Şirke Sapan Bir Toplum Ne Duruma Düşer?

Bir toplumda "insanlara tapınma dini"nin hakim olduğunu anlayabilmemizi sağlayacak bazı işaretler vardır. Bunlar arasında en temel olanı, Allah'ın varlığını ve her an kendileriyle birlikte olduğunu unutmalarının insanlara getirdiği gafil tavırlardır. Bu tavırları benimseyen ve Allah'ın rızasını unutup insanların kendisinden istediklerini -din ahlakına muhalif olsa dahi- gözü kapalı yerine getiren bir kişi, her türlü aşağılanmayı ve küçük düşmeyi de göze almış olur.

Buna, gruplarına katılmayı istediği insanlar kendisi için uyumlu desinler ve aralarına alsınlar diye Kuran ahlakına hiç uymayan tavırlarda bulunan biri örnek olarak verilebilir. Yanlış olduğunu bildiği halde, yalnızca insanlar kendisini beğensinler diye her türlü çirkin davranışı yapabilen bir insan, hem dünyada bunun vicdan azabını yaşar, hem de ahirette samimiyetsizliğinin karşılığını alır. Bu kişi, insanların gözüne girdiğini zannederken, Allah onun gerçek niyetini tüm açıklığıyla bilmektedir. O, Allah'ı unutmuştur ancak Allah onu her an görmekte ve kalbinde sakladığı niyetini bilmektedir. İnsanlar bu tavrı karşısında onun hakkında olumlu düşüncelere sahip olsalar da Allah o kişinin samimiyetsiz olduğunu bilmektedir.

Örneğin son derece kötü bir ahlaka sahip olduğuna, fakir ve ihtiyaç içindeki insanların hakkını yediğine, Allah'ın men ettiği şekilde haksız kazanç elde ettiğine şahit olmasına rağmen, sadece kendisini terfi ettirmesi için patronunun tüm bu çirkin tavırlarını görmezlikten gelen kişiyi de Allah görmektedir. Bu kişi, patronu kendisi için "çalışkan ve çok sadık" desin diye tüm gücüyle çalışırken de Allah'ın haram kıldığı bir fiile göz yumarken de Allah onun tüm düşüncelerine ve sözlerine şahittir. Allah'ın rızasını kazanmak için hiçbir çabası olmadığı halde, herhangi bir insanın rızasını kazanmak için yaptıkları, Allah Katında yazılmaktadır.

İşte bu tür yanlış inançlara sahip insanlar, karşı tarafı etkilemek, onları razı etmek için adeta iplerini insanların kontrol ettiği bir kukla haline gelir ve kendilerinden istenilenleri -doğru, yanlış, haram, helal ayırt etmeksizin- harfi harfine yerine getirirler. Sırf dünyevi arzularını ve birtakım nefsani tutkularını tatmin edebilmek için Allah'ı unutturan, O'nun rızasını gözetmekten uzaklaştıran bu batıl sistemin bir parçası olmayı kabul ederler. İnsanlık haysiyetini kıran, insanı küçülten, basitleştiren bir yaşam tarzını benimsemeyi göze alır, başka insanların güdümünde, imanın getirdiği insani heybeti kaybetmiş bir şekilde yaşarlar. Bunun sonucunda da, birbirlerine karşı son derece samimiyetsiz, saygısız ve iki yüzlü davranışlarda bulunan, gerçek anlamda sevgiyi bilmeyen, sadece kendi çıkarları için yaşayan ürkütücü bir insan topluluğunun oluşmasına neden olurlar. Kendilerini, gerçek dostluğun yaşanmadığı, tümüyle menfaate dayalı ilişkilerin hakim olduğu bir sistemin içine kilitlerler. Kendi elleriyle kurdukları bu sistem içinde ise, İsra Suresi'nde bildirildiği gibi Allah'ın yardımından ve rahmetinden uzak bir şekilde yapayalnız ve yardımcısız kalırlar:

Allah ile beraber başka ilahlar edinme, yoksa kınanmış ve kendi başına (yapayalnız ve yardımcısız) bırakılmış olursun. (İsra Suresi, 22)

Şirke saparak "insanlara tapınma dini"nin bir üyesi olan kişilerin bu duruma düşmelerinin kökenindeki bazı nedenleri şöyle sıralayabiliriz.

Allah'ı Unutarak İnsanların Rızasını Kazanmaya Çalışmaları

Şirke sapan insanlar Allah'ın varlığını ve kainat üzerindeki mutlak hakimiyetini unutmuşlardır. Bu gaflet halinin sonucunda da kendilerinin müstakil bir güce sahip olduklarını zannederler. İstedikleri herşeyi yapabileceklerini, diledikleri hayatı planladıkları gibi yaşayabileceklerini, kimsenin kendilerine karışamayacağını, kendi hayatları üzerinde söz sahibi olabileceklerini düşünürler. Üzerlerinde hiçbir otorite kabul etmez, asi bir karaktere sahip olurlar. Allah'ın sonsuz gücünü, herşeyi kontrolü altında tuttuğunu, kendilerinin ise aciz birer kul olduklarını görmezden gelirler. Tüm kainatın, Allah'ın belirlediği bir kaderi olduğunu ve hiçbir varlığın, kendisi için belirlenmiş olan bu kaderin dışına çıkamayacağını kavrayamazlar. Sonuç olarak da dünyada yalnızca kendi istek ve tutkuları doğrultusunda bir yaşama sahip olmaya çalışırlar; Allah'ın rızasını gözardı ederler.

Oysa bu insanlar, gerçeklerden gafil bir şekilde kendilerini bu kadar sorumsuz hissederken yani Allah'ın varlığını unutmuşlarken, Allah her an onlarla birliktedir. Yaptıkları herşeyi görmekte, Allah'ı unutup insanların rızasını kazanmak için gösterdikleri çabayı bilmektedir. Mesela bir insana olan sevgisini ispatlayabilmek ve onun sevgisini kazanabilmek için kişinin gösterdiği çabaya, kendini sevdirecek davranışlarda bulunmaktaki titizliğine kısacası her yaptığına Allah şahittir. Kuran'da, Allah'a eş koşanların insanların rızasını kazanmaya yönelik çabaları şöyle haber verilmektedir:

İnsanlar içinde, Allah'tan başkasını 'eş ve ortak' tutanlar vardır ki, onlar (bunları), Allah'ı sever gibi severler. İman edenlerin ise Allah'a olan sevgileri daha güçlüdür... (Bakara Suresi, 165)

Böyle karakterdeki bir kişi, sevdiği insan kendisi için "beni gerçekten seviyor, bana değer veriyor" desin diye gösterdiği bu yoğun şevki ve isteği Allah'a karşı göstermesi istendiğinde bu teklifi kabul etmez. Örneğin beş vakit namaz kılması istense büyük bir ihtimalle bu teklifi geri çevirir. İmkanlarının ve zamanının kısıtlı olduğu, yoğun çalışma temposu içinde namaza vakit ayıramayacağı gibi bahaneler öne sürer. Çünkü bu ibadeti yerine getirdiği takdirde sosyal çevresi içindeki hemen hiç kimse onu övmeyecek, takdir etmeyecektir. Yani onun çarpık bakış açısına göre bu ibadeti yapmanın kendisi için elle tutulur bir faydası olmayacaktır. Hatta insanların kendisi ile ilgili olarak, "namaz kılıyor, dine yöneldi, çok değişti" dememeleri için bile, bu ibadeti yapmaktan vazgeçebilecek kadar gafil olabilir. Yaptığı bu seçim sonucunda, bir avuç insanın takdirini ve yüzeysel sevgisini kazanırken, diğer yandan Allah'ın kullarına farz kıldığı önemli bir ibadeti yerine getirmeyerek O'nun sonsuz sevgisini ve rahmetini kaybettiğinin bilincinde değildir.

İşte bu nedenle Allah Kuran'da kullarını insanların rızasına yönelip Kendi rızasını unutma tehlikesine karşı uyarmıştır. İnsanların her türlü şirkten kendilerini sıyırarak Allah'a yönelmelerini ve namaz kılmalarını bir ayette şöyle emretmiştir:

'Gönülden katıksız bağlılar' olarak, O'na yönelin ve O'ndan korkup-sakının, dosdoğru namazı kılın ve müşriklerden olmayın. (Rum Suresi, 31)

İnsanlardan, Allah'tan Korktuklarından Daha Fazla Korkmaları

Bir güce veya olaya karşı kalbinde ciddi bir korku duymak, insana birçok şeyi en iyi şekilde yapabileceği bir irade verir. Bu korkunun şiddeti, kendi iradesi ile yapamayacağını düşündüğü olaylar karşısında bile, kişiye beklenmedik bir şekilde kesin ve net kararlar aldırır.

İnsanlar kalplerinde yaşadıkları derin korkunun şiddetiyle kendilerinden her istenilen şeyi yapabilecek hale gelirler. Örneğin yokluk çeken ve acil olarak paraya ihtiyacı olan bir insan, aldığı iş teklifi karşısında bu işe girebilmek için elinden gelen herşeyi yapar. Karşısına çıkan bu fırsatı kaçırmayı göze alamaz. İş ile ilgili olarak görüştüğü kişilere kendisini en iyi haliyle tanıtmaya özen gösterir. Hata yapmaktan korkar. Karşısındaki kişilere son derece hürmetkar davranır, onların, kişiliğine ve iş tecrübesine güvenmeleri için elinden gelen her türlü dikkati sarf eder. O iş yerinin kuralları, orada çalışan insanlarda aranılan özelliklerin ne olduğu gibi bilgileri görüşme öncesinde öğrenmeye çalışır, görüşme sırasında da bu arayışa ters düşen bir ifadede bulunmamaya özen gösterir. Bir an bile dalgın ya da uygunsuz bir tavır içine girmez. Geleceğine yönelik hiç dinmeyen korkusu ve endişeleri onu uyanık tutar. İş yeri yetkililerinin görüşme sonunda kendisiyle ilgili olumlu karar vermeleri ve kendisi hakkında görüş bildirirlerken "tam aradığımız kişi" demeleri için elinden gelen her türlü gayreti gösterir.

Başka bir kişi de yanında çalıştığı iş sahibinin şirket içinde görmek istemediği hareketleri yaparken yakalanmaktan çok korkar. İşine geç kalmamaya, özel telefon konuşmaları yapmamaya, kısacası o işyerinde uygun görülmeyen tavırlarda bulunmamaya özen gösterir. Diğer şirket çalışanlarını da bu konulara itina etmeleri konusunda uyarır. Kendisine iş disiplini olmayan, ciddiyetsiz bir kişi denmesinden çok korkar. Çünkü bu gibi olumsuz kanaatler, dünyada maddi bir kayba uğramasına neden olacak, iyi bir hayat yaşamasını engelleyecektir. Elbette bir insanın iş disiplinine sahip olması, uygun olmayan davranışlardan sakınması gerekir. Ancak burada yanlış olan, bir kişinin bu güzel davranışları, yalnızca insanlardan korktuğu ve onlardan çekindiği için yapmasıdır ki, böyle bir yapıda zaten güzel davranışlar süreklilik gösteremez. Allah'tan korkmayan bir kişi, insanların kendisini görmeyeceğine, onlardan tepki almayacağına inandığı durumlarda, bu disipline uymayan her türlü davranışı rahatlıkla gösterebilir. İşte bu yüzden insan güzel davranışlarda bulunurken de çok önemli bir gerçeği unutmamalıdır. Bu gerçek, korkulması gereken tek gücün Allah olduğudur. İnsanların, karşılarında heyecanlandıkları, korkuya kapıldıkları, gözlerinde büyüttükleri kişileri ve olayları yaratan ve kontrolü altında tutan Allah'tır. Allah Katında onların ne zenginliklerinin, ne güçlerinin önemi yoktur. Tek önemli olan takvaları ve güzel ahlaklarıdır. Ayrıca insanlar sadece kaderlerinde belirlenmiş olan olaylarla karşılaşırlar. Bu örnekteki kişinin kaderinde o işe girmesi tespit edilmişse, Allah dışında hiçbir güç bu sonucu değiştiremez. Hatta ne kadar hata, ne kadar büyük gaflar yaparsa yapsın Allah dilerse, o kişi o işe girer. Ancak eğer kaderinde başka bir şey belirlenmişse o zaman da her ne çaba gösterirse göstersin o işe giremez. Allah'ın belirlediği kaderin dışına çıkamaz. Kuran'da bütün olayların Allah'ın bilgisi ile gerçekleştiği şöyle haber verilmektedir:

Yeryüzünde olan ve sizin nefislerinizde meydana gelen herhangi bir musibet yoktur ki, Biz onu yaratmadan önce, bir kitapta (yazılı) olmasın. Şüphesiz bu, Allah'a göre pek kolaydır. (Hadid Suresi, 22)

Unutulmamalıdır ki, burada örnek olarak ele aldığımız kişi, henüz o işe giremeden ölebilir. O zaman hayatı boyunca duyduğu dünyevi korkuların, insanlara verdiği müstakil gücün bir anlamı da kalmamış olur. Harcadığı tüm çabalar boşa gider. Ahiret günü, kanaatlerine büyük önem verdiği insanların hiçbiri kendisine destek veremez. Hayatı boyunca Allah'ın rızasını gözardı edip insanları razı etmeye çalışarak yaptıklarının karşılığını bin yıl değil, on bin yıl değil, milyon ya da milyar yıl değil sonsuza kadar sürecek bir cehennem azabı içinde kalarak alabilir. Hayatı boyunca yaptıklarından dolayı tevbe edip bağışlanma dilemediği takdirde Allah, o kişiyi işlediği suçlardan ve yaptığı kötülüklerden dolayı sonsuz bir cehennem hayatına mahkum olarak yaşatabilir.

İşte tüm bu gerçekler doğrultusunda düşünüldüğünde, Allah korkusunun tüm bu korkuların çok daha üstünde olduğu daha iyi anlaşılacaktır. Kuran'da "… Allah'tan korkup-sakının ve gerçekten bilin ki, siz O'na döndürülüp-toplanacaksınız." (Bakara Suresi, 203) şeklinde bildirilerek bu büyük gerçeğe dikkat çekilmektedir.

“Allah'ın Dışında Başka Bir Şeyden Kormak Haramdır”

ADNAN OKTAR: Ben sadece Allah’tan korkarım. Allah’ın dışında başka bir şeyden korkmak haramdır. Allah ayetinde yasaklamış onu, “Sadece Ben’den korkun” diyor Allah. Zaten çok mantıksız, Allah’ın yarattığı varlıklar, Allah’ın tecellisi olarak meydana geliyor. Yani Allah’tan başka korkulacak bir şey yok, niçin insanlardan korkalım? (Sayın Adnan Oktar’ın 13 Temmuz 2009 tarihli röportajından)