Qanuni Bir Səbəb Olmadan Küfr Mühitində Olmağın Zərərləri Nələrdir?

Küfr Mühiti Maddi və Mənəvi Olaraq Möminlərə Sıxıntı Verən Bir Mühitdir

Daha əvvəl küfr mühitində də bir dərəcə estetika, gözəllik ya da keyfiyyətin ola biləcəyindən və nəfsin bunlardan zövq ala biləcəyindən danışmışdıq. Ancaq, bu estetika və gözəllik, bərabərində; küfrün pisliyini, səmimiyyətsizliyini, məqsədsizliyini, boş söhbətlərini, çirkin əxlaq və xarakterini də saxlayır. Bu mənfi xüsusiyyətlər, haqqında danışılan mühitin ilk baxışda rəngli, cazibədar və bəzəkli görünən yönlərini də örtər.

Qanuni-yəni Allah rizasına uyğun, dinə faydası olacağı açıq və nəfsani bir payın qarışmadığı-bir səbəb olmadıqca, Allahın xatırlanmadığı, hətta Allaha, Elçiyə və möminlərə qarşı kin və düşmənçiliyin bəsləndiyi, danışıldığı, hətta lağ edildiyi, Allaha üsyanın həyat tərzi halına gəldiyi bir mühitdə qalmaq möminə yaraşmaz. Necə ki, Allah və din əleyhində danışılan mühitləri dərhal tərk etmək ayələrlə açıq şəkildə əmr edilmişdir:

Allah Kitabda sizə nazil etmişdir ki, Allahın ayələrinin inkar edildiyini və onlara istehza olunduğunu eşitdiyiniz zaman, günahkarlar başqa bir söhbətə keçməyincə onlarla bir yerdə oturmayın. Yoxsa siz də onların tayı olarsınız. Şübhəsiz ki, Allah bütün münafiqləri və kafirləri Cəhənnəmə toplayacaqdır.(Nisa surəsi, 140)

Küfrün pozulmuş və çirkin əxlaqı, ağılsızlığı, alçaq və bəsit xarakteri, pisliyi, süni və bənzətmə rəftarları, zilləti, eqoizmi, mənfəətçiliyi və fürsətçiliyi, Allahın sərhədlərini tapdalamada, nəfsinə xidmət etmədə yarış halında olması, israfı əyləncə halına gətirməsi və bunlar kimi bir çox cəhənnəmlik xüsusiyyəti ixlaslı bir möminin ruhuna və ürəyinə sıxıntı verər.

Bu cür bir mühitdə olan nemətlərdən zövq almağa çalışmaq zibilin içinə bulaşmış gözəl bir yeməkdən iştahlanmağa bənzər ki, yemək nə qədər gözəl olursa olsun, onu içində olduğu zibillə birlikdə görmək normal bir insanın mədəsini bulandırar. Kafirin də, "Ey iman edənlər, müşriklər ancaq bir pislikdirlər..." (Tövbə surəsi, 28) ayəsində ifadə edildiyi üzrə, bu zibildən ən kiçik bir fərqi yoxdur. Çünki kafir, o qədər dəlili gözardı edib Allahı inkar edən və öz nəfsini ilah edən kimsədir. Bu səbəblə, ikiüzlülük, nümayiş, saxtakarlıq, eqoizm, nankorluq, xainlik, vəfasızlıq, mənfəətçilik, təkəbbür, alçaq kompleksi kimi hər cür pisliyi də içində ehtiva edər.

Belə səfil və alçaq bir əxlaq quruluşunun hakim olduğu mühitlərdən əlbəttə, heç bir mömin zövq almaz və bu cür yerlərdə rahatlıq tapmaz. Möminlər ancaq Allahın adının xatırlanması ilə rahatlıq tapar və yalnız Allahın məscidlərində, yəni içində Allaha səcdə edilən, Allaha qulluq edilən məkanlarda özlərini hüzurlu hiss edərlər.

Küfr Hər Zaman, Gizli və Ya Açıqca, Möminlərin Düşmənidir. Küfrə Güvənilməz

İnkarçıların imanlı bir insanı, onun mömin olduğunu bildikləri halda, səmimi bir şəkildə sevmələri, onun yaxşılığını istəmələri mümkün deyil. Çünki, "... Şübhəsiz kafirlər, sizin açıq-aşkar düşmənlərinizdir." (Nisa surəsi, 101) ayəsinin ifadəsiylə, küfrün möminlərə olan düşmənçiliyi vurğulanmışdır. Bununla yanaşı küfr, həmişə şüurlu ya da şüursuz olaraq, Quranın ifadəsiylə "şeytanın dəstəsi"dir. Şeytan isə "insanın açıq-aşkar bir düşmənidir". Bu, dəyişməz bir ilahi qanundur. Mömin bu qanuna uyğun olaraq vəziyyət almalı, Quranda deyildiyi kimi hz. İbrahimi nümunə götürməlidir:

İbrahim və onunla birlikdə olanlarda sizin üçün gözəl bir nümunə vardır. Onlar öz qövmünə dedilər: “Həqiqətən, biz sizdən və sizin Allahdan başqa tapındığınız şeylərdən uzağıq. Biz sizi inkar edirik. Siz bir olan Allaha iman gətirincəyə qədər bizimlə sizin aranızda daim ədavət və nifrət olacaqdır!”... (Mumtəhənə surəsi, 4)

Buna görə küfr mühitində, dörd bir tərəfi düşmənlərlə əhatəli olan bir möminin, heç bir zaman nə maddi, nə də mənəvi istiqamətdən zəmanətdə olduğu deyilə bilməz.

Öz aralarında belə səmimiyyətsiz, bir-birinə quyu qazmağa çalışan, daim arxadan çəkişdirən, ikiüzlü, hiyləgər, pis niyyətli, sərhəd tanımaz inkarçıların, ən böyük düşmənləri olan möminlərə qarşı laqeyd qalacaqlarını düşünmək böyük saflıq olar. Əgər dostca bir görünüş verirlərsə, bunun səbəbi, möminlərdə bir güc və çəkindiricilik görmələri, onlardan qorxmalarıdır. Bununla yanaşı, möminlərdə ən kiçik bir zəiflik gördüklərində, ayənin ifadəsiylə onlara "əllərini və dillərini pisliklə uzadacaqları" mütləqdir:

Əgər onlar sizi ələ keçirsələr, sizə düşmən kəsilər, əlləri və dilləri ilə sizə pislik edər və sizin kafir olmanızı istəyərlər. (Mumtəhənə surəsi, 2)

İnkarçıların möminlərə qarşı bəslədikləri kin və nifrət digər ayələrdə də çox vurğulanar:

... Onlar sizə qarşı fəsad törətməkdən əl çəkməzlər, sizin sıxıntıya düşməyinizi istəyərlər. Düşmənçilikləri onların ağızlarından çıxan sözlərdən bəllidir. Kökslərində gizlətdikləri düşmənçilik isə daha böyükdür. Əgər anlayırsınızsa, Biz ayələri artıq sizə bəyan etdik. Bax, siz o kəslərsiniz ki, onlara məhəbbət bəsləyir, onlar isə sizi sevmirlər. Siz nazil olan kitabların hamısına inanırsınız. Onlar sizinlə rastlaşanda: “Biz iman gətirdik!” – deyirlər, təklikdə qalanda isə sizə qarşı qəzəbdən barmaqlarının ucunu gəmirirlər. De: “Qəzəbinizdən ölün!” Şübhəsiz ki, Allah kökslərdə olanları bilir.(Ali İmran surəsi, 118-119)

Çünki onlar sizi tapsalar ya sizi daşqalaq edər, ya da öz dinlərinə döndərərlər. Onda siz heç vaxt nicat tapa bilməzsiniz!”(Kəhf surəsi, 20)

Kafir olanlar öz elçilərinə dedilər: “Sizi ya öz torpağımızdan qovacağıq, ya da mütləq dinimizə qayıdacaqsınız!” Rəbbi də onlara belə vəhy etdi: “Biz zalımları mütləq məhv edəcək.(İbrahim surəsi, 13)

Allahın qanunları dəyişməz. Küfr, Allahın qanununa görə daim möminlərin düşmənidir. Bunun əksini düşünmək və iddia etmək isə, ya bu cür açıq və qəti olan ayələri rədd etmək, ya da təhlükə ölçüsünü aşmış dərəcədə saf olmaq mənasını verər.

Quranın heç bir yerində möminlərin inkarçılarla olan isti və səmimi bir bağlılığından, yaxınlığından söz edilməz. Tam tərsinə, Quranın hər yerində peyğəmbərlərin və möminlərin küfrə qarşı olan kin və nifrətləri, aralarındakı mübarizələri izah edilər.

Küfr Həmişə Atəşə Çağırar

İnkarçıların cəhənnəm üçün yanacaq olduğu Quranda ifadə edildiyinə görə belə bir "yanacaq"la yaxın və səmimi bir əlaqəyə keçmək isə olduqca təhlükəli olar. "Onlar sizin küfrə azmanızı qəlbən arzu etmişlər" ayəsində ifadə edildiyi kimi, inkarçılar özləri yandığı kimi möminləri də atəşə çəkməyə çalışarlar. Digər bir ayədə də, küfrün liderləri üçün, "biz, onları atəşə çağıran öndərlər etdik..." (Qəsas, 41) ifadəsi istifadə edilər. Bütün bunlardan, doğru yoldan azdırıb cəhənnəmə sürümənin, küfrün, xüsusilə də küfrün liderlərinin əhəmiyyətli bir xüsusiyyəti olduğu aydın olur. Necə ki, məhşər (diriliş) günü cəhənnəmə göndəriləcək olan xalq, küfrün liderlərinə "siz gecə və gündüz hiyləli nizamlar (qurub) bizim Allahı inkar etməyimizi və Ona ortaqlar qoşmağımızı bizə əmr edirdiniz" (Səba; 33) deyəcəklər.

Küfrə meyil göstərmək, sonun başlanğıcıdır. İnsan bilə-bilə küfrə meyil göstərməyə davam etdiyi təqdirdə, ağlı getdikcə qapanar. Sürətlə küfrün aləminə düşər. Allahı anmaqdan uzaqlaşar. Bu vəziyyətdə isə, "Kim Mərhəmətli Allahın zikrindən üz döndərsə, Biz şeytanı ona calayarıq və o da ona yoldaş olar." (Zuxruf surəsi, 36) ayəsi gərəyi, şeytan onu sarıb əhatə edər. Bu vəziyyət zamanla üzünə və rəftarlarına əks olunar. Baxışları dəyişər, getdikcə cahil cəmiyyətinin fərdlərinə bənzəməyə, onlar kimi süni rəftarlar göstərməyə başlayar. Təvəkkülsüz, narahat, əsəbi, təlaşlı və qürurlu bir ruh halına bürünər. Özünə olan etibarını və hörmətini, imanın özünə qazandırmış olduğu sevinc, hüzur və nəşəni itirər. Bu halıyla, təbii olaraq, ətrafındakı möminlərə də sıxıntı verməyə başlayar. Bu vəziyyətdəki şəxs vicdanının səsinə bir müddət də qulaq asmazsa, vicdanı getdikcə korlaşar. Bir müddət sonra vicdanının xəbərdarlığını duymaz hala gələr, ürəyi qatılaşar, dümdüz olan yoldan çıxmış olar. Cahil cəmiyyətin hər hansı bir fərdindən fərqlənməyən vəziyyətə düşər.

Qısacası, əvvəldə ifadə etdiyimiz kimi, küfrə meyil göstərmək, nəticədə onlardan biri olmağa qədər gedən bir zəncirin ilk halqası, yəni sonun başlanğıcıdır. Bu səbəblə, Quran, iman edənlərin kiçik və ya böyük hər hansı bir mövzuda küfrə tabe olmalarının doğuracağı böyük təhlükəni, əvvəlcədən qəti bir dillə xəbər verər:

Ey iman gətirənlər! Əgər kafirlərə itaət etsəniz, onlar sizi geriyə qaytarar və siz də ziyana uğramış halda geriyə qayıdarsınız.(Ali İmran surəsi, 149)

Küfrə güzəştə gedən bir insan, tövbə edib düzəlmədiyi təqdirdə, bir müddət sonra Allahın ona verdiyi müddətin sonuna çatar. Bu mərhələdə, Allah bir vəsilə ilə onu möminlərdən ayırar və layiq olduğu küfrün içinə, orada əbədi olaraq qalmaq üzrə salar.

Bu səbəblə insan, dünyadakı cənnətin bir nemətinə çatmağa çalışarkən onun yanındakı cəhənnəmin pisliyinə və əzabına bulaşmaqdan son dərəcə çəkinməli, Allahın sərhədlərinə qarşı ola biləcək ən böyük dəqiqliyi göstərməlidir.