1. بگو: به من وحى شده است كه گروهى از جن گوش فرا دادند، و گفتند كه ما قرآنى شگفت شنيديم؛

2. به راه راست هدايت مى‌كند. پس ما بدان ايمان آورديم و هرگز كسى را شريك پروردگارمان نمى‌سازيم.

3. عظمت پروردگار ما متعالى است. نه همسرى گيرد و نه فرزندى دارد.

4. و سفيه ما در باره خدا سخنانى به ناحق مى‌گفت.

5. و ما مى‌پنداشتيم كه آدمى و جن در باره خدا دروغ نمى‌گويند.

6. و نيز مردانى بودند از آدميان كه به مردانى از جن پناه مى‌بردند و بر طغيانشان مى‌افزودند.

7. همچنان كه شما مى‌پنداشتيد آنها هم مى‌پنداشتند كه خدا هيچ كس را دوباره زنده نمى‌سازد.

8. ما به آسمان رسيديم و آن را پر از نگهبانان قدرتمند و شهابها يافتيم.

9. ما در آنجايها كه مى‌توان گوش فرا داد مى‌نشستيم. اما هر كه اكنون گوش نشيند، شهابى را در كمين خود يابد.

10. از اين روى نمى‌دانيم كه آيا براى كسانى كه در روى زمين هستند بدى مقدر مى‌شود، يا پروردگارشان مى‌خواهد به راه راستشان ببرد.

11. برخى از ما صالحند و برخى جز آن، و ما فرقه‌هايى گوناگونيم.

12. ما مى‌دانيم كه خدا را در زمين ناتوان نمى‌كنيم و با گريختن نيز ناتوانش نسازيم.

13. و چون سخن هدايت شنيديم، بدان ايمان آورديم. و هر كه به پروردگارش ايمان آورد نه از نقصان مى‌ترسد و نه از ستم.

14. و بعضى از ما مسلمانند و بعضى از حق دور. و آنان كه اسلام آورده‌اند در جست و جوى راه راست بوده‌اند.

15. اما آنان كه از حق دورند هيزم جهنم خواهند بود.

16. و اگر بر طريقه راست پايدارى كنند، از آبى فراوان سيرابشان كنيم.

17. تا آنها را بيازماييم. و هر كه از ذكر پروردگارش اعراض كند او را به عذابى دشوار دراندازد.

18. و مسجدها از آنِ خداست. و با وجود خداى يكتا كسى را به خدايى مخوانيد.

19. چون بنده خدا براى پرستش او بر پاى ايستاد، گرد او را گرفتند.

20. بگو: تنها پروردگارم را مى‌خوانم و هيچ كس را شريك او نمى‌سازم.

21. بگو: من نمى‌توانم به شما زيانى برسانم يا شما را به صلاح آورم.

22. بگو: هيچ كس مرا از عقوبت خدا پناه ندهد و من جز او پناهگاهى نمى‌يابم.

23. آنچه مى‌توانم جز رساندن پيام او و انجام دادن رسالتهاى او نيست. و هر كه خدا و پيامبرش را نافرمانى كند، نصيب او آتش جهنم است كه همواره در آن خواهند بود،

24. تا آنگاه كه آنچه را به آنها وعده داده بودند بنگرند. پس خواهند دانست چه كسى را ياران ناتوان‌تر و شمار كمتر بوده است.

25. بگو: من نمى‌دانم كه آيا آن وعده‌اى كه به شما داده‌اند نزديك است، يا پروردگار من براى آن زمانى نهاده است؟

26. او داناى غيب است و غيب خود را بر هيچ كس آشكار نمى‌سازد،

27. مگر بر آن پيامبرى كه از او خشنود باشد كه براى نگهبانى از او پيش روى و پشت سرش نگهبانى مى‌گمارد،

28. تا بداند كه آنها پيامهاى پروردگارشان را رسانيده‌اند و خدا به آنچه در نزد آنهاست احاطه دارد و همه چيز را به عدد شمار كرده است.