1. قسم به آن ستاره چون پنهان شد،
2. كه يار شما نه گمراه شده و نه به راه كج رفته است.
3. و سخن از روى هوى نمى‌گويد.
4. نيست اين سخن جز آنچه بدو وحى مى‌شود.
5. او را آن فرشته بس نيرومند تعليم داده است:
6. صاحب نيرويى كه استيلا يافت،
7. و او به كناره بلند آسمان بود.
8. سپس نزديك شد و بسيار نزديك شد،
9. تا به قدر دو كمان، يا نزديك‌تر.
10. و خدا به بنده خود هر چه بايد وحى كند وحى كرد.
11. دل آنچه را كه ديد دروغ نشمرد.
12. آيا در آنچه مى‌بيند با او جدال مى‌كنيد؟
13. او را ديگر بار هم بديد،
14. نزد سدرةالمنتهى،
15. كه آرامگاه بهشت نزد آن درخت است.
16. وقتى كه سدره را چيزى در خود مى‌پوشيد،
17. چشم خطا نكرد و از حد درنگذشت.
18. هر آينه پاره‌اى از آيات بزرگ پروردگارش را بديد.
19. آيا لات و عُزا را ديده‌ايد؟
20. و مَنات آن بت سومى ديگر را؟
21. آيا شما را پسر باشد و او را دختر؟
22. اين تقسيمى است خلاف عدالت.
23. اينها چيزى نيستند جز نامهايى كه خود و پدرانتان به آنها داده‌ايد. و خداوند هيچ دليلى بر آنها نفرستاده است. تنها از پى گمان و هواى نفس خويش مى‌روند و حال آنكه از جانب خدا راهنماييشان كرده‌اند.
24. آيا هر چه آدمى آرزو كند برايش حاصل است؟
25. هم آخرت و هم دنيا از آن خداست.
26. و چه بسيار فرشتگان در آسمانند كه شفاعتشان هيچ سود ندهد، مگر از آن پس كه خدا براى هر كه خواهد رخصت دهد و خشنود باشد.
27. آنان كه به آخرت ايمان ندارند فرشتگان را به نامهاى زنان مى‌نامند.
28. اينان را بدانچه مى‌گويند هيچ دانشى نيست. تنها از پندار خود پيروى مى‌كنند و پندار براى شناخت حقيقت كافى نيست.
29. پس تو نيز از كسى كه از سخن ما رويگردان مى‌شود و جز زندگى دنيوى را نمى‌جويد اعراض كن.
30. منتهاى دانششان همين است. پروردگار تو به آن كه از طريق او گمراه مى‌شود يا به راه هدايت مى‌افتد داناتر است.
31. از آنِ خداست هر چه در آسمانها و هر چه در زمين است تا بدكاران را در برابر اعمالشان كيفر دهد و نيكوكاران را به كردار نيكشان پاداش.
32. كسانى كه از گناهان بزرگ و زشتيها اجتناب مى‌كنند -جز آنكه گناهى كوچك از آنها سرزند- بدانند كه آمرزش پروردگار تو وسيع است و او به شما، آنگاه كه از زمين بيافريدتان و آنگاه كه در شكم مادرتان پنهان بوديد، آگاه‌تر است. خويشتن را بى‌گناه مدانيد. اوست كه پرهيزگار را بهتر مى‌شناسد.
33. آيا آن را كه از تو رويگردان شد ديدى؟
34. اندك مى‌بخشيد و در انفاق بخل مى‌ورزيد.
35. آيا علم غيب دارد و مى‌بيند؟
36. يا از آنچه در صحيفه‌هاى موسى آمده بى‌خبر مانده است؟
37. يا از ابراهيم، كه حق رسالت را ادا كرد؟
38. كه هيچ كس بار گناه ديگرى را برندارد؟
39. و اينكه: براى مردم پاداشى جز آنچه خود كرده‌اند نيست؟
40. و زودا كه كوشش او در نظر آيد.
41. سپس به او پاداشى تمام دهند.
42. و پايان راه همه، پروردگار توست.
43. و اوست كه مى‌خنداند و مى‌گرياند.
44. و اوست كه مى‌ميراند و زنده مى‌كند.
45. و اوست كه جفتهاى نر و ماده را آفريده است،
46. از نطفه، آنگاه كه در رحم ريخته مى‌شود.
47. و بر خداوند است كه آن را بار ديگر زنده كند.
48. و اوست كه بى‌نياز كند و روزى دهد.
49. و اوست پرردگار ستاره شِعرى.
50. و اوست كه عاد، آن قوم پيشين را هلاك كرد،
51. و از ثمود هيچ باقى نگذاشت.
52. و پيش از آنها قوم نوح را، كه ستمكارتر و سركش‌تر بودند،
53. و نيز مؤتفكه را نابود كرد.
54. و فروپوشيد آن قوم را، هر چه بايد فروپوشد.
55. پس به كدام يك از نعمتهاى پروردگارت شك مى‌كنى؟
56. اين بيم‌دهنده‌اى است همانند بيم‌دهندگان پيشين.
57. قيامت فرا رسيد.
58. كس جز خداوند آشكارش نكند.
59. آيا از اين سخن در شگفت افتاده‌ايد؟
60. و مى‌خنديد و نمى‌گرييد؟
61. و شما غافل شده‌ايد.
62. پس خدا را سجده كنيد و او را بپرستيد.
