Ger em perçebûnê qebûl bikin, em di bin zulma komunîst de binpêbûna birayên me Kurd ên ku çend salan hatin çewisandin jî qebûl dikin.
Li herêmê xeynî Yekîtiya Îslamê ti çare bo miletekî tune ye. Divê Barzanî jî vê talûkeyê baş bibîne û xwe bi Yekîtiya Îslamê bigre.
Hezkirin, huner, xweşikî nîmetên herî rind ên Xwedê ne. Ji nav jiyanê derxistina van nîmetan, welêt jî cîhanê jî reşerewş dike.
Çareseriya her cure tundiyê, perwerdeya hezkirinê ye. Hezkirin xala jiyanê ya cîhanê ye, ger hezkirin nebe, jiyan nabe.
Ger şîmaneya efûkirina kujerên Mehmetçîk hebe, dê bibe bobelatek mezin. Ew yek tê wateya serbestiya kuştinê, nayê qebûlkirin.
Pêxemberê me mirovekî gelekî qeşeng û şemildar bû. Ew xêzkirinên bi navê karîkatur ew kesên xêzkar bi xwe ne.
Gorî serdestiya nijadê tevgerîn bêexlaqî ye. Jiber ku li Rojhilata Navîn xebatên îmanê nin e, mirov xwe nijadperestiyê digirin. Ne pêkan e.
Ne mumkun e ku li Rojhilata Navîn pergalek gorî nijadê ava be. Nijadekî saf tune ye. Em hemû zarokên Hz. Adem in.
Her cureyê nijadperestiyê nebaş e. Kurd mirovên nola nûrê ne, em serfiraz in ku bibin rêveberê me. Ramana gorî nijadê perçebûn e.
Divê Kurd, Laz û Çerkes li her deverên Tirkîyê hebin. Ne rast e Kurd Kurdan birêve biherin. Dema Serokomarê me Kurd bû, em serbilind bûn.
Geşa Demîrtaş, qedirgirtina wî ya jinan baş e, di bin bandora PKKê de bûn mirov aciz dike. Ger sîya PKKê nebe, dê bibe pêşengekî mezin.
Îslama di Quranê de hêsan e. Ya dijwar ew pergala ku paşverû derdixin, û dûrê aqil û ne gorî olê ye.
Ew kesên ku ji jinan re dibêjin kêmhebûnbi xwe kêmaqil in. Ewên paşverû heşa radibin olê hînê Xwedê dikin.
Bêhna mirinê ji pergala paşverûyan tê. Muzîk, huner, xweşikî, hezkirin û şadî tune ye. Qedirgirtina jinan tune ye. Cîhan mîna dojehê dibe.
Ji ber ku çav û rûyê mirovekî dişibe Mehdî, ew nabe Mehdî. Mehdî ew kes e ku Yekîtiya Îslamê ava dike û Hz. Îsa li pey nimêj dike.
Dema ku em dibêjin dê Mehdî olê hêsan bike, tê wateya peyçûna helal û heramên Quranê, û rakirina hukmên di Quranê de tune ne.
Dixwazin ku PKKê bona sînorkirina Tirkîye û alema Îslamê bikar bînin. Kesê bona vê hewl dide qîyametê dide pêş çavên xwe.
Bawermend li hember bawermendan dilnizm û dilovan in, li hember kufrê jî xwedî rûmet in. Rûmeta wan xwedîderketina birayê xwe ye.
Ger nexweşî, bela û acizî nebin gelek mirov bala xwe nadin ser rastîyên îmanê, nadin ser mijarên ku Xwedê balê dikêşe ser.
Firehbûna bala însan bi xwe ramankirina mirovan ve pêkan e. Xwedê dixwaze ku em hûr û kûr bifikirin. Divê bona ramanê hewl bidin
Xwedê sînor bona hûrbûna mirovan a îmanê çê nekirîye. Her ku zêde bifikire mirov, zêdetir kûr dibe.