1. پرسنده‌اى از عذابى پرسيد كه
2. بر كافران فرود خواهد آمد و كس آن را دفع نتواند كرد،
3. از جانب خدا كه صاحب آسمانها.
4. در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است، فرشتگان و روح بدان جا فراروند.
5. پس صبر كن صبرى نيكو.
6. ايشان آن روز را دور مى‌بينند.
7. و ما نزديكش مى‌بينيم.
8. روزى كه آسمان چون فلز گداخته گردد،
9. و كوه‌ها چون پشم،
10. و هيچ خويشاوندى از حال خويشاوند خود نپرسد،
11. يكديگر را برابر چشمشان آرند. گناهكار دوست دارد كه خويشتن را بازخرد به فرزندانش،
12. و زنش و برادرش،
13. و عشيره‌اش كه او را مكان داده است،
14. و همه آنها كه در روى زمينند، و نجات يابد.
15. هرگز نه، كه آن شعله آتش است،
16. پوست سر را مى‌كند،
17. هر كه را كه به حق پشت كرد و از فرمان سرپيچيد به خود مى‌خواند،
18. و آن را كه گردمى‌آورد و مى‌اندوخت.
19. هر آينه آدمى را حريص و ناشكيبا آفريده‌اند.
20. چون شرى بدو رسد بيقرارى كند.
21. و چون مالى به دستش افتد بخل مى‌ورزد.
22. مگر نماز گزارندگان:
23. آنان كه به نماز مداومت مى‌ورزند،
24. و آنان كه در اموالشان حقى است معين،
25. براى گدا و محروم.
26. و كسانى كه روز قيامت را تصديق مى‌كنند،
27. و كسانى كه از عذاب پروردگارشان ترسانند،
28. كه از عذاب پروردگارشان در امان نتوانند بود،
29. و كسانى كه شرمگاه خويش نگه مى‌دارند،
30. مگر براى همسرانشان يا كنيزانشان، كه در اين حال ملامتى بر آنها نيست.
31. و آنان كه جز اين را بطلبند، متجاوزان هستند.
32. و كسانى كه امانتها و عهدهاى خود را رعايت مى‌كنند،
33. و كسانى كه شهادت خويش به حق ادا مى‌كنند،
34. و كسانى كه بر نمازهاشان مواظبت دارند،
35. اينان در بهشت، گرامى هستند.
36. پس چيست كه كافران به سوى تو مى‌شتابند؟
37. دسته‌دسته از جانب چپ و از جانب راست.
38. آيا هر يك از ايشان طمع مى‌ورزد كه به بهشت پرنعمت داخل شود؟
39. هرگز نه، آنها خود مى‌دانند كه از چه چيز آنها را آفريده‌ايم.
40. پس سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما تواناييم
41. كه به جاى آنها مردمى بهتر بياوريم و در اين كار ناتوان نيستيم.
42. پس بگذارشان تا به بيهودگى درآيند و به بازيچه، تا به آن روزى كه وعده‌شان داده‌ايم برسند.
43. روزى كه شتابان از قبرها به درآيند، چنان كه گويى نزد بتان مى‌شتابند.
44. وحشت بر چشمانشان مستولى شده و به خوارى افتاده‌اند: اين است همان روزى كه آنها را وعده داده بودند.
