1. سوگند به بادهايى كه خاك مى‌پراكنند.

2. سوگند به ابرهاى گرانبار.

3. سوگند به كشتيهايى كه به آسانى روانند،

4. و سوگند به فرشتگانى كه تقسيم‌كننده كارهايند.

5. كه آنچه شما را وعده مى‌دهند راست است،

6. و روز جزا آمدنى است.

7. و سوگند به آسمان كه آراسته به ستارگان است،

8. كه شما سخن گونه‌گون مى‌گوييد.

9. از حق منصرف گردد آن كه منصرفش خواسته‌اند.

10. مرگ باد بر آن دروغگويان:

11. آنان كه به غفلت در جهل فرومانده‌اند.

12. مى‌پرسند روز جزا كى خواهد بود؟

13. روزى است كه بر آتش، عذابشان مى‌كنند.

14. عذاب خود را بچشيد: اين است آن چيزى كه به شتاب مى‌طلبيديد.

15. پرهيزگاران در باغها و كنار چشمه‌ساران باشند.

16. آنچه را خدا ارزانيشان داشته است گرفته‌اند. زيرا پيش از آن نيكوكار بودند،

17. اندكى از شب را مى‌خوابيدند،

18. و به هنگام سحر استغفار مى‌كردند،

19. و در اموالشان براى سائل و محروم حقى بود.

20. و در زمين براى اهل يقين عبرتهايى است،

21. و نيز در وجود خودتان. آيا نمى‌بينيد؟

22. و رزق شما و هر چه به شما وعده شده در آسمان است.

23. پس سوگند به پروردگار آسمانها و زمين كه اين سخن، آنچنان كه سخن مى‌گوييد، حتمى است.

24. آيا داستان مهمانان گرامى ابراهيم به تو رسيده است؟

25. آنگاه كه نزد او آمدند و گفتند: سلام. گفت: سلام، شما مردمى ناشناخته‌ايد.

26. در نهان و شتابان نزد كسان خود رفت و گوساله فربهى آورد.

27. طعام را به نزدشان گذاشت و گفت: چرا نمى‌خوريد؟

28. و از آنها بيمناك شد. گفتند: مترس. و او را به فرزندى دانا مژده دادند.

29. و زنش فريادزنان آمد و بر روى زد و گفت: من پير زالى نازايم.

30. گفتند: پروردگار تو اينچنين گفته است. و او حكيم و داناست.

31. گفت: اى رسولان، به چه كار آمده‌ايد؟

32. گفتند: ما را بر مردمى تبهكار فرستاده‌اند،

33. تا تكه‌هاى كلوخ بر سرشان بباريم،

34. كه بر آنها از جانب پروردگارت براى متجاوزان نشان گذاشته‌اند.

35. پس همه كسانى را كه ايمان آورده بودند بيرون برديم.

36. و در آن شهر جز يك خانه از فرمانبرداران نيافتيم.

37. و در آن سرزمين براى كسانى كه از عذاب دردآور مى‌ترسند نشانى باقى گذاشتيم.

38. و عبرتى است در موسى آنگاه كه او را با برهانى آشكار نزد فرعون فرستاديم.

39. و او با همه نيرويش اعراض كرد و گفت: جادوگرى است يا ديوانه‌اى.

40. او و لشكرهايش را فروگرفتيم و به دريا افكنديم. و او مستوجب ملامت بود.

41. و نيز عبرتى است در قوم عاد آنگاه كه باد عقيم را بر آنها فرستاديم.

42. بر هيچ چيز نوزيد مگر آنكه چون استخوانى پوسيده‌اش بر جاى نهاد.

43. و نيز عبرتى است در قوم ثمود آنگاه كه به آنها گفته شد: تا زمانى چند برخوردار شويد.

44. آنان از فرمان پروردگارشان سرباز زدند و همچنان كه مى‌نگريستند صاعقه فروگرفتشان.

45. ايستادن نتوانستند و ياراى انتقام نداشتند.

46. و از پيش قوم نوح را فروگرفتيم، كه قومى نافرمان بودند.

47. و آسمان را به نيرو برافراشتيم و حقا كه ما تواناييم.

48. و زمين را گسترديم، و چه نيكو گسترندگانيم.

49. و از هر چيز جفتى بيافريده‌ايم، باشد كه عبرت گيريد.

50. پس به سوى خداوند بگريزيد. من شما را از جانب او بيم‌دهنده‌اى آشكارم.

51. و با خداى يكتا خداى ديگرى را مپرستيد. من شما را از جانب او بيم‌دهنده‌اى آشكارم.

52. بدين سان بر آنهايى كه از اين پيش بودند پيامبرى مبعوث نشد جز آنكه گفتند: جادوگرى است، يا ديوانه‌اى است.

53. آيا بدين كار يكديگر را وصيت كرده بودند؟ نه، خود مردمى طاغى بودند.

54. پس، از آنها رويگردان شو. كس تو را ملامت نخواهد كرد.

55. اندرز بده كه اندرز، مؤمنان را سودمند افتد.

56. جن و انس را جز براى پرستش خود نيافريده‌ام.

57. از آنها رزقى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم كه مرا اطعام كنند.

58. خداست روزى‌دهنده. و اوست صاحب نيرويى سخت استوار.

59. اين ستمكاران را از عذاب بهره‌اى است همانند بهره‌اى كه يارانشان داشتند. پس به شتاب چيزى از من نخواهند.

60. واى بر كافران، از آن روز كه آنها را وعده داده‌اند.