Gotina “qantiran xwe kuştîye” tê wateya li hişê gel tinazkirinê. Divê êdî li Tirkiyê mantiqên wiha neyên bihîstin.
Derbasî be bo HDPyîyan. Bila êrîşker demildest were desteserkirin. Gulekirina tabela û sazîyê qehpetî ye.
Bila ti kes li Başûrê Rojhilat rûyê kevn ê dewletê li gelê me nişan nede. Birayên me hezkirinê, rêzdîtinê, xweşikiyê zêde zêde heq dikin.
Divê teqez destûrê nedin wan Waliyên ku li herêmê ne ku rêzê li Kurdan nagirin. Ti mezintiya wan li ser gelê herêmê tune ye.
Bila dilê birayên me yên Kurd ferah be, dê ev rojan derbas bin. Bila girîngiyê nedin kesên ku qedrê wan nagirin, gelê me gelekî ji wan hez dikin.
Ger pirsgirêkeke birayên me yên Kurd çêdibe, bila ji me re bêjin em têxin rojevê. Em dixwazin ku bila ew dilrihet bijîn.
Gencên Kurd ên welatparêz ji bêzarbûna destê dewleta kûr a kevn mafdar in. Lê belê bi zêdetir hezkirin û azadî ve ev yek tê telafîkirin.
Xwedê ye ku nûr û xweşikî afirandiye. Ger mirovek bêje ez qeşeng im pêkenok dibe. Xwedê awêneyên xwe nîşan dide. Divê bêje "Ya Rebî tu çiqas baş teceliya xwe nîşan didî." Divê nebêje "Ez çiqas rindik im". Dê bêje "Tu çiqas baş diafirînî”.
Divê mirov dilê xwe neavêje kufrê. Di kufrê de aramî nîn e, wefa nîn e, hevaltiya rast nîn e. Dema ku berjewendî nemîne, dê te paşguh bike, te bişewitîne. Tu yê di cîhaneke ku bêwefatî zêde ye de bijî. Dema ku tu sibehê rabî jî dibe ku ji te re necamêriyê bike. Qerantiya 2 saet şunda jî tune ye. Di kufrê de tu dikarî mirovek cup cuda bibînî.
Heta ku perjewendiyên wê hebe, kufr dost e. Dema ku perjewendî nemînin, demildest dibin dujmin. Lê belê di Îslamê de ne wisa ye. Di Îslamê de sebir heye, dilovanî heye.
Di jiyanê de sepandina Quranê hunerek e. Mirovê hişmend Quranê baş fem dike û bi awayekî li jiyana xwe dike. Wek mînak, dê dilnizmî çawa be? Xwemezinkirin dê çawa rabe? Dê hezkirin çawa were jîyîn?
Divê rêberek, pêşengek li ser Misilmanan were tayînkirin, hişê me vê rêyê li me nîşan dide. Ger serî nebe, laş jî belav dibe. Serheng jî Îmam Muhammed Mehdî (as) e. Ev omet, xeynî Mehdî (as) ti kesî qebûl nake.
Heta ku heznekirina jinan hebe, di alema Îslamê de rizgarî nabe, xelasbûn nabe, dê bela mîna baranê bibarin. Nîvê evdên Xwedê jin in. Ewqas ji jinan nefretkirin, belaya Xwedê kaş dike.
Dema ku şikir dikin, bereket zêdetir dibe. Şikirkirin çi ye? Bicîhanîna Quranê, Tevekuliya Xwedê kirin û ji Xwedê razî bûn. Zilam ji Xwedê ne razî ye. Her gav gilî dike. Wisa bawer e ku Xwedê neheqî lê kiriye. Wê gavê bereket dibe? Bereket nabe.
Eşqa rast, eşqa Xwedê bî xwe ye. Xwedê bi eşq tê hezkirin. Afirandinên wî jî bi eşq tên hezkirin. Hemû xweşikî yên Xwedê ne. Hemû pesin jî yên Xwedê ne. Yê ku em evîndar in Xwedê ye.
Jin kesên wisa ne ku bi aqil difikirin, û xwediyê rihekî hunerhez in. Û gelekî jî zîrek in jin. Hûrguliya gelekî baş dibînin, ji mêran bêtir berfireh dibînin.
Em ê bersiva wan kesên ku cîhanê wek dojeh dikin, bi vegerandina cîhanê mîna bihuştê ve bidin.
Em ê li dinyayê hezkirinê desthilat bikin. Xwedê ev cîhana bo ku hezkirin hebe afirand. Bo ku "Bende hebin û îbadetên xwe bikin" afirand. Lê belê ya ku ji bendeyên xwe dixwaze hezkirin e. Xwedê dibêje; "Hûn ji min hez bikin û ez jî we hez bikin." Ger hezkirin nebe, ti wateya dinyayê tune ye.
Dilovanî, rûnermî û dilnermî. Em ji Xwedê van tiştan naxwazin? Em li bihuştê çi dixwazin? Em dixwazin ku Cenabê Xwedê me efû bike, li hember me rûnerm û dilnerm tev bigere. Divê em jî li hember mirovan wiha bin.
Hin kes bona berjewendiyên xwe naxwazin Mehdî derkeve, Îsa (as) were, lê belê me ev yek li gel da nasîn.
Nîşaneyên ku Pêxemberê me derbarê Mehdiyetê de gotine, yek bi yek derketine û hêj derdikevin.