İkinci Bölüm:
Mevlana’ya Ait Olduğu Söylenen Kitaplarda
Allah’ın Çirkin Bir Eylem ve Haram Olduğunu Bildirdiği Homoseksüelliğin Meşrulaştırılmaya Çalışılması ve Gayri Ahlaki Anlatımlar

İslam’a göre homoseksüellik, Kuran’da ve hadislerde “iğrenç bir çirkinlik olarak” bildirilen haram olan bir davranıştır:

Bir iri adam bir oğlanı ele geçirdi. Bu adam bana kast eder diye çocuğun yüzü sarardı. Adam dedi ki “Güzelim, emin ol... Sen benim üstüme bineceksin. Ben korkunç görünsem de aldırış etme, bil ki ben bir ibneyim. Deveye biner gibi bin üstüme, sür” İnsanların suretleriyle manaları da işte böyledir. Dışarıdan adam görünürler, içeriden melun şeytan. (Mesnevi, Cilt 2, 3155. Beyit, s. 137)

Ondan sonra gerdek gecesi, bir genci kadın gibi kınaladılar. Eline, bileğine gelin gibi kına yaktılar, köleye tavuk gösterdiler, horoz verdiler.

Başını örttüler, o gürbüz gence güzelim gelin elbiseleri giydirdiler. Yalnız kalma çağında genç hemen mumu söndürdü; Hintli köle öyle güçlü kuvvetli bir gençle yapayalnız kaldı.

Hintlicik bağırıp duruyordu ama tef çalanların gürültülerinden, feryadını dışarıdan kimse duymuyordu. Tefin çalınışı, el çırpış, erkeğin, kadının naraları, kölenin feryadını bastırıyordu.

Genç, gündüz oluncaya dek o Hintliceğizi harab etti. Zavallı, köpeğin önündeki un torbasına döndü. Sabahleyin tasla büyük bir bohça getirdiler. Ferec, damatlar gibi hamama vardı. (Mesnevi, Cilt 6, 305. Beyit)

Adamın biri bir oğlana kötülükte bulunurken oğlanın belindeki hançeri görüp “Bu neden,’ diye sordu. Çocuk, “Birisi benim hakkımda kötü düşünceye saplanırsa onunla karnını deşerim” dedi. Oğlancı adam, hem işin beceriyor, hem de Şükür Tanrı’ya ki ben sana kötülük düşünmüyorum diyordu...

Bir oğlancı, evine bir oğlan götürdü. Onu baş aşağı edip düzmeye koyuldu... (Mesnevi Cilt 5, Beyitler 2495, s. 205)

Sözü kuvvetli, cerbezesi yerinde bir vazeden vardı. Minbere çıkmış vaiz ediyordu. Kadın, erkek herkes minberin dibine toplanmıştı. Cuha da bir çarşaf giyip yüzünü örttü, kadınlar arasına karıştı. Kimse onu tanımıyordu. Bir kadın, vaiz edene gizlice sordu: Kasıktaki kıllar, namazın bozulmasına sebep olur mu? Vaiz dedi ki: Uzun olursa namaz mekruh olur. Ya hamam otuyla ya ustra ile traş etmen lazım ki namazın tamam olsun, kabul edilsin...

Kadın: Ne kadar uzun olursa namazın kabul olmaz dedi. Vaaz eden dedi ki: Bir arpa boyu uzun olursa traş etmek farzdır. Cuha hemen “Kız kardeş” dedi, “bak bakalım, benim kasığımın kılı o kadar olmuş mu? Tanrı rızası için elini uzat da bir yokla. Bakalım, mekruh olacak kadar uzamış mı?” Yanındaki kadın, Cuha’nın şalvarına el atar atmaz eline aleti geldi.

Derhal şiddetli bir nara attı. Hoca, “Sözüm gönlüne tesir etti” dedi. Cuha dedi ki: “Hayır, gönlüne tesir etmedi, eline tesir etti. A akıllı adam, gönlüne tesir etseydi vay haline!” (Mesnevi, Cilt 5 Beyitler 3325 - 3330; s. 272-273)

O hilebaz halayığın bir kabağı vardı. Eşek kendisine ölçülü yaklaşsın diye kabağı, eşeğin aletine takardı. Yakınlaşma zamanında aletin yarısı girsin diye bu işi yapmaktaydı. Çünkü, eşeğin aleti tamamıyla girse rahmi de paralanırdı, damarları da.

Eşek, boyuna zayıflayıp durmaktaydı. Eşeğin sahibi olan kadın da neden bu eşek böyle zayıflıyor, neden böyle kıl gibi inceliyor deyip dururdu... O nergizceğiz eşeğin altına yatmıyor mu? Bunu kapının yarığından gördü, bu hale pek şaştı.

Eşek erkekler kadınlara nasıl yakınlaşırsa aynen onun gibi halayığa yakınlaşmış, işini becermekteydi. Kadın hasede düştü. Dedi ki, “bu eşek benim eşeğim, nasıl olur bu iş? Bu işin bana olması lazım ben bu işe daha ehlim.”

Elinde süpürge kapıyı açınca kadın, dudak altından “Seni usta seni” dedi. “Yüzünü ekşittin, eline süpürgeyi aldın, iyi, fakat yemeden içmeden kesilmiş eşeğin hali ne?”

İşi yarıda kalmış, öfkeli, aleti oynayıp durmada.

Kadın kapıyı kapadı, sevine sevine eşeği kendisine çekti, cezasını da tattı ya! Eşeği çeke çeke ahırın ortasına getirdi. O erkek eşeğin altına yattı. O kahpe de muradına ermek üzere halayığın yattığını gördüğü sekiye yatmıştı.

Eşek ayağını kaldırıp aletini daldırdı. Eşeğin aletinden kadının içine bir ateştir düştü. Alışmış eşek kadına abandı, aletini ta

hayalarına kadar sokar sokmaz kadın da geberdi. Eşeğin aletinin hızından ciğeri parçalandı, damarları koptu birbirinden ayrıldı. Soluk bile alamadan derhal can verdi. (Cilt 5 Beyitler 1335 -1 420; s. 112-118)

“Çocuğun cimaı nedir ki? Bir Rüstem’in bir yiğidin cimaına nispetle oyundan ibaret.” (Mesnevi, Beyit 3430, s. 275)

Buluğa ermiştim. Bir gün Halep şehrinde medresede öğrenim yapıyordum. Hidaye’yi tekrarlamaya çalışıyordum. Birdenbire bir dervişin kapıdan girip benden su istediğini gördüm. Hemen kalktım, su testisini dervişe verdim ve bendeki bir miktar yemeği de gönlü yaralı olan bu dervişin önüne koydum.

Benim bu yerinde hareketimden dervişin memnun olduğunu ve üzerime garip bir nazar attığını gördüm. Onun bu tatlı nazarından o kadar zevk duydum ki, ihtilam (cinsel boşalma) oldum ve ben o hoşluk içerisinde kendimi toplayıncaya kadar dervişin gidip kaybolduğunu gördüm. O nazarın lezzeti hala benim ruhumda duruyor. (Menkibul Arifin, Sf. 323)

Oğlunun şeyhe mürit olduğu haberi Mısır’da halifenin kulağına ulaştı. Son derecede canı sıkıldı. Şeyhi öldürmek istedi. Fakat şeyhin yüzünü görür görmez o da tam bir samimiyetle şeyhe teveccüh gösterdi. Halifenin karısı da onu görmek istedi. Şeyhi eve davet ettiler. Hatun ilerleyip şeyhin ayaklarına kapandı ve elini öpmek istedi. Şeyh tenasül âletini kaldırarak kadının eline verdi ve: “Senin istediğin o değil; budur” dedi ve semâ’a başladı. Bunun üzerine halifenin itikadı bir iken bin oldu. (Ariflerin Menkıbeleri, Ahmed Eflaki, Sf 95)

Bekçinin korkusundan o iki delikanlı o bekar odasında kaldılar orada uyudular…. Bekarlardan bir oğlancı gece vakti kalabalığın içinden kalktı. Yavaş yavaş yürüdü. İştahlı bir halde oğlanın yanına gelip kerpiçleri bir tarafa koydu. Çocuğa elini uzatınca çocuk yerinden sıçradı… Bir avuç bulgur aşıyla geçinmeye çalışan derviş gözlerinden meni akarak elleriyle hayalarını sıkarak bana yüz tuttu. Namuslu oldun mu gizli gizli bakar aletleriyle oynarlar. Sonuçta ne kadınlardan kurtulabiliyorum ne erkeklerden. Ne yapayım bilmem. Ne bunlardanım ben ne onlardan... (Mesnevi Beyitler 3845-3855)

O kadına tapan er şalvarını çıkarıp cariyenin ayak ucuna oturdu. Aleti, dosdoğru gideceği yere giderken orduda bir gürültü, bir kızılca kıyamettir koptu. Er sıçradı, götü başı açık bir halde ateş gibi Zülfikar elinde dışarı çıktı.

Derhal o ay yüzlü dilberin bulunduğu çadıra koştu. O hurinin yanına gelince aleti hâlâ dimdikti. Öyle bir aslanla savaştı da erliği, yine sönmedi, hâlâ ayaktaydı.

Halife buluşmayı diledi, bu maksatla o cariyenin yanına gitti. Onu andı, aletini kaldırdı. O cana canlar katan, o sevgisini gittikçe artıran güzelle buluşmaya niyetlendi.

Erin kılıcını çekip gidişini, aslanı öldürdükten sonra gelişini, aletinin hala gergedan boynuzu gibi ayakta olduğunu söyledi. Ondan sonra namuslu Halifenin gevşekliğini ve farenin bir çıtırdısından aletinin söndüğünü görünce dayanamayıp güldüğünü bildirdi. (Mesnevi, Cilt 5, Beyitler 3880-3967, s. 315 - 322)