Bədiüzzamanın Özünün Seyid Olmadığını, Axırzamanda Zühur Edəcək Hz. Mehdinin (Ə.S.) İsə Əhl-İ Beytə Mənsub, Yəni Seyid Olacağını İfadə Etdiyi Sözləri (Azərbaycanca)

1.

Altıncısı: Nurun şagirdlərindən bəzilərinin Nurlardan böyük iman hüccətlərini və sarsılmaz, eynəlyəqin (gözlərilə görüb inanmaq) ülum-ü imaniyyəni (iman həqiqətlərini) görüb istifadə etdiklərinə görə bu biçarə tərcümanına bir növ təşviq və təbrik və təqdir və təşəkkür növündə ziyadə hüsn-ü zənlə müfritanə (həddindən artıq) mədh etmələrilə məni günahkar göstərənə deyirəm:

Mən aciz, zəif, qürbətdə, mənfi, yarım ümmi əleyhimdə olan propaqanda ilə milləti məndən ürkütmək haləti içində Quranın dərmanlarından və imani və qüdsi həqiqətlərindən dərdlərimə əsl dərman kimi özümə tapdığım zaman bu millətə və bu vətən övladlarına belə əsl dərman olacağına qənaət gətirdiyim üçün o qiymətdar həqiqətləri qələmə almışam. Xəttim çox nöqsanlı olduğuna görə köməkçilərə çox möhtac ikən inayət-i İlahiyyə mənə sadiq, xas, mətin köməkçilər verdi.

Əlbəttə, mən onların hüsn-ü zənlərini və səmimanə mədhlərini (təriflərini) tamamilə rədd etmək və xatirlərini təkdirlə (xətirlərinə dəyərək) qırmaq, o xəzinə-i Quraniyyədən alınan Nurlara xəyanət və ədavət (düşmənlik, kin) hökmünə keçər və o almaz qələmli və qəhrəman qəlblli müavinləri qaçıracaq deyə onların adi, müflis (hər şeyini itirmiş) şəxsimə qarşı mədh-ü sənalarını (mədh edib tərifləmələrini), əsil mal sahibi və mənəvi möcüzə-i Quraniyyə olan Risale-i Nura və xas şagirdlərinin şəxsiyyət-i mənəviyyəsinə çevirirdim. “Mənə həddimdən yüz dərəcə ziyadə hissə verirsiniz” deyə bir baxımdan qəlblərini qırırdım. Görəsən heç bir qanun, müstənkif (inkar edən) və razı olmayan bir adamı başqalarının onu mədh etməsilə təqsirkar edərmi ki, qanun namına (adından) hərəkət edən rəsmi məmur məni təqsirləndirir? Həm də nəşr etdiyimiz əleyhimizdə yazılan qərarnamənin əlli dördüncü səhifəsində AXIRZAMANIN O BÖYÜK ŞƏXSİ NƏSLƏN AL-İ BEYTDƏN OLACAQ. BİZ NUR ŞAGİRDLƏRİ ANCAQ MƏNƏVİ AL-İ BEYTDƏN SAYILA BİLƏRİK... (Şualar, səh. 390)

2.

55: “Həzrət-i Əlinin (r.a.) elm-i həqiqət (həqiqət elmi) etibarilə şagirdi (tələbəsi) olduğuma görə mənəvi övladı ola bilərəm” deməsilə ona aid edilən məqamlara ləyaqətini (layiq olduğunu) qəbul etmiş hesab edilir.

Bədi (heyrətamiz, qəribə) mənasında olan Cəlcəlutiyyə qəsidəsində (Hz. Əli (r.a.) tərəfindən təlif edilən bir qəsidə) İmam-i Əlinin (r.a.) çox cəhətlərlə Risale-i Nura sərahət (açıqlıq) dərəcəsində yaxın işaratı (işarəsi) içində Bədiüzzaman adını Risale-i Nura verməsinə görə mənə əmanətən verilən o ismi Risale-i Nura verdiyimi yazmışdım. Bununla belə “MƏN DƏ MƏNƏVİ AL-İ BEYTDƏN SAYILA BİLƏRƏM” DEMƏKDƏ MƏQSƏDİM BİR QİSİM MÜCTƏHİDLƏRİN “ONUN AİLƏSİNƏ VƏ ƏSHABINA SALAM OLSUN” DUASINDA “SEYİD OLMAYAN, LAKİN ƏHL-İ TƏQVA OLANLAR O DUAYA DAXİLDİRLƏR” DEDİKLƏRİNƏ GÖRƏ O ÜMUMİ DUADA MƏNİM DƏ BİR HİSSƏM OLMASI ÜÇÜN RİCAKARANƏ TƏVİLDİR.Yoxsa o xətakaranə məna (xətalı məna) heç yadıma düşməmişdir. (Şualar, 14-cü Şua, səh. 358)

3.

Məhkəmədə Denizli əhl-i vüqufu (bilik sahibi olan şəxslər) bəzi şagirdlərin (tələbələrin) bu etiqadlarına (inanclarına, düşüncələrinə) görə mənə demişdilər ki:

“ƏGƏR MEHDİLİK DAVA ETSƏ, BÜTÜN ŞAGİRDLƏRİ (tələbələri) QƏBUL EDƏCƏKLƏR.” MƏN DƏ ONLARA DEMİŞDİM: “MƏN ÖZÜMÜ SEYİD HESAB ETMİRƏM. BU ZAMANDA NƏSİLLƏR BİLİNMİR. HALBUKİ AXIRZAMANIN O BÖYÜK ŞƏXSİ AL-İ BEYTDƏN (Peyğəmbərimizin (sav) nəslindən) OLACAQDIR.” BAXMAYARAQ Kİ, MƏNƏN (mənəvi cəhətdən) MƏN HƏZRƏT-İ ƏLİNİN (R.A.) VƏLƏD-İ MƏNƏVİSİ (mənəvi övladı) HÖKMÜNDƏ ONDAN HƏQİQƏT DƏRSİNİ ALMIŞAM VƏ AL-İ MƏHƏMMƏD ƏLEYHİSSALAM BİR MƏNADA HƏQİQİ NUR ŞAGİRDLƏRİNƏ ŞAMİL OLDUĞUNA GÖRƏ (əsl Nur tələbələrinə də aid olduğuna görə) MƏN DƏ AL-İ BEYTDƏN (Peyğəmbərimizin (sav) nəslindən) SAYILA BİLƏRƏM. Lakin bu zaman şəxs-i mənəvi zamanı olduğuna görə və Nurun məsləyində heç bir cəhətdən (heç bir baxımdan) mənlik və şəxsiyyət və şəxsi məqamları arzu etmək və şan-şərəf qazamaq olmaz və sirr-i ixlasa tam müxalif olduğuna görə (səmimiyyətin sirrinə zidd olduğuna görə) Cənab-i Haqqa hədsiz (sonsuz) şükür edirəm ki, məni özümə bəyəndirməməsinə görə mən elə şəxsi və həddimdən hədsiz dərəcə artıq məqamata (öz həddimdən artıq olan mövqeyə) gözümü dikmərəm. Nurdakı ixlası pozmamaq üçün uhrəvi məqamat (mövqe) belə mənə verilsə, imtina etməyə özümü məcbur bilirəm” dedim, o əhl-i vüquf (bilik sahibi olan şəxslər) susdu. (Emirdağ Lahikası, səh. 233)

4.

İddianamədə mənim haqqımda dörd əsas var.

Birinci əsas: Guya məndə təfəxxür (lovğalıq) və xudbinlik var və özümü mücəddid (böyük alim) hesab edirəm.

Mən var gücümlə bunu inkar edirəm. MEHDİLİK İSNADINI HEÇ QƏBUL ETMƏDİYİMƏ BÜTÜN QARDAŞLARIM ŞƏHADƏT EDİRLƏR. HƏTTA DENİZLİDƏKİ ƏHL-İ VÜQUF “ƏGƏR SAİD MEHDİLİYİNİ İRƏLİ SÜRSƏ, BÜTÜN ŞAGİRDLƏRİ QƏBUL EDƏCƏK” DEDİKLƏRİNƏ MÜQABİL SAİD ETİRAZNAMƏSİNDƏ DEMİŞDİR Kİ: “MƏN SEYİD DEYİLƏM. MEHDİ SEYİD OLACAQ.” DEYƏ ONLARI İNKAR ETMİŞDİR. (Şualar, 14-cü Şua, səh. 355)

5.

SEYİD OLMAYAN “SEYİDƏM” VƏ YA SEYİD OLAN “DEYİLƏM” DEYƏNLƏR, İKİSİ DƏ GÜNAHKARDIR VƏ DÜXUL (zina) İLƏ XÜRUC (üsyan) HARAM OLDUQLARI KİMİ...HƏDİS VƏ QURANDA BELƏ ZİYADƏ VƏ YA NÖQSAN (ARTIQ VƏ YA ƏKSİK) ETMƏK MƏMNUDUR (qadağan edilmişdir). Lakin ziyadə etmək (əlavə etmək) nizamı pozduğu və vəhmə (şübhəyə) qapı açdığı üçün daha zərərlidir. Nöqsana cəhil (cahil olanın çatışmazlıqları) bir dərəcə üzr olar. Lakin ziyadə etmək (əlavə etmək) elmlə olar. Alim olan mazur deyil (bilikli olan üzürlü deyil). Ona görə dindən bir şeyi fəsl (çıxarmaq) və ya olmayanı vəsl etmək (əlavə etmək) kimi ikisi də caiz deyil (təhlükəlidir). (Muhakemat, səh. 46)