1. خدا را تسبيح مى‌گويند هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است، آن فرمانرواى پاك از عيب را، آن پيروزمند حكيم را.

2. اوست خدايى كه به ميان مردمى بى‌كتاب پيامبرى از خودشان مبعوث داشت تا آياتش را بر آنها بخواند و آنها را پاكيزه سازد و كتاب و حكمتشان بياموزد. اگر چه پيش از آن در گمراهى آشكار بودند،

3. و بر گروهى ديگر از ايشان كه هنوز به آنها نپيوسته‌اند. و اوست پيروزمند و حكيم.

4. اين بخشايش خداست كه به هر كه خواهد ارزانيش دارد و خدا را بخشايشى بزرگ است.

5. مثَل كسانى كه تورات به آنها داده شده و بدان عمل نمى‌كنند مثَل آن خر است كه كتابهايى را حمل مى‌كند. بد مثَلى است مثَل مردمى كه آيات خدا را دروغ مى‌شمرده‌اند. و خدا ستمكاران را هدايت نمى‌كند.

6. بگو: اى قوم يهود، هرگاه مى‌پنداريد كه شما دوستان خدا هستيد، نه مردم ديگر، پس تمناى مرگ كنيد اگر راست مى‌گوييد.

7. و آنان به سبب اعمالى كه پيش از اين مرتكب شده‌اند، هرگز تمناى مرگ نخواهند كرد. و خدا به ستمكاران داناست.

8. بگو: آن مرگى كه از آن مى‌گريزيد شما را درخواهد يافت و سپس نزد آن داناى نهان و آشكارا برگردانده مى‌شويد تا به كارهايى كه كرده‌ايد آگاهتان سازد.

9. اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون نداى نماز روز جمعه دردهند، به نماز بشتابيد و داد و ستد را رها كنيد. اگر دانا باشيد، اين كار برايتان بهتر است.

10. و چون نماز پايان يافت، در زمين پراكنده شويد و رزق خدا را طلب كنيد و فراوانش ياد كنيد. باشد كه رستگار شويد.

11. و چون تجارتى يا بازيچه‌اى بينند پراكنده مى‌شوند و به جانب آن مى‌روند و تو را همچنان ايستاده رها مى‌كنند. بگو: آنچه در نزد خداست از بازيچه و تجارت بهتر است. و خدا بهترين روزى‌دهندگان است.