1. سوگند به سپيده صبح،

2. و سوگند به شبهاى دهگانه،

3. و سوگند به جفت و طاق،

4. و سوگند به شب چون روى به رفتن نهد.

5. آيا خردمند را اين سوگندها كافى است؟

6. آيا نديده‌اى كه پروردگار تو با قوم عاد چه كرد؟

7. با اِرَم كه ستونها داشت؟

8. و همانند آن در هيچ شهرى آفريده نشده بود.

9. و قوم ثمود كه در آن وادى سنگ را مى‌بريدند،

10. و قوم فرعون آن دارنده ميخها،

11. آنها در بلاد طغيان كردند،

12. و در آنها به فساد در افزودند.

13. و پروردگار تو تازيانه عذاب را بر سرشان فرود آورد.

14. زيرا پروردگارت به كمينگاه است.

15. اما آدمى، چون پروردگارش بيازمايد و گرامى‌اش دارد و نعمتش دهد، مى‌گويد: پروردگار من مرا گرامى داشت.

16. و چون بيازمايدش و رزق بر او تنگ گيرد، مى‌گويد: پروردگار من مرا خوار ساخت.

17. نه چنان است. شما يتيم را گرامى نمى‌داريد،

18. و يكديگر را به اطعام مسكين ترغيب نمى‌كنيد،

19. و ميراث را حريصانه مى‌خوريد،

20. و مال را فراوان دوست داريد.

21. آرى، چون زمين شكسته شود و شكسته شود،

22. و امر پروردگار تو فرا رسد و فرشتگان صف در صف،

23. و در آن روز جهنم را حاضر آرند، آدمى پند گيرد. و چه جاى پند گرفتن باشد؟

24. مى‌گويد: اى كاش زنده‌گشتن خويش را پيشاپيش چيزى مى‌فرستادم.

25. در آن روز كسى چون عذاب او عذاب نكند،

26. و همانند زنجير او به زنجير نكشد.

27. اى روح آرامش يافته،

28. خشنود و پسنديده به سوى پروردگارت باز گرد،

29. و در زمره بندگان من داخل شو،

30. و به بهشت من درآى.