1. حا، ميم.

2. سوگند به اين كتاب روشنگر.

3. ما آن را در مبارك شبى نازل كرديم. ما بيم‌دهنده بوده‌ايم.

4. در آن شب هر فرمانى بر حسب حكمت صادر مى‌شود،

5. فرمانى از جانب ما. و ما همواره فرستنده آن بوده‌ايم.

6. رحمتى است از جانب پروردگارت، و هر آينه او شنوا و داناست.

7. اگر به يقين دريابيد، اوست پروردگار آسمانها و زمين و هر چه ميان آنهاست.

8. نيست خدايى به جز او. زنده مى‌كند و مى‌ميراند. پروردگار شما و پروردگار نياكان شماست.

9. نه، آنها همچنان به شك خويش دلخوشند.

10. چشم انتظار روزى باش كه آسمان به آشكارا دود بياورد.

11. و آن دود همه مردم را در خود فروپوشد. و اين عذابى است دردآور.

12. اى پروردگار ما، اين عذاب را از ما دور گردان كه ما ايمان آورده‌ايم.

13. كجا پند مى‌پذيرند؟ حال آنكه چون پيامبر روشنگر بر آنها مبعوث شد،

14. از او رويگردان شدند و گفتند: ديوانه‌اى است تعليم يافته.

15. عذاب را اندكى بر مى‌داريم و شما باز به آيين خويش باز مى‌گرديد.

16. روزى آنها را به صولتى سخت فروگيريم، كه ما انتقام‌گيرنده‌ايم.

17. پيش از آنها قوم فرعون را آزموديم و پيامبرى بزرگوار نزدشان آمد،

18. كه بندگان خدا را به من تسليم كنيد كه من پيامبرى امينم،

19. و نيز بر خدا برترى مجوييد، كه من با حجتى روشن نزد شما آمده‌ام،

20. و اگر بخواهيد بر من سنگ بزنيد، من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‌برم،

21. و اگر به من ايمان نمى‌آوريد، از من كنار گيريد.

22. پس پروردگارش را خواند كه: اينان مردمى مجرمند.

23. بندگان مرا شب‌هنگام روانه كن تا از پى شما بيايند.

24. دريا را آرام پشت سر گذار، كه آن سپاه غرق‌شدگانند.

25. بعد از خود چه باغها و چشمه‌سارها بر جاى گذاشتند،

26. و كشتزارها و خانه‌هاى نيكو،

27. و نعمتى كه در آن غرق شادمانى بودند.

28. بدين‌سان بودند و ما آن نعمتها را به مردمى ديگر واگذاشتيم.

29. نه آسمان بر آنها گريست و نه زمين و نه به آنها مهلت داده شد.

30. و ما بنى‌اسرائيل را از آن عذاب خواركننده رهانيديم:

31. از فرعون برترى‌جوى گزافكار،

32. و از روى علم بر اهل جهانشان برگزيديم.

33. و آياتى به آنها عطا كرديم كه در آن امتحانى آشكار بود.

34. هر آينه اينان مى‌گويند:

35. پايان كار جز همين مرگ نخستين نيست و ما ديگربار زنده نمى‌شويم؛

36. و اگر راست مى‌گوييد، پدران ما را به جهان باز آوريد.

37. آيا اينان بهترند يا قوم تُبّع و كسانى كه پيش از آن قوم بودند؟ همه را هلاك كرديم كه مجرمان بودند.

38. ما اين آسمانها و زمين و آنچه را ميان آنهاست به بازيچه نيافريده‌ايم.

39. آنها را به حق آفريده‌ايم، ولى بيشترين نمى‌دانند.

40. وعده‌گاه همه در روز داورى، قيامت است.

41. روزى كه هيچ دوستى براى دوست خود سودمند نباشد و از سوى كسى يارى نشوند.

42. مگر كسى كه خدا بر او ببخشايد، زيرا اوست پيروزمند و مهربان.

43. هر آينه درخت زقّوم،

44. طعام گناهكاران است.

45. همانند مس گداخته در شكمها مى‌جوشد.

46. همانند جوشيدن آب جوشان.

47. بگيريدش و به سختى به ميان جهنمش بكشيد.

48. و بر سرش آب جوشان بريزيد تا شكنجه شود.

49. بچش، كه تو پيروزمند و بزرگوارى.

50. اين همان چيزى است كه در آن شك مى‌كرديد.

51. پرهيزگاران در جاى امنى هستند،

52. در باغها و چشمه‌سارها،

53. لباسهايى از سندس و استبرق مى‌پوشند و روبه‌روى هم مى‌نشينند.

54. همچنين حورالعين را به همسريشان درآوريم.

55. در ايمنى هر ميوه‌اى را كه بخواهند مى‌طلبند.

56. در آنجا طعم مرگ را نمى‌چشند، مگر همان مرگ نخستين. و آنها را خدا از عذاب جهنم نگه داشته است.

57. اين بخششى است از جانب پروردگارت، و اين پيروزى بزرگى است.

58. ما اداى سخن خويش بر زبان تو آسان كرديم، باشد كه پند گيرند،

59. تو منتظر باش كه ايشان نيز منتظرند.