1. آن روز بر حق.

2. چيست آن روز بر حق؟

3. و چه دانى كه آن روز بر حق چيست؟

4. قوم ثمود و عاد روز رستاخيز را دروغ انگاشتند.

5. اما قوم ثمود به آن بانگ سهمگين هلاك شدند.

6. و اما قوم عاد با وزش باد صُرصر به هلاكت رسيدند.

7. آن عذاب را هفت شب و هشت روز پى در پى بر آنان بگماشت. آن قوم را چون تنه‌هاى پوسيده خرما مى‌ديدى كه افتاده‌اند و مُرده‌اند.

8. آيا كسى را مى‌بينى كه از آنها بر جاى مانده باشد؟

9. و فرعون و مردمى كه پيش از او بودند و نيز مردم مُؤتفكَه گناهكار آمدند.

10. فرستاده پروردگارشان را نافرمانى كردند و خدا نيز آنان را به سختى فرو گرفت.

11. چون آب طغيان كرد، شما را به كشتى سوار كرديم.

12. تا آن را مايه اندرزتان گردانيم و گوش نگه‌دارنده اندرز آن را فرا گيرد.

13. چون يك بار در صور دميده شود،

14. و زمين و كوه‌ها را برگيرند و يكباره در هم كوبند،

15. آن روز آن حادثه به وقوع پيوسته باشد.

16. و آسمان كه در آن روز سست شده است، بشكافد.

17. و فرشتگان در اطراف آسمان باشند. و در آن روز هشت تن از آنها عرش پروردگارت را بر فراز سرشان حمل مى‌كنند.

18. آن روز شما را پيش آورند و هيچ چيز شما نهان نماند.

19. اما هر كس كه نامه اعمالش را به دست راستش دهند، مى‌گويد: نامه مرا بگيريد و بخوانيد.

20. من يقين داشتم كه حساب خود را خواهم ديد.

21. پس او در يك زندگى پسنديده و خوش خواهد بود،

22. در بهشتى برين،

23. كه ميوه‌هايش در دسترس باشد.

24. بخوريد و بياشاميد، گوارا باد شما را. اينها پاداش اعمالى است كه در ايام گذشته به جاى مى‌آورده‌ايد.

25. اما آن كس كه نامه اعمالش را به دست چپش دهند مى‌گويد: اى كاش نامه مرا به دست من نداده بودند،

26. و ندانسته بودم كه حساب من چيست،

27. اى كاش همان مرگ مى‌بود و بس،

28. دارايى من مرا سود نبخشيد،

29. قدرت من از دست من برفت.

30. بگيريدش، زنجيرش كنيد.

31. و به جهنمش بكشيد.

32. و او را با زنجيرى به درازاى هفتاد ذراع بكشيد.

33. زيرا به خداى بزرگ ايمان نداشت.

34. و به طعام‌دادن به مسكينان كسى را ترغيب نمى‌كرد.

35. در آن روز، در آنجا هيچ دوستى نخواهد داشت.

36. طعامش چيزى جز چرك و خون اهل دوزخ نيست.

37. تنها خطاكاران از آن طعام مى‌خورند.

38. پس سوگند به آنچه مى‌بينيد،

39. و آنچه نمى‌بينيد،

40. كه اين سخن فرستاده‌اى بزرگوار است،

41. نه سخن شاعرى. چه اندك ايمان مى‌آوريد.

42. و نيز سخن كاهنى نيست. چه اندك پند مى‌گيريد.

43. از جانب پروردگار جهانيان نازل شده است.

44. اگر پيامبر پاره‌اى سخنان را به افترا بر ما مى‌بست،

45. با قدرت او را فرومى‌گرفتيم،

46. سپس رگ دلش را پاره مى‌كرديم،

47. و هيچ يك از شما را توان آن نبود كه مانع شود.

48. و قرآن براى پرهيزگاران پندى است.

49. ما مى‌دانيم كه از ميان شما كسانى هستند كه تكذيب مى‌كنند.

50. و قرآن كافران را مايه حسرت است.

51. و آن سخن حق و يقين است.

52. پس به نام پروردگار بزرگت تسبيح بگوى.