1. خداوند را تسبيح مىگويند، هر چه در آسمانها و زمين است، و او پيروزمند و حكيم است.
2. فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست. زنده مىكند و مىميراند و بر هر چيز تواناست.
3. اوست اوّل و آخر و ظاهر و باطن، و او به هر چيزى داناست.
4. اوست كه آسمانها و زمين را در شش روز آفريد. سپس به عرش پرداخت. هر چه را در زمين فرو رود و هر چه را از زمين بيرون آيد و هر چه را از آسمان فرو آيد و هر چه را در آسمان بالا رود، مىداند. و هر جا كه باشيد همراه شماست و به هر كارى كه مىكنيد بيناست.
5. فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست، و همه كارها به خدا بازمىگردد.
6. از شب مىكاهد و به روز مىافزايد و از روز مىكاهد و به شب مىافزايد. و به هر چه در دلها مىگذرد آگاه است.
7. به خدا و پيامبرش ايمان بياوريد و از آن مال كه به وراثت به شما رسانده است انفاق كنيد. از ميان شما هر كه را ايمان آورده و انفاق كرده، مزدى فراوانش دهند.
8. چيست شما را كه به خدا ايمان نمىآوريد و حال آنكه پيامبر شما را دعوت مىكند كه به پروردگارتان ايمان بياوريد، و اگر باور داريد از شما پيمان گرفته است؟
9. اوست آن خدايى كه بر بنده خود آيات روشن را نازل مىكند تا شما را از تاريكى به روشنايى آورد. زيرا خدا به شما مُشفق و مهربان است.
10. و چرا در راه خدا انفاق نمىكنيد و حال آنكه از آنِ خداست ميراث آسمانها و زمين؟ از ميان شما آنان كه پيش از فتح انفاق كرده و به جنگ رفته با آنان كه بعد از فتح انفاق كردهاند و به جنگ رفتهاند برابر نيستند. درَجت آنان فراتر است. و خدا به همه وعده نيك مىدهد. و به هر كارى كه مىكنيد آگاه است.
11. كيست كه خدا را قرضالحسنه دهد تا براى او دو چندانش كند، و او را پاداشى نيكو باشد.
12. روزى كه مردان مؤمن و زنان مؤمن را ببينى كه نورشان پيشاپيش و در سمت راستشان مىرود. در آن روز بشارتتان به بهشتهايى است كه در آن نهرها روان است و در آن جاويد خواهيد ماند، و اين كاميابى بزرگى است.
13. روزى كه مردان منافق و زنان منافق به كسانى كه ايمان آوردهاند مىگويند: درنگى كنيد تا از نورتان فروغى گيريم. گويند: به دنيا بازگرديد و از آنجا نور بطلبيد. ميانشان ديوارى برآورند كه بر آن ديوار درى باشد؛ درون آن رحمت باشد و بيرون آن عذاب.
14. و آنها را ندا دهند كه آيا ما با شما همراه نبوديم؟ مىگويند: بلى، اما شما خويشتن را در بلا افكنديد و به انتظار نشستيد و در شك بوديد و آرزوها شما را بفريفت تا آنگاه كه فرمان خدا دررسيد و شيطان به خدا مغرورتان كرد.
15. و امروز نه از شما فديهاى پذيرند و نه از كافران. جايگاهتان آتش است. آتش سزاوار شماست. و بد سرانجامى است.
16. آيا مؤمنان را وقت آن نرسيده است كه دلهايشان در برابر ياد خدا و آن سخن حق كه نازل شده است، خاشع شود؟ همانند آن مردمى نباشند كه پيش از اين كتابشان داديم و چون مدتى برآمد دلهايشان سخت شد و بسيارى نافرمان شدند.
17. بدانيد كه خدا زمين را پس از مردنش زنده مىكند. ما آيات را برايتان به روشنى بيان كرديم، باشد كه به عقل دريابيد.
18. خدا به مردان صدقهدهنده و زنان صدقهدهندهاى كه به خدا قرضالحسنه مىدهند، دو چندان پاداش مىدهد؛ و نيز آنها را اجرى نيكوست.
19. كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آوردهاند، راستگويان و راستكارانند. و شهيدان در نزد پروردگارشان هستند. صاحب پاداش و نور خويشند. و آنها كه كافرند و آيات ما را تكذيب مىكنند، در جهنمند.
20. بدانيد كه زندگى اينجهانى بازيچه است و بيهودگى و آرايش و فخرفروشى و افزونجويى در اموال و اولاد. همانند بارانى به وقت است كه روييدنيهايش كافران را به شگفت افكند. سپس پژمرده مىشود و بينى كه زرد گشته است و خاشاك شده است. و در آخرت نصيب گروهى عذاب سخت است و نصيب گروهى آمرزش خدا و خشنودى او. و زندگى دنيا جز متاعى فريبنده نيست.
21. براى رسيدن به آمرزش پروردگارتان و بهشتى كه پهناى آن همسان پهناى آسمانها و زمين است، بر يكديگر پيشى گيريد. اين بهشت براى كسانى كه به خدا و پيامبرانش ايمان آوردهاند، مهيا شده است. اين بخشايشى است از جانب خدا كه به هر كه مىخواهد ارزانيش مىدارد، كه خدا صاحب بخشايشى بزرگ است.
22. هيچ مصيبتى به مال يا به جانتان نرسد مگر پيش از آنكه بيافرينيمش، در كتابى نوشته شده است. و اين بر خدا آسان است؛
23. تا بر آنچه از دستتان مىرود اندوهگين نباشيد و بدانچه به دستتان مىآيد شادمانى نكنيد. و خدا هيچ متكبر خودستايندهاى را دوست ندارد:
24. آنان كه بخل مىورزند و مردم را به بخل وامىدارند. و هر كه رويگردان مىشود، بداند كه خدا بىنياز و ستودنى است.
25. ما پيامبرانمان را با دليلهاى روشن فرستاديم و با آنها كتاب و ترازو را نيز نازل كرديم تا مردم به عدالت عمل كنند. و آهن را كه در آن نيرويى سخت و منافعى براى مردم است فروفرستاديم، تا خدا بداند چه كسى به ناديده، او و پيامبرانش را يارى مىكند. زيرا خدا توانا و پيروزمند است.
26. ما نوح و ابراهيم را به رسالت فرستاديم و در ميان فرزندانشان نبوت و كتاب نهاديم. بعضيشان هدايتيافتگان بودند ولى بيشترينشان نافرمانان.
27. سپس پيامبرانمان را پس از ايشان فرستاديم. و عيسى بن مريم را از پى آنها روانه كرديم و به او انجيل را داديم، و در دل پيروانش رأفت و رحمت نهاديم. و رهبانيتى كه به بدعت آوردهاند ما بر آنها مقرر نكردهايم، اما در آن خشنودى خدا مىجستند، ولى حق آن را بسزا نگزاردند. ما از آن ميان به كسانى كه ايمان آورده بودند، پاداش داديم ولى بيشترينشان نافرمان بودند.
28. اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از خدا بترسيد و به پيامبرش ايمان بياوريد تا شما را از رحمت خويش دو بار مزد بدهد. و شما را نورى عطا كند كه در روشنايى آن راه بجوييد و بيامرزدتان كه خدا آمرزنده مهربان است.
29. تا اهل كتاب بدانند كه به بخشايش خداوند هيچ دسترس ندارند و اين بخشايش به دست اوست كه به هر كه خواهد ارزانى مىدارد، و خدا را بخشايشى عظيم است.