1. ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه: قوم خود را پيش از آنكه عذابى دردآور بر سرشان فرودآيد، بيم ده.

2. گفت: اى قوم من، من بيم‌دهنده‌اى روشنگرم،

3. خدا را بپرستيد، و از او بترسيد و از من اطاعت كنيد،

4. تا گناهانتان را بيامرزد، و شما را تا مدتى معين مهلت دهد؛ زيرا آن مدت خدايى چون به سر آيد -اگر بدانيد- ديگر به تأخير نيفتد.

5. گفت: اى پروردگار من، من قوم خود را شب و روز دعوت كردم،

6. و دعوت من جز به فرارشان نيفزود.

7. و من هر بار كه دعوتشان كردم تا تو آنها را بيامرزى، انگشتها در گوشهاى خود كردند و جامه در سر كشيدند و پاى فشردند و هر چه بيشتر سركشى كردند.

8. پس به آواز بلند دعوتشان كردم.

9. باز به آشكار گفتم و در نهان گفتم.

10. سپس گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه او آمرزنده است،

11. تا از آسمان برايتان پى‌درپى باران فرستد،

12. و شما را به اموال و فرزندان مدد كند و برايتان بستانها و نهرها بيافريند.

13. شما را چه مى‌شود كه از شكوه خداوند نمى‌ترسيد،

14. حال آنكه شما را به گونه‌هاى مختلف بيافريد.

15. آيا نمى‌بينيد چگونه خدا هفت آسمان طبقه طبقه را بيافريد؟

16. و ماه را روشنى آنها، و خورشيد را چراغشان گردانيد.

17. و خدا شما را چون نباتى از زمين برويانيد.

18. باز شما را بدان باز مى‌گرداند و باز از آن بيرون مى‌آورد.

19. و خدا زمين را چون فرشى برايتان بگسترد،

20. تا بر راه‌هاى پهناور آن برويد.

21. نوح گفت: اى پروردگار من، آنها فرمان من نبردند، و از كسى پيروى كردند كه مال و فرزندش جز به زيانش نيفزود.

22. مكر كردند - مكرى بزرگ.

23. و گفتند: خدايانتان را وامگذاريد. وَدّ و سُواع و يَغوث و يَعوق و نَسر را ترك مكنيد.

24. بسيارى را گمراه كردند و تو جز بر گمراهى ستمكاران ميفزاى.

25. به كيفر گناهانشان غرقه شدند و به آتش رفتند و جز خدا براى خود يارى نيافتند.

26. و نوح گفت: اى پروردگار من، بر روى زمين هيچ يك از كافران را مگذار،

27. كه اگر بگذاريشان، بندگانت را گمراه مى‌كنند و جز فرزندانى فاجر و كافر نياورند.

28. اى پروردگار من، مرا و پدر و مادرم را و هر كه را با ايمان به خانه من وارد شود و نيز مردان مؤمن و زنان مؤمن را بيامرز و ستمكاران را جز به هلاكتشان ميفزاى.