HARUN YAHYA
1. قيامت نزديك شد و ماه دو پاره گرديد.
2. و اگر معجزه‌اى ببينند، روى بگردانند و گويند: جادويى بزرگ است.
3. و تكذيب مى‌كنند و از پى هواهاى خويش مى‌روند. و هر كارى را هدفى است.
4. و برايشان خبرهايى آمده است كه از گناهشان بازمى‌دارد.
5. حكمتى است تمام. ولى بيم‌دهندگان سودشان ندهند.
6. پس در آن روز كه آن دعوت‌كننده، آنان را به چيزى ناخوش فرامى‌خواند، از ايشان رويگردان شو.
7. نشان ذلت در چشمانشان آشكار است. چون ملخهاى پراكنده از قبرها بيرون مى‌آيند.
8. سرها را بالا گرفته به سوى آن دعوت‌كننده مى‌شتابند. كافران مى‌گويند: اين روز دشوارى است.
9. پيش از اينها قوم نوح تكذيب كرده بودند. بنده ما را تكذيب كردند و گفتند: ديوانه است. و به دشنامش راندند.
10. و پروردگارش را خواند: من مغلوب شده‌ام، انتقام بكش.
11. و ما نيز درهاى آسمان را به روى آبى كه به شدت مى‌ريخت گشوديم.
12. و از زمين چشمه‌ها شكافتيم تا آب به آن مقدار كه مقدر شده بود گرد آمد.
13. و او را بر آن كشتى كه تخته‌ها و ميخها داشت سوار كرديم.
14. زير نظر ما روان شد. اين بود جزاى كسانى كه كفر ورزيدند.
15. و هر آينه آن كشتى را نشانه‌اى ساختيم. آيا هيچ پندگيرنده‌اى هست؟
16. پس عذاب و بيم‌دادنهاى من چگونه بود؟
17. و اين قرآن را آسان ادا كرديم تا از آن پند گيرند. آيا پندگيرنده‌اى هست؟
18. قوم عاد تكذيب كردند. پس عذاب و بيم‌دادنهاى من چگونه بود؟
19. ما بر آنها در روزى نحس و طولانى بادى سخت فرستاديم،
20. كه مردمان را از زمين، همانند ريشه‌هاى از جاى‌كنده نخل، برمى‌كند.
21. عذاب و بيم‌دادنهاى من چگونه بود؟
22. و اين قرآن را آسان ادا كرديم تا از آن پند گيرند. آيا پندگيرنده‌اى هست؟
23. قوم ثمود بيم‌دهندگان را تكذيب كردند.
24. گفتند: اگر از انسانى همانند خود پيروى كنيم گمراه و ديوانه باشيم؛
25. آيا از ميان همه ما كلام خدا به او القا شده است؟ نه، او دروغگويى خودخواه است.
26. فردا خواهند دانست كه دروغگوى خودخواه كيست.
27. ما آن ماده‌شتر را براى آزمايششان مى‌فرستيم. پس مراقبشان باش و صبر كن.
28. و به آنها بگوى كه آب ميانشان تقسيم شده. نوبت هر كه باشد او به سر آب مى‌رود.
29. يارشان را ندا دادند و او شمشير برگرفت و آن را پى كرد.
30. عذاب و بيم‌دادنهاى من چگونه بود؟
31. ما بر آنها يك آواز سهمناك فرستاديم. پس همانند آن علفهاى خشك آغل گوسفند شدند.
32. و اين قرآن را آسان ادا كرديم تا از آن پند گيرند. آيا پندگيرنده‌اى هست؟
33. قوم لوط بيم‌دهندگان را تكذيب كردند.
34. ما بر آنها بادى ريگ‌بار فرستاديم، مگر بر خاندان لوط كه آنها را سحرگاه رهانيديم.
35. نعمتى بود از جانب ما و آنان را كه سپاس گويند چنين پاداش دهيم.
36. از انتقام سخت ما ترسانيدشان ولى با بيم‌دهندگان به جدال برخاستند.
37. از مهمان او كارى زشت خواستند. ما نيز چشمانشان را كور گردانيديم. پس بچشيد عذاب و بيم‌دادنهاى مرا.
38. هر آينه بامدادان عذابى پايدار به سر وقتشان آمد.
39. پس عذاب من و بيم‌دادنهاى مرا بچشيد.
40. و اين قرآن را آسان ادا كرديم تا از آن پند گيرند. آيا پندگيرنده‌اى هست؟
41. بيم‌دهندگان نزد خاندان فرعون آمدند.
42. همه آيات ما را تكذيب كردند. ما نيز آنها را فرو گرفتيم چون فروگرفتن پيروزمندى مقتدر.
43. آيا كافران شما از ايشان نيرومندترند يا در كتابها آمده است كه در امان هستيد؟
44. يا مى‌گويند كه ما همگى به انتقام برمى‌خيزيم؟
45. زودا كه آن جمع منهزم شود و پشت كرده بازگردند.
46. بلكه وعده‌گاه آنها قيامت است و قيامت بلاخيزتر و تلختر است.
47. مجرمان در گمراهى و جنونند.
48. روزى كه آنها را، به صورت، در جهنم كشند كه: بچشيد عذاب سَقر را.
49. ما هر چيز را به اندازه آفريده‌ايم.
50. فرمان ما تنها يك فرمان است، آن هم چشم بر هم زدنى است.
51. كسانى را كه همانند شما بودند، هلاك كرديم. آيا پندگيرنده‌اى هست؟
52. هر كارى كه كرده‌اند در دفترهاست.
53. هر كار بزرگ و كوچكى مكتوب است.
54. پرهيزگاران در باغها و كنار جويبارانند.
55. در جايگاهى پسنديده، نزد فرمانروايى توانا.