1. ستايش از آن خداوند است، آفريننده آسمانها و زمين، آن كه فرشتگان را رسولان گردانيد. فرشتگانى كه بالهايى دارند، دودو و سه‌سه و چهارچهار. در آفرينش هر چه بخواهد مى‌افزايد، زيرا خدا بر هر كارى تواناست.
2. رحمتى كه خدا بر مردم بگشايد كس نتواند كه بازش دارد. و چون چيزى را دريغ دارد كس نتواند جز او كه روانش دارد. و اوست پيروزمند و حكيم.
3. اى مردم، نعمتى را كه خدا بر شما ارزانى داشته است ياد كنيد. آيا جز خدا آفريننده ديگرى هست كه شما را از آسمان و زمين روزى دهد؟ خدايى جز او نيست، پس چگونه از حق منحرفتان مى‌كنند؟
4. اگر تو را تكذيب كرده‌اند، پيامبرانى را هم كه پيش از تو بوده‌اند تكذيب كرده‌اند و همه كارها به خدا بازگردانده شود.
5. اى مردم، وعده خدا حق است. زندگى دنيا شما را نفريبد، و آن شيطان فريبنده به خدا مغرورتان نگرداند.
6. شيطان دشمن شماست. او را دشمن گيريد. او فرمانبران خويش را فرا مى‌خواند تا همه از دوزخيان باشند.
7. و كافران را عذابى است سخت؛ و براى كسانى كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند آمرزش و اجر بزرگى است.
8. آيا آن كه كردار بدش در نظرش آراسته شده، چنانكه نيكويش پنداشت، همانند كسى است كه چنين نيست؟ پس خدا هر كه را خواهد گمراه مى‌كند و هر كه را خواهد هدايت مى‌كند. نبايد كه جان تو به خاطر آنها دچار اندوه شود. زيرا خدا به كارهايى كه مى‌كنند آگاه است.
9. خداست كه بادها را فرستاد تا ابرها را برانگيزند. و ما آنها را به سرزمينهاى مرده مى‌رانيم و زمين مرده را به آن زنده مى‌كنيم. زنده‌گشتن در روز قيامت نيز چنين است.
10. هر كه خواهان عزت است بداند كه عزت، همگى از آن خداست. سخن خوش و پاك به سوى او بالا مى‌رود و كردار نيك است كه آن را بالا مى‌برد. و براى آنان كه از روى مكر به تبهكارى مى‌پردازند عذابى است سخت و مكرشان نيز از ميان برود.
11. خدا شما را از خاك و سپس از نطفه بيافريد. آنگاه جفتهاى يكديگرتان قرار داد. هيچ زنى آبستن نمى‌شود و نمى‌زايد مگر به علم او. و عمر هيچ سالخورده‌اى به درازا نكشد و از عمر كسى كاسته نگردد، جز آنكه همه در كتابى نوشته شده است. و اين كارها بر خدا آسان است.
12. اين دو دريا يكسان نيستند: يكى آبش شيرين و گواراست و يكى شور و تلخ. از هر دو گوشت تازه مى‌خوريد، و از آنها چيزهايى براى آرايش تن خويش بيرون مى‌كشيد. و مى‌بينى كشتيها را كه آب را مى‌شكافند تا شما از فضل خدا روزى طلبيد و باشد كه سپاسگزار باشيد.
13. از شب مى‌كاهد و به روز مى‌افزايد و از روز مى‌كاهد و به شب مى‌افزايد و آفتاب و ماه را رام كرد. هر يك تا زمانى معين در حركتند. اين است خدا پروردگار شما. فرمانروايى از آن اوست. چيزهايى را كه سواى او به خدايى مى‌خوانيد مالك پوست ميان هسته خرمايى هم نيستند.
14. و اگر آنها را بخوانيد، صدايتان را نمى‌شنوند و اگر بشنوند، پاسختان نگويند. و در روز قيامت شرك‌آوردنتان را انكار كنند. و كس همانند خداى آگاه خبردارت نسازد.
15. اى مردم، همه شما به خدا نيازمنديد. اوست بى‌نياز و ستودنى.
16. اگر بخواهد، شما را از ميان مى‌برد و مردمى تازه مى‌آورد.
17. و اين كار بر خدا دشوار نيست.
18. هيچ كس بار گناه ديگرى را بر دوش نكشد. و اگر گرانبارى كسى را به حمل‌كردن بار خود فرا خواند، هر چند خويشاوند او باشد، از حمل آن سرباز زند. تو فقط كسانى را مى‌ترسانى كه از پروردگارشان، ناديده، بيمناكند و نماز مى‌گزارند. و هر كه پاك شود براى خود پاك شده. و سرانجام همه به سوى خداست.
19. نابينا و بينا برابر نيستند،
20. و نه تاريكى و روشنى،
21. و نه سايه و حرارت آفتاب.
22. و زندگان و مردگان برابر نيستند. خدا هر كه را خواهد مى‌شنواند. و تو نمى‌توانى سخن خود را به مردگانى كه در گور خفته‌اند بشنوانى.
23. تو جز بيم‌دهنده‌اى نيستى.
24. ما تو را به حق به رسالت فرستاديم تا مژده دهى و بيم دهى و هيچ ملتى نيست مگر آنكه به ميانشان بيم‌دهنده‌اى بوده است.
25. اگر تو را تكذيب مى‌كنند، كسانى هم كه پيش از اينان بوده‌اند پيامبرانشان را كه با معجزات و با نوشته‌ها و كتابى روشنايى‌بخش به ميانشان آمده بودند، تكذيب كرده‌اند.
26. سپس آنهايى را كه كفر مى‌ورزيدند فروگرفتم. عقوبت من چگونه بود؟
27. آيا نديده‌اى كه خدا از آسمان باران فرستاد و بدان ميوه‌هاى گوناگون رويانيديم؟ و از كوه‌ها راه‌ها پديد آورديم: سفيد و سرخ و رنگارنگ و به غايت سياه.
28. همچنين از مردم و جنبندگان و چهارپايان گوناگون. هر آينه از ميان بندگان خدا تنها دانشمندان از او مى‌ترسند. و خدا پيروزمند و آمرزنده است.
29. آنان كه كتاب خدا را مى‌خوانند و نماز مى‌گزارند و از آنچه به آنها داده‌ايم پنهانى و آشكارا انفاق مى‌كنند، اميدوار به تجارتى هستند كه هرگز زيان نمى‌كند.
30. زيرا خدا پاداششان را به تمامى مى‌دهد و از فضل خود چيزى بر آن مى‌افزايد. زيرا آمرزنده و پذيراى سپاس است.
31. هر چه از اين كتاب به تو وحى كرده‌ايم حق است، كه كتابهاى پيش از خود را تصديق مى‌كند و خدا بر بندگانش آگاه و بيناست.
32. سپس كتاب را به كسانى از بندگانمان كه برگزيده بوديم به ميراث داديم. بعضى بر خود ستم كردند و بعضى راه ميانه را برگزيدند و بعضى به فرمان خدا در كارهاى نيك پيشى گرفتند. و اين است بخشايش بزرگ.
33. به بهشتهايى كه جايگاه جاودانه آنهاست داخل مى‌شوند. در آنجا به دستبندهاى زر و مرواريدشان مى‌آرايند و در آنجا جامه‌هاشان از حرير است.
34. و مى‌گويند: سپاس خدايى را كه اندوه از ما دور كرد، زيرا پروردگار ما آمرزنده و شكرپذير است.
35. آن خدايى كه ما را از فضل خويش بدين سراى جاويدان درآورد، كه در آنجا نه رنجى به ما مى‌رسد و نه خستگى.
36. و كافران را آتش جهنم است، نه بميرانندشان و نه از عذابشان كاسته گردد. ناسپاسان را چنين كيفر مى‌دهيم.
37. و از درون آتش فرياد زنند: اى پروردگار ما، ما را بيرون آر تا كارهايى شايسته كنيم، غير از آنچه مى‌كرديم. آيا آن قدر شما را عمر نداده بوديم كه پندگيرندگان پند گيرند؟ و شما را بيم‌دهنده آمد. پس بچشيد، كه گناهكاران را ياورى نيست.
38. خدا، داناى نهان آسمانها و زمين است و او به آنچه در دلهاست آگاه است.
39. اوست كه شما را در روى زمين جانشين پيشينيان كرد. پس هر كس كه ناسپاسى كند، ناسپاسى‌اش بر زيان اوست، و كفر كافران جز بر دشمنى پروردگارشان با آنها، نيفزايد. نيز كفر كافران جز به خسرانشان نيفزايد.
40. بگو: آن شريكانى را كه به جاى خداى يكتا مى‌خوانديد، ديديد؟ به من بنماييد كه از اين زمين چه چيز را آفريده‌اند؟ يا در آفرينش آسمان چه مشاركتى داشته‌اند؟ آيا بر آنها كتابى فرستاده‌ايم كه آن را حجت خود سازند؟ نه، ستمكاران به يكديگر جز فريب وعده‌اى نمى‌دهند.
41. خدا آسمانها و زمين را نگه مى‌دارد تا زوال نيابند؛ و اگر به زوال گرايند، هيچ يك از شما -جز او- نمى‌تواند آنها را نگه دارد. هر آينه خدا بردبار و آمرزنده است.
42. به خدا قسمهاى سخت خوردند كه اگر بيم‌دهنده‌اى بيايد بهتر از هر امت ديگر هدايت يابند. ولى چون بيم‌دهنده‌اى آمد، جز نفرتشان نيفزود؛
43. به سركشى در زمين و نيرنگهاى بد. و اين نيرنگهاى بد جز نيرنگبازان را در بر نگيرد. آيا جز سنتى كه بر گذشتگان رفته است منتظر چيز ديگرى هستند؟ در سنت خدا هيچ تبديلى نمى‌يابى و در سنت خدا هيچ تغييرى نمى‌يابى.
44. آيا در زمين نمى‌گردند تا ببينند كه عاقبت مردمى كه پيش از آنها بوده‌اند و نيرويى بيشتر داشته‌اند به كجا كشيد؟ هيچ چيز در آسمانها و زمين نيست كه خدا را ناتوان سازد. زيرا او دانا و تواناست.
45. و اگر خدا بخواهد مردم را به سبب كارهايى كه كرده‌اند بازخواست كند، بر روى زمين هيچ جنبنده‌اى باقى نگذارد. ولى آنها را تا زمانى معين مهلت مى‌دهد و چون مدتشان به سر آمد، به اعمال بندگان خويش آگاه است.
