арасында илимий жактан эч бир аралык жок, баары мээңиздеги кабылдоо борборунда жалгыз тегиздиктин (экрандын) бетинде.

Zihin gücü, her birimizin paylaştığı bir şeydir. Ama zihnimizde olup bitenler, zihnin meydana getirdiği şekiller değişmektedir. Bu bizim kişisel gerçekliğimizdir, her birimizin bildiği ve tecrübe ettiği gerçekliktir. Bizler, istisnasız olarak bu kişisel gerçeklikle fiziksel gerçekliği karıştırırız, "dışarıdaki" dünya ile doğrudan bağlantı halinde olduğumuza inanırız. Ama tecrübe ettiğimiz renkler ve sesler aslında "dışarıda" değildir; bunların tümü zihindeki şekillerdir, bizim meydana getirdiğimiz görüntülerdir. Bu gerçek bizi, bilinç ile gerçek arasındaki ilişkiyi tekrar düşünmeye götürmektedir. (Peter Russell, From Science to God "A physicist's Journey into the Mystery of Consciousness", New World Library, 2002, s. 39)

Бул – кереметтүү бир жаратуу далили, укмуштуу бир чеберчилик, кемчиликсиз бир чыгарма. Аллах ар адамдын сезиминде бул кемчиликсиз сүрөттөлүштү жана детальдарды ар көз ирмем сайын, үзгүлтүксүз жаратууда. Адам маңдайындагы үч өлчөмдүү, тереңдиги бар сүрөттөлүштүн бар экенинен күмөн санай турган бир дагы кемчилик жок. Бизге тиешелүү дүйнө сырттагы оригиналынын (чыныгысынын) бир копиясы катары тынымсыз жаратылууда жана бул дүйнөгө тиешелүү ар бир детальда, ар бир чеберчиликте булардын баарынын Ээсинин күчү, кудурети жана жаратуу чеберчилиги көрүнүүдө. Бүт ааламдарды жараткан, алардын баарын ар бир адам үчүн өз-өзүнчө жараткан – бул бүт нерселердин Ээси жана Өкүмдары Улуу Аллах.

Аллах аяттарында мындайча буюрат:

Аллах жети асманды жана жерден да алардын окшошун жаратты. Буйрук булардын арасында токтобостон түшүп турат; силердин чынында Аллахтын бүт нерсеге кудуреттүү экенин жана чынында Аллахтын илими менен бүт нерсени курчаганын билишиңер, үйрөнүшүңөр үчүн. (Талак Сүрөсү, 12) Асмандарды жана жерди жараткан Аллахтын алардын окшошун жаратууга күчү жетээрин көрбөй жатышабы жана алар үчүн күмөнсүз бир мөөнөт (ажал) кылган. Зулумдук кылгандар болсо каапырчылыкта гана өжөрлөнүштү. (Исра Сүрөсү, 99)

Биз Үчүн «Чындык» Эмне?

Кандайдыр бир нерсени көрүшүбүз, анын үнүн угушубуз же ага тийишибиз сырттагы заттык дүйнөнүн сыпаты жөнүндө эч маалымат бербейт. Биз үчүн бир затты зат кылган, анын физикалык затына байланыштуу бизге далил берген нерсе – аны кабылдап жатышыбыз. Бирок негизи биздин кабылдоо (элес) дүйнөбүздө кабылдоо ишке ашкан борбордо, б.а. мээнин ичинде сүрөттөлүш да, үн да, даам да, жыт да жок. Мээнин ичи чымкый караңгы, мээнин ичи жымжырт. Мээнин ичинде жытты сезген, пайда болгон сүрөттөлүштөрдү караган кичинекей жандыктар жок. Ошондуктан мээнин ичинде сүрөттөлүштөрдүн жана үндөрдүн пайда болушу логикасыз, маанисиз жана илимий жактан мүмкүн эмес. Бирок биз ушундай чымкый караңгы жана жымжырт жерде таң калыштуу даражада кемчиликсиз, түстүү, кыймылдуу жана тунук бир дүйнөнү көрөбүз. Бул ушундай бир дүйнө: мээбиздин ичинде пайда болгон элес дүйнөсү болгонуна карабастан, чындап эле реалдуудай сезилет.

Мээде дүйнөнүн эч кемчиликсиз камерасынан да сапаттуураак сүрөттөлүш камсыз кылган, эң өнүккөн үч өлчөмдүү кино экран жана телевизордон тунугураак жана түстүү бир сүрөттөлүш пайда болууда. Мээде эң өнүккөн музыка системасынан да жакшы, тунук жана көп өлчөмдүү, чыныгысынан айырмалоо мүмкүн болбогон үндөр пайда болууда. Ошондой эле, мээде атырдын, гүлдүн жыты пайда болууда; ысык, суук сезими кемчиликсиз пайда болууда. Бул кемчиликсиз тунуктуктагы дүйнө Аллахтын каалоосу менен үзгүлтүксүз бизге сунулууда.

Адам толо бир базарда айланасын караган бир адам айланада чуркап жүргөн балдарды, соода кылып жаткан ар түрдүү адамдарды, түркүн түстүү витриналарды, тамактарды, жолду бойлой жүргөн көчө мышыктарын, ысык абаны, айланадагы кафелерден чыккан тамак жыттарын бир учурда кабылдап сезе алат. Кээде жанындагы киши менен сөзгө чумкуп, жанынан өтүп бараткан тааныштарына салам берүүдө, айланадагы гүлдөрдү жыттоодо. Бирок чынында бул адам мээсинин ичинде пайда болгон бир сүрөттөлүштү гана көрүүдө. Айланадагы жүздөгөн адамдар, көргөн детальдары, мурдуна келген жагымдуу жыттар мээсинин ичиндеги элес экранда пайда болууда. Ал болсо сезимдери аркылуу ага көрсөтүлгөн көрүнүштү карап, сезүүдө. Булардын баары бул адамдын жашоосу, бирок түпкүрүндө алардын баары анын мээсинде пайда болгон элестер жыйындысы гана.

Чынында ал турган чөйрө, б.а. бул дүйнөнүн өзү (чыныгысы) ал адамга сездирилгендейби? Муну биле албайбыз. Чындап айланасында жоон топ адамдар бар же жок экени, же гүлдөрдүн жытынын бүт айлананы каптап, каптабаганы жөнүндө эч нерсе биле албайбыз. Бизге көрсөтүлгөн – бул чөйрөнүн биз кабылдаганы гана. Биз үчүн тышкы дүйнө – кабылдаган дүйнөбүз гана. Органдарыбыз бизге жиберген электрдик сигналдар токтогон болсо, сыртта бир дүйнө болсо да, биздин тышкы дүйнөбүз да жоголот.

Биз бизге жиберилген, жеткирилген жана көрсөтүлгөнчөлүгүн биле алабыз. Ал болсо мээбиздин ичинде болуп жаткандардын баары.

Жерард О'Брайен биздин тышкы дүйнө жөнүндө кабылдаган дүйнө түшүнүгүбүз жөнүндө мындай дейт:

Андай Болсо Биз Үчүн Чындык Эмне?

Адам чындык (чыныгы) деп ойлогон нерсе мээсинин жана сезимдеринин сыртында зат абалында бар болгон бир чыныгы дүйнөгө ишарат кылат. Адам бул дүйнөнү көрсө да, көрбөсө да, анын бар экенине толук ишенет. Эрте менен турганда өз бөлмөмдөмүн деген ишенимде болот. Бюросун жана бюросундагы компьютерин өз ордунда турат деп ойлойт, эртеси күнү эрте менен жумушка барганда аларды ал жерде көрөөрүнөн эч күмөн санабайт. Кечинде үйгө кайтканда үйүм ошол тарапта деп ойлойт. Досторунун, үй-бүлөсүнүн, тааныштарынын, туугандарынын, аларды көрсө да, көрбөсө да, бар экенин кабыл алат. Күн сайын жашаган жана кайталаган бул күнүмдүк тажрыйбаларынын көпчүлүгү булардын баары жөнүндө ойлонууга мүмкүндүк бербейт, ал тургай тескерисинче буларды тастыктай турган абалда ишке ашат.

Bizler; bize iletilen, ulaştırılan ve gösterilen kadarını bilebiliriz. O da zihnimizin içinde olan bitenlerin tamamıdır. İnsanın çalıştığı iş yeri, evi, yaşantısı, aslında tümüyle zihnindedir. Bizler, dışarıda var olduğuna emin olduğumuz o maddesel dünyanın yalnızca hayali bir kopyasını görmekteyiz.

Бирок негизи булардын баары оюбузда (мээбизде). Бизге сездирилген нерселер. Сыртта бар деп толук ишенген ал заттык дүйнөнүн элестүү бир копиясын гана көрүп жатабыз. Биздин дүйнөбүз бизге келген элестерден гана турат.

Сьюзен Блэкмор мээнин ичиндеги бул дүйнө жөнүндө мындай дейт:

Биз көргөн дүйнө – бир копия дүйнө гана. Чырактар менен жабдылган бир лунапарк мээде пайда болгон бир копия көрүнүш. Булагы электрдик сигналдар гана. Айланабыздагы адамдардын, жакындарыбыздын, айланадагы куштардын үндөрү – мээбиздин ичиндеги копия үндөр. Алардын булагы электрдик сигналдар гана. Жеген бир мөмөбүздүн даамы жана жыты мээбиздеги копия даам жана копия жыт гана. Мөмөнүн өзүн жей албайбыз. Мээбиздеги мөмөнүн бүт өзгөчөлүктөрүнүн булагы – бул электрдик сигналдар. Эч качан күндүн чыныгы ысыктыгын, деңиздин чыныгы салкындыгын жана бир кесим муздун чыныгы муздактыгын сезген эмеспиз. Себеби күндүн, деңиздин жана муздун өздөрүнө эч качан жете албайбыз, алардын бизге таасирлери – электрдик сигналдар гана.

Алдыбыздагы суу идиши негизи бизден алыста эмес. Алдыбызда турган жок. Ал мээбиздин ичинде. Анын көрүнүшүн мээбиздин ичинде көрөбүз. Идиштин айнегине тийдик деп ойлогонубузда, негизи анын өзүнө тийбейбиз. Себеби тийүүнү манжалар эмес, мээбиз сезет. Демек адам эч качан чыныгы бир идишке тийе албайт. Ал идиштеги сууну иче албайт. Ал ичкен суу анын мээсиндеги сезимдер (кабылдоолор) берген бир суу ичүү сезими гана.

Көп өлкөлөрдө көрсөтүлгөн What The Ble¬ep Do We Know? (Эмне билебиз?) даректүү тасмасында Атланта, Штат Джорджияда Li¬fe университетинен медицина доктору Джо Диспенза (Jo¬e Dis¬pen¬za) «мээбиз мобул жердеги (сырттагы) менен бул жердегинин (мээнин ичиндеги) арасындагы айырманы билбейт» дейт, ушул эле тасмада Фред Алан Вольф болсо ««бул жердегиден» (мээнин ичиндегиден) көз-карандысыз бир «мобул жактагы» (сырттагы) жок»68 дейт.

Биздин жашообуз ушул копия кабылдоолордун (сезимдердин) бир жыйындысы. Булардын чыныгыдай көрүнүшү болсо абдан алдамчы. Биз башка адамдар да биз менен бирдей нерселерди кабылдап жатат деп ойлоп, алар менен бул жөнүндө бир пикирге келебиз жана кабылдаган дүйнөнүн өзүн (чыныгысын) көрүп жатабыз деп ойлойбуз. Чынында болсо көргөн жана уккан нерселерибиз жөнүндө биз менен бир пикирге келген маңдайыбыздагы адам да биздин мээбиздеги бир сүрөттөлүш гана. Мындан тышкары, ал кабылдаган нерселердин биздикинен айырмасынын эмне экенин эч качан биле албайбыз. Биз үчүн жашылдын кандай нерсе экенин, липа жытынын эмнеге окшошоорун ага сүрөттөй албайбыз.

Андай болсо чындык эмне? Джо Диспенза бул темада мындай суроолорду узатат:

"What the Ble¬ep Do We Know?" даректүү тасмасында Ж.З. Кнайт (J. Z. Knight) реалдуулукка мындай аныктама берет:

Биз бизге гана тиешелүү болгон бир элес дүйнөсүнүн ичинде жашайбыз. Бул дүйнөдөгү сүрөттөлүштөр башка эч ким аны көрө албаган, эч ким тастыктай албаган сүрөттөлүштөр, жана биз бул сүрөттөлүштөрдү чындык деп кабыл алабыз. Андай болсо чындык – бир элес ганабы? Бизге сездирилгенден гана турабы? Менин денем деп ээ чыккан денебиз, менин жашоом деп кабыл алган жашообуз биздин сезимибизде бир элес катары гана барбы?

Булардын баары чындап эле элестер. Өз мээбиздин ичинде жаратылган бир элес ааламынын ичинде өмүр сүрөбүз. Сырттагы реалдуу дүйнөнү көрүп жатабыз деп ойлойбуз. Бирок чынында биз үчүн мээбизде жаратылган жапжаңы бир дүйнө бар жана биз мунун тышына чыга албайбыз.

Философ Ge¬off Ha¬sel¬hurst биздин мээбиздеги реалдуулук түшүнүгүн илим түшүндүрө албашын айтат:

Питер Рассел болсо мындай дейт:

Демек биз үчүн чындык сырттагы өзүнө эч жете албаган зат эмес. Мээбизде булардын баарынын электрдик сигналдарынан турган бир сүрөттөлүш пайда болуп жатат, демек чындык биздин мээбизде пайда болгон дүйнө дагы эмес. Бул дүйнө бүтүндөй элес, бир иллюзия. Биз бул дүйнөнү көрүп жаңылып, алданабыз. Ошондуктан «чындык» биз үчүн сыртта да эмес, мээбиздин ичиндеги сүрөттөлүштө да эмес.

Gerçek (hak) Rabbinden (gelen)dir. Şu halde sakın kuşkuya kapılanlardan olma. (Bakara Suresi, 147)

Муну байкап кабыл алуу оорбу? Фред Алан Вольф адамдардын жашап жаткан элес дүйнөсүнө көнүп калганын жана «чыныгы реалдуулуктан» кантип алыс турууга аракет кылганын мындайча баяндайт:

Биз байкабастан ичибизде сакталуу бул сырды сактоо аракетиндебиз... Б.а. биз байкоосуздук менен бүт нерсе биз көргөндөй деген иллюзия астында жашоону тандайбыз. Бул мага же сизге гана тиешелүү болгон, маанилүү бир чындык эмес, бул ааламдын бар болушунун эң терең сыры... Мунун (бул сырды сактоо аракетинин) натыйжалуу болушунун жалгыз себеби – буга ишенүүдө баарыбыздын бир пикирде болушубуз. Эгер буга ишенүүнү бир мүнөт же бир секунда эле, ал тургай, бир миллисекунда эле токтотсок жана аң-сезимибиздин муну токтотконубузду байкашына шарт түзсөк, бул сырдын ачыкка чыкканын көрөбүз.

Жашообуздун кээ бир учурларында, кандайдыр бир жол менен, кандайдыр бир жерлерде, кыска убакытка бул улуу сыр ортого чыккан учурлар болот... Бирок эч качан «жашасын» деп кыйкырбайбыз. Театр салонунда эч ким таң калуудан шок болбойт. Жалгыз бир жаратуучу кыймыл учурунда, бир нерсе жоктуктан айырмалуу болот, бирок өзүбүздү алдап муну байкабайбыз. Бул ушундайча уланат. Айлананы алкыштар толтурбайт. Артыбызга сүйөнүп, көрсөтүүнү карап, терең бир дем алып, мындай дейбиз: «биз муну эч качан чече албайбыз, эң жакшысы кабыл гана алалы.»

Мээбиздеги дүйнөнүн чындык эмес экенин түшүнүү жана муну кабыл алуу бир материалист үчүн абдан оор. Бирок бул учурда илим тастыктаган абал. Ошого карабастан, Фред Алан Вольф да айткандай, бул улуу чындыкты көрмөксөн болушат. Бир элес дүйнөсүндө жашап жатышыбыз катардагы бир илимий ачылыш сыяктуу чагылдырылат жана чечилбеген бир маселедей кабыл алынат. Мунун жалгыз себеби – биз үчүн «чыныгы» нерсенин материалисттик пикир үчүн «кабыл алынгыс» болушу. Материалисттер кабыл ала албаган жана илимпоздор тынбай издеген бул «чындык» - адамга тиешелүү рух. Бул дүйнөдөгү абсолюттук нерсе жана акыретте түбөлүк жашай турган – бул адам руху. Бул рухту адамга Аллах берген. Адамдан башка заттар да, адамдын өз денеси да, мээсиндеги жашоосу да бир күнү жок болуп кетет. Баки (Түбөлүктүү) жана Абсолюттук нерсе – Улуу Аллах каалаганына берген Өз буйругунан болгон «рух».

Раббиң периштелерге: «Чынында Мен ылайдан бир адам жаратам» деп айткан эле. «Ага бир калып берип, ага Рухумдан үйлөгөнүмдө силер ал үчүн ылдам сажда кылгыла.» (Сад Сүрөсү, 71-72)

Adnan Oktar Sohbetler

Түштөгү Реалдуулук

Түш көрүп жатканда негизи эч ким менен сүйлөшпөйбүз. Эч кимди көрбөйбүз, көздөрүбүз жумук болот. Чуркабайбыз, баспайбыз. Алдыбызда чочуп качуубузга себеп болгон жандыктар же кооз, жапжашыл жана кең чөптүү майсаңдар же төмөн карагандан корккон ири имараттар же көчө толгон адамдар жок. Биз ушундай бүт көрүнүштөрдү көрүп жатып, чынында төшөгүбүздө жалгыз жаткан болобуз. Айланабызда деп ойлогон жоон топ адамдар чыгарган ызы-чуу жымжырт бөлмөбүздө бизге эч жактан келбейт. Ылдам чуркап баратам деп ойлогонубузда чынында дээрлик эч кыймылдабаган болобуз. Жаныбыздагы адам менен сүйлөшүп жатканда чынында оозубузду ачпайбыз дагы. Бирок түш көрүп жатканда булардын баарын чыныгыдай сезип, башыбыздан өткөрөбүз. Айланабыздагы адамдар, чөйрө, башыбыздан өткөн окуялар ушунчалык реалдуу сезилгендиктен, түш көрүп жатканда алардын чыныгы экенинен эч күмөн санабайбыз.

Rüya gördüğümüz sırada, kapkaranlık sessiz bir ortamda yalnız başımızayızdır. Gözlerimiz kapalıdır, koşmayız, konuşmayız, hiç kimseyi görmeyiz. Ama rüya sırasında çevremizdeki insanlar, ortam, yaşadığımız olaylar o kadar gerçekçidir ki, tüm bunları gerçekte yaşadığımızdan hiçbir zaman şüphe duymayız. Rüya örneği, bize dış dünyanın algılardan oluştuğunu kanıtlayan önemli bir delildir.

Түшүбүздө бизди машина сүзгөнүн көрүшүбүз мүмкүн жана муну менен байланыштуу сезимдерди толук сезебиз. Машина жакындап келе жаткандагы коркууну, машинанын келүү абалын жана ылдамдыгын, бизди сүзгөндө денебиздин ооруганын кадимкидей сезебиз жана бул окуянын чындап болуп жатканынан эч күмөн санабайбыз. Абанын ысыктыгы, адамдардын карагандары, кийген кийимдерибиз, баары абдан реалдуу. Бирок чынында булардын эч бири болбогон болот. Бизге эч кандай жарык, эч бир үн келген эмес болот. Сүрөттөлүштүн, үндүн, жыттын пайда болушу үчүн эч бир себеп жок. Тышкы дүйнө деген түшүнүк жок болгон болот. Мээбиздеги бир жашоо гана бар. Бирок мунун андай экенин билбейбиз. Түш көрүп жатканда, бизге «булардын баары түш» деп айтылса, буга ишенбей, жашап жаткан дүйнөбүздү чыныгы деп ынанабыз. Биз үчүн түш учурунда көргөн, жыттаган, тийип сезген жана уккандарыбыздын баары чындап бар. Мына ушул себептен, түш учурундагы коркууларыбыз, кубанычтарыбыз, тынчсызданууларыбыз чыныгы болот. Бардык физикалык тажрыйбаларды ойгоо кезибиздегидей башыбыздан өткөрөбүз. Түш учурунда түш көрүп жатамбы деген күмөн жарата турган эч кандай далил болбойт.

Түш – бизге тиешелүү тышкы дүйнөнүн бир элес гана экенин далилдөө үчүн абдан жакшы бир мисал. Түш учурунда адам айланасындагылардын чындык эмес экенине ишене албагандай эле, чыныгы жашоо деген бул дүйнөдө жашап жатканда да, мунун мээбизде кабылданган бир реалдуулук гана экенине ишене албай кыйналат. Чынында болсо, «чыныгы жашоо» деп аталган бул жашоодогу сүрөттөлүштөрдү кабылдоо формабыз менен түштөрдү кабылдоо формабыз бүтүндөй бипбирдей. Экөөсү тең мээбизде пайда болот. Эки сүрөттөлүштү тең көрүп жатканда, алардын чындык экенинен күмөн санабайбыз. Бирок түштөрдүн чындык эмес экенине колубузда чыныгы бир далил бар. Уйкудан ойгонгондо «демек көргөндөрүм бир түш эле экен» дейбиз. Андай болсо, азыр көрүп жаткандарыбыздын бир түш эмес экенин кантип далилдей алабыз?

Аллах аяттарында бул чындыкты мындайча кабар берет:

Сур үйлөндү; ошентип алар кабырларынан (тирилтилип) Раббилерин көздөй (топ-топ болуп) барышат. Айтышкан эле: «Кыйроо болсун бизге, уктап жаткан жерибизден бизди ким тирилтип-тургузду? Бул Рахман (болгон Аллах)тын убадасы, (демек) жөнөтүлгөн (пайгамбар)лар туура айтышкан экен». (Йасин Сүрөсү, 51-52)

Азыр мунун далили бизге илимий берилген далилдер. Түштөн ойгоно турган учур болсо бул жашообуздун бүтүшү менен башталат. Демек, бул дүйнөнүн биз үчүн бир элес, бир түш сыяктуу мээде болуп жатканын кабыл алып, ошого жараша мамиле кылуу туура кадам болот.

Питер Рассел түштөгү реалдуулук менен бул дүйнөгө тиешелүү реалдуулукту мындайча салыштырат:

Дүйнө кабылдообуз – «сырттагынын» абдан ынандырарлык бир көрүнүшү. Бирок биздин түнкүсүн көргөн түштөрүбүздөн да «сыртта» болгон эч нерсе жок. Түшүбүздө айланабызда сүрөттөлүштөр, үндөр жана сезимдер бар экенин байкайбыз. Өз денебизди билебиз. Ойлонуп, чечим алабыз. Коркууну, ачууланууну, бакытты жана сүйүүнү сезебиз. Башка адамдарды биз менен сүйлөшкөн жана биз менен байланышта болгон, өз-өзүнчө адамдар катары кабылдайбыз. Түш биздин айланабыздагы «сырттагы» дүйнөдө болуп жаткандай сезилет. Ойгонгондо гана булардын баарынын түш экенин түшүнөбүз – бүт баары мээбизде жаратылууда.

«Бул болгону түш экен» дегенде, башыбыздан өткөргөндөрүбүздүн физикалык бир реалдуулукка таянбаганын айткан болобуз. Булар эскерүүлөрдөн, үмүттөрдөн, коркуулардан жана башка факторлордон турат. Ойгоо кездеги биздин дүйнө сүрөттөлүшүбүз өзүбүздүн физикалык чөйрөбүздөн алган сезимдик маалыматтарга таянат. Бул ойгоо кездеги башыбызга келген окуяларга бир логикалуулук жана түштө болбогон бир реалдуулук сезимин берет. Бирок чынында, ойгоо кездеги окуялар да түшүбүздөгүдөй эле мээбиздин продукту.74

Декарт болсо бул чындык жөнүндө мындай дейт:

Албетте, айланабыздагы адамдар да, кабылдоолорубуздун ээси болгон биз да азыр жашап жаткан жашообуздун бир түш эмес экенине эч качан кепилдик бере албайбыз.

Түшүбүздө бир музга тийгенде, анын муздактыгын, суулуулугун, тунук көрүнүшүн мээбизде толук кабылдайбыз. Бир гүлдү жыттаганда, гүлдүн өзүнө тиешелүү жытын толук сезебиз. Мунун себеби бир гүлдү чындап жыттап жатканда да, аны түшүбүздө көргөндө да мээбизде бир эле процесстердин жүрүшү. Демек, кайсы учурда гүлдүн чыныгы көрүнүшүн көрүп, чыныгы жытын алганыбызды биле албайбыз. Чынында болсо, эки учурда тең чыныгы гүлдү көрбөйбүз жана экөөсүндө тең гүлдүн көрүнүшү да, жыты да мээнин эч бир жеринде болбойт. Демек экөө тең реалдуулукту чагылдырбайт. Жеральд О'Брайен муну мындайча сүрөттөгөн:

Rüya sırasında bir çiçeği kokladığımızda, o çiçeğin kendine has kokusunu kusursuz şekilde hissedebiliriz. Bunun nedeni o çiçeği gerçekte koklarken de, onu rüya-mızda gördüğümüzde de beynimizde aynı işlemlerin meydana gelmesidir.

Адам түш көрүп жатканда, анын түш экенин билсе, аны көздөй келе жаткан машина аны коркутпайт, колундагы мал-мүлкү, акчасынын убактылуу экенин билет, ага ач көздүк кылбайт. Колундагы байлык, кооздуктардын ойгонгондо жоголоорун билип, текеберленбейт. Түш көрүү учурунда адамдардын ага болгон терс мамилелеринин эч мааниси болбойт. Себеби бул чөйрөнүн да, адамдардын да чыныгы эмес экенин билет. Түшүндө сөзсүз түштөн ойгоноорун билет; мына ушул себептен дүнүйө артынан куубайт, дүнүйө үчүн кайгырбайт, бул жашоону эч бүтпөчүдөй сезип кызыкчылыктар артынан чуркабайт. Түштөн тышкары чыныгы жашоо бар экенин анык билет. Мына ушул себептен, түш көрүп жатканын билген бир адам үчүн түшүндөгү дүйнөнүн эч кандай мааниси жана баркы жок.

Түш жөнүндөгү бул мисал «чыныгы жашоо» деп аталган бул жашоого да тиешелүү. Бул жашоонун реалдуу эмес экенин, бир элес катары гана көрсөтүлгөнүн билген бир адам үчүн бул жерде дүйнө менен байланыштуу окуялардын жана уккандарынын эч мааниси болбойт. Себеби түштөгү сыяктуу, чыныгы эмес бир жашоодо жашап жатканын, мунун жасалмалыгын байкайт. Андан бир кызыкчылык күткөн адамдардын чынында бар эмес экенин, айланасындагы алдамчы кооздук жана өзүнө тартуучу нерселердин чынында бир элес гана экенин эми билет. Ошондуктан дүйнөдөгү нерселерге ач көздүк кылуунун, өз кызыкчылыгына жетүү үчүн аракет кылуунун эч мааниси болбойт. Өтүп кетүүчү бир түштүн ичинде жашап жатат жана чыныгы жашоонун мындан кийин башталаарын билет.

Жазуучу Ремез Сассон (Re¬mez Sas¬son) бул жөнүндө мындай дейт:

Бул бир кино көргөзмөсү сыяктуу. Кинону көргөн киши каармандарга жана экрандагы окуяларга толугу менен өзүн алдырган. Каармандар менен бирге кубанат же кайгырат, ачууланат, кыйкырат же күлөт.

Эгер бир кезде экранды эми карабайм деген чечим алса жана көңүлүн болуп жаткан кинодон бери бура алса, кинонун иллюзиясынан чыгып өзүнө келет. Кино аппараты экранга сүрөттөлүштөрдү берүүнү улантат. Бирок ал эми мунун кинодон экранга чагылтылган нур гана экенин билет. Экранда көргөндөрү чыныгы эмес, бирок ошентсе да ошол жерде. Кинону көрүшү мүмкүн же көздөрү менен кулактарын жаап, экранды карабайм деп чечиши мүмкүн.

Биз жашап жаткан дүйнө да, түштөр сыяктуу элес сүрөттөлүштөрдөн, элес жыттардан, элес даамдардан жана элес сезимдерден турат. Албетте, бул жашоо бүтөөрдөн мурда каалаган бул түштөн ойгонуп чындыктарды көрүшү мүмкүн. Бул түштөн ойгонуу бул дүйнөнүн чыныгы эмес экенин байкоону, чыныгы жашоонун акырет экенин түшүнүүнү камсыз кылат. Акыретти түшүнгөн бир адам болсо дүйнөнүн убактылуу экенин түшүнүп, акыретте кутулууга жетүү үчүн Аллахты ыраазы кылуу керек экенин билет жана ушул максат үчүн жашап баштайт. Адамга дүйнө жана акыретте чексиз немат-жакшылыктарды алып келе турган чындыктардын бири мына ушул. Аяттарда кыямат күнү ойготулган адамдар мындайча кабар берилет:

Сур да үйлөндү. Мына ушул эскертүү (ишке ашкан) күн. (Эми) Ар бир напси жанында бир айдоочу жана бир күбө менен бирге келди. «Ант болсун, сен мындан капылетте элең; мына Биз сенин үстүңдөгү тосукту ачып-алып салдык. Эми бүгүн көрүү-күчүң так, даана.» (Каф Сүрөсү, 20-22)

Мээде Кабылдоо Кемтиктери Жана Башкача Бир Тышкы Дүйнө

Kör nokta ile ilgili konuyu daha iyi kavrayabilmek için yukarıdaki testi yapabilirsiniz. Sağ gözünüzü kapatın ve kitabı 50 cm.'lik mesafeden gözünüze doğru yakınlaştırın. Baştan itibaren gözünüzü sadece artıya odaklayın. Yakınlaştıkça belirli bir süre için soldaki siyah noktanın yok olduğunu göreceksiniz. Beyin görmediği siyah noktayı beyaz zeminle tamamlamıştır.

Дүйнөнүн чыныгы көрүнүшүн көрүп жатканыбызга бизди ынандырган беш сезимибиз бул кабылдоолорду пайда кылган электрдик сигналдарсыз калганда, тышкы дүйнө да жоголот. Бул илимий бир чындык. Беш сезим электрдик сигналдар аркылуу гана бизге маалымат берет. Тышкы дүйнөдө кандайдыр бир маалымат болсо, бирок тиешелүү электрдик сигналдар бизге жетпесе, андан кабарыбыз болбойт.

Мээде кабылдоо жаңылуулары бул чындыкты бизге апачык көрсөткөн эң маанилүү далилдерден. Мисалы, маңдайыбыздагы бөлмөнү карап, бөлмөнүн баарын толук көрүп жатам деп ойлойбуз. Бирок чынында андай эмес. Маңдайыбыздагы бөлмөнүн кичинекей бир чекитин эч качан көрө албайбыз. Бул ушул бөлмө менен эле чектелбейт. Ар бир караган жерибизде ал «жок аймак» сөзсүз бар. Өмүр бою көргөн кадрларыбыздын баарында негизи ошол кичинекей чекитти эч качан көрө алган эмеспиз. Бул ар адамда бар болгон «сокур так (чекит)».

Мындай сокурдуктун себеби – көздү мээге туташтырган нервдердин көздүн бир чекитинде жок болушу. Бирок ошого карабастан, алдыбыздагы көрүнүштү дайыма кемчиликсиз көрөбүз. Мунун себеби – мээнин толуктоочу касиети. Сокур так себебинен көрүнбөгөн аймак мээнин «бойоо» жана арткы пландагы башка көрүнүштөр менен «толуктоо» жөндөмү себебинен көрүнө турган болуп калат. Бул негизи кереметтүү бир жагдай. Ал чекитте биз үчүн чыныгы мааниде эч нерсе жок. Мээ ал жерде пайда кылган нерсе бүтүндөй элес. Жана биз ал чекитти «көрө албашыбызды» эч билбейбиз. Мээ «сокур такты» ал жерде болушу керек деп чечкен эң жакшы божомолу менен, б.а. арттагы фон менен толтурат. Бул божомолдун кантип пайда болоору илимпоздор үчүн дагы эле табышмак. Калифорния университети психология бөлүмү жана неврология программасы профессору жана Мээ жана кабылдоо борборунун башчысы Вилайанур С. Рамачандран бул сырды мындайча баяндайт:

Мээдеги бул толуктоо процессинде биздин бир тандообуз болушу мүмкүнбү? Рамачандран бул суроого мындай жооп берет:

Биз бир столду караганда көрүү системабыз столдун алгач бурчтары жөнүндө маалымат алат жана столдун сүрөтүнө окшош бир өкүл сүрөтүн мээбизде пайда кылат. Көрүү системасы андан соң столдун түсүн жана материалын тандайт. Булар «толуктоо» процесси үчүн маанилүү элементтер. Алынган бул маалыматтардан соң мээ маңдайындагы көрүнүш жөнүндө жалпы божомол жасайт. Мээбиз маңдайыбыздагы көрүнүштүн бүт детальдарын анализ кылууга мажбур болбойт жана детальдуу эсептөөлөргө киришпейт.80 Мээбиз алдыбызда «ыктымал» көрүнүштү пайда кылган болот.

Ошондуктан мээ бизде бар деп ишенген бир иллюзияны пайда кылат. Сөз болуп жаткан сокур тактагы көрүнүш маңдайыбыздагы чыныгы көрүнүш эмес. Бирок биз муну байкабайбыз. Бирок кызыгы – көрүнүштүн толугу менен чыныгы экени жөнүндө бир дагы далилибиздин жок болушу. Чынында сокур тактагы бар болбогон көрүнүш да, башка көрүнүштөр сыяктуу чыныгы. Күнүмдүк жашообузда сокур тактын кайсы жерде экенин байкабайбыз дагы. Демек күн бою көргөн көрүнүштөрүбүздүн да элес же элес эмес экенин биле албайбыз. Бизге «реалдуу» көрүнүшү чыныгы экенине ишенүү үчүн жетиштүү эмес.

Мээдеги башка кабылдоо жаңылуулары же кабылдоо кемтиктери да бул чындыкты далилдейт. Булардын бири үстүңкү бет дальтонизми. Эгер мээнин эки жарым шарында да түстөр менен байланыштуу бөлүм болгон V4 жабыркаса, ушул оору келип чыгат. Мындай ооруга чалдыккан адамдар дүйнөнү боздун көлөкөлөрү абалында көрүшөт. Бүт баары ак-кара бир кино сыяктуу. Бирок гезит окуу, адамдардын жүзүн таануу же кыймылдарды жана багыттарды тандоодо эч кандай маселе жок.81 Ал эми эгер ортоңку чыкый аймагы (MT) жабыркаса, оорулуу дагы эле китеп окуй алат, түстөрдү көрө алат, бирок бир нерсенин кайсы багытта баратканын жана кандай ылдамдыкта баратканын биле албайт. Проф. Рамачандран бул жөнүндө төмөнкүлөрдү жазган:

Галлюцинациялар да кабылдоо жаңылууларынын дагы бир мисалы. Көбүнчө мээнин бир жабыркашы, ар кандай температуралуу оорулар, колдонулган дарылар же улгайуу жана кемакылдык натыйжасында пайда болгон галлюцинациялар – бул адамдын жок нерселерди бар катары кабылдашы. Галлюцинациялар адамдардын айланасында жок нерселерди көрүшү жана жок үндөрдү угушу абалында пайда болот. Мындай адамдар галлюцинация көргөндө аң-сезими жайында жана ойгоо абалда болот. Көрүнүштөр көргөн адам үчүн абдан реалдуу болот.

Саналган синдромдор мээдеги жабыркоолор же башка себептер натыйжасында келип чыккан оорулардын бир канчасы гана. Бул оорулар натыйжасында кээ бир адамдар жок нерселерди көрүшүүдө, чынында көрбөгөн, бирок ал үчүн абдан даана бир жашоону жашоодо. Кээ бирлер үчүн сырттагы түстөр такыр башка. Биз көргөн түркүн түстүү дүйнө аларга дээрлик бир ак-кара кино сыяктуу көрүнөт. Эгер чындап тышкы дүйнөнүн өзүн көрүп жатсак, эгер жашаган дүйнөбүз мээбизге келген электрдик сигналдар гана эмес болсо, анда бул адамдар эмне үчүн башкача бир кабылдоого ээ? Тышкы дүйнө эгер «жалгыз болсо», эмне үчүн алар да тышкы дүйнөнү биз кабылдагандай кабылдашпайт, эмне үчүн бир эле нерселерди биздей көрүшпөйт?

Булардын баарынын жообу мындай: биз тышкы дүйнөнү кемчиликсиз кабылдаганыбыздан жана кабылдоолорубуздун бир бүтүн экенинен шек санабайбыз. Бирок кээде галлюцинация көргөн бир адам да ушундай абалда болот. Ал дагы көргөн элес көрүнүштөрдү чындап бар деп ойлойт. Демек, мээбизде пайда болгон тышкы дүйнөнүн эмнеге окшошоору же башка адамдардын кабылдоолорунан айырмалуу же эмес экени жөнүндө эчтеке айта албайбыз. Бул 21-кылымдын илими менен эч сыноого, эксперименттер менен аныктоого эч мүмкүн эмес бир чындык. Ар бирөөбүз үчүн жаратылган дүйнөнүн кандай бир дүйнө экенин эч биле албайбыз. Биз бул дүйнөнүн ичинде бизге кабылдатылгандарды гана көрүп, сезебиз. Булардын тышына чыгышыбыз, мындан ашыкча ойлонушубуз мүмкүн эмес.

Сезүү органдарыбыз аркылуу жеткирилген электрдик сигналдар биз үчүн тышкы дүйнөнүн копиясын пайда кылышат. Бирок түпкүрүндө бул тышкы дүйнөнү кабылдаган, кабылдаган нерселеринен бир маани чыгарган, тынчсызданган, сүйүнгөн, кайгырган, толкунданган, ойлонгон, тааныган, анализ кылган бир «эго» бар. «Мен» деген бул жандык мээнин ичинде бир жерлердеби? Нейрондордун бир-бирине таасир бериши бизди ойлонтуп, бактылуу кылабы? Бир музыкадан ырахат алышыбызды камсыз кылабы? Бул өз ара таасирдешүү бир пейзажды кароодон же даамдуу бир тамакты жештен алган ырахатыбыздын булагыбы?

Албетте, акылы жана абийири бар бир адам булардын эч бирине «ооба» жообун бере албайт. Эгобуз (өздүгүбүз) мээнин бүтүндөй сыртында бир нерсе жана мунун аты «рух».

Сага рух жөнүндө сурашат; айткын: «Рух Раббимдин буйругунан, силерге илимден аз гана берилген.» (Исра Сүрөсү, 85)