Hz.Musanın Allahdan vəhy aldığı zaman verdiyi cavablar onun səmimiyyətinə dair nümunələrlə doludur. Hz.Musa qorxduğunu, çəkindiyini, özünə tam güvənmədiyini Allaha çox səmimi bir şəkildə söyləmiş və Ondan kömək istəmişdi. Məsələn, bir misirlini öldürdüyünü, onların da cavab olaraq onu öldürəcəklərindən narahat olduğunu söyləmişdi. Hz.Musanın başqa bir narahatçılığı da özünü yaxşı ifadə edə bilməyəcəyini düşünməsidir. Səlis nitqinin olmadığını düşünürdü və Firona yaxşı xitab edə bilməyəcəyinə görə narahat idi. Buna görə daha səlis danışa bilən qardaşı Hz.Harunun özünə köməkçi kimi verilməsini istəmişdi:
“Qardaşım Harunu!: Onunla arxamı möhkəmləndir.
Onu işimə ortaq et ki, Səni çox təqdis edib şəninə təriflər deyək. və Səni çox zikr edək” (“Taha” surəsi, 30-34).
Hz.Musanın Hz.Harunu köməkçi kimi istəməsinin digər bir səbəbi də yuxarıdakı ayədən də göründüyü kimi, Allahı çoxlu zikr edə bilməkdir. Hz.Musa iki nəfər olsalar Allahı daha çox anacaqlarını düşünmüşdü. Həqiqətən də möminlərin bərabər olması bir-birini mənən dəstəkləməsi, qəflətdən qoruması baxımından çox vacibdir və buna görə Quranda möminlərin bərabər olması haqda bir çox ayələrdə nəsihətlər verilir. Möminlərin Hz.Musa ilə bağlı bu qissədən özləri üçün çıxarmalı olduğu dərslərdən biri də budur.
Allah Hz.Musanın istəklərini qəbul etmişdi. Ona həm təbliğat aparmaqda, həm də güc baxımından dəstəkləmək üçün Hz.Harunu köməkçi kimi verdiyini bildirmişdi:
Allah eyni hadisə haqda başqa ayələrdə də xəbər verir:
“Sən, şübhəsiz ki, Bizi görürsən! (Allah) buyurdu: “Dilədiyin sənə verildi, ya Musa!”“ (“Taha” surəsi, 35-36).
Hz.Musanın istəklərinə baxarkən onun tam şəxsi zəifliklərini və istəklərini Allaha çox səmimi bir şəkildə açıqladığını, bunlara görə Allaha dua edib kömək istədiyini görürük. Hz.Musanın duasındakı bu səmimiyyət bütün insanlara nümunədir. İnsan Allaha bütün səmimiyyəti ilə, acizliyini bilərək və Allahın hər şeyi Öz nəzarətində saxladığını nəzərə alaraq dua etməlidi. Allah hər şeyi bildiyinə, insanın başına gələn hər hadisəyə şahid olduğuna, insanın ağlından keçən hər şeydən xəbərdar olduğuna görə insanın Allahdan bir şeyi gizləməsinə, bunu ört-basdır etməyə çalışmasına gərək yoxdur.
Xülasə, hər bir insan Allaha dünyada heç bir insana yaxın olmadığı qədər səmimi və içdən gələn bir şəkildə yönəlməlidir.