Bədiüzzaman Risale-İ Nur Külliyyatında 63 Dəfə Hz. Mehdinin (Ə.s.) Bir Şəxs, Bir Zat, Bir İnsan Kimi Gələcəyini İfadə Etmişdir

Said Nursinin Hz. Mehdinin (Ə.S.) Şəxsi-Mənəvi Deyil, “Şəxs” Olmasi İlə Bağli Açiqlamalari:

1.

Dördüncü sualınızın mənası: Axırzamanda Həzrət-i İsa Əleyhissalam Dəccalı öldürdükdən sonra insanların əksəriyyəti din-i haqqa (haqq dinə) girəcəklər. Halbuki rəvayətlərdə deyilmişdir ki, “Yer üzündə Allah Allah deyənlər olduqca qiyamət qopmaz” (Müslim, 1: 131; 4:2268; Müsned, 3:107, 201, 268; Kenzü’l-ummal, 14:227,228) Belə hamılıqla imana gəldikdən sonra necə hamılıqla küfrə gedərlər?

Əlcavab: Hədis-i səhihdə (səhih hədisdə) rəvayət edilən, “Həzrət-i İsa Əleyhissalamın gələcəyini və şəriət-i İslamiyyə ilə hərəkət edəcəyini, Dəccalı öldürəcəyini” (Buxari, 4205; Müslim, 1: 136; Fethü’- Kebir, 2:335.2) imanı zəif olanlar istibad edirlər (həqiqətdən kənar zənn edirlər). Onun həqiqəti izah edilsə, heç istibad yeri qalmaz. Belə ki, o hədisin və Süfyan və Mehdi haqqındakı hədislərin ifadə etdikləri məna budur ki, axırzamanda dinsizliyin iki cərəyanı qüvvətlənəcək:

Birincisi: Nifaq pərdəsi altında risalət-i Əhmədiyyəni (ə.s.m.) inkar edən Süfyan adında qorxunc bir şəxs əhl-i nifaqın başına keçəcək, şəriət-i İslamiyyənin təxribatına çalışacaq. ONA QARŞI AL-İ BEYT-İ NƏBƏVİNİN SİLSİLƏ-İ NURANİSİNƏ BAĞLANAN, ƏHL-İ VƏLAYƏT VƏ ƏHL-İ KAMALIN BAŞINA KEÇƏCƏK AL-İ BEYTDƏN MƏHƏMMƏD MEHDİ (1-Cİ TƏKRAR) ADINDA BİR ZAT-İ NURANİ (2-Cİ TƏKRAR) o Süfyanın şəxs-i mənəvisi olan cərəyan-i münafiqanəni (münafiqlik cərəyanını) öldürüb məhv edəcəkdir.

İkinci cərəyan isə: Təbiiyyun, maddiyyun fəlsəfəsindən təvəllüd edən (doğan) bir cərəyan-i nəmrudanə getdikcə axırzamanda fəlsəfə-i maddiyyə (materializm fəlsəfəsi) vasitəsilə intişar edərək (yayılaraq) qüvvətlənib Uluhiyyəti (Allahı) inkar edəcək dərəcəyə çatacaq. Necə ki, bir padşahı tanımayan və ordudakı zabitan və əfradın (əsgərlərin) onun əsgərləri olduğunu qəbul etməyən vəhşi bir adam hər kəsə, hər əsgərə bir növ padşahlıq və hakimiyyət verir. Eləcə də Allahı inkar edən o cərəyanın əfradları (fərdləri) hər biri kiçik Nəmrud hökmündə nəfslərinə rübubiyyət (ilahlıq) verir. Onların başına keçən ən böyükləri spiritizm və maqnetizmin hadisatı növündən qorxunc möcüzələrə məzhər olan Dəccal isə daha da irəli gedib cabbaranə suri hökumətini bir növ rübubiyyət (ilahlıq) təsəvvür edib uluhiyyətini (haşa Allah olduğunu) elan edəcək. Bir milçəyə məğlub olan və bir milçəyin qanadını belə yarada bilməyən aciz bir insanın uluhiyyət davası etməsinin (iddia etməsinin) nə dərəcədə axmaqcas məzhəkə olduğu məlumdur. Məhz belə bir zamanda, o cərəyanın çox qüvvətli göründüyü zamanda Həzrət-i İsa Əleyhissalamın şəxsiyyət-i mənəvisindən ibarət olan həqiqi İsəvilik dini zühur edəcək, yəni rəhmət-i İlahiyyənin səmasından nüzul edəcək, hal-hazırki Xristianlıq dini o həqiqətə qarşı təmizlənəcək, xürafatdan və təhrifatdan (təhriflərdən) ayrılacaq, həqaiq-i İslamiyyə ilə birləşəcək, mənən (mənəvi baxımdan) Xristianlıq bir növ İslamiyyətə inqilab edəcəkdir (yaxınlaşacaqdır). Qurana iqtida edərək (tabe olaraq) o İsəvilik şəxs-i mənəvisi tabe və İslamiyyət mətbu məqamında qalacaq, din-i haqq (haqq din) bu iltihaq (birləşmə) nəticəsində əzim (böyük) qüvvət əldə edəcək. Dinsizlik cərəyanına qarşı ayrı-ayrı ikən məğlub olan İsəvilik və İslamiyyət ittihad (birlik) nəticəsində dinsizlik cərəyanına qələbə çalıb məhv edərkən aləm-i səmavatda cism-i bəşərisilə mövcud olan şəxs-i İsa Əleyhissalam o din-i haqq cərəyanının başına keçəcəyini bir Müxbir-i Sadiq, Qadir-i Külli Şeyin vədinə istinad edərək xəbər vermişdir. Madam ki, xəbər vermişdir, haqdır. Madam ki, Qadir-i Külli şey vəd etmişdir, əlbəttə, edəcəkdir. (Nisa surəsinin 156-159-cu ayələri)

Bəli, hər zaman səmavatdan məlaikələri yerə göndərən və bəzi zamanlar insan surətinə vaz edən (Həzrət-i Cəbrailin Dihyə surətinə girməsi kimi) və ruhaniləri aləm-i ərvahdan (ruhlar aləmindən) göndərib bəşər surətinə təməssül etdirən (əks etdirən), hətta ölmüş övliyaların çoxlarının ərvahlarını (ruhlarını) cəsəd-i misalı ilə dünyaya göndərən Hakim-i Zülcəlal Həzrət-i İsa Əleyhissalamı, İsəvi dininə aid ən mühüm hüsn-ü xatiməsi (kəlimeyi-şəhadətlə ölməsi üçün) üçün səma-i dünyada cəsədilə mövcud olan və həyatda olan Həzrət-i İsa deyil, bəlkə aləm-i axirətin ən uzaq guşəsinə getsəydi və həqiqətən ölsəydi, yenə belə nəticə-i əzimə üçün ona yenidən cəsəd geyindirib dünyaya göndərmək o Hakimin hikmətindən uzaq deyil. Bəlkə onun hikməti elə iqtiza etdiyi (labüd olduğu) üçün vəd etmiş və vəd etdiyi üçün əlbəttə göndərəcək. Həzrət-i İsa Əleyhissalam gəldiyi vaxt hər kəsin onun həqiqi İsa olduğunu bilməsi lazım deyil. Onun müqarrəb və həvassı nur-i imanla onu tanıyar. Yoxsa bədahət dərəcəsində hər kəs onu tanımayacaqdır. (Məktubat, səh. 59-61)

2.

Saidun-Nursi imzalı “Təkbiratül-Hüccəc fi Ərafat” başlıqlı məktubda “Nurun əhəmiyyəti bir qism şagirdləri çox musirranə (israrla) axırzamanda gələn al-i Beytin böyük mürşüdü səni zənn edirlər. Sən də onların fikirlərini musirranə qəbul etmirsən, çəkinirsən. Bu bir təzaddır. Həllini istəyirik” deyə soruşmaları səbəbilə onlara cavab vermək üçün BUNDAN SONRA GƏLƏCƏK MEHDİ-İ RƏSULUN (3-CÜ TƏKRAR) təmsil etdiyi qüdsi camaatın şəxs-i mənəvisinin üç vəzifəsi olduğu, bunların imanı qurtarmaq, xilafət-i Məhəmmədiyyə (ə.s.m.) ünvanı ilə şəair-i İslamiyyəni ihya etmək (İslamın hökmlərini bərpa etmək) və inqilabat-i zamaniyyə ilə çox əhkam-i Quraniyənin (Quran hökmlərinin) və şəriət-i Məhəmmədiyyənin (ə.s.m.) qanunlarının bir dərəcə tədilə uğraması (əslində zərər vermədən dəyişdirilməsi) ilə O ZAT (4-CÜ TƏKRAR) bu vəzifə-i uzmanı (böyük vəzifəni) etməyə çalışacaq. Nur şagirdləri birinci vəzifəni tamamilə Risale-i Nurda gördüklərinə görə ikinci, üçüncü vəzifələri də buna nisbətən ikinci, üçüncü dərəcədir deyərək Risale-i Nurun şəxs-i mənəvisini haqlı olaraq bir növ mehdi tələqqi (qəbul) edirlər. Bir qismi o şəxs-i mənəvinin bir müməssili (təmsilçisi) olan biçarə tərcümanını (müəllifini) zənn etdiklərinə görə bəzən o ismi ona da verirlər. Hətta övliyanın bir qismi kəramət-i qeybiyyələrində Risale-i Nuru eynilə o axırzamanın hidayət edicisi olduğunu, bu təhqiqatla təvillə (araşdırma və düzəlişlə) başa düşülər deyirlər. İki cəhətdə bir iltibas (səhv) var, təvil (düzəliş) lazımdır.

Birincisi: axırda iki vəzifə, baxmayraq ki, həqiqət cəhətdən birinci vəzifə dərəcəsində deyillər. Lakin xilafət-i Məhəmmədiyyə (ə.s.m.) və ittihad-i İslam avamda və əhl-i siyasətdə, xüsusilə bu əsrin əfkarında (düşüncə tərzində) o birinci vəzifədən min dərəcə geniş görünür. Baxmayaraq ki, hər əsrdə hidayətedici bir növ mehdi və mücəddid gəlir və gəlmişdir. Lakin hər biri üç vəzifədən birini bir cəhətdən yerinə yetirməsi etibarilə AXIRZAMANIN BÖYÜK MEHDİSİ (5-Cİ TƏKRAR) ünvanını almamışlar.

İkincisi: AXIRZAMANIN O BÖYÜK ŞƏXSİ (6-CI TƏKRAR) AL-İ BEYTDƏN OLACAQDIR. Baxmayaraq ki, mənən mən Həzrət-i Əlinin (r.a.) bir vələd-i mənəvisi hökmündəyəm. Ondan həqiqət dərsini almışam və al-i Məhəmmədin (ə.s.m.) bir mənada həqiqi Nur şagirdlərinə şamil olmasına görə mən də al-i Beytdən sayıla bilərəm. Lakin Nurun məsləyində heç bir cəhətdən mənlik, şəxsiyyət, şəxsi mövqeləri arzu etmək, şan və şərəf qazanmaq olmaz. Nurda ixlası pozmamaq üçün uhrəvi məqamat belə mənə verilsə, ondan əl çəkməyə özümü məcbur bilirəm deyə yarı müvəfəqat şəklində cavab verilir və bu mehdilik təklifi açıq və qəti şəkildə rədd edilir. (Şualar, səh. 381-382)

3.

Əziz, siddiq qardaşlarım,

Əvvəla: Nurun əhəmiyyətli və çox xeyirli şagirdi çoxlarının adından məndən soruşdu ki: “Nurun xalis və əhəmiyyətli bir qisim şagirdləri çox musirranə şəkildə axırzamanda gələn Al-i Beytdən böyük mürşüdün sən olduğunu zənn edirlər və o qədər çəkindiyin halda onlar israr edirlər. Sən də bu qədər musirranə onların fikirlərini qəbul etmirsən, çəkinirsən. Əlbəttə, onların əlində həqiqət və qəti hüccət var və sən də hikmət və həqiqətə binaən onlara müvafəqat etmirsən. Bu isə bir təzaddır, hər halda həllini istəyirik.” Mən də bu zatın təmsil etdiyi çox məsaillərə cavab olaraq deyirəm ki: O xas Nurçuların əllərində bir həqiqət var. Lakin iki cəhətdə təbir və təvil lazımdır.

BİRİNCİSİ: Çox dəfə məktublarımda işarə etdiyim kimi Mehdi-i Al-i Rəsulun təmsil etdiyi qüdsi camaatının şəxs-i mənəvisinin üç vəzifəsi var. Əgər tez qiyamət qopmasa və bəşər tamamilə yoldan çıxmasa, o vəzifələri onun cəmiyyətinin və seyidlər camaatının yerinə yetirəcəyini rəhmət-i İlahiyyədən gözləyirik. Onun üç böyük vəzifəsi olacaq:

Birincisi: Fənn və fəlsəfənin təsallutu ilə və maddiyyun və təbiiyyun taununun bəşər içinə intişar etməsilə hər şeydən əvvəl fəlsəfəni və maddiyyun fikrini tam susduracaq tərzdə imanı xilas etməkdir. Əhl-i imanı dalalətdən mühafizə etmək və bu vəzifə həm dünyadan, həm hər şeydən əl çəkməklə çox zaman tədqiqat ilə məşğuliyyəti iqtiza etdiyinə görə HƏZRƏT-İ MEHDİNİN (7-Cİ TƏKRAR) o vəzifəsini şəxsən özü yerinə yetirməyə vaxt və hal imkan verməz. Çünki xilafət-i Məhəmmədiyyə (ə.s.m.) cəhətindəki səltənəti onunla iştiqalə vaxt qoymur. Hər halda o vəzifəni ondan əvvəl bir tayfa bir baxımdan yerinə yetirəcək.

O ZAT (8-Cİ TƏKRAR) o tayfanın uzun tədqiqatı (o icmanın uzun araşdırmaları, tədqiqatları) ilə yazdıqları əsəri ÖZÜNƏ (9-CU TƏKRAR) hazır proqram edəcək, onunla o birinci vəzifəni tam yerinə yetirmiş olacaq. Bu vəzifənin istinad etdiyi (əsaslandığı) qüvvət və mənəvi ordusu yalnız ixlas və sədaqət və təsanüd (həmrəylik) sifətlərinə tam sahib olan bir qisim şagirdlərdir (tələbələrdir). Nə qədər az olsalar da, mənən bir ordu qədər qüvvətli və qiymətli sayılırlar. (Emirdağ Lahikası-1, səh. 266-267)

4.

İndi həqiqət-i hal belə olduğu halda ən birinci vəzifəsi və ən yüksək məsləyi olan imanı xilas etmək və imanı təhqiqi surətdə ümuma dərs vermək, hətta avamın da imanını təhqiq etmək vəzifəsi isə mənən və həqiqətən hidayətedici, irşadedici mənasının tam sərahətini ifadə etdiyi üçün Nur şagirdləri bu vəzifəni tamamilə Risale-i Nurda gördüklərinə görə, ikinci və üçüncü vəzifələr buna nisbətən ikinci və üçüncü dərəcədir deyə Risale-i Nurun şəxs-i mənəvisini haqlı olaraq bir növ Mehdi tələqqi edirlər. O şəxs-i mənəvinin də bir müməssili, Nur şagirdlərinin təsanüdündən gələn bir şəxs-i mənəvisi və o şəxs-i mənəvidə bir növ müməssili olan biçarə tərcümanını zənn etdiklərinə görə bəzən o adı ona da verirlər. Baxmayaraq ki, bu bir iltibas və bir səhvdir, lakin onlar onda məsul deyillər. Çünki ziyadə hüsn-ü zənn keçmişdən bəri cərəyan edir və etiraz edilə bilməz. Mən də o qardaşlarımın çox ziyadə hüsn-ü zənlərini bir növ dua və təmənni və Nur tələbələrinin kamal-i etiqadlarının bir tərəşşuhu gördüyümə görə onlara çox fikir verməzdim. Hətta keçmiş övliyaların bir qismi kəramət-i qeybiyyələrində Risale-i Nurun eynilə o axırzamanın hidayətedicisi olması haqqında kəşflərinin bu təhqiqat ilə təvili başa düşülür. Deməli, iki cəhətdə iltibas var, təvil lazımdır. Birincisi: axırdakı iki vəzifə, baxmayaraq ki, həqiqət cəhətində birinci vəzifə qədər deyillər, lakin xilafət-i Məhəmmədiyyə (ə.s.m.) və ittihad-i İslam orduları ilə zəmin üzündə səltənət-i İslamiyyəni qurmaq cəhətindən hər kəsdə, xüsusilə avamda, xüsusilə əhl-i siyasətdə, xüsusilə bu əsrin əfkarında o birinci vəzifədən min dərəcə geniş görünür. Bu ad bir adama verildikdə bu iki vəzifə yada düşür, siyasət mənasını ixlas edir, bəlkə də öyünmə mənasını yada salır. Bəlkə şan, şərəf və məqampərəstlik və şöhrətpərəstlik arzularını göstərir. Qədimdən bəri və indi də çox safdil və məqampərəst zatlar Mehdi olacağam deyə dava edirlər. Baxmayaraq ki, hər əsrdə hidayətedici bir növ Mehdi və mücəddid gəlir və gəlmişdir. Lakin hər biri üç vəzifədən birini bir cəhətdən yerinə yetirməsi etibarilə axırzamanın Böyük Mehdi ünvanını almamışlar. Həm də məhkəmədə Dənizli əhl-i vüqufu bəzi şagirdlərin bu etiqadlarına görə mənim haqqımda demişdilər ki, əgər Mehdilik dava etsə, bütün şagirdləri qəbul edəcəklər. Mən də onlara demişdim: “MƏN ÖZÜMÜ SEYİD HESAB ETMİRƏM. BU ZAMANDA NƏSİLLƏR BİLİNMİR. HALBUKİ AXIRZAMANIN O BÖYÜK ŞƏXSİ (10-CU TƏKRAR) AL-İ BEYTDƏN (11-Cİ TƏKRAR) OLACAQDIR. Baxmayaraq ki, mənən mən Həzrət-i Əlinin (r.a.) vələd-i mənəvisi hökmündə ondan həqiqət dərsini aldım və Al-i Məhəmməd Əleyhissalamın bir mənada həqiqi Nur Şagirdlərinə şamil olmasına görə mən də Al-i Beytdən sayıla bilərəm. Lakin bu dövr şəxs-i mənəvi zamanı olduğuna görə və Nurun məsləyində heç bir cəhətdən mənlik və şəxsiyyət və şəxsi məqamları arzu etmək və şan-şərəf qazanmaq olmaz və sirr-i ixlasa tam müxalif olmasına görə Cənab-i Haqqa hədsiz şükür edirəm ki,məni özümə bəyəndirməməsinə görə mən elə şəxsi və həddimdən hədsiz dərəcədə artıq məqamata gözümü dikmərəm və Nurdakı ixlası pozmamaq üçün uhrəvi məqamat belə mənə verilsə, imtina etməyə özümü məcbur bilirəm.” dedim. O əhl-i vüquf susdu. (Emirdağ Lahikası, səh.232)

5.

Əziz və çalışqan axirət qardaşım və xidmət-i Quranda yoldaşım Hulus-i sani və Sabri-i əvvəl,

MaşaAllah, İyirminci Məktubun qiymətini gözəl anlamısınız və gözəl də yazmısınız. Məktubunda elm-i kəlam dərsini məndən almağı arzu etmisiniz. Onsuz da o dərsi alırsınız. Yazdığınız ümum Sözlər o nurlu və həqiqi elm-i kəlamın dərsləridir. İmam-i Rabbani kimi bəzi qüdsi mühəqqiqlər demişlər ki, axırzamanda elm-i kəlamı, yəni əhl-i haqq məzhəbi olan məsail-i imaniyyə-i kəlamiyyəni birisi elə surətdə bəyan edəcək ki, ümum əhl-i kəşf və təriqətin fövqündə o nurların nəşrinə səbəbiyyət verəcəkdir. Hətta İmam-i Rabbani özünü o şəxs kimi görmüşdür. Sənin bu aciz və fağır və heç nadir heç olan qardaşın min dərəcə həddimin fövqündə olaraq özümün o gələcək adam olduğumu iddia edə bilmərəm, heç bir cəhətdən layiqatım yoxdur. LAKİN SONRA GƏLƏCƏK O ACİB ŞƏXSİN (12-Cİ TƏKRAR) XİDMƏTKARI VƏ ONA (13-CÜ TƏKRAR) YER HAZIR EDƏCƏK DÜMDARI VƏ O BÖYÜK SƏRKƏRDƏNİN (14-CÜ TƏKRAR) PİŞDAR NƏFƏRİ OLDUĞUMU ZƏNN EDİRƏM. Və ona görədir ki, sən də yazılan şeylərdən o acib qoxusunu aldın. (Barla Lahikası, səh. 162)

6.

Əlcavab: Cənab-i Haqq kamal-i rəhmətindən şəriət-i İslamiyyətin ədəbiyyatına bir əsər-i himayət kimi hər bir fəsad-i ümmət zamanında bir müslih və ya bir mücəddid və ya bir xəlifə-i zişan və ya bir qütb-ü əzəm və ya bir mürşüdi əkməl və yaxud bir növ Mehdi hökmündə mübarək zatları göndərmişdir. Fəsadı izalə edib milləti islah etmiş, din-i Əhmədiyyəni (Ə.S.M.) mühafizə etmişdir. AXIRZAMANIN ƏN BÖYÜK FƏSADI ZAMANINDA ƏLBƏTTƏ ƏN BÖYÜK MÜCTƏHİD (15-Cİ TƏKRAR), HƏM DƏ ƏN BÖYÜK MÜCƏDDİD (16-CI TƏKRAR), HƏM HAKİM (17-Cİ TƏKRAR), HƏM MEHDİ (18-Cİ TƏKRAR), HƏM MÜRŞÜD (19-CU TƏKRAR), HƏM QÜTB-Ü ƏZƏM (20-Cİ TƏKRAR) KİMİ BİR ZAT-İ NURANİNİ (21-Cİ TƏKRAR) GÖNDƏRƏCƏK VƏ O ZAT (22-Cİ TƏKRAR) DA ƏHL-İ BEYT-İ NƏBƏVİDƏN OLACAQDIR. Cənab-i Haqq bir dəqiqə zərfində beyn-əs-səma vəl-arz aləmini buludlarla doldurub boşaltdığı kimi bir saniyədə dənizin fırtınalarını təskin edər və BAHAR İÇİNDƏ BİR SAATDA YAY MÖVSÜMÜNÜN NÜMUNƏSİNİ VƏ YAYDA BİR SAATDA QIŞ FIRTINASINI İCAD EDƏN QADİR-İ ZÜLCƏLAL MEHDİ (23-CÜ TƏKRAR) İLƏ DƏ ALƏM-İ İSLAMIN ZÜLUMATINI DAĞIDA BİLƏR. Və vəd vermişdir, vədini əlbəttə yerinə yetirəcəkdir. Qüdrət-i İlahiyyə cəhətindən baxılsa, olduqca asandır. Əgər dairə-i əsbab və hikmət-i Rəbbaniyyə cəhətindən düşünülsə, yenə o qədər mümkün və vüquya (baş verməyə) layiqdir ki, “əgər müxbir-i Sadiqdən rəvayət olmasa belə hər halda elə olmalıdır və olacaqdır” deyə əhl-i təfəkkür hökm edir.

... Al-i İbrahim Əleyhissalam kimi elə bir vəziyyət almışdır ki, ümum mübarək silsilələrin başında, ümum əqtar (soy, nəsil) və əsarın məcmalarına (icmalarına, birliklərinə) o nurani zatlar sərkərdəlik edirlər. Elə kəsrətdədirlər ki, sərkərdələrin məcmusu böyük ordu təşkil edir. Əgər maddi şəklə girsə və təsanüdlə firqə vəziyyətini alsalar, İSLAMİYYƏT DİNİNİ MİLLİYYƏT-İ MÜQƏDDƏSƏ HÖKMÜNDƏ RABİTƏ-İ İTTİFAQ VƏ İNTİBAH ETSƏLƏR, HEÇ BİR MİLLƏTİN ORDUSU ONLARA QARŞI DAVAM GƏTİRMƏZ. ELƏ O ÇOX KƏSRƏTLİ MÜQTƏDİR ORDU AL-İ MƏHƏMMƏD ƏLEYHİSSALATU VƏSSƏLAMDIR VƏ HƏZRƏT-İ MEHDİNİN (24-CÜ TƏKRAR) ƏN XAS ORDUSUDUR. Bəli, bu gün tarix-i Aləmdə heç bir nəsil, şəcərə və sənətlərlə və ənənə ilə bir-birinə müttəsil və ən yüksək şərəf və Ali həsəb və əsil-nəsəblə mümtaz heç bir nəsil yoxdur ki, Al-i Beytdən gələn seyidlər nəsli qədər qüvvətli və əhəmiyyətli olsun. Keçmiş zamandan bəri bütün əhl-i həqiqətin firqələri başında onlar var və əhl-i kamalın namdar rəisləri yenə onlardır. İndi də kəmiyyətən milyonları keçən bir nəsl-i mübarəkdir. Mütənəbbih və qəlbləri imanlı və məhəbbət-i Nəbəvi ilə dolu və cahandəyər şərəf-i intibası ilə sərfirazdırlar. Belə bir camaat-i əzimə içindəki müqəddəs qüvvəti təhyic edəcək və oyandıracaq hədisat-i əzimə vücuda gəlir. ƏLBƏTTƏ O QÜVVƏT-İ ƏZİMƏDƏKİ HAMİYƏT-İ ALİYƏ FƏVƏRAN EDƏCƏK VƏ HƏZRƏT-İ MEHDİ (25-Cİ TƏKRAR) BAŞINA KEÇİB TARİQ-İ HAQQ VƏ HƏQİQƏTƏ SÖVQ EDƏCƏK. BELƏ OLMAQ VƏ BELƏ OLMASINI BU QIŞDAN SONRA BAHARIN GƏLMƏSİ KİMİ ADƏTULLAHDAN VƏ RƏHMƏT-İ İLAHİYYƏDƏN GÖZLƏYİRİK VƏ GÖZLƏMƏKDƏ HAQLIYIQ. (Məktubat, səh. 425-426)

Bədiüzzamanın bu sözündə işlətdiyi yuxarıdakı vəsflər mənalarından da başa düşüldüyü kimi bir şəxsə aid olan xüsusiyyətlərdir.

• ... müctəhid
• ... mücəddid
• ... hakim
• ... Hz. Mehdi
• ... mürşüd
• ... qütb-ü əzəm
• ... zat-i nurani

7.

Son rəvayətində Müxbir-i Sadiqin xəbər verdiyi “Mənəvi fütuhat etmək və zülumatı dağıtmaq zaman və zəminin demək olar ki gəlməsi” qissəsinə bütün ruhu-canımızla rəhmət-i İlahiyyədən niyaz edirik, təmənni edirik. Lakin biz Risale-i Nur şagirdləri isə-vəzifəmiz xidmətdir, vəzife-i İlahiyyəyə qarışmamaq və xidmətimizi onun vəzifəsinə bina etməklə bir növ təcrübə etməmək olmaqla bərabər kəmiyyətə deyil, keyfiyyətə baxmaq, həm də çoxdan bəri süqut-i əxlaqa və həyat-i dünyəviyyəni hər cəhətlə həyat-i uhrəviyyədən üstün tutmağa sövq edən dəhşətli əsbab altında Risale-i Nurun indiyə qədər fütuhatı və zındıqların və dalalətlərin savlətlərini qırması və yüz minlərlə biçarələrin imanlarını xilas etməsi və hər biri yüzə və minə müqabil yüzlərlə və minlərlə həqiqi mömin tələbələri yetişdirməsi Müxbir-i Sadiqin ixbarını eynilə təsdiq etmiş və vükuatla isbat etmiş və edir, inşaAllah hələ edəcək. Və elə kök salmışdır ki, inşaAllah heç bir qüvvə Anadolunun sinəsindən onu (Risale-i Nuru) çıxara bilməz. TA AXIRZAMANDA, HƏYATIN GENİŞ DAİRƏSİNDƏ ƏSL SAHİBLƏRİ, YƏNİ MEHDİ (26-CI TƏKRAR) VƏ ŞAGİRDLƏRİ CƏNAB-İ HAQQIN İZNİLƏ GƏLƏCƏK, O DAİRƏNİ GENİŞLƏNCİRƏCƏK VƏ O TOXUMLAR SÜNBÜLLƏNƏCƏK. BİZLƏR DƏ QƏBRİMİZDƏ SEYR EDİB ALLAHA ŞÜKR EDƏCƏYİK. (Kastamonu Lahikası, səh. 72, Tarihçe-i Hayat, səh. 258, Hizmet Rehberi, səh. 267, Sikke-i Tasdik-i Gaybi, səh. 153)

8.

Əziz, sadiq, möhtərəm qardaşımız Hoca Haşmet, Sənin mücəddid haqqındakı məktubunu heyrətlə oxuduq və Ustadımıza da söylədik. Ustadımız deyir ki, “bəli, bu zaman həm iman və din üçün, həm həyat-i ictimai və şəriət üçün, həm də hüquq-ü ammə (ümumi hüquqlar) və siyasət-i İslamiyyə üçün olduqca əhəmiyyətli mücəddid istəyir. Lakin ən əhəmiyyətlisi, həqaiq-i imaniyyəni mühafizə cəhətindən təcdid (bərpa etmə) vəzifəsi ən müqəddəs və ən böyüyüdür. Şəriət və həyat-i ictimaiyyə və siyasiyyə dairələri ona nisbətən ikinci, üçüncü, dördüncü dərəcədə qalır. Rəvayət-i hədisiyyədə təcdid-i din (dinin bərpa edilməsi) haqqında ziyadə əhəmiyyət isə imani həqaiqdəki təcdid etibarilədir. Lakin əfkar-i ammədə həyatpərəst insanların nəzərində zahirən geniş və hakimiyyət cəhətində cazibədar olan həyat-i ictimaiyyə-i İslamiyyə və siyasət-i diniyyə cəhətləri daha ziyadə əhəmiyyətli göründüyü üçün o adəsə ilə, nöqteyi-nəzərdən baxırlar, məna verirlər.” Həm də bu üç vəzaifin (vəzifələr) birdən bir şəxsdə yaxud camaatda bu zamanda mövcud olması və mükəmməl olması və bir-birini cərh etməməsi (inkar etməməsi) çox uzaqdır, bir növ qəbul edilmir. AXIRZAMANDA AL-İ BEYT-İ NƏBƏVİNİN (Ə.S.M.) CAMAAT-İ NURANİYYƏSİNİ TƏMSİL EDƏN HƏZRƏT-İ MEHDİDƏ (27-Cİ TƏKRAR) VƏ CAMAATINDAKI ŞƏXS-İ MƏNƏVİDƏ ANCAQ İCTİMA EDƏ (birləşə) BİLƏR. Bu əsrdə Cənab-i Haqqa hədsiz şükür olsun ki, Risale-i Nurun həqiqətinə və şagirdlərinin şəxs-i mənəvisinə həqaiq-i imaniyyə mühafizəsində təcdid vəzifəsini gördürmüş, iyirmi ildən bəri o vəzifə-i qüdsiyyədə təsirli və fatihanə nəşrilə çox dəhşətli və qüvvətli zındıqa və dalalət hücumuna qarşı tam müqabilə edib yüz minlərlə əhl-i imanın imanlarını xilas etdiyinə qırx minlərlə adam şəhadət edər. “Amma mənim kimi aciz və zəif biçarənin belə minlərlə dərəcə həddimdən artıq yükü yükləmək tərzində şəxsimi mədar-i nəzər etməməli”deyir. Və sizə salam deyir. Biz də zatınıza və oradakı Risale-i Nurla əlaqədar olanlara salam deyirik. (Kastamonu Lahikası, səh. 146)

9.

Mehdinin üç vəzifəsi

Nurun əhəmiyyətli və çox xeyirli bir şagirdi çoxlarının namına məndən soruşdu ki, “Nurun xalis və əhəmiyyətli bir qisim şagirdləri çox musirranə tərzdə axırzamanda gələn al-i Beytin böyük mürşüdü səni zənn edirlər və o qədər çəkindiyin halda onlar israr edirlər.

Sən də bu qədər musirranə onların fikirlərini qəbul etmirsən, çəkinirsən. Əlbəttə, onların əlində həqiqət və qəti hüccət var və sən də hikmət və həqiqətə binaən onlara müvafəqət etmirsən. Bu isə təzaddır, hər halda həllini istəyirik.” Mən də bu zatın təmsil etdiyi çox məsaillərə cavab olaraq deyirəm ki, o xas Nurçuların əllərində bir həqiqət var. Lakin iki cəhətdə təbir və təvil lazımdır.

Birincisi: ÇOX DƏFƏ MƏKTUBLARIMDA İŞARƏ ETDİYİM KİMİ MEHDİ AL-İ RƏSULUN (28-Cİ TƏKRAR) TƏMSİL ETDİYİ QÜDSİ CAMAATININ ŞƏXS-İ MƏNƏVİSİNİN ÜÇ VƏZİFƏSİ VAR. ƏGƏR TEZ QİYAMƏT QOPMASA VƏ BƏŞƏR BÜTÜNLÜKLƏ YOLDA ÇIXMASA, O VƏZİFƏLƏRİ ONUN (29-CU TƏKRAR) CƏMİYYƏTİ VƏ SEYİDLƏR CAMAATININ YERİNƏ YETİRƏCƏYİNİ RƏHMƏT-İ İLAHİYYƏDƏN GÖZLƏYİRİK VƏ ONUN (30-CU TƏKRAR) ÜÇ BÖYÜK VƏZİFƏSİ OLACAQ:

Birincisi: Fənn və fəlsəfənin təsallutu ilə və maddiyyun və təbiiyyun taununun bəşər içinə intişar etməsilə hər şeydən əvvəl fəlsəfəni və maddiyyun fikrini tam susduracaq tərzdə imanı xilas etməkdir. Əhl-i imanı dalalətdən mühafizə etmək və bu vəzifə həm dünya, həm hər şeydən əl çəkməklə çox zaman tədqiqat ilə məşğuliyyəti iqtiza etdiyinə görə HƏZRƏT-İ MEHDİNİN (31-Cİ TƏKRAR) O VƏZİFƏSİNİ ŞƏXSƏN ÖZÜNÜN (32-Cİ TƏKRAR) GÖRMƏSİNƏ VAXT VƏ HAL İMKAN VERMƏZ. ÇÜNKİ XİLAFƏT-İ MƏHƏMMƏDİYYƏ (Ə.S.M.) CƏHƏTİNDƏKİ SƏLTƏNƏTİ (33-CÜ TƏKRAR) onunla iştiqala vaxt qoymur. HƏR HALDA O VƏZİFƏNİ ONDAN ƏVVƏL (34-CÜ TƏKRAR) BİR TAYFA BİR CƏHƏTDƏN EDƏCƏK. O ZAT (35-Cİ TƏKRAR) O TAYFANIN UZUN TƏDQİQATI İLƏ YAZDIĞI ƏSƏRİ ÖZÜNƏ (36-CI TƏKRAR) HAZIR PROQRAM EDƏCƏK, ONUNLA O BİRİNCİ VƏZİFƏNİ TAM YERİNƏ YETİRMİŞ OLACAQ. BU VƏZİFƏNİN İSTİNAD ETDİYİ QÜVVƏ VƏ MƏNƏVİ ORDUSU YALNIZ İXLAS VƏ SƏDAQƏT VƏ TƏSANÜD SİFƏTLƏRİNƏ TAM SAHİB OLAN BİR QİSİM ŞAGİRDLƏRDİR. NƏ QƏDƏR AZ OLSALAR DA, MƏNƏN BİR ORDU QƏDƏR QÜVVƏTLİ VƏ QİYMƏTLİ SAYILIRLAR.

İkinci vəzifəsi: XİLAFƏT-İ MƏHƏMMƏDİYYƏ (Ə.S.M.) ÜNVANI İLƏ ŞƏAİR-İ İSLAMİYYƏNİ İHYA (BƏRPA) ETMƏKDİR. ALƏM-İ İSLAMIN VƏHDƏTİNİ NÖQTE-İ İSTİNAD EDİB BƏŞƏRİYYƏTİ MADDİ VƏ MƏNƏVİ TƏHLÜKƏLƏRDƏN VƏ QƏZAB-İ İLAHİDƏN XİLAS ETMƏKDİR. BU VƏZİFƏNİN NÖQTE-İ İSTİNADI VƏ XADİMLƏRİ, MİLYONLARLA ƏFRADI OLAN ORDULAR LAZIMDIR.

Üçüncü vəzifəsi: İNQİLABAT-İ ZAMANİYYƏ İLƏ ÇOX ƏHKAM-İ QURANİYYƏNİN ZƏDƏLƏNMƏSİƏ VƏ ŞƏRİƏT-İ MƏHƏMMƏDİYYƏNİN (Ə.S.M.) QANUNLARI BİR DƏRƏCƏ TƏTİLƏ UĞRAMASI İLƏ VƏ İTTİHAD-İ İSLAMIN MÜƏVİNƏTİLƏ VƏ BÜTÜN ÜLƏMA VƏ ÖVLİYANIN VƏ BİLXASSƏ AL-İ BEYTİN NƏSLİNDƏN HƏR ƏSRDƏ QÜVVƏTLİ VƏ KƏSRƏTLİ MİLYONLARLA FƏDAKAR SEYİDLƏRİN İLTİHAQLARI İLƏ O VƏZİFƏ-İ UZMANI ETMƏYƏ ÇALIŞACAQ.

İndi həqiqət-i hal belə olduğu halda ən birinci vəzifəsi və ən yüksək məsləyi olan imanı xilas etmək və imanı təhqiqi surətdə ümuma dərs vermək, hətta avamın da imanını təhqiqi etmək vəzifəsi isə mənən və həqiqətən hidayətedici, irşadedici mənasının tam sərahətini ifadə etdiyi üçün Nur Şagirdləri bu vəzifəni tamamilə Risale-i Nurda gördüklərinə görə ikinci və üçüncü vəzifələri buna nisbətən ikinci və üçüncü dərəcədədir deyə Risale-i Nurun şəxs-i mənəvisini haqlı olaraq bir növ Mehdi tələqqi edirlər. O şəxs-i mənəvinin də bir müməssili, Nur Şagirdlərinin təsanüdündən gələn bir mənəvisi və o şəxs-i mənəvidə bir növ müməssili olan biçarə tərcümanını zənn etdiklərinə görə bəzən o ismi ona da verirlər. Baxmayaraq ki, bu iltibas və səhvdir, lakin onlar onda məsul deyillər. Çünki ziyadə hüsn-ü zənn keçmişdən bəri cərəyan edir və etiraz edilməz. Mən də o qardaşlarımın çox ziyadə hüsn-ü zənlərini bir növ dua və təmənni və Nur Tələbələrinin kamal-i etiqadlarının bir tərəşşuhu gördüyümə görə onlara çox fikir verməzdim. Hətta keçmiş övliyaların bir qismi kəramət-i qeybiyyələrindən Risale-i Nuru eynilə axırzamanın o hidayətedicisi kimi kəşfləri bu təhqiqat ilə təvili başa düşülür. Deməli, iki cəhətdə iltibas var, təvil lazımdır.

Birincisi: AXIRDAKI İKİ VƏZİFƏ, BAXMAYARAQ Kİ HƏQİQƏT CƏHƏTİNDƏN BİRİNCİ VƏZİFƏ DƏRƏCƏSİNDƏ DEYİLLƏR, lakin xilafət-i Məhəmmədiyyə (ə.s.m.) və ittihad-i İslam orduları ilə zəmin üzündə səltənət-i İslamiyyəni qurmaq cəhətində hər kəsdə, xüsusən avamda, xüsusən əhl-i siyasətdə, xüsusən bu əsrin əfkarında o birinci vəzifədən min dərəcə geniş görünür və bu isim bir adama verildikdə bu iki vəzifə yada düşür, siyasət mənasını ixlas edir; bəlkə də təkəbbür mənasını yada salır; bəlkə şan, şərəf və məqampərəstlik və şöhrətpərəstlik arzularını göstərir. Keçmişdən bəri və indi də çox safdil və məqampərəst zatlar “Mehdi olacağam” deyə dava edirlər. BAXMAYARAQ Kİ, HƏR ƏSRDƏ HİDAYƏT EDİCİ BİR NÖV MEHDİ VƏ MÜCƏDDİD GƏLİR VƏ GƏLMİŞDİR, LAKİN HƏR BİRİ ÜÇ VƏZİFƏDƏN BİRİNİ BİR CƏHƏTDƏN YERİNƏ YETİRMƏSİ ETİBARİLƏ AXIRZAMANIN BÖYÜK MEHDİSİ (38-Cİ TƏKRAR) ÜNVANINI ALMAMIŞLAR. Həm də məhkəmədə Denizli əhl-i vüqufu bəzi şagirdlərin bu etiqadlarına görə mənə demişlər ki, “əgər Mehdilik dava etsə, bütün şagirdləri qəbul edəcəklər.” Mən də onlara demişdim: “MƏN ÖZÜMÜ SEYİD HESAB ETMİRƏM. BU ZAMANDA NƏSİLLƏR BİLİNMİR. HALBUKİ AXIRZAMANIN O BÖYÜK ŞƏXSİ (39-CU TƏKRAR) AL-İ BEYTDƏN OLACAQDIR. Baxmayaraq ki mənən mən Həzrət-i Əlinin (r.a.) vələd-i mənəvisi hökmündə ondan həqiqət dərsini aldım və Al-i Məhəmməd Əleyhissalamın bir mənada həqiqi Nur Şagirdlərinə şamil olmasına görə mən də Al-i Beytdən sayıla bilərəm. Lakin bu zaman şəxs-i mənəvi zamanı olduğuna görə və Nurun məsləyində heç bir cəhətdə mənlik və şəxsiyyət və şəxsi məqamları arzu etmək və şan-şərəf qazanmaq olmaz və sirr-i ixlasa tam müxalif olduğuna görə Cənab-i Haqqa hədsiz şükür edirəm ki, məni özümə bəyəndirməməsinə görə mən elə şəxsi və həddimdən hədsiz dərəcədə artıq məqamata gözümü dikmərəm və Nurdakı ixlası pozmamaq üçün uhrəvi məqamat belə mənə verilsə, imtina etməyə özümü məcbur bilirəm” dedim. O əhl-i vüquf susdu. (Emirdağ Lahikası-1, səh. 231-233)

10.

Əziz, siddiq qardaşlarım,

Əvvəla: Nurun həddindən artıq xas şagirdləri Sikke-i Qeybiyyə müştəmilatı ilə o övliya-i məşhurədən qırx gündə bir dəfə çörək yeyib qırx gün yeməyən Osman-i Xalidinin sarih ixbarı və övladlarına vəsiyyətilə və Ispartanın məşhur əhl-i qəlb alimlərindən Topal Şükrünün zahir xəbər verməsilə çox əhəmiyyətli həqiqəti dava edib, lakin iki iltibas içində bu biçarə, əhəmiyyətsiz qardaşları Saidə min dərəcə ziyadə hissə vermişlər. On ildən bəri qənaətlərini tədilə çalışdığım halda o bahadır qardaşlar qənaətlərində irəli gedirlər. Bəli, onlar On Səkkizinci Məktubdakı iki əhl-i qəlb çobanın macərası kimi haqq olan həqiqəti görmüşlər, lakin təbirə möhtacdır. O həqiqət də budur:

ÜMMƏTİN GÖZLƏDİYİ AXIRZAMANDA GƏLƏCƏK ZATIN (40-CI TƏKRAR) ÜÇ VƏZİFƏSİNDƏN ƏH MÜHÜMÜ VƏ ƏN BÖYÜYÜ VƏ ƏN QİYMƏTDARI OLAN İMAN-İ TƏHQİQİNİ NƏŞR VƏ ƏHL-İ İMANI DALALƏTDƏN XİLAS ETMƏK CƏHƏTİLƏ o ən əhəmiyyətli vəzifəni eynilə bitəmamihəə Risale-i Nurda görmüşlər. İmam-i Əli və Qövs-i əzəm və Osman-i Xalidi kimi zatlar bu cəhət üçündür ki, gələcək o zatın məqamını Risale-i Nurun şəxs-i mənəvisində kəşfən görmüş kimi işarə etmişlər. Bəzən də o şəxs-i mənəvini xadiminə vermişlər, o xadimə mültəfitanə baxmışlar. BU HƏQİQƏTDƏN BAŞA DÜŞÜLÜR Kİ, SONRA GƏLƏCƏK O MÜBARƏK ZAT (41-Cİ TƏKRAR) RİSALE-İ NURU PROQRAMI KİMİ NƏŞR VƏ TƏTBİQ EDƏCƏK.

O ZATIN (42-Cİ TƏKRAR) İKİNCİ VƏZİFƏSİ şəriəti icra və tətbiq etməkdir. Birinci vəzifə maddi qüvvətlə deyil, bəlkə qüvvətli etiqad və ixlas və sədaqətlə olduğu halda bu ikinci vəzifə üçün çox böyük maddi qüvvə və hakimiyyət lazımdır ki, o ikinci vəzifə tətbiq edilə bilsin.

O ZATIN (43-CÜ TƏKRAR) ÜÇÜNCÜ VƏZİFƏSİ xilafət-i İslamiyyəni ittihad-i İslama bina edərək İsəvi ruhanilərilə ittifaq edib din-i İslama xidmət etməkdir. Bu vəzifə çox böyük səltənət və qüvvə və milyonlarla fədakarlarla tətbiq edilə bilər. Birinci vəzifə o iki vəzifədən üç-dörd dərəcə daha ziyadə qiymətdardır. Lakin o ikinci, üçüncü vəzifələr çox nəzərəçarpan və çox geniş dairədə olduğuna görə ümumun və avamın nəzərində daha əhəmiyyətli görünürlər.

Elə o xas Nurçular və bir qismi övliya olan o qardaşlarımızın təbirə və təvilə möhtac fikirlərini ortaya atmaq əhl-i dünyanı və əhl-i siyasəti təlaşa verərə və vermişdir. Hücumlarına vəsilə olar. Çünki birinci vəzifənin həqiqətini və qiymətini görə bilmirlər, digər cəhətlərə həml edirlər.

Qardaşlarımın ikinci iltibası:

Fani və çürüyən şəxsiyyəti bəzi cəhətlərlə birinci vəzifədə pişdarlıq edən Nur şagirdlərinin şəxs-i mənəvisini təmsil edən o aciz qardaşına verirlər. Halbuki bu iki iltibas da Risale-i Nurun həqiqi ixlasına və heç nəyə, hətta mənəvi və uhrəvi məqamata belə alət olmamasına bir cəhətdən zərər verdiyi kimi əhl-i siyasəti də yersiz narahat edib Risale-i Nurun nəşrinə zərər gətirər. Bu zaman şəxs-i mənəvi zamanı olduğuna görə belə böyük və baqi həqiqətlər fani və aciz və süqut edən şəxsiyyətlərə bina edilməz.

Əlhasil: GƏLƏCƏK O ZATIN (44-CÜ TƏKRAR) İSMİNİ VERMƏK üç vəzifəni birdən yada salır, səhv olar. Həm də heç nəyə alət olmayan nurdakı ixlas zədələnər, avam-i möminin nəzərində həqiqətlərin qüvvəti bir dərəcə nöqsan görər. Yəqiniyyət-i bürhaniyyə belə qəzaya-yi məqbulədəki zənn-i qalibə inqilab edir. Daha müənnid dalalətə və mütəmərrid zındıqaya tam qələbəsi mütəhayyir əhl-i imanda görünməməyə başlayar. Əhl-i siyasət əvhama və bəzi din adamları etiraza başlayarlar. Ona görə Nurlara o ismi vermək münasib görünmür. Bəlkə “Mücəddiddir, onun pişdarıdır” deyilə bilər.

Ümum qardaşlarımıza minlərlə salam. (Sikke-i Tasdik-i Qaybi, səh.9-11)

11.

Əziz qardaşlarım! Sədaqətinizdən tərəşşuh edən və həddimin çox fövqündə hüsn-ü zənninizə qarşı bundan əvvəl verdiyim cavabın tətimməsi kimi bu növbəti bölməni iki gün əvvəl yazmışdıq. SİZİN HƏDDİNDƏN ARTIQ SƏDAQƏT VƏ ULÜVV-Ü HİMMƏTİNİZDƏN TƏRƏŞŞUH EDƏN BİR HƏFTƏ ƏVVƏLKİ MƏKTUBUNUZA QARŞI HÜSN-Ü ZƏNNİNİZİ BİR DƏRƏCƏ CƏRH EDƏN MƏNİM CAVABIMIN HİKMƏTİ BUDUR Kİ: “... BU ZAMANDA ELƏ QEYRİ-ADİ HAKİM CƏRƏYANLAR VAR Kİ, HƏR ŞEYİ ÖZ HESABINA ALDIĞINA GÖRƏ FƏRƏZƏ HƏQİQİ GÖZLƏNİLƏN VƏ BİR ƏSR SONRA GƏLƏCƏK O ZAT (45-Cİ TƏKRAR) belə bu zamanda gəlsə, hərəkatını o cərəyanlara qurban verməmək üçün siyasət aləmindəki vəziyyətdən fəraqat edəcək və hədəfini dəyişdirəcək deyə təxmin edirəm.

Həm də üç məsələ var: biri həyat, biri şəriət, biri imandır. Həqiqət cəhətindən ən mühümü və ən əzəmi iman məsələsidir. LAKİN İNDİKİ ÜMUMUN NƏZƏRİNDƏ VƏ HAL-İ ALƏM İLCAATI DA ƏN MÜHÜM MƏSƏLƏ HƏYAT VƏ ŞƏRİƏT GÖRÜNDÜYÜNƏ GÖRƏ O ZAT (46-CI TƏKRAR) İNDİ OLSA DA, üç məsələni birdən ümum ruy-i zəmində vəziyyətlərini dəyişdirmək növ-i bəşərdəki cari olan adətullaha müvafiq gəlmədiyinə görə hər halda ən əzəm məsələni əsas edib digər məsələləri əsas etməyəcək. Ta ki iman xidməti səfvətini ümumun nəzərində pozmasın və avamın tez aldanan ağıllarında o xidmətin başqa məqsədlərə alət olmadığı təhəqqüq etsin (aşkar olsun). (Kastamonu Lahikası, səh. 61-62)

12.

On Doqquzuncu Məsələ

Rəvayətlərdə axırzamanın əlamətlərindən olan və AL-İ BEYT-İ NƏBƏVİDƏN HƏZRƏT-İ MEHDİNİN (RADİALLAHU ANH) (47-Cİ TƏKRAR) haqqında ayrı-ayrı xəbərlər var. Hətta bir qisim əhl-i elm və əhl-i vəlayət keçmişdə onun çıxdığına hökm etmişlər. Allahu aləm bissavab, bu ayrı-ayrı rəvayətlərin bir təvili (izahı) budur ki: BÖYÜK MEHDİNİN (48-Cİ TƏKRAR) ÇOX VƏZİFƏLƏRİ VAR VƏ SİYASƏT ALƏMİNDƏ, DƏYANƏT ALƏMİNDƏ, SƏLTƏNƏT ALƏMİNDƏ, CİHAD ALƏMİNDƏKİ ÇOX DAİRƏLƏRDƏ İCRAATLARI (əməlləri, işləri) OLDUĞU KİMİ hər bir əsr məyusiyyət vaxtında qüvvə-i mənəviyyəsini təsdiq edəcək bir növ Mehdiyə və yaxud Mehdinin onların imdadına o vaxtda gəlmək ehtimalına möhtac olduğuna görə rəhmət-i İlahiyyə ilə hər dövrdə, bəlkə hər əsrdə bir növ Mehdi al-i Beytdən çıxmış, cəddinin şəriətini mühafizə və sünnətini ihya etmişdir. Məsələn, siyasət aləmində Mehdi-i Abbasi və din aləmində QÖVS-İ ƏZƏM VƏ ŞAH-İ NƏQŞİBƏND VƏ ƏQTAB-İ ƏRBAA VƏ ON İKİ İMAM KİMİ BÖYÜK MEHDİNİN (49-CU TƏKRAR) BİR QİSİM VƏZİFƏLƏRİNİ İCRA EDƏN ZATLAR belə Mehdi haqqında gələn rəvayətlərdə mədar-i nəzər Məhəmməd Əleyhissalatu Vəssəlam olduğuna görə rəvayətlər ixtilaf edərək bir qisim əhl-i həqiqət demişdir: “Keçmişdə çıxıb.” Hər nə isə... Bu məsələ Risale-i Nurda bəyan edildiyinə görə onu ona həvalə ilə burada bu qədər deyirik ki, dünyada mütəsanid heç bir xanədan və mütəvafiq heç bir qəbilə və münəvvər heç bir cəmiyyət və icma yoxdur ki, AL-İ BEYTİN XANƏDANINA (50-Cİ TƏKRAR) VƏ QƏBİLƏSİNƏ VƏ CƏMİYYƏTİNƏ VƏ İCMASINA ÇATA BİLSİN. BƏLİ, YÜZLƏRLƏ QÜDSİ QƏHRƏMANLARI YETİŞDİRƏN VƏ MİNLƏRLƏ MƏNƏVİ SƏRKƏRDƏLƏRİ ÜMMƏTİN BAŞINA RƏHBƏR EDƏN VƏ HƏQİQƏT-İ QURANİYYƏNİN MAYASI İLƏ VƏ İMANIN NURU İLƏ VƏ İSLAMİYYƏTİN ŞƏRƏFİLƏ QİDALANAN, TƏKƏMMÜL EDƏN AL-İ BEYT, ƏLBƏTTƏ, AXIRZAMANDA ŞƏRİƏT-İ MƏHƏMMƏDİYYƏNİ VƏ HƏQİQƏT-İ FURQANİYYƏNİ VƏ SÜNNƏT-İ ƏHMƏDİYYƏNİ (Ə.S.M.) İHYA İLƏ, ELAN İLƏ, İCRA İLƏ BAŞ SƏRKƏRDƏLƏRİ OLAN BÖYÜK MEHDİNİN (51-Cİ TƏKRAR) KAMAL-İ ƏDALƏTİNİ VƏ HAQQANİYYƏTİNİ DÜNYAYA GÖSTƏRMƏLƏRİ OLDUQCA UYĞUN OLMAQLA BƏRABƏR ÇOX LAZIMLI VƏ ZƏRURİDİR VƏ HƏYAT-İ İCTİMAİYYƏ-İ İNSANİYYƏDƏKİ DÜSTURLARIN MÜQTƏZASIDIR (tələbidir). (Şualar, səh. 509-510)

13.

Həbs üsulu təcrid on beş gün olduğu halda məni üç ay yarım təcrid-i mütləqdə heç bir dostumla təmas etdirmədilər. Həm də üç aydan bəri mənim əleyhimdə qırx səhifəlik iddianamə yazılıb mənə göstərildi. Yeni hürufu (əlifbanı) bilmədiyimə görə həm narahat və xəttim çox nöqsanlı olmasına görə çox xahiş etdim, “mənə birisi iddianaməni oxusun və dilimi bilən tələbələrimdən mənim etiraznaməmi yazacaq iki nəfərə icazə verin” dedim, izin vermədilər. Dedilər ki, “vəkil gəlsin, oxusun.” Sonra onu da qoymadılar. Ancaq bir qardaşa dedilər ki, “Köhnə hürufa (əlifbaya) çevir, ona ver.” Halbuki o qırx səhifəni yazmaq altı-yeddi gündə ancaq olar. Bir saatda mənə oxumaq işini altı-yeddi günə qədər uzatmaq mənimlə kimsə təmas etməsin fikridirsə, çox dəhşətli istibdad ilə mənim bütün hüquq-ü müdafiəmi inkar etməkdir. Dünyada yüz cinayəti olan və asılacaq bir adam belə bu cür rəftar görə bilməz. Mən həqiqətən bu əmsalsız işgəncənin heç bir səbəbini bilmədiyimə görə çox əzab çəkirəm. Mən xəbər aldım ki, məhkəmə rəisi vicdanlı və mərhəmətlidir. Bu qənaətə binaən ilk və son təcrübə kimi məqamınıza bu istirhamnamə (xahişnamə) və şəqvanı (şikayət) yazdım.

Təcrid-i mütləqdə xəstə və pərişan

Said Nursi

İDDİANAMƏDƏ MƏNİM HAQQIMDA DÖRD ƏSAS VAR:

Birinci əsas: Guya məndə təfahür (lovğalıq) və öyünmə var və özümü mücəddid hesab edirəm. Mən bütün qüvvəmlə bunu inkar edirəm. HƏM DƏ MEHDİLİK İSNADINI HEÇ QƏBUL ETMƏDİYİMƏ BÜTÜN QARDAŞLARIM ŞƏHADƏT EDİRLƏR. HƏTTA DENİZLİDƏKİ ƏHL-İ VÜQUF “ƏGƏR SAİD MEHDİLİYİNİ İRƏLİ SÜRSƏ, BÜTÜN ŞAGİRDLƏRİ QƏBUL EDƏCƏK” DEDİKLƏRİNƏ MÜQABİL (ƏVƏZİNDƏ) SAİD ETİRAZNAMƏSİNDƏ DEMİŞDİR Kİ: “MƏN SEYİD DEYİLƏM. MEHDİ (52-Cİ TƏKRAR) SEYİD OLACAQ.” (Şualar, 14-cü Şua, səh. 355)

14.

Beşinci səbəb: Uzun müddət əvvəl bir əhl-i vəlayətdən eşitdim ki, o zat keçmiş vəlilərin qeybi işarələrindən istihrac etmiş (nəticə çıxarmış) və qənaətə gəlmişdir ki, “Şərq tərəfindən bir nur zühur edəcək, bidalar zülumatını dağıdacaq.” Mən belə bir nurun zühuruna çox intizar etdim və edirəm. LAKİN ÇİÇƏKLƏR BAHARDA GƏLƏR. ELƏ QÜDSİ ÇİÇƏKLƏRƏ ZƏMİN HAZIR ETMƏK LAZIMDIR VƏ ANLADIQ Kİ, BU XİDMƏTİMİZLƏ O NURANİ ZATLARA (53-CÜ TƏKRAR) ZƏMİN İHZAR EDİRİK (hazırlayırıq). Madam ki, özümüzə aid deyil, əlbəttə, Sözlər namındakı nurlara aid olan inayət-i İlahiyyəni (ilahi yardım) bəyan etməkdə mədar-i faxir (fəxrə səbəb) və qürur ola bilməz, bəlkə mədar-i həmd (şükrə səbəb) və şükür və təhdis-i nemət (nemətə şükür) olar. (Sikke-i Tasdik-i Gaybi, səh. 189) (Barla Lahikası, 28-ci Məktubdan 7-ci Risalə olan 7-ci Məsələ)

15.

... indi yada düşdü ki, əgər şəddəli lamlar və mimlər iki cüt sayılsa, BUNDAN BİR ƏSR SONRA ZÜLUMATI DAĞIDACAQ ZATLAR isə HƏZRƏT-İ MEHDİNİN (54-CÜ TƏKRAR) şagirdləri ola bilər. (Şualar, səh. 605)

16.

İkinci İşarət, yəni: Altıncı İşarət

HƏZRƏT-İ MEHDİNİN (55-Cİ TƏKRAR) cəmiyyət-i nuraniyyəsi Süfyan komitəsinin təxribatçı rejim-i bidakaranəsini (pis əməl, şər iş) təmir edəcək (düzəldəcək), Sünnət-i Səniyyəni ihya edəcək, yəni Aləm-i İslamiyyətdə risalət-i Əhmədiyyəni (ə.s.m.) təxribə çalışan Süfyan komitəsi Həzrət-i Mehdi cəmiyyətinin möcüzəkar mənəvi qılıncı ilə öldürüləcək və məhv ediləcək. Həm Aləm-i insaniyyətdə (cəmiyyətdə) inkar-i uluhiyyət (Allahı inkar etmək) niyyətilə mədəniyyət və müqəddəsat-i bəşəriyyəni (cəmiyyətin müqəddəs inanclarını) zir-ü zəbər edən (məhv edən) Dəccal komitəsini Həzrət-i İsa Əleyhissalam din-i həqiqisini (həqiqi dinini) İslamiyyətin həqiqətilə birləşdirməyə çalışan hamiyətkar və fədakar İsəvi camaatının namı (adı) altında və “Müsəlman İsəviləri” ünvanına layiq bir cəmiyyət o Dəccal komitəsini Həzrət-i İsa Əleyhissalamın riyasəti altında öldürəcək və məhv edəcək, bəşəri inkar-i uluhiyyətdən xilas edəcək. Bu mühüm sirr çox uzundur. Başqa yerlərdə bir az bəhs etdiyimizə görə burada qısa işarətlə iqtifa edirik (kifayətlənirik). (Mektubat, səh.426)

17.

Beşinci cəhət: Həm də hər iki dəccalın əsrlərinə aid olan möcüzələrinin onların bəhsilə və münasibətilə rəvayət edildiyinə görə onların şəxslərindən südur edəcəyi (meydana gələcəyi) tələqqi (qəbul edildiyinə) və təvəhhüm edildiyinə (yavaş-yavaş başa düşüldüyünə) görə o rəvayət mütəşabih olmuş, mənası gizlədilmişdir, məsələn, təyyarə və şiməndifer (qatarla) səyahət etməsi... Həm də məsələn, məşhur olmuşdur ki, İslam Dəccalı öldüyü vaxt ona xidmət edən şeytan İstanbulda Dikilitaşda bütün dünyaya bağıracaq və hər kəs o səsi eşidəcək ki, “O öldü.” Yəni çox acib (əcaib) və şeytanları belə heyrətə salan radio ilə bağıracaq, xəbər verəcək.

Dəccalın rejiminə və təşkil etdiyi komitəsinə və hökumətinə aid qəribə hallarının və dəhşətli icraatının onun şəxsi ilə münasibətdar rəvayət edilməsi cəhətilə mənası gizlədilmişdir. Məsələn, “O qədər qüvvətlidir və davam edər, yalnız Həzrət-i İsa (ə.s.) onu öldürə bilər, başqa çarə ola bilməz” rəvayət edilmişdir. Yəni onun məsləyini və yırtıcı rejimini pozacaq, öldürəcək, ancaq səmavi və ülvi xalis bir din İsəvilərdə zühur edəcək və həqiqət-i Quraniyyəyə iqtida (tabe olan) və ittihad edən (birləşən) bu İsəvi dinidir ki, Həzrət-i İsa Əleyhissalamın nüzulu ilə o dinsiz məslək məhv olar, ölər. Yoxsa onun şəxsi mikrob, nəzlə (soyuqdəymə) ilə öldürülə bilər. Bir qisim ravilərin (hədis rəvayətçilərinin) qabil-i xəta ictihadları (səhv hökm çıxarma) ilə olan təfsirləri və hökmləri hədis kəlmələrinə qarışıb hədis zənn edilir, məna gizlənir. Vaqiə (hadisə) mütəbəqatı (uyğunluğu) görünmür, mütəşabih (gizli məna) hökmünə keçir. Keçmiş zamanda bu zamandakı kimi camaatın və cəmiyyətin şəxs-i mənəvisi inkişaf etmədiyinə görə və fikr-i infiradi (məsləhətsiz iş görmək) qalib (hakim) olduğuna görə camaatın sifət-i əziməsi və böyük hərəkatı o camaatın başında duran şəxslərə verilməsi cəhətilə o şəxslər gözəl və külli sifətlərə layiq və müvafiq olmaq üçün yüz dərəcə cismindən və qüvvətindən böyük acubə (əcaib) cisim və qorxunc heykəl və çox böyük qüvvət və iqtidarın olması lazım gəldiyinə görə elə təsvir edilmişdir. Vaqiə mütəbəqatı görünmür və o rəvayət mütəşabih olur. İKİ DƏCCALIN SİFƏTLƏRİ VƏ HALLARI AYRI-AYRI OLDUĞU HALDA MÜTLƏQ GƏLƏN RƏVAYƏTLƏRDƏ İLTİBAS (qarışıqlıq) VAR. BİRİ DİGƏRİ ZƏNN EDİLİR. BÖYÜK MEHDİNİN HALLARI (56-CI TƏKRAR) SABİQ MEHDİLƏRƏ İŞARƏ EDƏN RƏVAYƏTLƏRƏ MÜTABİQ ÇIXMIR(uyğun gəlmir), hədis-i mütəşabih (mənası gizli hədis) hökmünə keçir. İmam-i Əli (r.a.) yalnız İslam Dəccalından bəhs edir. Müqəddimə bitdi, məsələlərə başlayırıq.

(Şualar, səh. 500- 501)

18.

Səkkizinci Əsil: Cənab-i Hakim-i Mütləq bu dar-i təcrübə və meydan-i imtahanda çox mühüm şeyləri kəsrətli əşya içində gizlədir. O gizlətməklə çox hikmətlər, çox məsləhətlər bağlıdır. Məsələn, Leyle-i Qədri ümum ramazanda, saat-i icabə-i duanı Cümə günündə, məqbul vəlisini insanlar içində, əcəli ömür içində və qiyamətin vaxtını ömr-ü dünya içində gizlətmişdir. Ancaq əcəl-i insan müəyyən olsa, yarı ömrünə qədər qəflət-i mütləqa, yarıdan sonra dar ağacına addımlamaq kimi dəhşət verəcək. Halbuki axirət və dünya müvazənəsini mühafizə etmək və həmişə xavf-ü rəca arasında olmaq məsləhəti iqtiza edər ki, hər dəqiqə həm ölmək, həm yaşamaq mümkün olsun. Belə olduqda mübhəm tərzdəki iyirmi illik mübhəm ömür min il müəyyən ömrə mürəccahdır. Elə qiyamət də bu insan-i əkbər olan dünyanın əcəlidir. Əgər vaxtı təayyün etsəydi bütün qurun-ü ula və vusta qəflət-i mütləqaya dalacaqdılar və qurun-ü uhra dəhşətdə qalacaqdı. İnsan necə həyat-i şəxsiyyəsilə xanəsinin (evinin) və özünün bəqası (daimiliyi) ilə əlaqədardırsa, eləcə də həyat-i ictimaiyyə və nəviyəsilə, küre-i ərzin və dünyanın yaşaması ilə əlaqədardır. Quran “O saat yaxınlaşdı, ay parçalandı.” (Qamər surəsi, 1) deyir. “O saat (qiyamət) yaxındır” fərman verir. Min bu qədər il keçdikdən sonra gəlməməsi yaxınlığına xələl gətirməz. Lakin qiyamət dünyanın əcəlidir. Dünyanın ömrünə nisbətən min və ya iki min il bir ilə nisbətən bir-iki gün və ya bir-iki dəqiqə kimidir. Saat-i Qiyamət yalnız insaniyyətin əcəli deyil ki, onun ömrünə nisbət edilib baid görülsün. Məhz bunun üçündür ki, Hakim-i Mütləq qiyaməti müqayyəbat-i xəmsədən biri kimi elmində gizlədir. Elə bu ibham sirrindəndir ki, hər əsr, hətta əsr-i həqiqətbin olan Əsr-i Səadətdə belə daima qiyamətdən qorxmuşlar. Hətta bəziləri “Şəraiti demək olar ki çıxmışdır” demişlər. Məhz bu həqiqəti bilməyən insafsız insanlar deyirlər ki: “Axirətin təfsilatını dərs alan mütəyaqqiz qəlbli, kəskin nəzərli səhabələrin fikirləri nə üçün 1000 il həqiqətdən uzaq fikirlərə düşmüş kimi İSTİQBAL-İ DÜNYƏVİYYƏDƏ 1400 İL SONRA GƏLƏCƏK BİR HƏQİQƏTİ ƏSRLƏRİNDƏ QƏRİB ZƏNN ETMİŞLƏR.”

Əlcavab: Çünki Səhabələr feyz-i söhbət-i nübüvvətdən hər kəsdən ziyadə dar-i axirəti düşünərək, dünyanın fənasını bilərək qiyamətin ibham-i vaxtındakı hikmət-i İlahiyyəni anlayaraq əcəl-i şəxsi kimi dünyanın əcəlinə qarşı belə daim müntəzir vəziyyət alaraq axirətlərinə ciddi çalışmışdırlar. Rəsul-i Əkrəm Əleyhissalatu Vəssəlam “Qiyaməti gözləyin, intizar edin” deyə təkrar etməsi bu hikmətdən irəli gələn irşad-i Nəbəvidir. Yoxsa vüku-ü müəyyənə dair bir vəhyin hökmü ilə deyil ki, həqiqətdən uzaq olsun. İllət ayrıdır, hikmət ayrıdır. Elə Peyğəmbər Əleyhissalatu Vəssəlamın bu cür sözləri hikmət-i ibhamdan irəli gəlir. Bu sirdəndir ki, HZ. MEHDİ (Ə.S.) (57-Cİ TƏKRAR) SÜFYAN KİMİ AXIRZAMANDA GƏLƏCƏK ƏŞXASLARI (58-Cİ TƏKRAR) uzun müddət əvvəl, hətta Tabiin zamanında onları gözləmiş, onlara çatmağa çalışmışlar. Hətta bəzi əhl-i vəlayət “Onlar gəlmişlər” demişlər. Elə bu da qiyamət kimi hikmət-i İlahiyyə iqtiza edir ki, vaxtları təayyün etməsin. Çünki hər vaxt, hər əsr qüvvə-i mənəviyyənin təqviyyəsinə mədar olacaq və ümidsizlikdən xilas edəcək “Mehdi” mənasına möhtacdır.Bu mənada hər əsrin bir hissəsi olmaq lazımdır. Həm qəflət içində fənalara uymamaq və laqeydlikdə nəfsin cilovunu buraxmamaq üçün nifaqın başına keçəcək qorxunc şəxslərdən hər əsr çəkinmək və qorxmaq lazımdır. Əgər təyin edilsəydi, məsləhət-i irşad-i ümumi zərər görərdi.

19.

İndi Mehdi kimi əşxasın haqqındakı rəvayətin ixtilafatı və sirri budur ki, əhadisi təfsir edənlər mətn-i əhadisi təfsirlərinə və istinbatlarına tətbiq etmişlər. Məsələn, mərkəz-i səltənət o vaxt Şamda və ya Mədinədə olduğuna görə vükuat-i Mehdiyə və ya Süfyaniyyəni Hz. Mərkəz-i səltənət yaxınlığında olan Bəsrə, Kufə, Şam kimi yerlərdə təsəvvür edərək elə təfsir etmişlər. Həm də o əşxasın şəxs-i mənəvisinə və ya təmsil etdikləri camaata aid əsar-i əziməni o əşxasın zatlarında təsəvvür edərək elə təfsir etmişlər ki, O ƏŞXAS-İ XARİQƏ (möcüzəvi şəxslər) (59-CU TƏKRAR) çıxdıqları vaxt bütün xalq onları tanıyacaq kimi təsəvvür vermişdirlər. Halbuki demişdik: bu dünya təcrübə meydanıdır. Ağıla qapı açılar, lakin ixtiyarı əlindən alınmaz. ELƏ İSƏ O ƏŞXAS (60-CI TƏKRAR), hətta o qorxunc Dəccal belə çıxdıqda çoxları, hətta özü də bidayətən (şəxsən) Dəccal olduğunu bilməz. Bəlkə nur-u imanın diqqətilə O ƏŞXAS-İ (61-Cİ TƏKRAR) AXIRZAMAN (axırzaman şəxsləri) TANINA BİLƏR. (Sözler, səh. 318)

20.

İyirmi Doqquzuncu Məktubun Yeddinci Qismi

Şəair-i İslamiyyənin (İslam qanunlarının) təğyirinə (dəyişdirilməsinə) əsla razı olmayan və dözməyərək qulaqlarını tıxayanların qənaətlərindəki hədəfə qəti hüccət (dəlil) Təvilkəranə “Zahiri müvəfəqət göstərirəm (üzdə razılaşıram)” iddiasında olanların birinci zümrəyə ilhaq etdirəcək müəssir (təsirli) qüvvə Üləmaüs-sü əhzabına (bəzi fiqh alimlərinə ) sərt şillə. Müxtəlif nam (ad) və vəsilələrlə (yollarla), dinsizlik qayəsilə (məqsədilə) bidalar (bidət, dində olmayan hökm) çıxaranlara qahir zərbə-i qüdrət və təvk-i lənət. BEŞİNCİ VƏ ALTINCI İŞARƏLƏR İSLAH-İ ALƏMİN ŞƏXSƏN HƏZRƏT-İ MEHDİNİN (62-Cİ TƏKRAR) ZÜHURUNA VABƏSTƏ (bağlı, aid) OLDUĞUNA QƏNAƏT GƏTİRƏN ZÜMRƏDƏN BU ZAT-İ ALİŞANIN (63-CÜ TƏKRAR) BELƏ BU ƏMRDƏ MÜQTƏDİR (iqtidarlı, bacarıqlı) OLMASINDAN ŞÜBHƏLƏNƏNLƏRİN BU VƏHİMLƏRİNİ (şübhələrini) ARADAN QALDIRACAQ, ETİMADLARINI TƏMİN EDƏCƏK OLDUQCA QÜVVƏTLİ GÜNƏŞ KİMİ BİR HƏQİQƏTDİR.

Yeddinci İşarə bu əsrin ən mümkün mücahidəsinin (cihad) necə edilmək iqtiza etdiyinə (necə edilməsinə) dəlalət edən (işarə edən) məhz-i hikmət (hikmətlər toplusu) kimi xassələrinin cəmidir.

Aciz qardaşınızın qısa vəsfi (tərifi, halının təsviri) də, əlbəttə, aczinə (acizliyinə) şəhadət (şahidlik) edir. Yoxsa bu həqaiqi (həqiqətləri) layiqincə vəsf etmək bu biçarənin həddi deyil. (Məktubat, səh. 174)