Nəticə

Möminlər hər hadisəni ən incəliyinə qədər Allah`ın yaratdığını və hamısının qədərdə əvvəldən təqdir edildiyini bilərək ömürlərini itaətlə keçirirlər. Əlbəttə, onlar da həyatı boyu bir çox çətinlik və imtahanlarla qarşılaşırlar. Lakin “kaş belə olaydı”, “belə etsəydim, daha xeyirli olardı” kimi sözlər deməz və belə boş xəyallara düşməzlər. Baş verənlərdə bəlkə də heç bilməyəcəkləri hikmət və xeyirlərin olduğuna tam iman edirlər. Beləliklə, çətin görünən vəziyyətlərdə də hüzurlu həyat sürürlər.

Ancaq bu sirri bilməyən inkarçılar şər kimi görünən böyük-kiçik hər hadisədə sıxıntı keçirirlər. Həyatda çox ümidsiz və bədbəxt olurlar. Halbuki insan yaradılışına uyğun olaraq hüzur və rahatlıq içində yaşamalı olan varlıqdır. Çünki sıxıntı, əsəb və hüzn fiziki və mənəvi yöndən insana həddən artıq zərər verir. Allah`a güvənməyən və hər hadisəyə xeyirlə baxmayan insanı sıxıntı, hüzn və əsəb bürüyür. Davamlı gələcək qorxusu, ölüm qorxusu, xəstəlik qorxusu, mal itkisi kimi qorxularla yaşayırlar.

İnsanın qurtuluşu yalnız baş verənləri Allah`ın xeyir və hikmətlə yaratdığını bilərək yaşamasındadır. Mömin istisnasız qarşılaşdığı hər hadisəni Allah`ın xeyir və hikmətlə yaratdığını bilərsə, Allah`a gerçək mənada təvəkkül edər. Təhəmmül deyil, gözəl şəkildə səbir edərsə, qulluğa uyğun davranmış olar. Güvən, hüzur və güc Allah`ın diləməsi ilədir. Dua və təvəkkül etməklə hər şeyi Allah`dan gözləmək möminin vəsfidir.

Mömin bu dünyada Cənnətin qapısında gözləyərkən müxtəlif hadisələrlə qarşılaşır və imtahan edilir. Mömin bu hadisələrin axışında Allah`ın rəhmətini, rizasını və Cənnəti qazandıran işlər görür və Allah`dan qorxub Cəhənnəmə düşməkdən ehtiyat edir.

Allah Özündən qorxub çəkinən qullarının qədərində təqdir edilmiş və hökmən yaşanacaq bir hadisəni ayələrdə belə xəbər vermişdir: