Bədiüzzaman Risalələrin Şəxs-İ Mənəvisini Və Ustadı Mehdi Hesab Etməyin Səhv Və Yanılma Olduğunu İfadə Etmişdir

Mehdinin Üç Vəzifəsi

Mehdinin üç vəzifəsi

Nurun əhəmiyyətli və çox xeyirli bir şagirdi, çoxların namına məndən soruşdu ki: “Nurun xalis və əhəmiyyətli bir qisim şagirdləri çox musirranə şəkildə axırzamanda gələn al-i Beytin böyük mürşüdü səni zənn edirlər və o qədər çəkindiyin halda onlar israr edirlər.

Sən də bu qədər musirranə onların fikirlərini qəbul etmirsən, çəkinirsən. Əlbəttə onların əlində bir həqiqət və qəti bir hüccət var və sən də bir hikmət və həqiqətə binaən onlara müvafəqət etmirsən. Bu isə bir təzaddır, hər halda həllini istəyirik.” Mən də bu zatın təmsil etdiyi çox məsaillərə cavabən deyirəm ki: O xas Nurçuların əllərində bir həqiqət var. Lakin iki cəhətdə təbir və təvil lazımdır.

Birincisi: ÇOX DƏFƏ MƏKTUBLARIMDA İŞARƏ ETDİYİM KİMİ, MEHDİ AL-İ RƏSULUN TƏMSİL ETDİYİ QÜDSİ CAMAATININ ŞƏXS-İ MƏNƏVİSİNİN ÜÇ VƏZİFƏSİ VAR. ƏGƏR TEZ QİYAMƏT QOPMASA VƏ BƏŞƏR TAMAMİLƏ YOLDAN ÇIXMASA, O VƏZİFƏLƏRİ ONUN CƏMİYYƏTİ VƏ SEYİDLƏR CAMAATININ EDƏCƏYİNİ RƏHMƏT-İ İLAHİYYƏDƏN GÖZLƏYİRİK. VƏ ONUN ÜÇ BÖYÜK VƏZİFƏSİ OLACAQ:

Birincisi: Fənn və fəlsəfənin təsallutu ilə və maddiyyun və təbiiyyun taununun bəşər içinə intişar etməsilə hər şeydən əvvəl fəlsəfəni və maddiyyun fikrini tam susduracaq tərzdə imanı xilas etməkdir. Əhl-i imanı dalalətdən mühafizə etmək və bu vəzifə həm dünya, həm hər şeydən əl çəkməklə, çox vaxt tədqiqat ilə məşğuliyyəti iqtiza etdiyinə görə Həzrət-i Mehdinin o vəzifəsini şəxsən özü görməyə vaxt və hal imkan verməz. Çünki xilafət-i Məhəmmədiyyə (ə.s.m.) cəhətindəki səltənəti onunla iştiqalə vaxt qoymur. HƏR-HALDA O VƏZİFƏNİ ONDAN ƏVVƏL BİR TAYFA BİR BAXIMDAN YERİNƏ YETİRƏCƏK. O ZAT O TAYFANIN UZUN TƏDQİQATI İLƏ YAZDIQLARI ƏSƏRİ ÖZÜNƏ HAZIR BİR PROQRAM EDƏCƏK, ONUNLA O BİRİNCİ VƏZİFƏNİ TAM YERİNƏ YETİRƏCƏK. BU VƏZİFƏNİN İSTİNAD ETDİYİ QÜVVƏT VƏ MƏNƏVİ ORDUSU YALNIZ İXLAS VƏ SƏDAQƏT VƏ TƏSANÜD SİFƏTLƏRİNƏ TAM MALİK OLAN BİR QİSİM ŞAGİRDLƏRDİR. NƏ QƏDƏR DƏ AZ OLSALAR, MƏNƏN BİR ORDU QƏDƏR QÜVVƏTLİ VƏ QİYMƏTLİ SAYILIRLAR.

İkinci vəzifəsi: XİLAFƏT-İ MƏHƏMMƏDİYYƏ (Ə.S.M.) ÜNVANI İLƏ ŞƏAİR-İ İSLAMİYYƏNİ BƏRPA ETMƏKDİR. ALƏM-İ İSLAMIN VƏHDƏTİNİ NÖQTƏ-İ İSTİNAD EDİB BƏŞƏRİYYƏTİ MADDİ VƏ MƏNƏVİ TƏHLÜKƏLƏRDƏN VƏ QƏZƏB-İ İLAHİDƏN XİLAS ETMƏKDİR. BU VƏZİFƏNİN NÖQTƏ-İ İSTİNADI VƏ XADİMLƏRİ, MİLYONLARLA ƏFRADI OLAN ORDULAR LAZIMDIR.

Üçüncü vəzifəsi: İNQİLABƏT-İ ZAMANİYYƏ İLƏ ÇOX ƏHKAM-İ QURANİYYƏNİN ZƏDƏLƏNMƏSİLƏ VƏ ŞƏRİƏT-İ MƏHƏMMƏDİYYƏNİN (Ə.S.M.) QANUNLARININ BİR DƏRƏCƏ TƏTİLƏ UĞRAMASI İLƏ O ZAT BÜTÜN ƏHL-İ İMANIN MƏNƏVİ YARDIMLARI İLƏ VƏ İTTİHAD-İ İSLAMIN MÜAVƏNƏTİLƏ VƏ BÜTÜN ÜLƏMA VƏ ÖVLİYANIN VƏ BİLXASSƏ AL-İ BEYTİN NƏSLİNDƏN HƏR ƏSRDƏ QÜVVƏTLİ VƏ KƏSRƏTLİ MİLYONLARLA FƏDAKAR SEYİDLƏRİN İLTİHAQLARI İLƏ O VƏZİFƏ-İ UZMANI ETMƏYƏ ÇALIŞACAQ.

İndi həqiqət-i hal belə olduğu halda ən birinci vəzifəsi və ən yüksək məsləyi olan imanı xilas etmək və imanı təhqiqi surətdə ümuma dərs vermək, hətta avamın da imanını təhqiqi etmək vəzifəsi isə mənən və həqiqətən hidayət edici, irşad edici mənasının tam sərahətini ifadə etdiyi üçün Nur Şagirdləri bu vəzifəni tamamilə Risale-i Nurda gördüklərinə görə ikinci və üçüncü vəzifələr buna nisbətən ikinci və üçüncü dərəcədədir deyə Risale-i Nurun şəxs-i mənəvisini haqlı olaraq bir növ Mehdi tələqqi edirlər. O şəxs-i mənəvinin də bir müməssili Nur Şagirdlərinin təsanüdündən gələn bir şəxs-i mənəvisi və o şəxs-i mənəvidə bir növ müməssili olan biçarə tərcümanını zənn etdiklərinə görə bəzən o ismi ona da verirlər. BAXMAYARAQ Kİ BU BİR İLTİBAS VƏ BİR SƏHVDİR, ANCAQ ONLAR ONDA MƏSUL DEYİLLƏR. ÇÜNKİ ZİYADƏ HÜSN-Ü ZƏNN KEÇMİŞDƏN BƏRİ CƏRƏYAN EDİR VƏ ETİRAZ EDİLMƏZ. Mən də o qardaşlarımın çox ziyadə hüsn-ü zənlərini bir növ dua və təmənni və Nur Tələbələrinin kamal-i etiqadlarının bir tərəşşuhu gördüyümə görə onlara çox fikir verməzdim. Hətta keçmiş övliyanın bir qismi kəramət-i qeybiyyələrdən Risale-i Nuru eynilə o axırzamanın hidayət edicisi olması kəşfləri bu təhqiqat ilə təvili başa düşülür. Deməli, iki nöqtədə bir iltibas var, təvil lazımdır.

Birincisi: AXIRDAKI İKİ VƏZİFƏ, BAXMAYARAQ Kİ HƏQİQƏT NÖQTƏSİNDƏ BİRİNCİ VƏZİFƏ DƏRƏCƏSİNDƏ DEYİLLƏR, lakin xilafət-i Məhəmmədiyyə (ə.s.m.) və ittihad-i İslam orduları ilə zəmin üzündə səltənət-i İslamiyyəni sürmək cəhətində hər kəsdə, xüsusən avamda, xüsusən əhl-i siyasətdə, xüsusən bu əsrin əfkarında o birinci vəzifədən min dərəcə geniş görünür və bu isim bir adama verildikdə bu iki vəzifə yada düşür, siyasət mənasını ixsas edir (ifadə edir), bəlkə də xodfüruşluq mənasını yada salır, bəlkə bir şan, şərəf və məqampərəstlik və şöhrətpərəstlik arzularını göstərir. Keçmişdən bəri və indi də çox safdil və məqampərəst zatlar “Mehdi olacağam” deyə dava edirlər. BAXMAYARAQ Kİ, HƏR ƏSRDƏ HİDAYƏT EDİCİ BİR NÖV MEHDİ VƏ MÜCƏDDİD GƏLİR VƏ GƏLMİŞDİR, LAKİN HƏR BİRİ ÜÇ VƏZİFƏLƏRDƏN BİRİSİNİ BİR CƏHƏTDƏN YERİNƏ YETİRMƏSİ ETİBARİLƏ AXIRZAMANIN MEHDİSİ ÜNVANINI ALMAMIŞLAR. Həm də məhkəmədə Dənizli əhl-i vüqufu bəzi şagirdlərin bu etiqadlarına əsasən mənə qarşı demişdirlər ki: “Əgər Mehdilik davam etsə, bütün şagirdləri qəbul edəcəklər.” Mən də onlara demişdim: “MƏN ÖZÜMÜ SEYİD HESAB ETMİRƏM. BU ZAMANDA NƏSİLLƏR BİLİNMİR. HALBUKİ AXIRZAMANIN O BÖYÜK ŞƏXSİ AL-İ BEYTDƏN OLACAQDIR. Baxmayaraq ki, mənən mən Həzrət-i Əlinin (r.a.) bir vələd-i mənəvisi hökmündə ondan həqiqət dərsi aldım və Al-i Məhəmməd Əleyhissalam bir mənada həqiqi Nur Şagirdlərinə şamil olunmasına görə mən də Al-i Beytdən sayıla bilərəm. Amma bu zaman şəxs-i mənəvi zamanı olduğuna görə və Nurun məsləyində heç bir cəhətdə mənlik və şəxsiyyət və şəxsi məqamları arzu etmək və şan-şərəf qazanmaq olmaz və sirr-i ixlasa tam müxalif olduğuna görə Cənab-i Haqqa hədsiz şükür edirəm ki, məni özümə bəyəndirməməsinə görə mən elə şəxsi və həddimdən hədsiz dərəcə artıq məqamata gözümü dikmərəm və Nurdakı ixlası pozmamaq üçün uhrəvi məqamat belə mənə verilsə, əl çəkməyə özümü məcbur bilirəm” dedim. O əhl-i vüquf susdu.

(Əmirdağ Lahikası-I, səh. 231-233)