5-ci Hissə: Türkiyə Necə Bir Risk Altindadir?

Əvvəlində müxtəlif görüşlərlə formalaşan və rəsmi olaraq 2013-cü il tarixində başlayan ölkəmizdəki həll prosesində hər kəsin gözlədiyi silahların tamamilə susması idi. Lakin həll prosesinin əvvəlində daim bu xəbərdarlığı etdik: Müzakirələr, qarşılıqlı danışıqlar və ya razılıqlarla həqiqi həll yoluna çatılması mümkün deyil. PKK-nın leninist və kommunist ideologiyası, hiyləgər və qanlı üsullarla mütləq bölünmə hədəfinə doğru gedəcək, bu hədəflərindən heç bir zaman dönməyəcəklər. Əgər həll yolu üçün doğru bir proses istənilirsə, bunun mütləq təhsillə edilməsi lazımdır, bunun xaricində heç bir həll yolu yoxdur.

O dövrdən bu yana PKK, müxtəlif üsullarla şəhərlərin içinə qədər girmiş, PKK rəhbərlikləri öz səslərini təsirli bir şəkildə eşitdirmiş, Öcalan, bir anda ölkənin bir qisim guya "Ağ Türkləri" tərəfindən göylərə çıxarılmağa başlanmışdır. Əslində Türkiyə, indi bəlkə də tarixində heç olmadığı qədər böyük bir risk altındadır. Bu hissədə bəhs etdiyimiz riskləri araşdıracağıq.

"Demokratik Muxtariyyətə" Doğru Gizli Addımlar

Sülh prosesinin rəsmi olaraq elan edilməsindən sonra yenidən qarşıdurma mühitinə girdiyimiz bu günlərə qədər keçən müddətə baxdığımızda, əslində Türkiyədə həm siyasi, həm də qavrama rəhbərliyi baxımından çox böyük dəyişikliklər olduğunu görərik. Bu dəyişikliklərin, Türkiyə baxımından çox da ürək açan dəyişikliklər olmadığını da ifadə etmək lazımdır.

Bu müddət içində bir qisim yazıçılar tərəfindən Öcalan ilə danışıqlar sanki qanuniləşmə kimi göstərilmişdir. Öcalandan gələn məktublar PKK-ya yaxın kütlələr tərəfindən "Hörmətli Öcalanın tələbləri" başlığı altında oxunmuş və bu vəziyyət olduqca normal qarşılanmışdır. Öcalan, açıq və ya gizli bir üslubla hökumətə rahatlıqla tənqidlər yönəldə biləcək, bütün bunlar həll prosesinin təbii tələbləri olaraq qəbul ediləcək hala gəlmişdir.

Bunlarla yanaşı, bir qisim sol fikirli yazar, siyasətçi, bürokratlar, "yaxşı ki Öcalan varmış" deyəcək qədər irəli getmişlər, daha da sonra Öcalanın sərbəst buraxılmalı olduğunu əvvəl yarım ağız, sonra açıq şəkildə tələb etmişlər. Bəzi jurnalistlər Kandilə gedib illərdir Türk əsgərinə xain tələlər quran əli qanlı terroristləri sanki bir xalq qəhrəmanı ədasıyla təqdim etməyə başlamışlar.

Məhz bu hiyləgər üslub dəyişikliyi, həqiqətdə əhəmiyyətli bir fəlakətin xəbərçisi olmaqdan başqa bir şey deyil. Bu üslub dəyişikliyi, PKK-nın və PKK-nın dəstəklədiyi ünsürlərin, qerilla üsulları ilə bərabər daha daxildən, bünövrədən, hiyləgər üsullarla hərəkətə keçmiş olduğunun bir xəbərçisidir. Bu fəlakətin ilk xəbərçisi, 30 aprel 2014-cü il tarixində reallaşan yerli seçkilər olmuşdur.

Güneydoğu'da neredeyse hiçbir parti kendi bayraklarıyla miting yapamamaktadır. PKK'nın kurduğu korku imparatorluğunun etkisiyle mitinglere Güneydoğu halkı Türk bayraklarıyla gelememekte, bölgede hakimiyet kurmuş olan PKK tarafından adeta kendi bayrağımız yasaklanmaktadır.

2014-cü Il Yerli Seçkilər və Hiyləgər Planın Elanı

30 Mart 2014-cü il tarixində yaşanan yerli seçki üçün Türkiyə daxilində həyata keçirilən hazırlıqlara baxdığımızda, əslində bu günki Türkiyə üçün heç yaşanmaması lazım olan bir mənzərə qarşımıza çıxır və bəzi partiyaların mitinq proqramları Cənub-Şərqi bölgəmizin əhatə etmirdi. O bölgələrdə xüsusilə gedib mitinq etmələri lazım olan, xalqı qucaqlamaları lazım olan müxalifət partiyaları, öz vətənlərinə aid Cənub-Şərq torpaqlarına can qorxuları səbəbiylə gedə bilmədilər. Öz torpaqlarında, öz xalqlarını qucaqlaya bilmədilər.

Hətta AKP millət vəkilləri belə Cənub-Şərqdə rahat şəkildə hərəkət edə bilmədiklərini, mitinqlərini də çətinliklə etdiklərini, vilayət təşkilatlarında partiyalıların belə qarşılaya bilmədiklərini ifadə etmişlər. Ak Partiya millət vəkili Orxan Miroğlu bu vəziyyəti "qorxu dağları gözləyir" şəklində yekunlaşdırmışdır.

Müxalifət partiyaları tərəfindən bəhsi keçən tədbirlər, 7 İyun 2015 tarixində keçirilən ümumi seçkilər zamanı da alınmışdı. Bu tədbirlər zəruri idi, çünki Türkiyənin siyasi partiyaları özlərinə istiqamətli bir şiddət hərəkətinin hər an reallaşa, bölgədə Dövlətin hakimiyyətinin tam mənasıyla var olmadığını bilirdilər. Öz torpaqlarının bir hissəsi, vətənin siyasi demokratik partiyalarına tam mənasıyla bağlı idi.

Bu vəziyyət hal-hazırda hələ də bəzi bölgələrdə davam edir və bir çox seqment tərəfindən normal qarşılanır. Halbuki, bir az düşünüldüyündə hadisənin dəhşəti və o torpaqların hələ də necə bir təhdid sahəsi olduğu açıq şəkildə aydın olur.

Gezi olayları sırasında çevreci gençlerin demokratik protestolarından komünist gruplar da faydalanmıştı. 30 Mart 2014 yerel seçimleri, Gezi olaylarının ardından adeta bir güven oylaması gibiydi. Fakat bu seçimlerin en vahim sonucu, tüm Güneydoğu'nun BDP'ye terk edilmesi oldu. TAKSİM KOMÜNÜ'NE GİDER

30 mart 2014-ci il tarixli yerli seçkilərin Türkiyə üçün xüsusi və yerli seçkilərdən başqa bir mənası olduğu açıqdır. Səyahət hadisələri başda olmaq üzrə müxtəlif qiyam və hadisələrlə keçən hərəkətli bir ilin ardından sanki bir güvən səsverməsi mənasını daşıyan yerli seçkilərin göstərdiyi nəticələr, hər partiya üçün ayrı bir əhəmiyyət daşıyırdı. Həll prosesinin sonrasındakı günlərdə hökumətin kürd xalqına vermiş olduğu təminatlar və xüsusilə Cənub-Şərq bölgəmizdə keçirilən tərəqqi və inkişaf planları daxilində ən böyük gözlənti, bu bölgəmizdə hökuməti təmsil edən partiyanın və ya müxalifət partiyalarının zəfər ilə çıxması idi. Lakin belə olmadı.

Seçki xəritəsində Cənub-Şərq vilayətlərinin hamısında BDP bələdiyyələrinin zəfərlə çıxması, Ak Partiya və MHP-nin keçmişdə üstün olduğu şəhərlərdə BDP-nin üstünlük qazanmış olması əhəmiyyətli bir mesaj verirdi. Aydındır ki, qala, daxildən fəth edilməyə çalışılırdı. PKK-nın açıq şəkildə dəstək verdiyi bir partiya güclənmişdi. Bu vəziyyət açıq aydın göstərirdi ki, həll prosesi olaraq adlandırılan və PKK militanlarının silahlarını buraxıb getmələri gözlənilən dövrdə əslində PKK ölkəni tərk etmiş filan deyildi və təzyiq sistemi davam edirdi. Aydındır ki, bu dəfə Türkiyənin bölünməsi üçün fərqli bir üsul izlənilirdi.

Bu təfərrüatların izahına keçmədən əvvəl bunu əhəmiyyətlə ifadə etmək lazımdır. BDP və ya yeni adıyla HDP, Türkiyənin demokratik sistemi içində yer alan siyasi bir partiyadır. Demokratiya daxilində şübhəsiz ki, bütün digər partiyalarla eyni hüquqlara malikdir. Dövlətin qoruması və zəmanəti altında qanuni bir partiya olaraq şübhəsiz ki, vəzifəsinə davam edəcək. Bu partiyaya və partiya mənsublarına yönəldilmiş olan hər cür hücum və ya yersiz söz demokratiyaya böyük bir zərbədir və mütləq hüquqi qarşılıq tapmalıdır.

PKK'nın şehirleri ele geçirme amaçlı sinsi faaliyetleri, PKK'yı legalleştirme çalışmaları ile devam etmiştir. Ateşkes döneminde Türk toprakları üzerinde Mahsum Korkmaz'ın heykelinin dikilmesi, belediye arabalarının üzerine PKK'lıların resimlerinin asılması tehdidin büyüklüğünü ta o zamandan göstermiştir. 2014 yerel seçimlerinde Güneydoğu illerinin BDP'ye teslim edilmesinin ardından 2015 genel seçimleri daha vahim sonuçlar vermiştir. Kuzeydoğu Anadolu'ya kadar ulaşan geniş bir bölgede HDP adeta hakimiyet ilan etmiştir.

Cənub-Şərq mövzusunda HDP ilə əlaqədar ayrı-seçkiliyi etməyimizin yeganə səbəbi, bu partiyanın PKK tərəfindən dəstəklənməsidir. Əslində, bir az sonra KCK quruluşlunun təfərrüatlarında da açıqlayacağımız kimi, bəhsi keçən partiyanın KCK/PKK tərəfindən ciddi təzyiq altında tutulduğu da ehtimal edilir. Məhz bu həqiqət, ölkəmiz üçün böyük bir təhdid təşkil edir. Xüsusilə də həll prosesinin başından bəri bu partiya səlahiyyətlilərinin muxtariyyət mövzusunu daha tez dilə gətirir olmaları, bu mövzuda fərqli bir dilə keçid etmələri, Abdullah Öcalanı qanuni hala gətirmə səyləri əhəmiyyətli bir təhlükənin işarələrini verir. Bəhs etdiyimiz Cənub-Şərq, bölgəmiz olduğu üçün bu ifadələrə sahib bir partiyanın xüsusilə o bölgədəki zəfəri, özü ilə haqlı olaraq narahatlıq da gətirir.

2015-ci il ümumi seçkilərin isə Cənub-Şərq baxımından daha dəhşətli bir xəritə çəkdiyini burada xatırladaq. Xatırlandığı kimi HDP-nin güclü çıxdığı bölgələr yalnız Cənub-Şərqi bölgəmizlə məhdud qalmamış Şimal-Şərqdə Ardahana qədər çatmışdı. Burada xüsusilə yerli seçkiləri nümunə verməyimizin səbəbi, PKK-nın dəstəyini görən bir partiyanın yerli rəhbərliklərə sahib olmasının qarşıdurma dövrünə girdiyimiz bu günlərdə gətirmiş olduğu dəhşətli nəticələrdir. Sonrakı sətirlərdə bu mövzu ətraflı izah edilir.

"Demokratik Muxtariyyət" Adı Altında Torpaq Tələbi

Silahların gölgesinde yapılan antidemokratik seçimin ardından çatışmaların başlaması ve çeşitli Belediye Başkanlarının "özerklik" ya da "öz yönetim" ilan ettik diye ortaya çıkmaları sürpriz olmamıştır. Amaç zaten başından beri kaleyi içten fethetmektir.

Bu anlayış mühəndisliyindən ən çox pay alan söz şübhəsiz ki, "demokratik muxtariyyət" sözüdür. Xüsusilə 30 mart 2014-cü il yerli seçkilərdən sonra qəflətən daha çox eşitməyə başladığımız bu söz, əslində bölünmənin yumşadılmış adıdır. Bölünməyi müdafiə edən siyasətçilər tərəfindən elə zərərsiz, elə şəkərlə örtülmüş halda təqdim edilir ki, Türk xalqının bu mövzunu niyə bu qədər böyütdüyü sanki hesaba çəkilir. Bu kəslərin sözlərinə görə "demokratik muxtariyyət", demokratik bir hərəkətdir.

Halbuki, PKK dilində demokratik muxtariyyət, demokratik bir hərəkət filan deyil. Ölkəni bölmək üçün demokratiya bir örtük olaraq istifadə edilir. Əslində PKK əgər muxtar bir dövlət əldə etmiş olsa, bu dövlət demokratiyadan uzaq, kommunist və kommunal sistem üzərinə qurulacaq. Necə ki, bu xəyali dövlətin konstitusiyasını təşkil edən KCK bəyanatı, bunu açıq bir şəkildə elan edir.

Demokratik muxtariyyət ifadəsi ilə əslində verilməyə çalışılan təəssürat, "biz birbaşa bölünməyi istəmirik" demək, amma arxa planda bölünmənin bütün lazımlı ünsürlərini hazır etməkdir. Bunun üçün əvvəlcə bələdiyyələrin imkanları istifadə ediləcək. Yəni imkanlar kommunist təbliğat üçün səfərbər ediləcək.

Yerli seçkilərin dərhal ardından yuxarıda ümumi xətləriylə izah etdiyimiz qavrama mühəndisliyi davam edərkən, aralara sıxışdırılan maraqlı, gözlənilməz və təəccüblü tələblərin gündəmə gəlməsi də eyni üsulun bir hissəsidir. Seçkilərin üzərindən hələ bir neçə həftə keçməsinin ardından Gültan Kışanakın "Neftdən pay istəyirik" çıxışı buna bir nümunədir. (74) Bu elə bir sözdür ki, sanki Cənub-Şərqdə İraqda olduğu kimi muxtar bir rəhbərlik qurulmuş, dövlətin ayrı, muxtar bölgənin ayrı qaynaqları olmuş kimi bir təəssürat vermək üçün istifadə edilmişdir. Cənub-Şərq bölgəsi bu ölkənin milli sərhədləri içindədir və bu milli sərhədlər içindəki hər cür yerdən olduğu kimi neft gəliri də, bu ölkənin milli hasilatına daxildir. Əldə edilən hər gəlir, Türkiyə sərhədləri içindəki hər şəhərə və bu ölkənin hər bir yerinə çatan büdcənin bir hissəsidir. Antaliyada yetişən portağalın gəliri necə eyni zamanda Cənub-Şərqə də axırsa, eyni şey Cənub-Şərqdə çıxan neft üçün də keçərlidir. Bu ölkənin bölünməz bütövlüyünün bir gəliridir. Kışanakın bu maraqlı çıxışı, yalnız diqqətləri bu ifadəyə çəkmək və gizlincə davam edən muxtariyyət layihəsinə xidmət etməkdən başqa bir məqsəd daşımır.

Kışanakın, yerli seçkilərdən bir il əvvəl muxtariyyət tələbini birbaşa səsləndirmiş olduğu da burada xatırlanmalıdır. 10 fevral 2013-cü ildə “Hürriyet” qəzetinə, "Dümdüz bir yolumuz var: Muxtar Kürdüstan" çıxışını edən yenə Kışanakdır.(75)

Necə ki, köhnə Diyarbəkir Yenişəhər Bələdiyyə Başçısı Fırat Anlı, bu qavrama siyasətinin şəhərlərin içində necə həyata keçdiyini təsvir etmişdir. Anlı, "Hal-hazırda onsuz da qismən bu modeli Cənub-Şərqdə tətbiq etdiklərini, məhəllə və digər məclislərin burada qurulduğunu, cənubda da müstəqilliyə yaxın bir federasiya meydana gəldiyini ifadə edərək yaxında muxtariyyət elan edəcəklərini" ifadə etmişdir.(76) Bu şərh üzərindən çox keçmədən PKK, hücumlarına qaldığı yerdən başlamış və yerli seçkilərdən sonra HDP-yə sanki hədiyyə edilən bəzi bələdiyyələr bir-bir muxtariyyət elan etməyə başlamışlar. Mühakimə bu mövzuda dərhal hərəkətə keçsə də, Cənub-Şərqdə qarşımıza çıxan bu faciəvi mənzərənin güzəştlər nəticəsində meydana gəldiyi həqiqətinin yaxşı düşünülməsi şərtdir.

Bu dəhşətli vəziyyət əslində açıq-aydın şəkildə "gəlirəm" demişdir. Bir neçə ildir israrla xəbərdarlıqlar etdiyimiz təhlükə, əslində hal-hazırda ölkəmizdə xaincə tətbiq edilməyə başlamış olan hiyləgər, qeyri-qanuni və kommunist bir dövlət quruluşudur. Adı isə, KCK-dır

Qanuni Dövlət Içində Formalaşmış Qeyri-Qanuni Bir Dövlət: KCK

KCK tek lider olarak Öcalan'ı kabul eden bir yapıdır. KCK yürütme konseyinin tüm açıklamaları da Öcalan posterleri önünde gerçekleştirilmektedir.

KCK (Koma Civakên Kurdistan-Kürdüstan kommunistlər Birliyi), terror təşkilatı PKK-nın meydana gətirdiyi bir təşkilatdır. Bu təşkilat, məqsədlərini və istifadə üsullarını "KCK müqaviləsi" adlı sənəd ilə qüvvəyə qoymuşdur.

Bəhs etdiyimiz qaydalarda, bayrağı, məhkəmə və ordu sistemi ilə əslində bir dövlət təsvir edilir. Təşkilatda, 300 nümayəndəli Kongra-Gel qanunvericilik vəzifəsini üzərinə götürür, qanunvericilik qanunu çıxarır, icra edərək tətbiq edir. Problem çıxdığında isə dövrəyə məhkəmə orqanları girir. KCK müqaviləsi, bu dövlət quruluşunun konstitusiyasıdır. Terror təşkilatının bölmələri və təşkilat üzvləri, sistemli bir quruluş içində bu dövlət sistemində yer almışlar. TBMM yerinə alternativ bir qanunvericilik orqanı 2003-cü ildən bəri iş başında olub KCK təşkilatıyla funksional bir hala gətirilmişdir.(77) Üç hissədən ibarət olan KCK məhkəmə sistemi, Türk Cəza Qanununun cinayət saydığı heç bir əməli və səlahiyyətli məhkəmə sistemini tanımır, yəni Türk dövlətini və ədalət sistemini öz ağlına görə rədd edir. Bunun yerinə insanları, öz hazırladığı qanunlar daxilində yenə öz qurduğu məhkəmələrdə mühakimə edir.

KCK, Cənub-Şərqdə, xüsusilə Diyarbəkirdə, "PKK" məmurları, "PKK" kənd təsərrüfatı vilayət müdirləri şəklində "bürokratik təyinatlar" edir. "Təyin edilən" guya PKK "səlahiyyətlilərin" Türkiyə Respublikası məmurlarını məqamlarında təhdid etdiyinə dair xəbərlər mətbuat nəşr orqanlarında gündəmə daşındığı kimi, TBMM sual təklifi ilə də hökumətdən soruşulmuşdur. (78)

KCK-nın ordusu "asayiş bölmələri" (YDG-H) adını almışdır. PKK adına vergi toplanması, mağazanı bağlatma, cəzalandırma, seçmənin və seçki mərkəzlərinin təzyiq altına alınması kimi fəaliyyətlər "asayiş bölmələri" vasitəçiliyi ilə həyata keçirilir. Bu bölmələr, şəhərlərdə PKK qorxusunun davam etməsi, vətəndaşın üzərində yaradılan şiddət təhdidinin davam etdirilməsi üçün istifadə edilirlər. Guya həll prosesi davam edərkən belə, Diyarbəkirdə vətəndaşlar saxta "KCK dövlətinin bir fərdi olaraq" dövlətə vergi ödəməyə məcburdur.

Prokurorluq iddianaməsinə görə 17 may 2005-ci ildə, PKK-nın KCK adlı bir quruluşa çevrilməsi 2005-ci ildə Öcalanın, kommunist/anarxist yazıçı Murray Bookchinin izahlarından təsirlənərək inkişaf etdirdiyi dövlət üstü konfederal model fikrindən ortaya çıxmışdır. Plan üç mərhələlidir: demokratik rəhbərlik, demokratik muxtariyyət, demokratik konfederalizm. Yəni hədəflərin ilki Öcalanın sərbəst buraxılmasıdır; hal-hazırda ölkəmizdə yayılan ifadələrə və bu istiqamətdə edilən əxlaqsız təkliflərə baxıldığında planın bu mərhələsinin həyata keçirilməyə çalışıldığını görmək mümkündür. Bu təmin edildikdən sonra demokratik muxtariyyət mərhələsinə keçməyi, ardından da Türkiyə, İran, İraq və Suriyadan ibarət dörd parçalı konfederal bir dövlət qurulması planlaşdırılır. Əslində mətnin 4-cü maddəsinin l-ci bəndində keçən "Demokratik Cəmiyyət Yaxın Şərq Konfederasiyasını inkişaf etdirmək" ifadəsindən də aydın olacağı üzrə hədəf yalnız kürd bölgələriylə məhdud qalmamış, bütün Yaxın Şərq plana daxil edilmişdir. Bu da göstərir ki; PKK-nın təməldəki hədəfi, Türkiyə daxil olmaqla bütün Yaxın Şərqə kommunist bir nizam gətirməkdir.

KCK əslində 2000-ci illərin ortasında həbsdən çıxan PKK-lıların siyasətə qatılmaları, təşkilat içində qalmaları, özlərini kənara atılmış, unudulmuş hiss etməmək üçün şəxsən Öcalan tərəfindən kəşf edilmiş bir siyasi məşğulluq formuludur. KCK təşkilatının əsas vəzifəsi isə, dağlardan ayrılaraq şəhərlərdəki nəzarəti ələ ala bilmək, PKK-nın qeyri-qanuni xəttini guya qanuni görünüşlü bir quruluş daxilində həyata geçirə bilməkdir. Əslində bu şəkildə, bütün dünya tərəfindən terror təşkilatı olaraq tanınmış olan PKK, KCK üzərindən "qanuni" bir görünüş altında siyasi proseslərə müdaxilə etməyi məqsəd qoyur.

Müqavilədə, KCK təşkilatının qurucusu Abdullah Öcalan olaraq göstərilir və Öcalanın İcra Şurası sədrini vəzifələndirdiyi və şura qərarlarını təsdiqlədiyinə vurğu edilir. Yəni açıq bir şəkildə KCK təşkilatı, əmr və təlimatlarını Abdullah Öcalandan və PKK-nın lider kadrlarından alır. Şəhərin içində siyasi görünüşlü hərəkətlərlə qalanı içdən fəth edəcək bir təşkilat onsuz da Öcalanın çox uzun zamandır istədiyi bir şeydir. Necə ki, Öcalan ilə aparılan danışıqlar araşdırıldığında, həvalə etdiyi yeganə modelin KCK modeli olduğu görülür. KCK, qanuni bir görünüş altında şəhərlərə enərək, burada PKK nüfuzunu güclü şəkildə hiss etdirmək üzrə var olmuşdur. Bu quruluş altında, KCK-nin bölgədəki bəzi siyasi fiqurlar, bələdiyyələr və bələdiyyə başçıları üzərində təzyiq və nüfuz qurmağa çalışdığı, millət vəkili və bələdiyyə başçılarını təyin etmə gücü və səlahiyyətinə sahib olduğu da bilinir.

Mövzuyla əlaqədar Strateji Düşüncə İnstitutunun analizi bu şəkildədir:

KCK, şəhərdəki nəzarəti əlində tutmaq və qanuni siyasəti PKK xəttində tutmaqla vəzifəli bir quruluş ... Elə ki, bir bələdiyyə başçısı bir yerə getdiyində, yanında mütləq KCK-dan biri var. Xalq arasında bunlara “komissar” deyilir. Bələdiyyə başçılarının, onların düşüncələrinin xaricinə çıxmaları mümkün deyil.(80)

Haqqında bəhs etdiyimiz quruluş əslində stalinist sistemlərdə məşhur olan bir təşkilat formasıdır. Bilindiyi kimi, Stalin də yazıçı, peşə, ordu kimi müxtəlif təşkilatları birbaşa meydana gətirmiş və buralarda "komissar" olaraq adlandırılan kəsləri vəzifəyə gətirmişdir. Bəhsi keçən komissarlar əslində kommunist militandırlar. Onların vəzifəsi, həmin təşkilatları nəzarət altında tuta bilmək, şəhər daxilində hegemonluğu təmin edə bilmək, müxalif səsləri təyin edib, sistemi öz istədiyi kimi nizamlaya bilməkdir. İndi gəldiyimiz nöqtədə bu, PKK-nın bəhsi keçən üsulla HDP üzərində siyasi təzyiqi şəklində şərh olunur. Necə ki, stalinist qaynaqlarda "komissar" termini; "Nəzarət altında tutulmaq istənən quruluşlarla Stalin arasında möhkəm və pozulmaz daxili bağlılığın mühafizə edilməsi" olaraq təyin olunur. (81)

Qısacası, KCK, qeyri-qanuni təşkilat hədəflərini reallaşdırmaq adına arxa planda qeyri-qanuni təşkilat üzvlərini saxlayan, amma təzyiq yolu ilə ön planda qanuni siyasi fiqurları istifadə edərək, şəhərlərdən başlayaraq bölgənin hamısına kommunist bir sistem gətirməyi hədəfləyən bir təşkilatdır. KCK müqavilə mətnindən açıq şəkildə aydın ola biləcəyi kimi, bu sistemin üzv qəbul edən, qanunvericilik gücü və məhkəmə orqanları olan, mühakimə edən, silahlı mübarizə bölümü nəzərdə tutan, yerli və mərkəzi təşkilatları olan, vergi yığan, xüsusilə yerli rəhbərliklər üzərində söz sahibi olmağa çalışan bir təşkilat xüsusiyyətində olduğu açıqdır; yəni KCK saxta bir dövlət kimi hərəkət edir. (82)

Jurnalist-yazıçı Sedat Laçinerin bu təsbiti əhəmiyyətlidir:

KCK, şəhərdə mülki itaətsizlik hərəkətlərini yönəldəcək, xalqı hərəkətə gətirəcək, Fransada olduğu kimi avtomobillər yandırılacaq, xalqla polis vuruşacaq, bu səbəbdən də dövlət-xalq qarşı-qarşıya gətirilmiş olacaqdı. Bunun yaratdığı zəmin üzərindən də, KCK Türkiyə Respublikası Dövlətinə paralel bir ikinci dövlət olacaq və bu dövlətin bir kütləsini inşa etməyə çalışacaqdı. Dövlətin məhkəməsi KCK-nın məhkəməsi, dövlətin qubernatoru KCK-nın o vilayətdəki məsulu kimi paralel bir nüfuz yaratma səyi olaraq planlaşdırılmışdı.

KCK-nın iş üsullarında şiddət hələ mərkəzdədir. Bir hərəkəti terror olmaqdan çıxaran, şiddətə nə qədər müraciət edib-etmədiyidir. Açar söz şiddətdir ... İnsanlar terrorist olduğunuzu düşünür və sizdən qorxduğu üçün bəzi hərəkətlərə qatılırsa, dükanını bağlayırsa, bu bir terror hərəkətidir. KCK-nın Diyarbəkirdəki məsul şəxsi məhkəmə təşkil edir, ona insanlar istəməsə də gedir, məhkəmənin sonunda cəza alırsa, burada qeyri-qanuni bir terror hərəkəti var. Bomba partlamaması onu terror hərəkəti olmaqdan çıxarmaz.(83)

Siyasi quruluş deyilən təşkilatın, əslində tamamilə PKK-nın nəzarətində, hətta PKK-nın təzyiqi altında olduğunu isə yazıçı-jurnalist Adem Yavuz Arslan bu şəkildə ifadə edir:

Görünən odur ki, Bələdiyyə başçılarını xalq seçməmiş; KCK ad təklif etmiş və seçilmiş. Heç bir təşəbbüsü yoxdur. Hətta nümayişlərə qatılmadıqları səbəbiylə mühakimə olunub cəzalandırılırlar. Bir təmizlik işçisi Osman Baydemiri hesaba çəkir, cəza verir. (84)

Bu mərhələdə, Məclis içində yer alan və qanuni siyasət aparan bir qisim partiyaların birbaşa KCK-nın əmri, hətta təzyiqi altında hərəkət etdiyi həqiqəti hər zamankından daha çox ortaya çıxır. Əslində Pervin Buldanın, "Kandil, İmralı və partiya tək bir vücud halında mı hərəkət edirlər?" sualına verdiyi cavaba diqqət etmək lazımdır:

Açıq şəkildə bunu ifadə etməkdə fayda var, Kürd Azadlıq Hərəkatı (PKK-nı nəzərdə tutur) ilə Türkiyədə siyasət aparan təşkilatları bir-birlərindən ayıra bilməzsiniz. Nəticədə azadlıq hərəkatının içində siyasi mexanizmdə vəzifəlilərin yaxınları, qohumları, öz uşaqları var.(85)

Adem Yavuz Arslan isə bu mövzuyla əlaqədar belə davam edir:

BDP-li (HDP) siyasətçilərlə əlaqədar hissələr isə düşündürücüdür. Çünki, BDP-lilər sanki KCK əlində əsirdirlər. Heç bir təşəbbüsü yoxdur. ... Necə danışacağından tutmuş harada, nə edəcəyinə qədər hər şeyi onlar təyin edir.

Mövzuyla əlaqədar olaraq jurnalist-yazar Ahmet Altanın bu təyinləri olduqca əhəmiyyətlidir:

Oxuyun KCK müqaviləsini.
Bir diktatorluq konstitusiyasıdır o.
Oxuduğum maddələrdən dəhşətə düşdüm.
Əvvəl azad izahatlarla başlayır, sonra “tək qərar orqanı” olaraq “liderliyi” göstərir.
“Liderliklə”' eyni fikirdə olmayan bir kürd nə edəcək bilmirəm, elə bir ehtimal o konstitusiyanı yazanların ağlından belə keçməmiş.
Onlara görə heç bir kürd, heç bir mövzuda “liderlikdən” fərqli düşünə bilməz anladığım qədəriylə.
KCK İcra Şurası, Xalq Azadlıq Məhkəməsi Prokrorluğunu vəzifələndirə bilir, hakimləri təyin edə bilir.
“Mətbuat komitəsi” isə “ideoloji və milli birliyin möhkəmlənməsinə istiqamətli işlər” icra edir.
Həqiqətən belə bir nizamda yaşamaq istəyir mi kürdlər?
Türklərin illərcə sürən təzyiqlərindən xilas olmağın tək çarəsi, liderliklə, şuralarla, komitələrlə idarə edilən, “milli birlik” anlayışını qanuniləşdirən bir cəmiyyətdə yaşamaq mı?
BDP-li dostlarımız KCK-nin bu “konstitusiyasını” çox müasir və faydalı görürlərsə, eyni maddələri Türkiyənin yeni konstitusiyası üçün təklif edəcəklər mi?
Türkiyənin bir “liderliyi”, icra şurası, komitələri olsun mu? Prokurorları, hakimləri təyin etmək haqqı şuraya verilsin mi?
Əgər bunları Türkiyə konstitusiyası üçün istəməyəcəklərsə, bunları kürdlərə mi rəva görürlər?
Türklərin əsla qəbul etməyəcəyi, bu gün artıq kimsənin Türklərə təklif belə edə bilməyəcəyi bir konstitusiya nə səbəbə kürdlərə kürdlər tərəfindən israrlar təklif edilir? (87)

Bəhs etdiyimiz təşkilat konstitusiyası, PKK tərəfindən kürdlərə israrla qəbul etdirilməyə çalışılır. Bir kommunist diktatorluq konstitusiyasının bizim canımız və hissəmiz olan kürd xalqına KCK yolu ilə qəbul etdirilməsi, əslində Cənub-Şərqə və sonra Yaxın Şərqə istiqamətli necə bir plan qurulduğu da gözlər önünə sərir. Bunu daha yaxşı anlaya bilmək üçün KCK-nın nəyi hədəflədiyini daha yaxından görməkdə fayda vardır.

1. Diktatorluq Sistemi və Liderin Bütləşdirilməsi

Komünist diktatörler, kitlelerin itaatini kolaylaştırmak için putlaştırılmışlardır. Lider kimi zaman parlayan bir güneş gibi canlandırılmış veya dev heykellerle tasvir edilmiştir. Kim Il Sung'un heykelinin önünde eğilen kitleler, bu propagandanın günümüzde de ne kadar etkili olduğunu göstermektedir. (Altta sağda)

Kommunist rejimlərdə sistemi idarə edən Lenin, Stalin, Mao, Kim Il Sung kimi diktatorlar, özlərini cəmiyyətin gözündə sanki bir ilah halına gətirəcək kütləvi bir beyin yuma proqramı aparmışlar. İngilis dilində bu liderlərin siyasətini müəyyənləşdirmək üçün istifadə edilən "cult of personality" (insan dini) anlayışı "lider bütləşdirməsini" ifadə edər.

Lenin, Stalin, Mao, Kim Il Sung kimi kommunist diktatorlar kütlələrin itaətinin təmin edilməsi üçün bütləşdirilmişdir. Lider bəzən xalqın üzərində parlayan bir günəş kimi canlandırılmış, bəzən də nəhəng heykəlləri düzəldilərək insanların bu heykəllərin qarşısında səcdə etməsi təmin edilmişdir. Bütün bunların məqsədi, kommunist lideri, dəyişməz bir yol göstərici olaraq təqdim etmək və ona itaət edənlərə yalançı xoşbəxtlik və həyat sevinci gətirən bir yalançı "ilah" olaraq təsvir etməkdir.

PKK-nın lideri Abdullah Öcalan da, ilk kommunist inqilab olan rus inqilabının lideri Leninlə başlayan bu bütləşdirmə üsulunu istifadə edir.

Bu meylin təsirini KCK konvensiyasında "Kürdüstan Demokratik Cəmiyyət Konfederalizmi Qurucusu və Lideri" başlığı altında bəhs edilən 11-ci maddədə görmək mümkündür. Konvensiyada terror təşkilatının lideri, kürd xalqının lideri olaraq göstərilən, xalqın bütün ehtiyaclarını bilən və qarşılayan haşa bir ilah kimi təsvir edilmişdir. Guya o, son qərar orqanıdır, altındakıların hamısı ona tabedir. Liderlik olaraq adlandırılan bu saxta ilahi şəxsiyyətə qarşı çıxmaq maddə 33-də ifadə edildiyi kimi savaş səbəbidir.

Terror təşkilatının lideri Abdullah Öcalan, Demokratik Sivilizasiya Manifestosu adlı kitabında özünü kürd cəmiyyətinin hər şeyini düşünən, planlayan, onlar üçün acı çəkən və onlara azadlıq yolunu açan, kapitalist sivilizasiyaların vəhşiliyi qarşısında Yaxın Şərqdəki kürd xalqlarının hüquqlarını və gələcəklərini qorumağa çalışan bir lider kimi tanıdır.

Öcalanın kitabında özünə ilahi bir görünüş vermə səyi ictimaiyyətdə KCK iddiası olaraq bilinən iddianın hakiminin də diqqətini çəkmişdir. İstanbul Respublika Prokuroru Adnan Çimen hazırladığı iddianamədə, Öcalanın özünü mifoloji və cinsiyyətsiz bir yarı tanrı kimi göstərməyə çalışdığını belə ifadə etmişdir:

Öcalan da tıpkı tarihteki komünist diktatörler gibi kendisini -Haşa- ilah gibi gösterme çabasında olmuştur. Kitleler üzerinde bu yolla etki sağlamaya çalışmıştır.

Hətta Öcalan, “Urfadan çıxışını hz. İbrahim (ə.s)-ın İbrani qəbiləsindən çıxışına, tutulması prosesini də hz. İsa (ə.s)-ın çarmıxa çəkilməsinə bənzədərək özünü müqəddəsləşdirir və özünə mifoloji və cinsiyyətsiz bir yarı tanrı sifəti verməyə belə çalışır.

Bu səbəbdən, müqavilədə öndərlik olaraq cisimləşdirilməyə çalışılan, Öcalana həm fiziki, həm də ruhani bir şəxsiyyət qazandırır, kürd xalqlarının tək və universal nümayəndəsi olaraq önə çəkilir, Öcalan üzərindən Kürd cəmiyyəti müəyyən bir refleks səviyyəsində tutulmağa çalışılır ...

Ayrıca, terror təşkilatı liderinin özünü hz. İbrahim (ə.s)-a bənzətməsi də tragikomikdir. Çünki iddianamənin müxtəlif yerlərində ifadə edildiyi üzrə özü kürd xalqının geri qalmasından və digər zərərlərindən din faktorunu məsul tutur. Belə birinin özünü xalq nəzdində müqəddəs qəbul edilən anlayışlarla eyniləşdirməyə çalışması isə sadəcə istismardır.

PKK-nın qurucularından olan lakin daha sonra təşkilatdan ayrılaraq xaricə yerləşən Selim Çürükkaya isə, Öcalanın ona qarşı fikrindəki xəstəlikli ruh halını bu şəkildə ifadə etmişdir.

Özünü sıravi bir lider görməkdən çox, ulu bir öndər deyə xarakterizə edən Öcalan, PKK içərisində də ululuğunu qəbul etdirmək üçün hər axşamüstü “Canımızla, qanımızla səninləyiz ey öndər” deyə şüar səsləndirərək militanların əbədi olaraq özünə sadiq olmasına çalışmışdır.(88)

Öcalanın təşkilat üzvlərinə etdiyi bir çıxış da bu mənada diqqətə layiqdir:

Mən özümü fövqəladə nizamlayan biriyəm. İnsanlığın ən aşağı səviyyəsindən ən ucasına çatana qədər özümü bir tanrı qədər şüurlu, səlahiyyətli və iradəli qılmış vəziyyətdəyəm.(89)

Necə ki, KCK üzvlərinin texniki təqibdə ələ keçən telefon söhbətlərində Öcalanı peyğəmbər kimi gördükləri aydın olur. "Kəbə" olaraq qəbul etdikləri Öcalanın evini doğum günündə ziyarət edən KCK-lılar "Təvaf etdik, hacı olduq. Toprağına üz sürdük" ifadələrini istifadə etmişlər.(90)

Oxşar bir başqa hadisə, Diyarbəkirin Sur mahalında reallaşmışdır. İsgəndərpaşa məhəlləsində olan və BDP-yə yaxınlığıyla bilinən BƏRABƏR-AZAD-VƏTƏNDAŞ dərnəyinin divarına yazılan "Peyğəmbər Apoya salam. KCK” yazısı ətrafdakı xalqın reaksiyasına səbəb olmuş və yazı daha sonra bəzi vətəndaşlar tərəfindən boyayla silinmişdir. (91)

Göründüyü kimi, KCK konvensiyasının nəzərdə tutduğu "liderlik" anlayışına görə Öcalan bir ilah olaraq qəbul ediləcək (Allahı tənzih edirik) və bunun nəticəsində də geniş miqyaslı və qanlı bir diktatorluğun nəzarəti altında kommunist sistemi yaradılacaq. Bu kommunist sistemini isə KCK konvensiyasındakı təsvirlər işığında belə araşdıra bilərik:

2. KCK Konvensiyasının Nəzərdə Tutduğu Ibtidai Komunnal Cəmiyyət

SAHTE Marks, komünizm fikrini sahte evrim teorisinden esinlenerek geliştirmiş, canlılar arasında diyalektik bir gelişim olduğu iddiasından yola çıkarak tarihin de bu diyalektik çerçevesinde geliştiğini iddia etmiştir. Oysa ne canlılar ne de tarih diyalektik içinde gelişmiştir. Evrim, tümüyle bir safsatadır.

Karl Marks, bu gün etibarsızlığı qəti olaraq elmi dəlillərlə isbat edilmiş olan Çarlz Darvinin təkamül nəzəriyyəsindən yola çıxaraq tarixi açıqlamış, canlılarda guya ibtidaidən aliyə bir dialektik olduğunu fərz etmiş və bunun tarixə də tətbiq olunmalı olduğunu irəli sürmüşdür. Mərkəzində materializmin olduğu bu saxta anlayışa görə guya tarix ilk insanabənzərlərlə başlayar. İnsanabənzər deyilən bu xəyali canlı nə tam insan, nə də tam qorilladır, ancaq alətdən istifadə etməyi öyrəndikcə guya zaman keçdikcə insana bənzər xüsusiyyətlər qazanmışdır. Bilindiyi kimi, bu saxta hekayə, bu gün uşaqlarımıza məktəb kitablarında hələ də izah edilir.

Daha əvvəlki sətirlərdə açıqladığımız əhəmiyyətli bir həqiqəti bu nöqtədə təkrar xatırlatmaq lazımdır: Elmi dəlillər əsasında canlıların keçmişində ibtidaidən aliyə dəyişmə heç bir şəkildə olmadığı kimi, tarix də ibtidaidən aliyə bir dialektik içində inkişaf etmiş deyil. Bu səbəbdən, "ibtidai" varlıqların yaşadığı "ibtidai" dövrlər heç bir zaman var olmamışdır. İnsanlıq, var edildiyi dövrdən bu yana ağıllı və mədəni cəmiyyətlərdən meydana gələr, hətta elə ki, keçmiş dövrlərdə hal-hazırda sirrinə çata bilmədiyimiz, bizdən çox daha irəli və mədəni birliklərin yaşadığına dair izlər var. (Ətraflı məlumat üçün baxın. Harun Yəhya, Tarixi Bir Yalan: Daş Dövrü)

Marksın saxta təkamül hekayəsinə görə şərh etdiyi saxta tarix anlayışında yarı çılpaq, meymuna bənzəyən, əlində nizə tutan adamlar, ortada özbaşına gəzən uşaqlar vardır. Qadınlar meyvə toplayar, ya da yemək bişirərlər. Səylərinin böyük bir hissəsi yemək təmin edən bu insanlar hər şeylərini bölüşərlər. Ovladıqları heyvanları ortaya yığar və həmişə birlikdə yeyərlər. Silahlar, yeməklər, hətta qadınlar belə ortaq istifadəyə daxildir.

Vahşi kapitalizm elbette beraberinde felaket getiren kirli materyalist bir sistemdir. Fakat bunun çözümü, ondan daha korkunç bir şiddet ideolojisi olan komünizm değil, sadece ve sadece Kuran'a dayanan İslam ahlakıdır.

Materialistlər və xüsusilə kommunistlər bu təsvir ilə yığmanın, acgözlülüyün, eqoizmin olmadığı bir cəmiyyət modeli təsvir etməyi hədəfləyərlər. Marksistlərin iddiasına görə mülk əldə etmə, ailə sahibi olma, yığma kimi bir qayğıları olmayan bəhs edilən xəyali cəmiyyətdə heç bir ictimai qarşıdurma yaşanmayacaqdır. Lakin əslində bu təsvirdəki cəmiyyət elə degenerasiyadır ki, yalnız xüsusi mülkiyyət deyil, ailə, əxlaq və din anlayışı da yoxdur. Bütün dəyərlərini itirmiş belə bir cəmiyyət içində isə qarşıdurmalar, küçə ortasında həyata keçirilən qətliamlar, şiddətli döyüşlər və müharibələr şəklində özünü göstərəcək; əxlaqsızlıq və degenerasiya təsvir edilə bilməz ölçülərə çatacaq.

Vəhşi kapitalizmin əlbəttə tənqid olunması lazım olan çox mərhəmətsiz istiqamətləri vardır və bu mövzu daha əvvəlki bir çox işimizdə ətraflı araşdırılmış və kapitalist düşüncənin zərərləri əhatəli şəkildə nəzərdən keçirilmişdir. Lakin kapitalizmin vəhşi istiqamətini tənqid etmək üçün hazırlanmış bu xəyali kommunist sistemi, inanc, din, müqəddəs dəyərlər, ailə, əxlaq kimi insanı insan edən təməl şərtləri yox sayaraq daha qorxunc bir sistemin tərifini edir. Allah qorxusunun olmadığı bir mühit qısa bir zaman hissəsi içində vəhşilik, şiddət və psixopatlığın kök saldığı savaş sahəsi halına gələcək, qadın və uşaqların orta mal olması cəmiyyəti qarşısı alınmaz bir degenerasiyaya doğru sürükləyəcək, hörmət ediləcək bir dəyər, təşkilat qalmamış olacaq. Cəmiyyəti meydana gətirən fərdlər saxta təkamül nəzəriyyəsinin iddialarını həqiqi sayaraq bir-birlərinə inkişafını tamamlamamış bir heyvan rəftarı edəcək və şiddət olduqca asanlaşacaqdır. Unudulmamalıdır ki, insanları əxlaqsızlıq və şiddətə sürükləyən səbəb yalnız kapitalizmin gətirdiyi acgöz sistem deyil, əslində Allah qorxusunun olmamasıdır. Heç bir inancı və dəyəri olmayan bu xəyali kommunist cəmiyyəti içində xoşbəxt bir rəsm çəkilməsi, bu səbəblə, fövqəladə dərəcədə aldadıcıdır.

Vəhşi kapitalizmin gətirdiyi fəlakətlərin sona çatması istənilirsə; insanların bərabərlik, azadlıq, sevgi, mərhəmət, insan hüquqları və demokratiya işığı altında yaşamaları hədəflənirsə, bunun tək yolu Quranda təsvir edilmişdir. İslam adına xurafatlara uyaraq deyil, yalnız Qurana uyaraq meydana gətirilən ictimai sistem, insanların hamısının rifah və ədalət içində xoşbəxt yaşamalarını təmin edəcək yeganə sistemdir.

PKK-nın xəyal etdiyi kommunal sistemə dönəcək olsaq, heç bir elmi həqiqətə əsaslanmayan bu hekayə KCK konvensiyasının başlanğıc hissəsində "kürd xalqının demokratik və kommunal həyatının tarixi ənənəsinə sahib çıxaraq" ifadəsiylə sahiblənilmiş, guya kürd xalqının belə yaşadığı iddia edilmişdir. İstər Marks, istərsə də onun fikirlərini əsas alan Abdullah Öcalana görə zəmanəmizin cəmiyyətlərində yer tutan qazanc və mülk əldə etmə, din və əxlaq kimi mövzular kommunal cəmiyyətdə dəyərlərin itkisi olaraq qiymətləndirilir. PKK-nın nəşr orqanlarından biri olan internet saytında isə ibtidai kommunal cəmiyyət tərzində bir yaşayışın guya əhəmiyyəti bu cümlələr ilə izah edilmişdir:

Komünizmin ön şart olarak sunduğu komünal toplumda, toplumun liderlerinin dışında kalanların tümü "güdülmesi gereken koyun" olarak değerlendirilirler.

İctimai varlığın əmələ gəlməsindəki kommunal xüsusiyyət, formaya deyil, təmələ bağlı bir xüsusdur. Cəmiyyətin ancaq kommunal tərzdə varlığını davam etdirə biləcəyini sübut edər. Kommunal xüsusiyyətlərin itirilməsi cəmiyyət olmaqdan çıxmaqla eynidir. Kommunal dəyərlərin əleyhindəki hər inkişaf cəmiyyətdən bəzi dəyərlərin itkisi mənasına da gəlir. O halda kommunist halındakı həyatı təməl həyat forması olaraq qiymətləndirmək realdır. İnsan növü, varlığını, bu həyat forması olmadan davam etdirə bilməz.

Burada "komunal dəyərlərin əleyhindəki hər inkişaf" ifadəsiylə din, əxlaq kimi mənəvi ünsürlərin varlığı nəzərdə tutulur. Mənəvi heç bir dəyər olmadan yaradılan belə bir sistemdə rəhmli olmaq, mərhəmət, sevgi kimi anlayışların olması qeyri-mümkündür; bu səbəbdən, bu yanlış inanca görə insan dəyərsiz bir varlıqdır. Məhz bu anlayış nəticəsində, məsələn, üst addımdakı bir PKK-lı, əmrindəki terroristlərə qarşıdurmada yaralanan yoldaşlarının başına güllə sıxıb qaçmalarını könül rahatlığı ilə söyləyə bilir (bu mövzunun təfərrüatlarına "PKK-da daxili edamlar" başlığı altında toxunulacaq). Bir nümayiş əsnasında uşaqların yaralanmasının, ya da qadınların ölməsinin heç bir dəyəri yoxdur. Bu insanların qorxunc məntiqinə görə, kürd belə olsalar qadın, ya da uşaq hamısının dəyəri ancaq bir qoyun qədərdir, yəni fəda edilmələrində heç bir qorxu yoxdur.

KCK konvensiyanın giriş qismində kommunal cəmiyyət nizamına yenidən dönülməsi lazım olduğu və bunun təşkilat üçün əhəmiyyəti bu cümlələrlə izah edilmişdir:

Kommunal demokratik duruşun müasir dəyərlərlə yenidən yaradılması, sosializmin yenidən yüksələn dəyər halına gətirilməsidir.

Görüldüyü kimi hədəf; kommunist nizamı təkrar inşa etmək, bunun üçün də zəmanəmizin mühitləri içində kommunal cəmiyyəti inşa etməkdir.

Problem budur ki, PKK-nın həsrət duyduğu kommunal həyat Cənub-Şərqi Anadoludakı kürd qardaşlarımızın həyat şəkli ilə tamamilə ziddir. Kommunal həyatda din yoxdur, kürd xalqı isə dinsiz yaşaya bilməz. Kommunal həyatda ailə deyə bir məfhum yoxdur; halbuki kürd qardaşlarımız üçün ailə və tayfa dəyərləri müqəddəsdir. Kommunal həyat, komminst üzvlərinin istədikləri zaman, ana-qardaş-bacı fərq etmədən istədikləri insan ilə cinsi əlaqədə olmalarını sərbəst hala gətirir. Belə bir quruluş, kürd qardaşlarımız üçün sanki bir kabusdur.

Sol fikirli bir internet saytı bu vəziyyəti komminst üzvləri üçün "Bu kommunal həyat tərzi içində sərbəst sevib, cütləşərək fiziki və ictimai varlıqlarını davam etdirdilər ..." (93) deyərək izah edir.

Öcalan'ın kendisini -Haşa- ilah ya da peygamber gibi gösterme çabası bir kısım PKK militanları arasında da kabul görmüştür. Lideri ilahlaştıran böyle bir sistem, kolay bir itaati de sağlamıştır. Sistemi sorgulayanların ise zaten örgüt içinde yaşama hakkı yoktur.

3. Azadlıq Deyil, Məcburiyyət: KCK Vətəndaşlığı

KCK konvensiyasının ən əhəmiyyətli xüsusiyyətlərindən biri Türkiyə dövlətini tamamilə rədd etməsi və xalqa "KCK vətəndaşlığı"nı məcbur etdirməsidir. Misal üçün 5-ci maddədə, "Kürdüstanda doğulub yaşayan və ya KCK sisteminə bağlı olan hər kəs KCK vətəndaşıdır" şəklində bənd mövcuddur. Buradakı Kürdüstan ifadəsinin naümidcəsinə Cənub-Şərqi Anadolu bölgəmiz üçün istifadə olunduğu aşkardır. Konvensiyaya görə, Cənub-Şərqdə doğulmuş və orada yaşayan hər kəs müqaviləni qəbul etmək məcburiyyətindədir və bu səbəbdən, Türkiyə Respublikası vətəndaşı deyil, KCK vətəndaşıdır. Bir kürdün müqaviləyə zidd davranmağı kənara qalsın, müqaviləyə tərs bir şey düşünməsi belə cinayət sayılır. Konvensiyaya tabe olmamaq, "xəyanət və təslimiyyət" olaraq qiymətləndirilib cəzalandırılacaq. Cəzalandırma 27-30-cu maddələrdə təşkil edilən "məhkəmə hakimiyyəti" içində "xalq məhkəmələri" tərəfindən həyata keçiriləcəkdir.

Bu tətbiq, bölgədə təsirli siyasətçiləri belə əhatə etmiş, hətta tətbiqə keçirilmişdir. KCK, Diyarbəkir Bələdiyyəsinin köhnə Başçısı Osman Baydemiri 2008-ci ildə "Öcalan iradəmdir" kampaniyasına imza atmadığı üçün, bələdiyyədə təmizlik işçisi heyətində vəzifə yerinə yetirən iki adam tərəfindən mühakimə olunmuşdur.(94)

Komünal yaşamda aile diye bir mefhum yoktur. Din, ahlak, devlet ve aile kavramlarının terk edildiği bu sistem, şiddet ve ahlaki dejenerasyonun asıl kaynağıdır.

Jurnalist-yazıçı Murat Yetkin, KCK məhkəmələri tərəfindən mühakimə olunub günahkar bilinən birindən ondan yana-yana vəkil istəməsi kimi qəribə bir hadisəni izah etmiş və belə davam etmişdir:

Əslində təəccübləndiyimiz, vətəndaşın bu vəziyyəti, yəni PKK-nın Türkiyə Respublikası sərhədləri içində, rəsmi məhkəmələrə paralel olaraq məhkəmə qurmasını təbii qarşılaması, qərarlarını da qanuni hesab etməsidir.

Görülür ki, Cənub-Şərqdə PKK tərəfindən qurulmuş olan qorxu imperatorluğu, xalqı bu saxta məhkəmələrlə təmasda olmağa məcbur edir və ciddi şəkildə təhdid edir. Bəhs etdiyimiz yazıda Murat Yetkin bu doğru təsbitləri edib:

Leninist nəzəriyyədə “ikitərəfli iqtidarların” deyilən, bizim “paralel dövlət” deyə ifadə edə biləcəyimiz “dövlət içində dövlət" quruluşları bunlar; Kobanidəki (Ayn el-Arab) “Kanton” təşkilatının qurulmasının təməli də bu idi onsuz da. Yalnız məhkəmə də deyil ... Diyarbəkir çölündə, Şırnak çölündə, PKK-nın sadəcə "şəhid qəbirstanlığını"' deyil, öz polisini, həbsxana, hətta dağa birini göndərmə məqsədi üçün, öz "əsgərliyə qəbul etmə" nöqtələrini meydana gətirmiş olması.(95)

Bütün bunlarla bərabər, "KCK vətəndaşı" olaraq məcbur edilən kəslər, konvensiyanın 31-33-cü maddələrinə də uyğunlaşma göstərmək məcburiyyətindədirlər. Bəhsi keçən maddələrdə "KCK vətəndaşları"na "qanuni müdafiə öhdəliyi" qoyulmuşdur: "Hər kəs qanuni müdafiə üçün hazırlıqlı olmağa və qanuni müdafiə işlərini dəstəkləməyə borcludur ... Bütün sülh tədbirləri boşa çıxarsa, qiyam və özünü müdafiəyə əsaslanan qerilla döyüşləri gündəmə gəlir ..." Bir başqa sözlə xalq, əvvəl KCK vətəndaşı olmağa məcbur edilir, sonra da qanuni müdafiə adı altında PKK üzvlərinin girişəcəyi qerilla savaşına qatılmaq məcburiyyətində qalır.

KCK, Güneydoğu'yu sinsi yöntemlerle ele geçirmeyi ve bölgede komünist-Leninist felsefeye uygun bir korku imparatorluğu kurmayı hedeflemektedir. Çözüm süreci adı verilen ateşkes döneminde bunu büyük ölçüde hayata geçirmiştir.

4. Təşkilatın Terroru Qanuniləşdirmək Cəhdi

KCK konvensiyasının 4 və 9/a- maddələrində "Kürdüstanın imperialist müstəmləkə sistemi altında olduğu" iddia edilir. Burada nəzərdə tutulan Türkiyənin Cənub-Şərqi və Türkiyə Respublikası dövlətidir. Bu ifadələrdə keçən Kürdüstan ifadəsi, yalnız PKK-nın separatçı əməllərində keçən saxta bir izahdır. Dövlətimizi bu izahlardan tənzih edərik.

Daha əvvəlki hissədə bəhs etdiyimiz "Qanuni Müdafiə Öhdəliyi" başlıqlı 32-ci maddəsində isə PKK və KCK işçilərinin təşkil etdiyi terror hərəkətlərinə, "müstəmləkəçilik əleyhinə" kimi sözlərlə qanunililəşdirilməyə çalışıldığı görülür. Həmçinin "uzun sürən xalq savaşı strategiyası", "qarşı inqilab", "inqilabi çətinlik" və "milli qurtuluş savaşı" kimi müqavilə mətnində keçən terminlər ilə təşkilat, əsil üsul olaraq şiddət istifadəsini önə çıxararaq, terroru, qanuni bir mübarizə kimi təqdim etməyə çalışmışdır.

Xatırladaq: PKK-nın quruluş manifesti və hərəkətləri təməldə həmişə manifestdə "müstəmləkəçi güc" olaraq təyin olunan Türkiyə dövlətinin yıxılması hədəfini əsas götürmüşdür. Bu səbəbdən, KCK konstitusiyasında əslində planlaşdırılan, Cənub-Şərqdə qurulan dövlət məcburi olaraq əldə etdiyi "KCK vətəndaşlarını", yəni kürd xalqını "qanuni müdafiə" adı altında terror törətməyə məcbur etmək olacaq.

İNTİKAM YDG-H PKK militanları, KCK'nın alan hakimiyeti sayesinde ülkemizin sokaklarında terör estirmektedir. Altta: PKK'lılar tarafından ateşe verilmiş Cizre sokakları

5. Mövcud Dövlət Quruluşunun Yıxılaraq Yeni Bir Dövlət Quruluşunun Qurulması

KCK konvensiyasının da ön söz hissəsində "Kürdüstan Demokratik Konfederalizmi bir dövlət sistemi deyil, xalqın dövlət olmayan demokratik sistemidir" deyilir. Konvensiyada tez-tez dövlət anlayışı sərt bir şəkildə tənqid olunur və guya yer üzündəki bütün pisliklərin səbəbiymiş kimi təqdim olunur. Bunun şübhəsiz ən əhəmiyyətli səbəbi, kommunizmin tamamilə dövlət anlayışına qarşı olmasıdır.

Hər nə qədər konvensiyanın başlanğıc hissəsində KCK üçün fərqli təsvir edilməyə çalışılsa da, müxtəlif hökmlərdə KCK sistemi içində “vətəndaşlıq”, “vergi toplama”, “qanuni müdafiə döyüşü halı”, “aktiv iştirak etmək öhdəliyi”, “qanunvericilik orqanı”, “icra şurası”, “məhkəmə sistemi“ kimi quruluşlar təyin olunur. Bütün bunlar tam mənasıyla dövlət sistemini təsvir edir.

Necə ki, terror təşkilatının lideri Abdullah Öcalan bir kitabında "... problemləri yalnız Dövləti yıxma məntiqiylə aşa bilməyəcəyimiz ortadadır. Qaldı ki, Sovet təcrübəsində kommunistlərin çar rejimini yıxmaları və öz diktatorluq rejimlərini qurmalarının nəticələri kifayət qədər dərs verici xüsusiyyətdədir." (96) demişdir. Bundan da aydın olduğu kimi, Öcalan və idarə etdiyi KCK təşkilatı dövləti təməldən yıxaraq yerinə kommunist ideologiyaya görə yeni bir dövlət inşa etmə məqsədi daşıyır.

KCK'nın alan hakimiyeti sayesinde Türkiye sokaklarında, rahatlıkla silahlarla dolaşabilen maskeli YDG-H'liler.

KCK Ilə Planlaşdırılan Son Hədəf

Bu gün dünyada və Türkiyədə müəyyən bəzi seqmentlərə "PKK-nın son hədəfi nədir?" deyə soruşsanız, alacağınız ehtimal cavablar kürd şəxsiyyətinin tanınması, ana dilinin qəbul edilməsi, ya da muxtariyyət ola bilər. Halbuki, terror təşkilatının əsil hədəfi bunlardan heç birisi deyil. Çünki terror təşkilatı, kürdlər üçün deyil, kommunist nizamı bütün Yaxın Şərqə, hətta bütün dünyaya yaymaq üçün yaranmışdır. Bunun üçün kürd milliyyətçiliyini, kürd dilini və illər boyunca kürd qardaşlarımızın əzilməsini yalnız bir vasitə olaraq istifadə etməyə çalışırlar.

KCK konstitusiyası, əslində hədəflənən bu kommunist sistemin tətbiqi üçün qurulmuşdur. Başda bir diktator olacaq, mövcud qanuni dövlət yıxılacaq və kommunist sistemin şərtlərini təyin edən KCK qaydalarına görə xalq bir kölə halına gətiriləcək. Bu baş verərkən xalq, yalançı KCK dövlətinin əmrlərinə qarşı çıxa bilməyəcək, çıxanlar dərhal cəzalandırılacaq, terror isə bir dövlət qanunu olaraq tətbiq ediləcək. Kommunist nizamın gətirilib tətbiq olunması bu bölgələrlə də məhdud qalmayacaq, bu bəhs edilən kommunist dövlət nizamı, bütün Yaxın Şərqə və sonra dünyaya yayılacaq.

Kommunist ifadələri taktika zərurəti bir müddət əvvəl buraxmış olan Öcalan, əslində bu planı fərqli ifadələrlə təsvir edir:

KCK konvensiyası, dövlətçi zehniyyəti aşan ictimai əlaqələr qurğusu yaradaraq, xalqın demokratik təşkilat qurma və qərar gücünə əsaslanan dərinləşmiş radikal demokratiyanı Kürdüstandan başlayaraq, Yaxın Şərqə və bütün dünyaya yayma həmləsinin başlanğıc mərhələsindədir.

Burada bəhs edilən "radikal demokratiya" əslində PKK-nın 40 ildir həsrət duyduğu kommunist nizamdır. Demokratiya sözü yalnız gözə pərdə asmaq üçün istifadə edilir, əslində demokratiya ilə heç bir əlaqəsi yoxdur.

Burada dövlətimizin və idarəçilərimizin diqqət etməsi lazım olan xüsus budur: PKK-nı, kürdlərə ana dildə təhsil haqqı vermək, Cənub Şərqə muxtariyyət vermək, ya da federal dövlət qurmağının qarşısını almayacaqdır. PKK-nın bölgədəki fəaliyyətlərini dayandırması və Türkiyə Respublikası dövlətinin nüfuzunu tanıyaraq qəbul etməsi, ideologiyası səbəbiylə mümkün deyil. PKK -Allah qorusun- Cənub Şərqi Anadolunu Türkiyədən qopararaq, burada kommunist bir dövlət qurmağı bacarsa, bununla kifayətlənməyəcək, Türkiyənin qalan qismini də kommunist etmək üçün terrorist hərəkətlərinə var gücüylə davam edəcək, oradan isə cənubdan Yaxın Şərq, qərbdən Balkanlar və Avropa, Şimal Şərqdən isə Qafqazlara uzanaraq kommunist dünya dövlətinin təməllərini atacaq. Bir dəfə alt quruluşu təmin etdikdən sonra isə, özünə tərəfdaş toplaması şübhəsiz heç də çətin deyil.

PKK daima Kürt milliyetçiliğini kullanmış ve bir kısım halkı bu yolla aldatabileceğine inanmıştır. Oysa Kürtlük efendiliği, PKK ise kalleşliği temsil eder.

KCK Təşkilatçılığının Ölçüləri

PKK'lı militanlar artık sokaklara inmiş durumdadırlar. Güneydoğu halkımız çok uzun zamandır PKK teröristlerinin baskısı altında yaşamaktadır.

Qarşımıza çıxan vəziyyət dəhşətlidir. Cənub-Şərq, tamamilə kommunist bir terror təşkilatının yaratdığı dövlət mexanizminin sanki nəzarəti altındadır. PKK, sərhədlərimizin içinə, şəhər mərkəzlərinə qədər girmiş vəziyyətdədir. Türkiyənin Cənub-Şərqində bəzi bölgələrdə KCK məhkəmələri qanuni bölümlər kimi qəbul edilir, dövlət binalarına Öcalan şəkillərinin asılması adi hadisələr halına gətirilir, Öcalan şəkilli küçə çadırlarında mühakimələr edilir. PKK, öz ordusunu qurmuş, küçə ortasındakı nümayişləri, təlimləri edir, yol kəsib quldurluq edir, hiyləgər tələlərlə şəhər içində əsgərimizi, polisimizi, vətəndaşlarımızı şəhid edir. PKK hücumlarından güc alan KCK-nın təhdidi altındakı bəzi HDP-li bələdiyyə işçiləri şüursuz şəkildə "muxtariyyət elan etdik" deyə meydanlara çıxırlar. Bunun da PKK təzyiqi altında reallaşdığını unutmamaq lazımdır.

Ak Partiya millət vəkili Orhan Miroğlu, 17 may 2015-ci il tarixində hələ "həll prosesi" gündəmdəykən yazdığı “Mardin kantonundan yazıram” adlı məqaləsində, Qızıltəpə və Darkeçiddə son bir ay içində dağlara, çoxu uşaq olmaqla 150-yə yaxın insanın aparıldığını yazmışdır.(98) Şanlıurfa valisi İzzettin Küçük isə qatıldığı televiziya proqramında 2015-ci ilin ilk 6 ayında bütün bölgədə qaçırılan uşaq sayının 3 min olduğunu ifadə etmişdir. Sadəcə Suruç mahalında 400 uşaq qaçırılmışdır. Küçük; "Bizə gələn kəşfiyyatlar, “PKK hər evdən bir uşaq dağa çıxarmaq istəyir” şəklindədir. Həmçinin, bölgədə bir çox muxtar Kobaniyə qaçırıldı Şanlıurfada. Biz bunları digər mövqelərə bildirdik." (99) deyərək vəziyyətin vahiməli olduğunu ifadə etmişdir. Təəssüf ki, bu yalnız bilinən rəqəmlərdir. Bölgədə yaşayan ailələrin mübarizələri davam edir, bir çoxu uşaqlarının qaçırılmalarına son dəqiqədə mane ola bilir, bəziləri uşağını gizlədir, yoxluq içindəki bir çox ailə isə varlarını yoxlarını xərcləyərək uşaqlarını uzaq şəhərlərə göndərir. PKK şəhərlərdə hakimiyyəti qurmuş vəziyyətdədir. Yalnız polisimizi, əsgərimizi və vətəndaşımızı şəhid etməklə kifayətlənmir, uşaqlarımız dağlara qaçırılır və heyrət verici bir şəkildə bunun qarşısı alınmır.

Türkiye şehirlerinde yol kesen YDG-H militanları. Bu pervasızlık, sözde ateşkes döneminde zemin bulmuş ve şu an PKK, şehirlerin içlerinde hain pusular kuracak raddeye gelmiştir.

Miroğlu, Ak Partiya millət vəkili namizədi olaraq reallaşdırdığı seçkiləri əsnasında Mardin Darkeçid mahalına ziyarətini bu sözlərlə izah edir:

Bu yaxınlarda vilayət təşkilatını ziyarət etdik. Qarşılayanların sayı 20 nəfər idi. Qorxu dağları gözləyər. AK Partiya bu mahalda mümkün olduğu qədər səs toplayacaq, amma demək olar ki, hər gün evinə səs bombası atılan, qapısı pəncərəsi güllələnən insanlar, səs verib Məclisə göndərəcəkləri vəkillərinə gün işıqlığında bir salam belə deyə bilməyəcək qədər böyük bir təzyiq altındadırlar.

Yoldaşlarımı bilmirəm, amma bir an, özümü Cənubi Koreyada sərhədi keçib Şimali Koreyada seçkilərdə hiss etdim. Halbuki, sayıla bilməyəcək qədər çox dostum var bu mahalda. Mahalın üstünə çökən bu qarabasma olmasa, bizi mahalın girişində qarşılayacaqlarından heç şübhəm yox idi ... (100)

YDG-H militanları, ateşkes dönemi boyunca daha fazla silahlandıklarını ve örgütlendiklerini itiraf etmişlerdir. Ateşkes, PKK için daima daha fazla silahlanıp organize olmak için fırsat olmuştur.

Bu qorxu hakimiyyətinin dəhşət verici nəticələri 7 iyun 2015-ci il ümumi seçkiləri sonrasında görülmüş, Şimal-Şərqi Anadoluya qədər bütün şərq KCK-nin hakimiyyətinə təslim edilmişdir. Cənub Şərqə artıq demək olar ki, tamamilə hakim olan bu qorxunc quruluş, qərbə, metropolis şəhərlərə və Türkiyənin ən böyük universitetlərinə belə sıçramış vəziyyətdədir. İstanbul, İzmir və digər qərb şəhərlərində idealist gənclər göz görə-görə PKK-lılar tərəfindən şəhid edilir, ODTÜ, İstanbul və Ankara universitetlərində terror təşkilatının plakatları rahat şəkildə açılır.

Sokaklarda roketatarlarla gezme pervasızlığını gösteren PKK'lı teröristler, halk üzerinde korku imparatorluğu kurma ve Türkiye sokaklarını ele geçirdiklerini gösterme azminde olmuşlardır.

Xüsusilə Cənub-Şərqdə, guya həll prosesi davam edərkən, başda inşaat, səhiyyə, toxuculuq, tərəvəzçilik, əyləncə sektoru olmaq üzrə bir çox iqtisadi sahədə terror təşkilatı nümayəndələrinin olduqca zəngin olduğu, haqqında bəhs etdiyimiz mövzuda bir çox sektoru əllərini aldıqları məlumdur. XXl əsrdə Türkiyə İnstitutunun xüsusi Diyarbəkir hesabatında bu vəziyyət bu şəkildə ifadə edilmişdir:

Bəhs etdiyimiz yüksəlişdə PKK-nın silahlı fəaliyyətinin, KCK-nin lobbi fəaliyyətlərinin, təşkilat nəzarətində həyata keçirilən narkotik gəlirlərindən qaynaqlanan çirkli pulun və bələdiyyələrin qanuni silah olaraq istifadəsinin təyin edici rol oynadığını ifadə edə bilərik.(101)

Bölgədəki iqtisadi hakimiyyət də hər mövzuda olduğu kimi təzyiqlə əldə edilmişdir. Terror təşkilatının təzyiqlərinə boyun əyməməyə müqavimət göstərən iş adamları isə, ciddi həyati təhdid altında yaşayır və işləri təhlükəyə girir. Tez-tez mətbuatda bəhs edilən bənd inşaatlarında işçilərin şəhid edilmələri və ya qaçırılmaları, iş maşınlarının yandırılması, tikinti sahələrinin hücuma məruz qalması, adam qaçırma, yol kəsmə hadisələrinin əsas səbəbi budur.

Bu müddət ərzində PKK, KCK nəzarətində yüzlərlə məktəb, məşğələ yerləri və baxçalar yandırılmışdır. Yüzlərlə mühafizəçi şəhid və ya qazi edilmiş; məmurlar, əsgərlər, həkimlər, müəllimlər qaçırılmış; bənd və Qalaqol tikintilərinin qarşısı alınmışdır. PKK-nın Hakkari, Beytüşşebap, Cizre, Siirt, İdil, Bingöl və Bitlisdə silah paylanmadığı ev qalmadığı kəşfiyyatçılar tərəfindən aşkarlanmışdır. Bölgədə Türk bayrağı yerinə PKK əskiləri hər yerə asılmağa başlanmışdır. Təşkilat, milis komandalarına (YDG-H) 20.000 kalaşnikov paylamış, YDG-H briqada komandirlərinə glock markalı tapançalar verilmişdir. Təşkilatın 2014-cü ilin sonu və 2015-ci ilin əvvəlindən etibarən, yəni saxta həll prosesinin davam etdiyi ümumi beş aylıq müddət ərzində hərəkətləri, təhlükəsizlik təşkilatları tərəfindən analiz edilmiş, buna görə PKK 5 ay ərzində 1190 ictimai hadisə reallaşdırmışdır. Onsuz da bilindiyi kimi, bəzi seqmentlər tərəfindən silahları tərk etməsi gözlənilən PKK, ümumi seçkilərin dərhal ardından alçaq hərəkətlərinə təkrar başlamış, polisimizə, əsgərimizə xain tələlər qurmuşdur.

Qarşıdurmaların başlamasının ardından isə YDG-H-dən bu etiraf gəlmişdir: "Sülh müzakirələrinin qüvvədən düşəcəyini bilirdik, ona görə müzak-irələr əsnasında böyüməyə və təşkilat qurmağa davam etdik". “Wall Street Journal” qəzetinə müsahibə verən YDG-H-lilər də bu dəhşətli şərhi etmişlər: "Bizdən çox var, demək olar ki, Türkiyənin hər şəhərində təşkilat qurduq" .(102)

Ak Partiya sədrinin baş müşaviri Hüseyin Çelikin 13 dekabr 2013-cü ildə etdiyi bir çıxışda, "2009-cu il seçkilərini BDP qazanmadı. PKK və KCK qazandı. Amma demokratik yollarla qazanmadılar. Təhdidlə qazandılar. O seçkiyə təşkilat çox mane oldu. Maneə də belə oldu: AK Partiya seçicilərinin, nəinki seçicilərinin, partiya üzvlərinin, seçki qutusuna nəzarət edənlər, mənzil işçilərinin seçkiyə getməsinə zorla, silah gücü ilə, təhdidlə maneə törətdilər. Birbaşa Kandildən edilən zənglərlə üzvlərimiz, vəzifə başında olanlarımız təhdid edildi. 45 min Van yerlisini, AK Partiyaya səs verəcək seçiciləri qorxudaraq, təhdid edərək seçkiyə göndərmədilər. Bir üzvümüz bunlara qulaq asmadığı üçün avtomobili yandırıldı. Vanı itirməyimizin səbəbi budur. KCK-dır."(103) sözləri vəziyyətin nə qədər acınacaqlı olduğunu ortaya qoyur.

Bu saxta kommunist dövlət quruluşu, alçaqlığa adət edən bir terror təşkilatının əlində olduğu və bu təşkilat hiyləgərcə vurmağı üsul olaraq istifadə etdiyi üçün, buradakı hakimiyyətini də yenə qorxu və dəhşət salaraq reallaşdırmağı bacarır. Cənub-Şərq xalqı, çox ciddi bir təzyiq və təhdid altında yaşayarkən, əsas axın mediamız əksəriyyətlə, bu həqiqətlərə laqeyd qalır, həll prosesinin davam etməsi adına, Öcalan və PKK təbliğatı aparan birini və şərhləri ön plana çıxarır. Kandilə gedib terroristlərin həyatlarını bir pəri nağılıymış kimi hekayələşdirən, hətta onları qəhramana çevirən bir qisim yazıçılara etibar edirlər.

PKK-nın silahı tərk etməyəcəyi, əksinə daha çox güclənib, daha çox silahlanacağı, şəhərlərə toplanacağı, hiyləgər şəkildə şəhərlərdə hakimiyyət quracağı və bunun ardından kommunist ideologiyanın bir gərəyi olaraq qarşıdurma mühitinə geri dönüb alçaq silahını yenə bizim insanlarımıza yönəldəcəyi atəşkəs müddəti ərzində davamlı diqqət çəkdiyimiz və xəbərdar etdiyimiz bir mövzu idi. Bu xəbərdarlığı etmişdik, çünki PKK-nın ideologiyası gərəyi heç bir zaman atəşkəs və sülhü qəbul etməyəcəyi, Türk Dövləti yıxılana qədər kommunist dövlət idealına şiddət yolu ilə davam edəcəyi aşkardır. Nə zaman ki -Allah əsirgəsin- Türkiyədən torpaq alar və kommunist dövlət inşa edilər; məhz o zaman terror bir kabus kimi çökəcək, bütün dünyanı sanki ölüm çuxuruna çevirəcəkdir.

PKK Heç Vaxt Silahı Tərk Etmədi və Etməz!

Silah; stalinizmin tək güc qaynağıdır. Stalin, silah vəsiləsiylə kütlələr üzərində təsirli olmuşdur. Sovet Rusiyasına, Çinə, Kambocaya kommunizm silah gücü ilə hakim edilmişdir. Stalinizm, silahsız bir heçdir.

PKK, marksist, leninist, stalinist bir terror təşkilatıdır. Silah isə, varlığının dayaq nöqtəsidir. Hal-hazırdakı gücünü yalnız silah ilə qazanmışdır. Qərb üzərindəki varlığını silah ilə göstərmişdir. Bu səbəbdən PKK, leninist və stalinist bir partiya olaraq sahib olduğu bütün imkanları indiyə qədər həmişə silah ilə təmin edə bilmişdir. Silahsız yox olacağını, silahsız heç bir nüfuza təzyiq edə bilməyəcəyini çox yaxşı bilir. Bu səbəbdən, PKK HEÇ VAXT SİLAHI TƏRK ETMƏZ!

PKK, hiçbir zaman silah bırakmadı ve ideolojisi çökertilmedikçe de bırakmayacaktır. Tarihte komünist diktalar hakimiyetlerini daima silah ile elde etmişlerdir. PKK'nın da şehirlere inebilmesinin, Avrupa tarafından muhatap kabul edilmesinin tek nedeni elindeki silahtır.

Həll prosesi adı verilən müddət daxilində Öcalanın PKK-ya silahı tərk etmək məqsədiylə fövqəladə konqres toplama çağırışı, yurd içində və yurd xaricində bir qisim insanlar tərəfindən sevinclə qarşılanmış olsa da, hadisənin əslinin bu olmadığına hal-hazırda hər kəs şahid olmuşdur. PKK, tarixi boyunca heç bir silah buraxma vədinə uymamıştır, uymaz da.

20 mart 1993-cü ildə, PKK ilk tək tərəfli atəşkəs elan etmişdir. Alınan atəşkəs qərarı, müddətin tamam olmasından sonra 2 ay daha uzadılmış, lakin buna heç bir zaman riayət edilməmişdir. Saxta atəşkəsin olduğu 1993-ci ildə PKK-nın terror hərəkətləri səbəbindən 715 rəsmi vəzifəli, 1479 mülki vətəndaşımız həyatını itirmişdir.

1 sentyabr 1998-ci ildə isə Dünya Sülh Günü münasibətilə terror təşkilatı PKK bir daha atəşkəs elan etdiyini eşitdirmişdir. 1998-ci ildəki saxta atəşkəs isə təxminən 500 adamın şəhid olduğu bir dövrdür.

1 sentyabr 1999-cu ildə, bu dəfə Öcalan İmralıdan PKK-ya silahları tərk etmə çağırışı etmişdir. Ancaq, iyun 2004-cü ildə "tələbləri yerinə yetirilmədiyi" bəhanəsiylə PKK yenidən silahlı hərəkətlərə başlamış, halbuki əslində silahları heç bir zaman tərk etməmişdir.

1999-2004-cü illər arasındakı guya silahların buraxıldığı dövrdə şəhid sayı isə rəsmi rəqəmlərə görə 604 nəfərdir.

1 oktyabr 2006-cı ildə beşinci dəfə atəşkəs elan edən terror təşkilatı PKK, hərbi əməliyyatların davam etməsini səbəb göstərərək atəşkəsi bir müddət sonra yenə sona çatdırmışdır.

KCK, 13 aprel 2009-cu ildə "qanuni müdafiə" təməlində təkrar atəşkəs qərarı aldığını açıqlamış, lakin 2009-cu ildən bu yana PKK tərəfindən saysız fəaliyyət görülmüş, saxta atəşkəsin olduğu bu dövrdə 134 nəfər şəhid olmuşdur.

PKK-nın heç vaxt silahı tərk etməyəcəyi PKK, KCK idarəçiləri tərəfindən də dəfələrlə dilə gətirilmiş, HDP idarəçiləri də bu mövzuda fikir söyləməkdən geri qalmamışlar.

Məsələn, KCK-nın Kandildəki idarəçisi Sabri Ok: "... Çıxış səbəbimiz ortada durarkən belə bir tərki-silah mümkün ola bilməz və reallığımıza ziddir ... hərəkətimizin gündəmində tərki-silah olmaq və silahlı güclərimizin bir yerlərə çəkilməsi kimi bir şey qətiyyən yoxdur ... Bu şərtlərdə tərki-silah olmağı müzakirə etmək kürdlərin iradəsinə hörmətsizlikdir ... Öndər Öcalan azad olmadan şəxsən partisan dəstəsiylə görüşmədən bu cür şeylər müzakirə mövzusu ola bilməz. Qerilla dəstəsi də heç bir şəkildə silah buraxmaz ... " (104) demişdir.

KCK icra şurası üzvü Duran Kalkan: "Qerilla dəstəsinə də silahı tərk et çağırışını heç mənalı və ciddi hesab etmirik, bunu müzakirə etmək belə istəmirik. Qerilla dəstəsi silahı tərk etməz." və "Ancaq Öcalanın azadlığını da nəzərdə tutan ümumi əfv çıxarılsa, o zaman PKK silah tərk etməyi deyil, atəşkəs elan etməyi düşünə bilər, amma silahı tərk etməyi deyil. Qerilla silahı tərk etməz." şərhləri etmişdir.

Leyla Zana, "Artıq silahlı mübarizə bir nöqtəyə gəldi. Mən silahların tərk edilməsini əsla müzakirə etmirəm. O kürdlərin sığortasıdır. Bu problem var olduğu müddətcə o silahlar kürdlərin zəmanətidir" deyərək silahı tərk etməyin qeyri-mümkün olduğunu dilə gətirmişdir.

Terror təşkilatı KCK İcra Şurasının sədri Cemil Bayık isə: "Silah tərk etmək demək, təslim olmaq deməkdir. Ölüm deməkdir. Heç kim bizdən bunu istəyə bilməz. Silahı təslim etmək qalsın, geri çəkilmə belə ola bilməz." demişdir.

Terror dəstə başçısı Cemil Bayık IMC TV-yə verdiyi müsahibədə isə, "Öcalan gəlib konqresə qatılmadan PKK, silahı tərk etməz" deyərək əslində bir baxıma PKK-nın heç bir zaman silahı tərk etməyəcəyini açıq şəkildə dilə gətirmişdir.

PKK rəhbərlərindən Murat Karayılan, PKK-nın tərki-silah olması üçün lazım olan şərti açıqlayarkən, "Öcalan zindanda olduğu müddətcə silahı tərk etmə təlimatı versə belə partisan dəstəsi yerinə yetirməz" ifadələrini istifadə etmişdir.

Açıq şəkildə göründüyü kimi, həll prosesi adı altında guya atəşkəs davam etdiyi zamanlarda belə PKK-nın silahı tərk etməsinin mümkünsüzlüyü PKK idarəçiləri tərəfindən də açıq şəkildə dilə gətirilmişdir. Necə ki, bu dövrdə PKK, keçdiyimiz illərdə etdiyi kimi silahı tərk etmə vədini yerinə yetirmədiyini, çünki İŞİD kimi Suriya və İraqdakı digər təhdid faktorlarının var olduğunu irəli sürmüşdür. Bu vaxt Kobani kimi bəzi bölgələrdə reallaşdırılan hücumları özləri üçün bir bəhanə olaraq istifadə etmiş və davamlı olaraq qərbdən silah tələb etmişlər. Bu tələblər qarşılanmış və PKK, sərhəd kənarında, türk əsgərinə qarşı istifadə edəcəyi yeni döyüş sursatları əldə etmiş, indi də o silahları türk əsgərinə yönəltmişdir. Əslində isə əldən çıxarmaq istədikləri köhnəlmiş silahlar yeniləriylə dəyişdirilmişdir. Bu səbəbdən, PKK-nın silah tərk etmə hekayəsi bu dəfə də yalnız gözdən pərdə asmaqdan ibarət olmuşdur. Bunu da ilk fürsətdə göstərmişdir.

PKK, her ateşkes döneminde daha fazla silahlanmış, daha güçlenmiştir. Silah bırakma söylemleri PKK için, metruk silahları elden çıkarıp modern silahlarla kuşanma anlamına gelmektedir. Şiddeti esas alan komünist terörizmin silahı terk etmesi mümkün değildir.

Bu mövzuda Maonun "Atəşkəs sülhün deyil, döyüşün taktikasıdır" sözlərini xatırladan PKK-nın köhnə qurucu üzvlərindən Şemdin Sakıkın şərhləri əhəmiyyətlidir:

Atəşkəs bir döyüş taktikasıdır. Tarix boyunca ortaya çıxan böyük, ya da kiçik, müntəzəm və ya qeyri-müntəzəm, gizli ya da açıq döyüşlərin hamısında saysız amillərdən ötrü, tərəflər müəyyən fasilələrlə atəşkəs taktikasına müraciət etmək məcburiyyətində qalırlar. Çünki bu taktika tərəflərdən birinin və ya hər ikisinin ehtiyac duyduğu bir fasilədir.

Sakık belə davam edir:

Təşkilat; hər atəşkəs elan etdiyində bunu sülh üçün, problemlərin dialoq yolu ilə həlli üçün etdiyini xalqa eşitdirdi. Amma praktik reallıq bunun tam tərsi istiqamətində inkişaf etdi. Hər atəşkəs sonrasında silahlı militanların təhsili, silahlandırılmaları, lazımlı sahələrə dəyişdirilmələri, yerləşdirilmələri, müəyyən fəaliyyətləri və planlanlaşdırılmaları çoxaldı. Yəni hər atəşkəs əslində sülh üçün deyil, qəti olaraq daha gur, daha geniş və daha yandırıcı, daha dağıdıcı bir atəş gücü üçün istifadə edildi. Və diqqət yetirilsə, hər atəşkəsdən sonra daha şiddətli qarşıdurmaların, daha geniş miqyaslı fəaliyyətlərin ortaya çıxdığı görüləcəkdir.(105)

Necə Sakık, bunun ən əhəmiyyətli nümunəsi olaraq, 1980-ci ildəki dövlət çevrilişindən sonrakı geri çəkilməyi verir:

Leninist bir terör örgütünün ideolojisine karşı bilimsel bir çalışma yapılmadıkça, o örgütün silah bırakacağını ummak sadece oyuna gelmektir.

12 sentyabr 1980-ci il hərbi çevriliş əməliyyatlarına dözə bilməyən bizlər silahlarımızı torpağa basdıraraq, ya da sataraq kiçik qruplar halında Suriyaya və oradan da Livana keçdik. Türkiyə torpaqlarında bir tək militian qalmayana qədər xaricə çəkilməyə davam etdi. Bu geri çəkilmə həm də silahsız olaraq reallaşdı.

Hədəflədiyimiz yerə çatar-çatmaz Türkiyədə tərk etdiyimiz tapançalar yerinə kalaşnikov avtomatı ilə silahlandıq. Çünki getdiyimiz Livan həqiqi mənasıyla bir silah anbarı idi. Hər yer, ən inkişaf etmiş silahlarla dolu idi. Bu sahədə silah tapmaq, həm də çox silah tapmaq heç çətin deyildi. Dükandan çörək-pendir almaq qədər asan idi.

12 sentyabr əməliyyatlarından qaçaraq getdiyimiz Livanda istədiyimiz qədər silahlandıq, ehtiyacımız olan qədər hərbi və siyasi təlim aldıq, ilk dəfə burada hərbi təşkilatın bütün qaydalarını həyatımıza uyğunlaşdırmağa başladıq. İki ilə qədər qaldığımız Fələstin düşərgələrində fiziki olaraq da güc yığdıq və sonra qruplar halında Türkiyəyə qayıtdıq.

Bu xaricə çəkilərək etdiyimiz hərbi və təşkilati hazırlıqlar sayəsində 15 avqust fəaliyyətlərini reallaşdırdıq. Köhnə silahları torpağa basdırmaq bizi daha güclü silahlara, bir müddət silahlı mübarizə sahəsini tərk etmək isə bizi daha güclü bir savaşa qovuşdurdu.(106)

Bu əhəmiyyətli etirafa diqqət etmək lazımdır. Silahları tərk edərək geri çəkilən bir təşkilat görünüşü, tarixin hər mərhələsində göz boyama olmuşdur. Sakıkın etirafında da ifadə etdiyi kimi, bu geri çəkilmələr həmişə təşkilatın özlərini bərpa etməsi, istirahət etməsi və təlim alması üçün reallaşdırılmışdır; silahlar, daha güclü silahlarla əvəz olunması üçün tərk edilmişdir. Ardından Türkiyə dövləti, həmişə daha dəhşətli hücumlarla qarşı-qarşıya gəlmişdir. Hal-hazırda da baş verən budur. Bunun səbəbi aydındır: PKK-nı tamamilə yox edəcək olan üsul sınaqdan keçirilmir, leninist ideologiyaya qarşı heç bir elmi iş aparılmır, "silahı tərk edəcəklər" sözləri ilə xalqı arxayınlaşdırırlar. PKK, bu arxayınlıq mühitindən çox faydalanmışdır, hal-hazırda da faydalanır.

Necə ki, Sakık, təşkilatın həll prosesi bəhanəsiylə son iki ildən çox müddət ərzində dilində olan geri çəkilmə və silahı tərk etmə ifadələrini bu şəkildə təsvir edir:

Təşkilat xaricə çəkilmədi, yalnız hər zaman etdiyi kimi bəzi ağırlıqlarını göndərdi, göndərdiyi qrupların görünüşlərini mediaya xidmət edərək “geri çəkilirik” anlayışı meydana gətirməyə çalışdı. Yəni militianların baxış bucağından baxıldığında, “bu il nə Türkiyəyə girdilər, nə də Türkiyədən çıxdılar” təsbiti ən doğrusudur.(107)

Kütlələri özlərinə asılı edə bilmək və dövlət quruluşlarını ortadan qaldıra bilmək üçün kommunistlər daim terroru istifadə etmişlər. Terrordan heç bir zaman imtina etməyəcəklərinə görə, silahdan da imtina etməyəcəklər. Bu səbəbdən, önümüzdə PKK-nın tamamilə silahı tərk edəcəyini ümid edib zehinlərində saxta bir sülh ssenarisi meydana gətirənlər boşuna həvəslənmişlər. Qatilin zehniyyətini düzəltmək üçün bir şey etmədikdən sonra, əlində silahın olması və ya olmaması əhəmiyyətli deyil. O mütləq silaha çatacaq. Qatilin zehniyyətini yox etməyib, yalnız silahı yox etmə fikri özünü aldatmaqdan ibarətdir.

PKK-da Daxili Edamlar

PKK, öz silah gücünü öz insanlarına qarşı da bir təhdid olaraq istifadə edir. Hal-hazırda bir çox adamın şiddətli qorxu səbəbindən, PKK-ya dəstək vermək məcburiyyətində qaldığı unudulmamalıdır. Bu qorxunun tək qaynağı silahdır. Necə ki, PKK içində silaha əsaslanan hədələmə siyasəti olduqca güclü təsir edir və qorxunc edamlarla təşkilatın içində bir qorxu imperatorluğu hökm sürür. Şübhəli şəxslər ya da şübhəli olaraq önə sürülən kəslər, "liderliyin" əmri üzərinə digər təşkilat üzvlərinin qarşısında silahla güllələnərək, ailələrinin yanında vurularaq, torpağa basdırılıb, başından güllələnərək, bəziləri isə üzərlərinə turşu tökülərək qətlə yetirilir. Bəzən casusluq, bəzən itaətsizlik, bəzən qaydalara tabe olmamaq kimi ittihamlarla reallaşan bu edamların sayı isə indiyə qədər heç bir terror təşkilatında rast gəlinməmiş şəkildə çoxdur. İbrahim Güçlü və Kemal Burkay kimi əhəmiyyətli kürd siyasətçiləri, PKK-nın daxili edamlarında indiyə qədər 15-17 min kürdün qətl edildiyini bildirir. Burkayın mövzuyla əlaqədar şərhləri belədir:

PKK, öz içindəki fərqli səsləri susdurmaq üçün də bənzəri olmayan bir terror tətbiq etdi; insanları həbs etdi, işgəncə etdi, gülləyə düzdü; Bekaa və Cənubi Kürdüstandakı bazalarını ölüm tarlalarına çevirdi. Bununla yanaşı, yurd xaricində də təşkilatdan ayrılan, ya da zidd olan bir çox heyəti qətl etdi. Bu şəkildə, kürd xalqının azadlığı üçün, güclü vətənpərvər hisslərlə kəndlərindən və məktəblərindən qopub gələn yüzlərlə və minlərlə bu gənc insanların PKK-nın bu mərhəmətsiz çarxı tərəfindən ixtiyari səbəblərlə yox edildi. (108)

Yenə, İbrahim Güçlünün TBMM İnsan Hüquqları Araşdırma Komissiyasına verdiyi məlumatlara görə PKK-nın edam etdiyi 17 min kürdün bir qismi PKK-nın və Öcalanın özünə rəqib gördüyü PKK-lılardır. Güçlü, "Kürd təşkilatlarına qarşı edam və daxili edam" başlığı altında verdiyi ifadələrdə, Öcalanın bu edamlar üçün "Öldürək, nüfuz sahibi olaq" dediyini də ifadə etmişdir.

PKK qurucularından Şemdin Sakıkın bildirdiyinə görə, PKK-da daxili infazlara qərar verənlər, Abdullah Öcalan, Cemil Bayık, Murat Karayılan və Sabri Ok dördlüsündən başqası deyil. Hələ edam edilməli olanlar üst səviyyə idarəçi və ya təşkilat qurucularıdırsa, bu edamlara qərar verən tək səlahiyyətli Öcalandır.(109)

PKK'nin Kurucu Kadrosundaydi! Öcalan'la Ters Düşmüştü PKK'nın kurucu kadrosunda bulunan Mehmet Şener ve nişanlısı Sakine Cansız PKK liderlerinin emriyle infaz edilmişlerdir.

Sakıkın etiraflarında bəhs edilən təfərrüatlar ciddi mənada tük ürpədicidir. Şərhlərdə görüləcəyi kimi, PKK daxili edamlar üçün militanın xainliklə günahlandırılmasına ehtiyac duyulmur, sırf ölü bir militan yaralı olanla əvəz edildiyi üçün edamlar edilir:

... Onlarla militanın vurulmasını bir militanın qaçmasından üstün tutduq. Çünki ölənlər təşkilata zərər deyil, fayda təmin edirdilər. Qardaşları, ailələri, qohumları təşkilata bağlanırdı. Məhz bu dağıdıcı təsirdən ötrüdür ki; 1992-ci ildə; hal-hazırda təşkilatın liderlərindən olan Cemil Bayık, sırf təhlükəsizlik qüvvələrinin əlinə keçməsinlər deyə; 17 yaralı militanı Haftanin vadisinin bir mağarasında güllələtdi. Üstəlik, militanların sağ ələ keçməməsi təşkilat siyasəti idi və bu cür hadisələr olduqca intensiv yaşandı. Çünki ölüm qazanc, qarşı tərəfin əlinə düşmək itki olaraq sayılır. Yaralıların belə dövlətin əlinə keçməsinə dözülmürdü. Təşkilata görə işlənə biləcək ən böyük cinayət canlı olaraq dövlətin əlinə düşmək və üstəlik cəza güzəştlərindən faydalanmaqdı.(110)

“Dərin Sol” kitabının yazıçısı Hakkı Öznur, əsərində terror təşkilatı PKK-nın lideri Öcalanın, Şahin Dönmezdən, Mehmet Şenere (Mehmet Şener, Parisdə öldürülən Sakine Cansızın nişanlısıydı), yüzə yaxın PKK qurucusu və Mərkəzi Komitə üzvü ilə minlərlə militanı, həmişə eyni klassik "xain", "liderliyi qarşı gəldi", "agent provokator", "casus" kimi ittihamlarla edam etdirdiyini açıqlamışdır.

PKK-nın qurucu üzvlərindən Ali Ömürcan, Livanda Cemil Bayık tərəfindən sorğulanaraq edam edilmiş, PKK-nın III Konqresində ümumi katibinin birinci müavinliyinə gətirilən Halil Kaya, Öcalanın təlimatıyla güllələnmişdir.

PKK-nın quruluş mərhələsində yer alan Kani Yılmaz (Faysal Dumlayıcı), Öcalan həbs edildiyində Avropada mövqe tuta bilməməsinin məsulu olaraq göstərilmiş və iki PKK terroristi tərəfindən avtomobilinə yerləşdirilən bomba ilə 10 fevral 2006-cı ildə öldürülmüşdür. Təşkilatın qurucu adlarından olan və Erzincan-Tunceli məsuliyyətini alan Yıldırım Merkit, agent-əməkdaşlıq edən elan edilmiş və Rumıniyada silahlı hücum nəticəsində öldürülmüşdür. PKK-nın qurucularından olan Ordulu Haki Karerin zamanla önə çıxması Öcalanı narahat etmiş və Karer, 18 may 1977-ci ildə, Qaziantepdə bir qəhvəxanada şübhəli bir şəkildə vurulmuşdur. PKK Avropa məsulu Çetin Güngör, təşkilatın konqresində idarəçilərin fəaliyyətlərini tənqid etmiş və agent olduğu səbəbiylə, 1984-cü ildə Stokholmda öldürülmüşdür. 12 sentyabr dövlət çevrilişində tutulub 11 il Diyarbəkir həbsxanasında qaldıqdan sonra azad olan Ali Rıza kod adlı Mehmet Çimen, Almaniyada üst təbəqə ilə fikir ayrılığına düşmüş və Suriyaya çağırılmışdır. Təşkilat qərarı ilə hamam vannasında üzərinə turşu tökülərək edam edilmişdir.

10 Kasım 2014’te Cizre'de PKK tarafından sokak ortasında infaz edilen Abdullah Budak Sokak ortasındaki o infazı PKK üstlendi!

PKK, 12 sentyabr əvvəlində sosialist kürd təşkilatlarının militanlarını da öldürmüşdür. PKK beləcə, yenə kürdlərdən ibarət olan Azadlıq Yolu, Teko, TKP, Beş Parçacı Qrupu, KUK, Xalqın Qurtuluşu, Xalqın Birliyi, Xalqın Yolu, TİKP-İşıqlıq, TİKKO, Nəhəng-Yol, Qurtuluş Hərəkatı kimi bütün təşkilat quruluşlarını qətliamlarla yox etmişdir.

PKK üzvü olduğu üçün 10 il həbsxanada qalan Aytekin Yılmaz, təşkilat daxili edamları izah etdiyi “Yoldaşını Öldürmək” adlı kitabında, bu cinayətlərin PKK mənsubları tərəfindən yallı gedərək qeyd olunduğunu izah etmişdir. Yılmaz, "Mən iki hadisədə yallı gedildiyini gördüm. Biri 1990-cı illərdə qerillalar (PKK mənsubları) polis bölməsini basıb, 20-30 hərbçini oldürüldüyündə idi. Mənə qorxunc gəlirdi. İkinci yallı da yoldaşlarını öldürdükdən sonra oynanılan yallı idi. Bir də üzərinə həbsxanalara şirinlik paylayardılar. Öldürdükləri insan dünən dostlarıykən bunu etdilər! İnana bilirsən mi bunlara?" (111) deyərək PKK-nın necə vəhşi qruplaşma olduğunu dilə gətirmişdir.

İsmail Beşikçi isə PKK tərəfindən daxili infazlarda öldürülən insanların və yaxınlarının vəziyyətini belə izah edir:

PKK daxilində, Mehmet Şener kimi yüzlərlə edam edilən var ... Oğulları, qızları öz yoldaşları tərəfindən, PKK tərəfindən edam edilənlər isə səssizliyə qapılmış, həyatdan tamamilə qopmuşlar. Bu ailələr üçün müraciət ediləcək bir orqan yoxdur ... (112)

10 noyabr 2014-cü ildə Cizrədə küçə ortasında vurulan Abdullah Budakın öldürülməsini, PKK-nın gənclik və saxta asayiş keşikçiləri boynuna götürmüşdür. Terror təşkilatı bu edamı agentlik ittihamı ilə etdiklərini ifadə etmişdir. Məhz bu edam kimi on minlərlə cinayət işləyən terror təşkilatı bölgəni qana bulayır. Bu edamlar dayanmadan davam edir, bölgədə hər gün bu vəhşilik kürd xalqına yaşadılır.

PKK, Öcalanın vəhşilik siyasətinə qarşı çıxan Mehmet Turan, Murat Bayraklı, Abdullah Kumral, Dilaver Yıldırım, vəkil Mahmut Bilgili, Mehmet Çimen, Resul Altınok, Sakine Cansız kimi bir çox kürdü də qətl etmişdir.

Açıq şəkildə göründüyü kimi, PKK-nın əlindəki silah, öz militanlarına da çevrilmiş vəziyyətdədir. Bir çox militan, bu qorxunc təzyiqin əsiri mövqeyindədir. Bu vəziyyət, PKK-nın heç vaxt silahdan imtina etməyəcəyinin də bir başqa dəlilidir. PKK silahı tərk etdiyi təqdirdə Türk dövlətinə qarşı bütün apardığı mübarizəni itirdiyi kimi, öz militanlarını da itirəcəyini çox yaxşı bilir.